داستان آنفولانزای نیویورکی که طبق اظهارات چکیده کتاب یک کتاب جنایی با چاشنی امنیتی است به ندرت می تواند انتظار خواننده را از بابت رعایت نکات امنیتی و جذابیتهای غیر قابل حدس یا خط تعلیق اولیه برآورده کند. روند ابتدایی داستان پیچیده تر از انتهای آن است. تغییر مدام زاویه از اول شخص به سوم شخص یا دانای کل نه تنها جذابیت بیشتری ایجاد نکرده بلکه روند آرامش خاطر خواننده را دائم برهم‌می زند. 
و نکته بسیار اساسی و مورد نقد این کتاب ورود به حریم شخصی یک زن و مرد است که متاسفانه به سبک داستانهای زرد شاهد هستیم مواردی از جذابیتهای جنسی و صحنه های عشق بازی از زن و مرد داستان به تصویر کشیده شود که ورود به چنین محدوده ای ارزش و اعتبار یک کتاب را می تواند به شدت پایین بیاورد.
        

          خیلی خوب بود. اگر ژانر جنایی دوست دارید، پیشنهاد میکنم.👌🏻
چهار و نیم امتیاز دادم چون اول هاش خیلی جذاب نبود. ولی جذاب شد😉 
        

          «ترکیبی از ژانر امنیتی، جاسوسی و عاشقانه»
اول از همه بگم کسایی که با ژانر عاشقانه رابطه خوبی ندارن نباید سمت این کتاب برن چون هرچی به آخر کتاب نزدیک تر میشی عاشقانه داستان بیشتر میشه🫠
ولی نظر من راجب این کتاب اینه که هیچوقت فکر نمی‌کردم انقدر دوسش داشته باشم و قصدم از خریدنش هم علاقه‌‌م به رمان های امنیتی بود ولی داستان تا لحظات آخر برای من از همه نظر کشش داشت. دوسش داشتم واقعا و از خوندنش هم پشیمون نیستم🥰
        

          قصه ای سرشار از خون . قتل. جنایت. برون سپاری قتل. اهداف کثیف بنیاد پاد. و جدایی مادر و فرزند برای سالهای طولانی
        

          به نام او
پشت جلد را که میخوانی، گمان میکنی با داستانی هیجان انگیز و امنیتی مواجه خواهی شد که یک زوج جوان هم در گیر ماجرا هستند. اما در اصل با ماجرای فاقد جذابیت، زرد و قابل حدس زوج جوان طرف هستی که اندکی داستان هیجان انگیز هم درونش ریخته شده است. تغییر مداوم زاویه ی دید، شاهزاده و گدای همیشگی رمان های زرد، ورود به جزئیات و توصیفات بیش از اندازه و فاقد ارزش روابط، یک پرونده ی امنیتی با حفره ها و معایب مشهود و... معایب کار است.
از خواندن کتاب پشیمان شدم و توصیه ای به خواندنش ندارم.