تمایل دارم تا مدتی بعد از کلمه معصوم برای وصف امامان 
از واژه "مجاهد" هم استفاده کنم.
چیزی که در محافل و روضه‌ها باید بیشتر مورد توجه قرار بگیره، صحبت از بُعد جهادی زندگی ائمه علیهم السلام هست؛ که این جهاد هم‌، جز مبارزه سیاسی علیه حاکمان وقت نیست!
در واقع وقتشه بپذیریم امامان بزرگوار،  به شدت نخبه و تشکیلاتی بودن!
کتاب، یه مجموعه‌ی تقریبا منسجم از چندصد سخنرانی رهبر، حول فعالیت‌های سیاسی ائمه اطهار هستش که با ارائه یک سیر کلی، مخاطب رو مشتاق می‌کنه درباره زندگینامه اهل بیت، بیشتر و جزئی‌تر مطالعه داشته باشه.
      

         اولین من تو ادبیات و نثر عرب همین کتابه.
 قبلا تو پادکست کتاب باز درباره غاده السمان شنیده بودم ولی فقط در همین حد بود. اشعارش در ایران طرفدار داره ولی فکر نکنم به اندازه داستان هاش باشه. طول قصه، برای روایت بعضی قسمت‌ها در عین بی پروایی یه ملاحظه ادبی جالبی دیده میشه. برای عیان حرف زدنِ از یک مسئله‌ای، هم با ادبیات کشتی گرفت، هم بعضی جاهاش دیگه رها کرد و من به شخصه از این صراحت جا خوردم. تم داستان، تم آدم‌هاییه که زرق و برق بیروت، اونا رو از خود لبنان یا سوریه راهی این شهر می‌کنه ولی نمی‌دونن مثل هر پایتخت دیگه‌ای،از دور قشنگه. در واقع شخصیت‌ها از حجم بی عدالتی، فساد دولتی و سنت‌های مخرب جا می‌خورن و چون داستان عاری از ردپای هالیوود هست، عاقبت‌‌شون قابل حدسه.
علت نامگذاری کتاب: شروع جنگ داخلی لبنان.

      

        سفرنامه، شاید مورد علاقه خیلی‌ها نباشه،
بدلیل اینکه کاملا عینی هست، 
طنز قابل توجهی شاید نشه پیدا کرد، 
تخیل ندارن، خلاصه اون چیزی که در سایر کتابای ادبی دنبالش هستیم رو ممکنه بهمون نده.
 جلد خوشرنگ و لعاب کتابش این تصور رو بهم داد که تصاویرش هم حتما رنگیه در حالیکه بیشترش نبود!!! (شاید بخاطر چندتا دونه عکس غذاهاش باشه، شایدم نه)
خاطراتش مربوط به بهار ۹۶ بود یعنی هفت سال پیش!!!!!
 به همین خاطر موقع خوندن، داشتم فکر می‌کردم تا الان چقدر هزینه های سفر به مراکش و کلا شرایط داخلیش ممکنه تغییر کرده باشن.
فکر می‌کنم برای درک بهتر و نظر درست‌تر درباره قلم نویسنده 
باید سراغ بقیه کتاب‌هاش هم رفت. 
      

        به عنوان یک خانم باید دلیل محدودیت در پوشش رو بدونیم،
نیازه از این همه سر و صدا و سوال و جواب‌های تکراری  قانع نکننده بشینیم یه جا، 
یه گوشه و 
واقعا به چرایی بعضی چیزها فکر کنیم.
در این خلوت، یحتمل سوال هایی پیش میاد که برای دونستن‌ پاسخ‌های اون به زبانی، قلم‌ی نیاز پیدا می‌کنیم که بی طرف، منطقی و استدلالی صحبت کنه و بنویسه.
محتوای این کتاب با مثال های  روزمره و آشنا و دغدغه های روز، به کمکم اومد و تا حد زیااادی روشنم کرد.

      

        اپیزودهای داستان، قابل لمس و تصور بودن.
احتمال زیاد باعث قهقهه نمیشه اما جاهای زیادی، یهو خودتونو میبیند که با لبخند دارید ورق  میزنید تا بفهمید بعدش چی‌ میشه.‌


      

        بعضی کتاب‌ها نفْس دارند؛
از کلمات زنده‌ای، پر‌شده‌اند،
آدم دوست دارد با احترام از آنها یاد کند و یادش کنند.
...

روایاتی جالب از زندگی ماه بنی هاشم 'علیه السلام' بخوانید.
      

        " عمر دراز عیبش این است که دل آدم باید بار سنگین عزای همه عزیزانش را به دوش بکشد ...! "

پیچیدگی ندارد، نیاز به هزینه زیاد برای تفکر ندارد، همین است که میخوانید؛ ساده، روان، از دل همین زندگی‌های معمولی‌مان.
محمود، یک قصه گوی بومی‌‌ است پیش از آنکه نویسنده‌ی معروفی باشد.
      

        (فقط این جمله) های کتاب زیاده اما: 
" امروز میفهمم آنچه که فکر میکردم عشق است، میلی بود که به یک منبع زیبایی داشتم. سرچشمه ناشناخته‌ای که هنوز هم نمیدانم کجاست ... ! " 
      

        
اگر مایل به آشنایی با
آ سید علی آقای قاضی، 
این انسان موحد،
 مرد سلوک،
استاد بزرگ،
آن هم به طرزی متفاوت هستید، بخوانید.
قول میدهم که با سطوری به لحاظ محتوا
 نامنعطف و غیرقابل فهم مواجه نخواهید شد.