این کتاب را با توجه به نظرهای دوستان کتابراه انتخاب کردم، در کتابراه گوش کردم و اولین کتابم از این نویسنده بود. از قبل راجع به  فضای سرد (چه جغرافیایی و چه اجتماعی و فرهنگی) آن جامعه اطلاع داشتم و غافلگیر نشدم. روال داستان و پایان بندی اش خیلی راضی کننده بود. این قدر خوب بود که کتاب بعدی نویسنده (خون بر برف) را هم گوش کردم که هرچند خط داستانی جالبی داشت، ولی دوستش ندارم.
        

          دقیق و حساب شده، فضا سازی جذاب به همراه کاشت و برداشت بی نظیر و استفاده درست از کاشت ها 
پر از گفت و گو های پینگ پونگی که آدم رو سرحال میکنه /) 
حین خوندن کتابِ جذاب و دلنشینیه ولی وقتی کتاب رو کنار میذاری کشش آنچنان نداره که سریع دوباره سراغ کتاب بیای برای همین مطالعه برای من کمی طولانی شد 
میخواستم ۳/۵ امتیاز بدم ولی به خاطر لبخندی که بعد از تموم شدن کتاب برام ساخت ۴ ستاره دادم 
        

          به نام خدا 
اوایل کتاب تقریبا متوجه نمی‌شدم جریان چیه، این نفر کیه چیکار کرده برای چی فرار کرده و .... که اینا باعث می‌شد گیج بشم. کم‌کم بهتر شد.‌
فکر کنم یه کتاب دیگه هم قبلش بوده که فکر کنم ربطی به این کتاب نداره ولی یکی دو تا از شخصیت ها توی اون کتاب بودن. 
پسر بچه رو خیلی دوست داشتم حس خوبی می‌داد.🥹 
پایان کتاب رو هم دوست داشتم.🌱 
        

          کتاب بسیار خوش‌خوان و ترجمه روان است.  داستانش را دوست داشتم اما...
اما از آنجا که از طریق «باشگاه کارآگاهان» با این کتاب آشنا شدم، انتظارم، کتابی با مضمونی رازآلود و جنایی بود! این رمان بیش از آنکه در ژانر جنایی و پلیسی و مشابه این‌ها باشد، بیشتر عاشقانه بود؛ و البته رمانی که قهرمان دارد؛ قهرمانی که میشد با او همذات‌پنداری کرد. 
در مجموع این کتاب را بسیار دوست داشتم.
        

          در واقع اولین کتابیه که از این نویسنده خوندم و خب من بیشتر از سر بیکاری شروعش کردم و اون اولا به نظرم جالب بود البته در حد چند صفحه ولی مابقیش رو فقط می‌خوندم که تموم بشه و فضای داستان هم شور و حال خاصی نداشت و بیشتر سرد بود ، نمی‌دونم از مترجم بود یا خود قلم نویسنده ولی بعضی اوقات احساس میکردم جمله بندی اشکال داره و بعضی کلمات زیاد بهش نمیاد
        

          به نام او

دومین اثری که از یو نسبوی نروژی خواندم
اینقدر خون بر برف خوب بود که ترغیب شدم خورشید نیمه شب که به نوعی در ادامه آن رمان قرار دارد را بخوانم
رمان خوبی بود ولی نه به خوبی خون بربرف 
البته جنس این دو رمان با هم متفاوت است. خون بر برف یک رمان جنایی پر از کشت و کشتار و اصطلاحا پرخون است ولی خورشید نیمه شب با وجود بن مایه جنایی بیشتر یک رمان روانشناختی ست 

حالا که میبینم تفاوتشان اینقدر نیست خورشید نیمه شب واقعا خوب است
        

          {من مثل آتشم و او هوا... آتش برای زنده ماندن به هوا احتیاج دارد.}

دومین کاری بود که از یو نسبو خواندم. بعد از مطالعهٔ خون بر برف، به جهان داستانی او علاقمند شدم. خورشید نیمه‌شب به نوعی ادامهٔ خون بر برف است. البته شدت خون و خون‌ریزی‌هایش بسیار کمتر شده و نگاه‌های روان‌شناختی به شخصیت‌ها افزایش یافته. از طرفی نسبو، با زیرکی به برخی بنیادگرایی‌های مسیحیت نیز تاخته و با طعنه‌هایی که ضدقهرمان محبوب به کشیش کلیسا دارد، ماجرا را پیش می‌برد.
خون بر برف را بیشتر دوست داشتم و البته این کتاب را، هم.
        

          رمانی عاشقانه جنایی از مرد نروژی که در نوشتن رمان های جنایی تبحر دارد این کتاب رو میشه  ادامه رمان خون برف دانست اما از لحاظ موضوعی مستقل از آنست و تنها اشتراک این دو رمان شخصیت های فیشرمن و هافمن هستند.
کتاب متنی بسیار روان دارد که خواننده خودش را شیفته خود میکند البته نیما اشرفی هم بسیار عالی این کتاب رو ترجمه کرده است.
در کل کتاب بسیار عالی هست:)
        

          این کتاب با وجود تمام شباهت ها، تفاوت های فاحشی با کتاب قبلی (خون بر برف) که از این نویسنده خوندم داشت.
نثر روشن‌تر و امیدوارتر بارز ترینشونه
شخصیت های شجاع‌‌، افرادی که ترسیدن ولی ادامه میدن، به طور کلی میشه گفت کتاب امیدواری بود هرچند که اسمش هم برمی‌امد.
داستان از فرار شروع میشه، از خون و ترس و ناامیدی و کاری میکنه که یک نفس بدون وقفه با شخصیت اصلی سعی کنی نجات پیدا کنی، شکار کنی و زنده بمونی و از اون زندگی اجاره‌ای لذت ببری
        

