کتاب تلاش دارد واپسین روزهای زندگی صادق هدایت را از زبان سایه‌اش بیان کرده و گویی در حال بازسازی صحنه است!
روایت‌هایی از آنکه چه شد تا او ترک وطن کرد، سرنوشت داستان‌هایی که در حال نگارششان بود چه شد و...
برای روایت از شخص دانا که سایه صادق هدایت است و هرجا که نور هست به دنبالش بوده و طبیعتاً همه چیز را دیده و شنیده مگر جایی که نور در آنجا نمی‌تابیده استفاده شده که انتخاب هوشمندانه‌ای است. به نظر می‌رسد این روایت بخشی شامل روایات دقیق از کسانی مثل آقای فرزانه یا فیروزه (خواهرزاده هدایت) است و بخشی نیز نویسنده از عالم تخیل وارد داستان کرده و به عبارتی این کتاب،مستند نیست اگرچه تلاش کرده داستانی نزدیک به آنچه رخ داده روایت کند.
برخی بخش‌های کتاب چندان برایم مفهوم نبود و من هم رویشان گیر نکردم! رد شدم و ادامه دادم. برخی بخش‌ها هم به مدام از ابتدا تا انتها به ظاهر جهت یادآوری تکرار میشد و این دست کم برای من خسته کننده، حوصله سر بر و بی‌معنی می‌نمود! 
اما در مجموع داستانی خواندنی است و حجم مناسبی دارد.
      

        #رمان همانطور که از نامش پیداست هم #عاشقانه است و هم به نظر من ریتمش بسیار آرام است!
تقریبا پس از خواندن دو سوم از #کتاب  انتظار داشتم تمام شود! در حین خواندن از خودم میپرسیدم پس باقی کتاب درباره چیست؟! انگار که دو پایان داشته باشد!
داستان عاشقانه‌اش را تا زمان هجوم مغول‌ها دوست داشتم، اما تقریبا پس از آن ، دیگر خواندن این کتاب به عادتی که گاهی ملال‌آور هم بود تبدیل میشد! دقیقا در نقطه مقابل آنچه نویسنده تلاش میکرد درباره آن سخن بگوید.
به لحاظ ایرانی بودن و عاشقانه بودن، کتاب را دوست داشتم، حتی بخشهایی از کتاب یاداوری میکرد که معنای واقعی زندگی در چیست و در مجموع بخاطر تمام اینها دوستش داشتم اما به نظرم میتوانست کوتاه‌‌تر باشد و زودتر تمام شود تا اینچنین آرام نباشد!
      

        نمی‌توانم با اطمینان از این کتاب «بد» بنویسم!
راستش اصلاً کتاب آن چیزی که تصور میکردم نبود؛ کتاب را در نمایشگاه کتاب یافته بودم و وقتی نام کتاب را دیدم اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که لابد داستان‌هایش به شدت گیراست، بطوریکه احتمالا دوست نخواهم داشت آن را نیمه‌کاره رها کنم و با توجه به حجم کمش در یک شب آن را خواهم خواند!!
اما •از نظر من• بهترین بخش کتاب همین بریده‌ایست که از یکی از داستانک‌هایش منتشر کرده‌ام؛ نمی‌توانم بنویسم «کتاب بدی بود» ، «اصلا کتاب نبود» ، «حیف از زمانی که گذاشتم» و یا حتی بنویسم «شما اشتباه مرا تکرار نکنید و این کتاب را نخوانید!!». فقط میتوانم بنویسم که من تقریباً از بیشتر داستانکهایش هیچ نفهمیدم! موضوعات داستانک‌ها بعضاً جذاب بود،اما شروع و مخصوصاً پایانی داشت که هرچه کردم نتوانستم با آنها ارتباط بگیرم؛حتی عاشقانه‌ترینشان را!!
 شاید مشکل از سوادِ کمِ من بود و یا شاید هم داستانک‌ها بطرز عجیبی در حالتی مالیخولیایی نوشته شده بودند!!
      

