کوتاه، چندلایه، جنون آمیز و زجرآور . . .
        

          وقتی زنی عاشق می‌شود، دیگر درک کردنش ممکن نیست.
        

          مرز جنون چیست ؟


کتاب بی نظیری بود و فوق العاده 

واقعا جنون چیست ؟آیا جنون ساخته ذهن آدم هایی اسن که بنا بر قاعده ای دور هم جمع شده اند ؟

شاید همه ای ما در ذهنمان دیوانه ایم اما از نشان دادن آن در بیمی عمیق هستیم .
        

          وقتی زنی عاشق می‌شود دیگر درک کردنش ممکن نیست.
        

          تنگنا کتابی واقعا عجیب و کاملاً پیچیده است
آندری یف یک اثر ادبی خلق نکرده
یک اثر روانشناختی کاملاً پیجده خلق کرده
خط به خط داستان شمارو گیج و منگ میکنه
داستان مردی است که مرتکب قتل عمد صمیمی ترین دوستش شده است
و دارد داستان قتل رو درست برای مخاطبش که شما هستید از اول تا آخر تعریف می کنه شما در نقش قاضی هستید و باید قضاوت کنید 
هر صفحه شما رو در قضاوت به تردید می اندازد 
 و به خودتان می گویید بزار برگردم صفحه قبل تا شاید درست قضاوت نکرده بودم 
و با ترجمه ای ساده و بسیار بسیار روان
این کتاب ۱۰۰٪ به شما عزیزان پیشنهاد داده میشود
من از ۵ بهش ۵ ستاره میدم 
در یک کلمه شاهکار رواشناسی

        

          وای که چقدررر من تنگنا رو دوست داشتم 
حس میکردم تو طول داستان با روان خودم هم بازی میشه این وسط 
شخصیت دکتر واقعا برام جالب بود و اون حسی که بهش دچار شده بود 
این کتاب باعث شد که به قلم  آندری یف علاقه پیدا کنم و برم سمت کتاب های دیگش 🫠
        

          تنگنا: تلخ، خفه‌کننده و عمیق
خیلی آروم دستتو می‌گیره و می‌بره وسط یه کابوسِ  جنون‌آمیز ولت می‌کنه. کابوسی از ترس، از تنهایی، از گناه و در نهایت ترس از گیر افتادن توو وضعیتی شبیه وضعیت آنتون ایگناتیف کرژنتسف.
آندری‌یف دقیقاً می‌دونه کجا ضربه بزنه که آدم از درون بلرزه. یه حس خفگی، اضطراب، ترس از خودت، از گذشته‌ت...
شخصیت اصلی انقدر خوب و واقعی نوشته شده که آدم حس می‌کنه خودشه یا حداقل یه نسخه ترسناک‌تر و تنها‌تر از خودش.

        

          بدک نبود...در حد اینکه یروز به صورت روزنامه وار بخونی
        

          در یک کلمه شاهکار بود. 
        

          وای پسر! عجب کتابی بود!
        

          کتاب خوبی بود.ترجمه خوب و روانی داشت .
        

          تو داری یادداشت‌های یک پزشکِ قاتل رو می‌خونی، ولی مدام لابلای قصه‌های کوچیک زندگیِ خودت غوطه می‌خوری و حیرت می‌کنی که یه چطور نویسنده، بیشتر از صد سال پیش از شخصی‌ترین احساساتت خبر داشته. 

این کتاب صدصفحه‌ای زو نباید از دست داد.
        

          بازهم از خواندن آندری‌یفِ عزیز شگفت‌زده شدم. چگونه می‌شود از کینه‌ی دیگری به دیگری حمله برد؟ آیا درست‌تر آن است که برای ناخشنودشدن کسی عزیزش را از او بگیریم؟ یا درست‌تر آن است که در خودخوریِ انسانیِ‌مان غرقه شویم؟
انتقام... بخشش...بخشش و بازهم انتقام؛ آه مانع(سوال) همینجاست: انتقام چه تاثیری بر شخص انتقام‌گیرنده خواهد داشت؟
آندری‌یف در این نوولای کوتاه، روان و بی‌دردسر روند دیوانه‌شدن پزشکی را تعریف می‌کند که برای انتقام از دیگری کسی را به قتل می‌رساند و برای فرار از چنگال قانون هم خودش را به "جنون آنی" می‌زند و ما مخاطب یادداشت‌های این پزشکِ منتقم در تیمارستانیم...
        

          بلخره قتل محصول جنون بود یا جنون محصول قتل ؟
به پیشنهاد محصول شهرکتاب خریدمش .
میخواستم کتابی بخونم مثل اتاق شماره ۶ .
بهم گفت نزدیکه از نظر فضا اما کاملا متفاوته .
‌
شب که شروعش کردم صبح تموم شد :)
بعد با خودم گفتم چرا از اندری‌یف کتابی نخونده بودم و چرا نمیشناختمش !
حالا بپزدازیم به داستان و احساساتم :
‌
فردی به اسم کرژنتسف که داستان که شامل هشت نامه یا احضاریه هست که از زبان ایشون ، که این دکتر بهترین دوست خودش رو کشته !
اما چرا ؟ عشق ، نفرت ، بیماری ، جنون ؟؟؟ چه و چه و چه !
اندری یف دستتو میگیره میبرتت به اعماق افکار یک جنونی یک بیمار ادمی که توی بیمارستان روانی بستریه . داستانی که خلق کرده داستانی فلسفی در کنار روانشناسی و چقدر حرفه و ای و بینظیر در یکدیگر تلفیقشون کرده و شده - تنگنا - کتابی که قراره بارها و بارها بخونمش و هردفعه به یک جای موضوع پی ببرم .
‌
دکتر دارد دیوانه میشود ؟ یا دیوانه شده ؟ 
پیشنهاد میشه ؟ ✅
        

          توصیف دیوانگی به یک طرز دیوانه کننده!
نفوذ تدریجی و اجتناب‌ناپذیر جنون به عمیق‌ترین لایه های ذهن و تفکر یک انسان با ظرافت تمام به کلمات تبدیل شدن.

