یه کتاب دلنشین و جالب.
سبک طنزشون رو خیلی پسندیدم😍
به هر رده سنی پیشنهاد میشه
        

          بالاخره طلسم یادداشت ننوشتن رو شکستم.
نوع طنزش رو دوست نداشتم، در تمام طول کتاب شاید دو سه بار لبخند زده باشم
        

          قلم بی نظیر و لحن شیرین آقای نبویان مگه میشه جذابیت نداشته باشه؟
        

          من نسخه صوتی این کتاب رو گوش دادم، نثر ساده و روان به همراه صدا و لحن آرامش بخش جناب نبویان شنیدن این اثر رو لذت بخش تر کرد
        

          عالیی
        

          نوستالژی،کمدی
اگر تو دوره زمستونی به سر میبری ،حال هیچ کاری نداری، این کتاب سرحالت میکنه وبعدش میتونی به کارهات برسی و همین طور به خوندن قصه های امیرعلی ۲ ادامه بدی🙂
        

          تمام جلدهای این مجموعه رو خوندم. فکر کنم جزو بهترین‌های ایران توی طنز باشه. واقعا ازش لذت بردم و شاد شدم. 
        

          قصه های امیرعلی رو اولین بار وقتی دبیرستان بودم و امتحانات خرداد تموم شده بود خوندم، برام حس رهایی و شوقِ اول تابستون رو داره ، الانم که صوتیش رو با صدای خود آقای نبویان گوش دادم مثل دفعه اول دوست داشتنی و ساده و طناز بود 😍
        

          بسم الله 

برای خودم هم باور کردنی نبود، که روزی بیاید و این کتاب را به صورت صوتی در راه مرز خسروی بشنوم... آن هم در مسیر جاده منتهی به پیاده‌روی اربعین... اگر کسی روزی چنین خبری به من می‌داد اول به او پیشنهاد تست اعتیاد می‌دادم.
کتاب آن‌قدر جذاب بود که نه تنها پشت فرمان خوابم نبرد بلکه ترغیب شدم جلد دومش را هم که صوتی شده است در راه برگشت بشنوم.

شوخی‌ها جذاب است و لحن نویسنده رسمی، همین قضیه سبب شده است که کتاب جذابیت مضاعفی پیدا کند. نکته مهم دیگر این است که حد و مرز طنز رعایت شده و همین عاملی برای امتیاز بیشتر دادن به کتاب است.

حجم کتاب چه به صورت چاپی و چه صوتی کم است و جذابیت بالایش سبب می‌شود طی شدن زمان را حس نکنید. نمی‌دانم چرا اما نسبت به این کتاب واکنش منفی داشتم، شاید به دلیل منفی نگری بی‌دلیلم نسبت به نویسنده‌اش بوده است. اما مهم این است که الآن کتاب را به شدت پیشنهاد می‌کنم.

والسلام
        

          خیلی بامزه است . تمام کتاب یه پوزخندی روی لب آدمه😏
        

          آقای نبویانه دیگه..:))
        

          برای اولین بار با آقای نبویان در لباهنگ خندوانه آشنا شدم و در کلام و رفتارشون طنزی هست که وقتی همراه با وقار و متانتشون میشه، به نظرم خیلی تحسین برانگیز هست. بعد از اون با قصه های امیرعلی آشنا شدم و برام خیلی جذاب و دلنشین بود. که شنیدن صوتی کتابها، مخصوصا با صدای خودشون لذت داستان رو چند برابر میکنه
        

          عالی برای روزای افسردگی👌
        

          اپیزودهای داستان، قابل لمس و تصور بودن.
احتمال زیاد باعث قهقهه نمیشه اما جاهای زیادی، یهو خودتونو میبیند که با لبخند دارید ورق  میزنید تا بفهمید بعدش چی‌ میشه.‌


        

          داستان ساده و روان؛ نوع طنز و شوخی خیلی خوب؛ جمله بندی و عبارات عالی. واقعا خوب و خنده دار و بانشاط بود
        

          از این مجموعه کتابِ کمی طنز، نباید انتظار داشته باشید چیزی به شما اضافه کنند اما هنگام خواندن میتوانید کاملا خود را در محیط  تصور کنید و اگر بتوانید هنگام خواندن لحن و صدای امیرعلی نبویان را هم با خود همراه کنید بیشتر لذت خواهید برد.
        

          شما طنز فارسی رو تو این مجموعه درک میکنین و واقعا نویسنده خیلی خوب یه خانواده و جامعه ایرانی رو به تصویر میکشه
        

          دوست داشتنی بود
        

          راستش من با امید خیلی زیادی به قلم آقای نبویان این کتاب رو شروع کردم
ولی خب به دلایلی خوشم نیومد.
خب اول از همه، بیشتر از اینکه کتاب حالت داستان‌گونه داشته باشه، صرفاً روایتِ راوی بود؛
یعنی اصلاً گرهی ایجاد نمی‌شه که شما رو ترغیب کنه ادامه‌ی داستان رو پیش ببرید.
فقط چند تا روایت کوتاهه که از یه شاخه به شاخه‌ی دیگه پریده و برای بنده جذب‌کننده نبود.
و دوم، مقادیر زیااااادی از کلمات قلنبه سلنبه استفاده شده بود که سواد کم من اصلاً ضرورت وجودشون رو نمی‌فهمه.
حس می‌کنم به خاطر تلاش در افزایش طنز داستان به‌کار گرفته شدن اما خب چندان موثر نبودن حقیقتاً.
 به شخصه تمایلی به خوندن جلدهای بعدی ندارم.
اما آقای نبویانِ درخشان همچنان برام یک الگو و اسطوره هستن و این نظرات من هیچ ارزشی دربرابر سواد و تجربه‌ی ایشون نداره.
        

          قصه های امیرعلی را با صدای خودش شنیدم.ساده بود اما روایتگر سبک زندگی ای بود که حالا شاید فقط ته مانده ای از آن باقی مانده باشد.و به همین خاطر شیرین بود.البته هرگز نباید از توصیفات اغراق آمیز کمی به خاطر مزه اش طولانیه امیرعلی نبویان گذشت،چون مشخصه و امضای قلم  گفتار خودش همین است .و در آخر اینکه قسم یاد می کنم ادبیات ایران شیرین است آقاجان مثل گز و نبات و پولکی و سوهان و باقلوایش.ادبیات فقط ادبیات خودمان