        کتاب بسیار خوش‌خوان و ترجمه روان است.  داستانش را دوست داشتم اما...
اما از آنجا که از طریق «باشگاه کارآگاهان» با این کتاب آشنا شدم، انتظارم، کتابی با مضمونی رازآلود و جنایی بود! این رمان بیش از آنکه در ژانر جنایی و پلیسی و مشابه این‌ها باشد، بیشتر عاشقانه بود؛ و البته رمانی که قهرمان دارد؛ قهرمانی که میشد با او همذات‌پنداری کرد. 
در مجموع این کتاب را بسیار دوست داشتم.
      

        کتاب خوبی درباره مفاهیم مدیریت استراتژیک است. اگرچه کتاب قدیمی است اما هنوز بعنوان منبع از آن استفاده میشود.
      

        کتاب خوبی برای علاقمندان در این حوزه است. به تاریخچه خرده‌فروشی در آمریکا، روند طی شده، چالش‌های خرده‌فروشان و... پرداخته است. با این حال کتاب کمی قدیمی شده است و قدیمی بودن برخی از بخش‌ها کاملا محسوس است. البته نسخه‌ای که بنده خواندم مربوط به سال ۱۳۹۵ شمسی بود و اطلاعی ندارم که آیا نگارش و چاپ جدیدی از این کتاب موجود هست یا خیر؟
      

        «مدیر مدرسه» یک رمان جذاب و پرکشش و خوشخوان است.
داستانش درباره معلمی است که از به تکرار رسیدن در کارش خسته شده و به خیال خودش با زد و بند، تایید کارگزینی کل وزارت فرهنگ را گرفته تا مدیر مدرسه بشود و از دردسر معلمی رهایی یابد! اما ماجرا آنطوری که می‌خواسته و پیش‌بینی می‌کرده پیش نرفته است و...
واقعاً از خواندنش لذت بردم.
      

        خط اصلی این #رمان درباره یک #مهاجرت اجباری است.مهاجرانی که هر یک به دلایلی مشابه چون ترس از #تجاوز و #قتل و غارت، آواره شده‌اند و به امید رهایی، از مرزهای #مکزیک به سمت #خاک_آمریکا مهاجرتی غیرقانونی را در پیش گرفته‌اند.هرکدام داستان #زندگی خود را دارند و در مسیر این مهاجرت به هم پیوسته‌اند.
اما همانطور که انتظار می‌رفت در این مسیر و پیش از رسیدن به #آزادی مورد انتظارشان، اتفاقاتی  برایشان رخ می‌دهد...

من این کتاب را با ترجمه هاجر شُکری و امان‌ا... ارغوان از نشر دُر قلم که ناشری از شهر بجنورد است را خواندم.ترجمه بسیار شیوا بود ولی اشتباه‌های تایپی در آن دیده می‌شد. در انتهای کتاب یادداشت نویسنده را پای این کتابش خواندم. آن هم برایم بسیار جذاب بود. تمام سوالاتی که در خصوص نویسنده کتاب در طول خواندن رمانش به ذهنم رسیده بود را پاسخ داد! اینکه خودش مهاجر نبوده و اقامت آمریکا را هم داشته اما رفتارهای تبعیض‌آمیز و نژادپرستانه آمریکایی‌ها با مهاجران او را به این فکر وا داشته که داستانش را در این‌باره بسازد. اینکه چند سال برای نوشتن این رمان زمان گذاشته و تحقیق کرده است. 
بعد از خواندن کتاب به این فکر میکنم که رفتار ما با مهاجران چگونه است؟! به عبارتی رفتار ما با افغان‌ها چگونه است؟! آنها که هم رنگ پوستشان همچون رنگ پوست ماست و هم زبان و فرهنگشان تشابهات زیادی با ما دارد که حتی بیشتر از این! زمانی که خط مرزهایمان به شکل امروزی نبود، از ما بودند! 
اغلب مهاجران دزد و متجاوز و قاتل نیستند! هر کدامشان به روزنه امید زندگی بهتر، شهر و دیار و خانواده‌شان را رها کرده‌اند و احتمالاً سختی های بسیاری تحمل کرده‌اند. 
سنگینی نگاهمان را از رویشان برداریم...

