این کتاب اتفاقی به دستم رسید
و فکر می‌کردم مثل اسمش کلیشه‌ای باشه،
و تا چند صفحه‌ای اول واقعا داشتم کنار می‌گذاشتم
اما از یک صفحه به بعد میخکوب داستان شدم طی هفت رو تمومش کردم.

من عمیقا از این کتاب لذت بردم و بعد از ماه ها هنوزم دلتنگ
شخصیت اصلی در پشت قاب داستان میشم.

داستان با وجود کشمکش ها جذاب شده و
قلم خانم شکوریان فرد اینجا به خوبی خودش رو نشون داده
پیشنهاد می‌کنم حتما بخونین.
        

          اول از همه باید گفت که کتاب های خانم شکوریان جزو کتاب هایی هست که به شدت تو دل برو و خوندنی هستن و آدم واقعا از خوندنش هم لذت میبره، هم کلی چیز یاد میگیره هم بعضا مثل من با خوندن این کتاب یه نگاه به خودش می‌کنه و تصمیم به تغییراتی در خودش میگیره...
واقعا دست مریزاد به این قلم❤️
داستان پسری که با دوست خودش به مشکل خورده و شهادت دروغین علیهش گفته شده، قاضی به جای زندان و ... حکم جالب و خلاقانه ای براش صادر می‌کنه، تحقیق درباره یک الگوی ملی، و این موضوع خودش میشه علتی بر شروع تغییرات این فرد از نظر عقیدتی و اخلاقی
واقعا کتاب غنی هست و آدم از خوندنش  حسابی کیف می‌کنه و بهره میبره
        

          اگه دنبال یه جرقه ای که کاری انجام بدی و بشیی کی مثل شهدا این رمان تو رو با دوتا جوون سردرگم که خیلی غیر منتظره با هم همراه میشن  همراه میکنه تا شبیه یه شهید بشن 
دوستی این دو تا را خیلی دوست داشنم
حتمت بخونین
اصلا دیدتون را به کار های مختلف تغییر میده
بخونیدش خیلی قشنگه
        

          «ایده‌ای که حیف شد» 
این کتاب قرار بوده خاطرات یک شهید رو در موازات یک داستان دیگه روایت کنه و از قصه‌گویی برای روایت غیرمستقیم استفاده کنه اما اون قصه موازی به شدت ضعف داره، باورناپذیره، کلی جای ابهام باقی می‌مونه، کشش نداره طوری که من واقعا به زحمت پیش می‌بردم مطالعه رو و دائما منتظر بودم از یک جایی بهتر بشه ولی این اتفاق نیفتاد. بدترین جای ماجرا اینه که نویسنده حوصله‌ی داستان‌پردازی نداره، دائما روی منبره و حرف‌های گل‌درشت میزنه و مخاطب رو نصیحت می‌کنه. حرف‌ها اشتباه یا بد نیستند ولی این میزان صراحت برای اثر داستانی ضعف بزرگیه.
به نظرم خاطرات این شهید در این قالب مظلوم واقع شده و ای کاش وقتی قصه‌گویی درستی شکل نگرفته، مستقل در قالب خاطرات شهدا چاپ میشد و نه به اسم داستان! 

        

          واقعا هیچی نمیگم از این کتاب معرکه که با خط به خط اش
 مثل خودم زندگی کنید :)
        

          بسم الله النور
کتاب عشق و دیگر هیچ ابتدا برای من ،تنها عاشقانه ای کلیشه و تکراری می نمود که چون آن را قرض گرفته بودم می خواستم بخوانم.اما بعد از شروع کتاب و گذشت ده یا بیست صفحه ی اول جذب کتاب شدم .من به نکته ای درباره ی چند کتاب از خانم شکوهیان که دقت کردم،این است که شخصیت ها به خصوص شخصیت اصلی،در آغاز کتاب که خود و خدا را رها کرده اند حال خوشی ندارند و سردرگم اند و بعد از برگشت به خود وپاک و فطریشان در آغوش خدا آرام می گیرند.آشنایی با قهرمان ملی ای که این کتاب معرفی کرد برایم بسیار شیرین و تاثیر گذار بود.به خوبی دیدم که چگونه این قهرمان،روی تصمیم ها و افکارم تاثیر می گذارد.دیدم که برای رسیدن به سعادت،چگونه دلم پر پر شده است تا مانند او باشم و پله پله بالا بروم تا عاشقی خدا.که چگونه تلاش می کنم تا مانند او باشم.من از قلم خانم شکوریان فرد کتاب ها خوانده ام اما این اولین کتابی از ایشان بود که واقعا به من تلنگر زد و توانستم قاطع و محکم پای آیت تصمیم ها بایستم. دوست داشتم توصیفات فضای کتاب و آن حال و هوا بیشتر بود تا بهتر می توانستم پرواز کنم کنار مزار و قفل دلم را با کلید دوستی حاجی باز کنم.آنجا انگار به خدا نزدیک تر است.کتاب در مورد پسری   بود که به خاطر یک دعوا  با دوست دوران کودکی تا جوانی اش و شاهدین دروغی ،به دادگاه رفته و می خواهند برایش حکم ببرند و او هیچ شاهدی جز مادرش که آمد و او را آزاد کرد ندارد. حکم قاضی ادامه ی داستان است و چه داستان آوارگی شیرینی....

        

          عالی  بود
        

          هوم...جالب بود!
یک شخصیت رو به طور خاص و جدیدی معرفی کرده بود،و این بیشتر از هر چیزی در نظر من باارزش اومد،کاری که کمتر کتابی می بینیم انجام داده باشه...
اتفاقا من همیشه از جمله نقد هام این بود که این دوره کتاب شهیدی پیدا نمیشه که سبکش کمی متفاوت باشه و نسل الان بتونن باهاش ارتباط بگیرن،که اینم پیدا شد:)!
اولش فقط یه اسم بود،مهدی،و طوری درباره این مهدی صحبت شده بود که من هم مانند قاضی به فکر افتادم که این مهدی یک شخصیت خیالیست عایا؟:/
و اولای کتاب جدا تو فکر بودم که بذارمش کنار و نسبت به بقیه کارای خانم شکوریان به نظرم کار خاص و ارزشمندی نمیومد!
ولی کم کم مهدی تبدیل شد به عبدالمهدی مغفوری و من همون ساعت یک و دو شب که نسخه فیزیکی کتاب رو میخوندم،به بدبختی از بین خانواده خواب گشتم یک گوگل پیدا کردم که توش سرچ کنم:عبدالمهدی مغفوری:)))
و تمام داستان همراه شخصیتای داستان رفتم تو نخ این عبدالمهدی و همراهشون خندیدم و گریه کردم و رفتم تو فکر و خلاصه آخر کتاب با خودم گفتم عجب چیزی خوندم ایول!
تنها چیزی که تو ذوق میزد گره اصلی داستان بود و اون حکم عجیب قاضی و سروش و دعوا و...خیلی غیر قابل باور بود.یعنی به نظرم بهتر بود از راه دیگه ای پاش به اون تحقیق عجیب کشیده می شد،جرم و دادگاه چیزی که به شوخی گرفته بشه نیست...
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ ۱۴۰۲/۰۴/۱۴ به پایان رسیده است.