به موازات این کتاب، کتاب عارفانه و خاطرات شهید احمد علی نیّری را می خواندم و با خود فکر می کردم به نظر آدم های معمولی ای چون من،  قالبِ شهید، در انسانی چون سید مصطفی نمی گنجد و امثال شهید نیّری ها هستند که به لقالله دست می یابند.  اما در واقع این سلسله بندی ها برای ماست و اگرنه مراتب در  نزد پروردگار جور دیگری است.(منکر مراتب شهدا نیستم.)
 کتاب برایم خواندنی و جذاب بود تا رسیدم به تاریخ تولد، آنجا بود که یکّه خوردم و اشک مجالم نداد. دوباره رفت و رفت تا بخش پایانی، مخصوصا آنجا که یکی از خانوم ها گفت: مثل علی اصغر شهید شد. اینجا دیگر روضه برایم مجسّم شد.
________
بل احیا عند ربهم یرزقونش را هم به چشم دیدم. سید مصطفی منش خاصی دارد، می شود دست ما را هم بگیرد و ببرد :)
______
درباره کتاب هم بگویم : کتاب بسیار روان و گیرا است به طوری که صفحه بندی و همه چیزش آسان است و زود پیش می رود. من بخاطر مسابقه شروعش کردم اما همه چیز جور دیگری رقم خورد....
 
      

        کتاب را در حدفاصل زمان های مرده یک روزِ یک اردوی علمی خواندم.  
****
تصور بچگی هایم این بود که با پرواز می توان به خدا نزدیک تر شد و دیدم که بله، اصلا می شود با پرواز به خدا رسید‌.
****
غم انگیز ترین موضوع بنظرم این است که هنوز خیلی ها نمی دانند در دادگاه مقصر اصلی، شرکت هواپیمایی اوکراین شناخته شده و به پرداخت غرامت محکوم شده است و نه سپاه...
      

        بیشترین کتبی که درباره شهدا خواندم از انتشارات شهید "ابراهیم هادی" بوده است. اغلب کتبی کوتاه، ساده و با داستان هایی گیرا که شما را با شخصیت شهید آشنا می کند و برای شروع به کتابخوانی بسیار مناسب هستند و برای پند گرفتن، الگویی کاملا عملی.
پسرک فلافل فروش راوی داستانی متفاوت بود زیرا این بار شهیدِ ما، شهیدِ مدافع حرم بود، دهه هفتادی بود، بسیجی بود و طلبه بود. اما ویژگی های خاصِ دیگری در این شهید است که او را از سایرین متمایز می کند، ویژگی هایی که بنظرم همگی از اخلاص این شهید بزرگوار نشئت می گرفتند.
 اما تنها نکته ای که می تواند در این کتاب اصلاح شود، فونت ریز و خطوط بسیار نزدیک است یا اینکه عکس های رنگی  می توانند جایگزین عکس های سیاه سفید شوند.(قبول دارم که سیاه سفید مناسب این ژانر است اما گاهی تنوع هم خوب است)
      

        ابتدا مادر کتاب را خواندند و سپس من. و نظرشان این بود کاش این نکات بیشتر در لفافه بیان می شد نه به نحوی آشکارا‌.
اما وقتی خود، شروع به خواندن کردم در ابتدا جز سیاهی و نگون بختی چیزی ندیدم، سختی هایی که هیچ جایی در زندگی ما ندارند.
 اما کم کم فهمیدم، بله، این نوعِ زندگی، سالیان سال گریبانگیر مردم این ملت بوده است و بسیار کم، از این خاطرات گذشته یاد می شود.
یکی از ویژگی های مهم این کتاب آن بود که به خوبی ابهام زدایی کرده بود و مسئله ای با پایان باز رها نشده بود.
اما در آخر یادداشت نامرتّبم از شما درباره شغلی می پرسم که شاید اسم آن هم به گوشتان نخورده باشد.
 از چینی بندزنی، چه می دانید؟!....
      

        نام کتاب شما را جذب می کند، حداقل برای فردی چون من.(که با اصطلاح زن آقا آشنا بودم و می دانستم به چه کسانی اطلاق می شود😀)
داستان های کتاب، کوتاه است و قلمی روان دارد و به طور کلی سفرنامه ای شیرین است.
و منِ شهرنشین را با ابعاد جدیدی از روستا و روستائیان آشنا کرد، که اصلا به آن فکر هم نمی کردم...
اما در کل چالش های خانواده شهرنشین با روستایی فرسنگ ها دورتر از خانه شان، جالب و جالب تر مواجهه آن ها با این چالش هاست.