رمان بسیار جذابی بود و خواندنش را حتماً پیشنهاد می‌کنم.
      

        کتاب عجیبی بود...
سطر به سطرش  را که میخوانی شرایط خود و جامعه‌ات را با آن میسنجی..!!
      

        از آن دسته کتابهایی است که محدودیت زمانی ندارد!
در هر دوره‌ای جذاب است!
چقدر ترجمه احمد شاملو روان بود! در دوره ما کتابهای زیادی با ترجمه شاملو منتشر میشد. برخی میگویند شاملو در ترجمه خیلی به متن اصلی پایبند نبود! هرچه که بود، دوست‌داشتنی بود!
      

        این رمان هم مثل باقی رمان‌های م. مودب‌پور در زمان خودش خواندنی بود. البته به گمانم آن زمان اولین کتابی بود که به جای نام «م. مودب‌پور» نام «ماندانا معینی» پای کتاب ثبت شد. بالاخره هم جایی ندیدم که م. مودب‌پور همان ماندانا معینی است، یا همسر اوست؟ که در حالت دوم چه نیازی به ذکر نام مودب‌پور پای کتاب بود؟!
اما به لحاظ ساختاری و شخصیت‌سازی و فضاسازی تشابهات زیادی با رمان‌های دیگر م. مودب‌پور داشت. بیش از این در خاطرم باقی نمانده اما همین را به خاطر می‌آورم که در زمان خودش خوب و خواندنی بود و به موضوع خیانت همسر مربوط بود؛ موضوعی که در آن زمان یک معضل تازه در جامعه ایران به حساب می‌آمد، آن هم جامعه خانواده‌محور ایرانی که زن‌ها با لباس سفید راهی خانه همسر میشدند که بعد از عمری، با لباس سفید از آنجا خارج شوند!!
وقتی رمانی برشی اجتماعی از یک دوره زمانی خاص جامعه‌ای است، خواندنش در سالهای بعد شاید دیگر آن لطف گذشته را نداشته باشد...
      

        راستش را بخواهید نظرات کاربران بهـخوان تا حدی مرا متعجب کرد!
نمی‌دانم آنها این کتاب را به تازگی خوانده‌اند یا مثل من همان اواسط دهه ۸۰ و در زمان انتشار کتاب خوانده‌اند!
ولی به خاطر دارم که در آن زمان رمان‌های «م. مودب‌پور» روی بورس بودند و بسیار خواندنی! رمان‌های م.مودب‌پور  معمولاً شخصیت‌هایی داشتند که انگار در رمان‌های دیگرش از نظر شخصیت‌سازی تشابهات زیادی داشتند و برای خواننده آشنا به نظر میرسیدند.
«یلدا» هم یکی از آنها بود؛ من هم در همان دهه ۸۰ خواندمش و به یاد دارم که داستانی جذاب و تابوشکن بود. در آن زمان روابط جنسی مردان با زنان خیابانی و ایدز و...  موضوعی بود که بیشتر مورد تکذیب قرار می‌گرفت تا تایید! حتی آمارهایی ارائه میشد که در ایران بیشتر موارد انتقال ایدز از طریق اعتیاد است و آن دسته اندکی که از طریق روابط جنسی به این بیماری مبتلا می‌شوند هم زن و شوهرهایی هستند که هیچکدام از بیماری خود خبر ندارند،از طریق سوزن آلوده یا بریدگی و... ناقل شده و به یکدیگر انتقال می‌دهند و خلاصه به هر طریقی روابط نامشروع جنسی را کتمان می‌کردند!
همه این‌ها را گفتم که در نهایت اضافه کنم در چنین فضایی که شبکه‌های اجتماعی به این شکل نبود،رسانه‌های جمعی بسیار محدود بودند و اطلاعات کم، موضوع این کتاب چقدر جذاب بود و چقدر خواندنش نیاز به مراقبت‌های ویژه داشت که کسی متوجه نشود موضوع کتاب درباره چیست! 
حالا شاید خواندن رمانی با آن مضمون در زمانه‌ای که دیگر،تازه‌نوجوانان نیز از روابط عاشقانه با جنس مخالف تا روابط جنسی و بیماریهای مقاربتی و حتی راه‌های پیشگیری از آن، بسیار بیش از آنچه اقتضای سنشان باشد، میدانند، دیگر لطف گذشته را ندارد! 
اصلا مدل عاشقی کردن و عاشق شدن و ... هم تغییر کرده و خلاصه نوع روابط پسر و دختری که آن زمان یک تابوی نابخشودنی از طرف دیگران، و یک احساس ناب عشق توام با دلهره برای آن دو بود هم الان برای بسیاری خنده‌دار است!!
به هر روی این رمان را در زمان خودش بسیار تازه و دوست‌داشتنی یافتم؛گرچه شاید الان دیگر نخواهم دوباره بخوانمش!
      

