یادداشت علیرضا اورسجی

        خیلی خیلی خیلی فراتر از حد انتظارم بود.
تو کتاب‌هایی که خونده‌ام دیوانه های بسیاری به تصویر کشیده شده اند ولی این بی‌مانند بود؛ باورپذیرتر از این نمی‌شد.
متن یک جمله گزاف هم نداشت و همه‌اش در خدمت ساختن هنرمندانه شخصیت داستان بود.
قبل این کتاب «نه‌آدمی» دازای رو خوانده بودم که محتوای بسیار نزدیکی به این کتاب داشت و ممنونم از نویسنده عزیز که تجربه مزخرف قبلی رو شست و برد.
مهم نیست چی می‌خوای بگی یا چی نشون بدی، باید هنرمندانه و باورپذیر این کار رو انجام داد؛ هرچند خود ایده و حرف این کتاب هم بسیار شگفت‌انگیز بود.
بیشتر از یادداشت‌های زیرزمینی دوستش داشتم.
از بهترین کتاب‌هایی بود که خوانده ام.
شاهکار.