عشق سال‌های وبا، شاهکاری از گابریل گارسیا مارکز، داستانی است که عشق را نه به‌عنوان یک احساس ساده، بلکه به‌عنوان یک بیماری دائمی، مسری و در عین حال نابخشودنی به تصویر می‌کشد. فلورنتینو و فیرمینا، دو شخصیت که در تمام عمرشان در انتظار یک عشق از دست رفته می‌مانند، با گذر سال‌ها و تغییرات بی‌شماری در زندگی‌شان، همچنان به هم وصل می‌شوند و از هم جدا می‌شوند. این کتاب، نه فقط درباره‌ی عشق که درباره‌ی زمان است، درباره‌ی مرگ و زندگی، درباره‌ی دردهایی که با هیچ چیزی التیام پیدا نمی‌کنند.

در این اثر، مارکز نه‌تنها از رئالیسم جادویی استفاده کرده، بلکه نبوغ خود را در خلق داستانی پیچیده و در عین حال دلنشین به کار برده است. داستانی که با شوخ‌طبعی و تلخی‌اش، شما را در خودش غرق می‌کند و در عین حال هیچ وقت اجازه نمی‌دهد که از آن دل بکنی.

حرف آخر؟ این کتاب، یکی از آن‌هایی‌ست که وقتی تمامش می‌کنی، نه می‌توانی فراموشش کنی و نه می‌خواهی فراموشش کنی.
        

          صدای آرچر" صدایی از جنس سکوت، زخمی از جنس گذشته و عشقی از جنس شفا است. این کتاب فقط یک عاشقانه نیست، بلکه سفری به عمق روح آدم‌هاست؛ جایی که کلمات قدرت خود را از دست می‌دهند و احساسات، فریاد می‌زنند. روایتی که در سکوت می‌درخشد و در قلب ماندگار می‌شود.
        

          "کلمات، پرندگان کاغذی هستند که از صفحه کتاب به پرواز درمی‌آیند و در ذهن ما لانه می‌سازند."

وقتی که می‌خواهم درباره‌ی این کتاب چیزی بنویسم، تنها چیزی که در ذهنم نقش می‌بندد هیچ است. هیچی که در آن همه چیز وجود دارد. از جمله
دنیایی متفاوت، شخصیت هایی متفاوت و میوه های سمی ای که گاهی خوردن آنان موجب مرگ و مستی می‌شود.
دنیایی که بی رحمی سراسر آن را پوشانده است. افرادی که طمع و حیله در سر خود می‌پرورانند. پری هایی که با آزار دیگران احساس شادی و سرزندگی، و با موفقیت آنان احساس شکست و حقیر بودن می‌کنند‌.
درست است، بخش هایی از کتاب درست مانند دنیایی‌ست که در آن زندگی می‌کنیم. متفاوت بودن تورا انگشت نما می‌کند و گاهی تو تنها چیزی که احساس می‌کنی غمی است که از متفاوت بودن به تو رسیده است. 
این کتاب شروع دنیایی جدید است که در ذهنم پرورش می‌یابد و من مانند غریبه ای از دور به او می‌نگرم. 
دنیای کتاب آنقدر زیباست که شاید احساس تاسف کنم که همچین جایی برای زیستن وجود ندارد. با همه‌ی سختی ها و رنج هایی که برای یک انسان در دنیای پریان وجود دارد باز هم دلم می‌خواهد آنجا باشم.
پری... موجود افسانه ای که قدرت ها و طلسم های خود را دارد. شاید در ذهنتان فکر کنید طلسم و جادو موجب آسان شدن زندگی می‌شود، ولی آنقدر عواقب آن می‌تواند وحشتناک باشد که حرف خود را پس بگیرید.
چه می‌شود اگر شما را جادو کنند و میوه ای به خوردتان دهند که باعث شود کار هایی انجام دهید که در زمان هوشیاری هرگز به آن حتی فکر هم نکرده باشید؟
چه می‌شود اگر شمارا مجبور کنند سخنانی را بر زبان بیاورید که از گفتن آنان سخت پشیمان شوید؟ یا شمارا مجبور کنند به آنان تعظیم کنید؟ 
حتی نمی‌توانید تصور کنید که دنیا چگونه جایی می‌شد.
کتاب پادشاه پریان به خوبی توانسته است نشان دهد دنیایی که در ذهنمان از پری ها تصور می‌کنیم، آنقدر ها هم خوب نیست. آن پری ها و پرنسس هایی که در دوران کودکی در سی دی ها و تلویزیون ها می‌دیدیم، آن دنیای پر از مهربانی و رفتار های خوب تمام ماجرا نیست. زندگی در دنیایی که در کودکی آرزویش را داشتیم می‌تواند آنقدر رویایی باشد که نخواهیم به دنیای خود برگردیم و در مقابلش می‌تواند انقدر تاریک و وحشتناک باشد که حتی از فکر کردن به آن هم پشیمان شویم.
تمام این ها به چیزی ربط دارد که در ذهنمان نقش بسته است، خوب یا بد؟
در پایان کتاب پادشاه پریان آنقدر نظرم را جلب کرده است و من را در دنیای خود فرو برده است که شاید در آینده کمتر کتابی بتواند این کار را بکند.


        

          کتاب خوبی بود هر چند تا وسطاش همه چیی قابل پیش‌بینی و حوصله سر بر بود یه خورده دیگه مونده بود دراپش کنم که شگفت زده ام کرد،داستان هم شوکه کننده شد هم هیجان انگیز هم جنایی، میشه گفت توی دسته کتابهای (خشونت علیه زنان) قرار میگیره. من از خوندش لذت بردم و شنیده بودم این اواخر قراره فیلمی از روی این کتاب هم ساخته بشه، خلاصه راضیم 😂