فوق‌العاده بود. بی نظیر.
        

          تنگنا تقریبا شبیه به هیچ یک از کتاب هایی که تا به حال خوانده ام، نبود!
هرگز عشق برایم این گونه معنا نشده بود
هرگز انتقام، این گونه در نظرم بروز داده نشده بود
هرگز پدر شخصیت اصلی از او درخواست نمی کرد بی نظم و قاعده و در و پیکر رفتار کند!
هرگز فکر کردن های شخصیت اصلی انقدر بلند بلند نبود
و هرگز هیچ دیوانه ای، عاقل به نظرم نیامده بود..!
        

          خیلی خیلی خیلی فراتر از حد انتظارم بود.
تو کتاب‌هایی که خونده‌ام دیوانه های بسیاری به تصویر کشیده شده اند ولی این بی‌مانند بود؛ باورپذیرتر از این نمی‌شد.
متن یک جمله گزاف هم نداشت و همه‌اش در خدمت ساختن هنرمندانه شخصیت داستان بود.
قبل این کتاب «نه‌آدمی» دازای رو خوانده بودم که محتوای بسیار نزدیکی به این کتاب داشت و ممنونم از نویسنده عزیز که تجربه مزخرف قبلی رو شست و برد.
مهم نیست چی می‌خوای بگی یا چی نشون بدی، باید هنرمندانه و باورپذیر این کار رو انجام داد؛ هرچند خود ایده و حرف این کتاب هم بسیار شگفت‌انگیز بود.
بیشتر از یادداشت‌های زیرزمینی دوستش داشتم.
از بهترین کتاب‌هایی بود که خوانده ام.
شاهکار.
        

          تنگنا کتابی بود پر از احساس، پر از غم، پر از دیوانگی و پر از عشق.
این کتاب روایت یک دکتر عاشق و در این حال دیوانه است که بخاطر عشق خود قاتل هم میشود.
بعد از خواندن این کتاب فهمیدم یک انسان به دست خودش دیوانه نمیشود، بلکه وقایعه گذشته‌اش است که آن را دیوانه می‌کند.
یک انسان هم میتواند دیوانه باشد هم میتواند عاشق باشد هم میتواند قاتل باشد هم میتواند در کنار این ها یک نویسنده باشد.
او بخاطر عشقش هم دیوانه شد هم عاشق شد هم نویسنده. 
یک دیوانه را هیچ وقت نمیشود قضاوت کرد چون یک دیوانه همه‌ چیز را احساس کرده و دیده است. 
یک دیوانه تنها یک دیوانه نیست، یک دیوانه میتواند آدم عاقلی هم باشد.
        

          «تنگنا» نشان می‌دهد که حتی اگر انسان بخواهد با اراده و امید پیش برود، شرایط بیرونی می‌تواند او را به جایی برساند که آزادی‌اش صرفاً یک توهم باشد.

یکی از جملات شاخص داستان:
«دیوارها آرام آرام نزدیک‌تر می‌شدند، یا شاید این ما بودیم که دیگر جایی برای رفتن نداشتیم.»
        

          چقدر فوق‌العاده بود. چقدر خوندنش خوش گذشت بهم. از خط اول، تو رو با خودش می‌کشه و می‌بره!
«آقایان کارشناس، من تا همین لحظه درحال کتمان حقیقت بودم، اما حالا شرایط به‌گونه‌ای شده‌ است که چاره‌ای جز افشای آن ندارم.»
شبیه کتابای داستایفسکی شروع می‌شه! ببینید آقایان :)) ایشون دوست صمیمیش رو کشته، و حالا داره حرف می‌زنه، که اولش می‌خواستم بکشمش و یه راه خوب پیدا کردم: خودمو دیوونه جا بزنم. ولی بعد… بعد یه کم ورق رو برمی‌گردونه و می‌گه: نکنه دیوونه بودم که می‌خواستم بکشمش؟
راوی، دکتر کرژنتسف، ما رو با خودش همراه می‌کنه تا با افکارش روبه‌رو شیم. با همون دوست‌های دشمن. با همون چیزهایی که هیچ دفاعی دربرابرشون نداریم.
و باید بگم که بی‌نظیر این کارو انجام می‌ده. چون شما رو هم دیوونه می‌کنه!
کتاب خیلی کوتاهه، یک نوولای صد و چند صفحه‌ای. و خیلی پتانسیل اینو داره که در یکی دو نشست خونده شه. اگه دلتون می‌خواد یه چیز کوتاه جذاب بخونید و حسابی باهاش درگیر شید؛ پیشنهاد خوبیه.
از آندره‌یف چیزی نخونده بودم تا حالا و الان خیلی به همه کتاباش مشتاقم.
—
داستان من با کتاب؟
تازگی با علیرضا تصمیم گرفتیم با هم کتاب بخونیم و بعدش درموردشون با هم حرف بزنیم. باشگاه کوچک کتابخوانی خودمون. :) 📚 و من بعد از اینکه یادداشت یکی از دوستان رو اینجا درموردش دیدم، گفتم نظرت چیه اینو بخونیم؟ و شد آنچه شد.
ممنونم از امیرمحمد که با یادداشت مختصر و مفیدش این کتاب رو بهم معرفی کرد.
این سومین کتابمون بود و حالا این باشگاه رو در بهخوان هم تاسیس کردیم! اگه دوست داشتین شما هم همراه شید. «رود» شما را فرا می‌خواند.  🌀