        به به!
عجب کتابی بود!
چه خاطراتی با این کتاب برایم زنده شد!
این یکی را به گمانم برادرم به اشتباه به جای چوپان دروغگو خریده بود! کودکی ۷-۸ ساله بودم و برادرم چند سال از من بزرگتر است.
آن زمان  که هنوز مفهومی به نام پادکست و کتاب صوتی و... مد نبود(!) هفته‌ای یکبار جمعه‌ها که روز تعطیل بود، از ابتدا تا انتهایش را برایم اجرا میکرد!! با صداپردازی و افکت و...!!
داستان فوق‌العاده جذابی داشت و در آن سن کودکان را با مفهوم کمک به دیگران در رسیدن به اهداف آشنا میکرد. ضمن اینکه دغدغه محیط زیستی را هم در بچه‌ها ایجاد میکند! به یاد دارم که بعد از اولین خوانش کتاب، این سوال در ذهنم بود که چرا دریا خشک شد؟ چرا صدف بی‌خانه شد؟ چه کار کنیم که دریاهایمان تبدیل به صحرا نشوند و چه کنیم که صدفهامان دیگر بی‌خانمان نشوند...
      

        به واسطه شغل دوم پدر، همیشه کتاب‌های تازه به چاپ رسیده، داغِ داغ به دست من می‌رسید میخواندمشان!
گمان میکنم اولین کتابی که در کودکی به جای یک داستان، یک مجموعه داستان جذاب داشت را خوانده‌ام، مجموعه داستان‌های هانس کریستین اندرسن بود.
از زیبایی و شیوایی این داستان‌ها شاید نیازی نباشد چیزی بگویم! چرا که ناگفته پیداست هنوز از پس گذشت این همه سال،هنوز برخی داستان‌هایش را به یاد دارم.
جالب اینجاست که برخی داستانها برای سن من که کودکی ۷-۸ ساله بودم، کمی نامفهوم و ثقیل بود.عادت داشتم تا نوجوانی سالی یکبار بخوانمش!هربار بهتر مفهوم داستانها را متوجه می‌شدم!
      

        این کتاب را در نوجوانی خواندم.
کتاب جدا از ترانه‌های زیبای مندرج در آن،از منظر پرداختن به خاطرات شاعر در پانویس ترانه‌های محبوب در همکاری با هنرمندان مشهوری چون فریدون فروغی، فرهاد مهراد، داریوش اقبالی و واروژان،حال و هوای شاعر در زمان ترانه‌سرایی،مصائب وی، آهنگساز و خواننده برخی ترانه‌ها و بازداشتشان توسط ساواک و... برایم جذابیت بسیار داشت.
و چه ترانه‌ها که با آنها روزگاری گذراندیم...

دوستم داشته باش...
ناب‌تر از باران...
گرم‌تر از لبخند...
داغ چون تابستان...

دوستم داشته باش...
عطرها در راهند...
دوستت دارم‌ها...
آه...
چه کوتاهند...