          یو نسبو
یو نسبو نام یکی از معروف ترین نویسندگان حال حاضر در دنیا است.نسبو متولد سال ۱۹۶۰ در نروژ است در سال ۱۹۹۷ با انتشار اولین اثر خود به نام #خفاش(The bat) با استقبال زیادی رو به رو شد و پس از آن نیز چندین اثر دیگر  را از خود منتشر کرده و فروش کتاب های او از بیست و چند میلیون گذشته است. 
اکثر کتاب های نسبو را رمان های جنایی تشکیل می دهند که پتانسیل ساخت فیلم را نیز دارند و حتی از کتاب #کارگماران(Headhunters) و چندین کتاب دیگر او نیز فیلم های سینما ساخته شده است.

کتاب خورشید نیمه شب(Midnight Sun)اولین کتاب از کتاب های یو نسبو هست که به زبان فارسی ترجمه شده و ما را بیش از پیش با واقعیت های فرهنگیِ امروز غرب آشنا می کند.
جایی که بدون پرده سخن از فروپاشی خانواده و خیانت زده می شود و داستان حول  مردی است که همسرش به او خیانت کرده و خود نیز به خاطر کشتن صاحب کار زورگیر خود، فراری است؛ این شخصیت در ادامه با دختر راهبه ای آشنا می شود که یک فرزند دارد و همسرش او را ترک کرده اما آنان به همه از کشته شدن او خبر می دهند.
در حقیقت می توان با تحلیل گفت و گو های شخصیت های داستان، آن روی پرده غرب(وحشی) را دید و نظاره گر مرگ اخلاق در کلیسا و غرب بود.
خواندن این کتاب را به افرادی که دوست دارند با حقیقت تفکر غربی بیشتر آشنا شوند، توصیه می کنم.
        

          چه قدر  یو‌نسبو خوب مینویسه...
خورشید نیمه شب ماجرای یک‌فرار است.شخصیت اصلی قصه، بعد از پشت سر گذاشتن مشکلاتی، اقدام به فرار از دست رئیسی که به آن نارو زده میکند و این روایت فرار اوست. خبری از قتل و خونریزی جدی نیست، فقط چند درگیری ساده، اما روایت این فرار چنان جذاب و پر تنش است که آدم را به کتاب میخکوب میکند، یک سوم آغازین روند صعودی خوبی دارد، یک سوم‌میانی آرام اما گیرا جلو میرود، اما یک سوم پایانی طوفانی است، ناگهان قصه در هم میپیچد و امان از سیلی محکمی که با شلیک گلوله به صورت مخاطب میزند...
فکر نمیکردم مرد نمدپیچ شده‌ای که در کلبه میسوزد را نتوانم بشناسم و حدس بزنم...
خلاصه عجب خوب مینویسد این یو‌نسبو.
تمیز  با شخصیت پردازی های جذاب حتی درمورد نقش های فرعی مثل یاکوب و ماتیس، زیبا و مسحور کننده با توصیف هایی کم نظیر و درخشان ، کافی و اندازه بدون شاخ و برگ اضافی و وراجی های بیجا...
چه قدر خوشحالم که خون بر برف و خوشید نیمه شب را به کتابخانه ام اضافه کردم...
        

          از نحوه روایت نسبو خوشم میاد.در قالب داستان جنایی مفاهیم عمیق و اگزیستانسیال رو پرورش میده.متاسفانه سانسور های کتاب زیاده که اگر نبود بسیار بهتر بود.نکته جالب کتاب های نسبو جذاب  بودن قاتلین داستان هاشه!مثلا تو این کتاب؛قاتل عاشق!
        

          درود 
وقتی فقط هفت یا هشت سال داشتم ، از مغازه سر کوچه آدامس دزدیدم ، اون ضربان سنگین قلب که جز غریزه جنگ و گریز  اجازه عبور چیزی دیگر را به مغزم نمی‌داد را تا الان خوب به یاد دارم و تا الان می‌توانم خوب بترسم .
لحظاتی که شخصیت اصلی داستان یعنی یون ممکن بود هر لحظه گرفتار بشه رو از این رو خوب احساس کردم ، آن احساس بی خدایی ناشی از تنهایی و گند زدن های زیاد در زندگی رو بسیار درک می‌کنم و نویسنده خوب تونست احساسات رو انتقال بده .
کتاب جو سرد ، کمی معماگونه در ابتدا که بعدا پاسخ می‌دهد دارد ، این کتاب بیشتر به درون شخصیت اصلی متمرکز است ، اعتقادات های او ، علاقه های او و زندگی سخت او که همش با مواد و تنهایی بوده .
شما خوب تنهایی رو می‌تونید احساس کنید و فضای سرد و خشک نروژ رو خوب می‌تونید تصور کنید با توصیف های نویسنده .
اگر با خشک بودن و سرد بودن و متمرکز بودن بر درون شخصیت اصلی مشکلی ندارید کتاب خوبیه .
من کتاب رو در کمتر از بیست و چهار ساعت خوندم چون برام جذاب بود و خوب تونستم شخصیت داستان رو درک کنم و پایان کتاب هم به نظرم عالی بود .
با سلیقه من موافق بود و پسندم شد که تونستم زیر یک روز بخوانم . و ترجمه کتاب هم روان بود و ایراد خاصی چشم منو نگرفت مگر یک مقدار سانسور که..