یادداشت محمد خزائی

        من هیچ وقت با کتاب‌های خاطرات و زندگی‌نامه شهدا انس نداشته‌ام و ترجیحم اغلب کتاب‌های داستانی مربوط به دفاع مقدس بوده؛ شاید بیشتر به خاطر فرم ضعیف این کتاب‌ها. البته مدت‌ها نیز این ذهنیت را داشتم که کتب خاطرات و زندگی‌نامه شهدا سبب کمال‌گرایی مضری می‌شود که می‌تواند به یأس بیانجامد.

با این حال تقریبا از سال گذشته تصمیم گرفتم، به دلایلی شخصی سراغ این دست کتاب‌ها بروم اما مشغولیت‌ها چندان مجالی برای این کار نداد تا اینکه در اقامت چندروزه‌ام در خانه مادری، در کتابخانه برادر نوجوانم این کتاب را دیدم. مختصر بود و به نظرم شروعی خوب. هادی ذوالفقاری شخصیتی فوق‌العاده جذاب است؛ قوی، مصمم و بی‌اعتنا. کسی که به آشنایی با او نیاز داشتم.

با این همه، فرم کتاب، از نگارش تا صفحه‌بندی و نحوه دسته‌بندی خاطرات کلافه‌کنندگی بود که کتاب را در حکم دارویی تلخ می‌کرد. با این حال نوشیدمش و از نوشیدنش خوشحالم.