این کتاب در مورد رنج و نحوه‌ی مواجهه با اون در زندگیه. نویسنده یک راهب بوداییه و الان که در حال نوشتن این متن هستم، ۹۵ سال داره (از فعالین صلح ویتنام بوده)، به همین دلیل مرتبا ارجاعاتی به بودا، آموزه‌هاش و داستان‌هاش داده و به جنگ ویتنام هم چندین بار اشاره کرده.‌
در کل کتاب یک گزاره‌ی اصلی داره: اینکه رنج قابل اجتناب نیست، و اگر روزی حذف بشه، شادی هم به همراه اون از بین می‌ره؛ دقیقا شبیه اینکه نیلوفر در گل و لای مرداب رشد می‌کنه. اصلی‌ترین توصیه‌ی کتاب هم برای درست رنج بردن ذهن‌آگاهیه. 
توصیه‌هایی هم در زمینه‌ی نظر به رنج دیگران داره و به خصوص از بخش رنج درگذشتگان لذت بردم. دو فصل انتهایی کتاب هم در مورد شادی صحبت کرده. 
من رو خیلی به یاد ابتدای هنر ظریف رهایی از دغدغه‌ها انداخت. البته نوع بیان راوی تفاوت بسیار بسیار زیادی داره و این کجا و آن کجا. 
کلا تورق‌ش خالی از لطف نیست، اما پرگویی و تکرار زیاد داره که البته بیشتر کتاب‌های خودیاری این مشکل رو دارن.‌ ترجمه‌ هم روان و خوبه.‌
        

          تغییر زاویه دید نسبت به دیگران،  این‌که هر فرد در دنیای خود درگیر رنج هايي است که ما از آن آگاه نیستیم پس به جاي قضاوت‌ و رنجیدن از بقیه با یک گفت و گو به آن‌ها بفهمانیم که ما از آنها رنجیده ایم 
        

          در مجموع ارزش یک بار خوندن رو داره ولی اواخرش بهم حس تکراری بودن و ملال میداد.
        

          3.5 بدک نبود.
اندیشه‌های بودا رو مطرح کرد برای درک بهتر رنج‌‌ها.
بدون مرداب، نیلوفری درکار نیست.
کل شعار کتاب همین بود که در 120 صفحه به روش‌ها و گفتارهای مختلفی نوشته شد.
در آخر یکسری تمرینات گذاشته برای درک رنج که بشخصه بدردم نخورد جز تمرین اول، شاید هم تمرین اول 2 ماه طول بکشه تا برسه به تمرین دوم.
ولی برام موهبت ادیت اگر جذاب‌تر و مفیدتر بود اگر کتاب روانشناسی، توسعه فردی می‌خواید.
        

          تیچ نات هان استاد ذِن و صلح‌طلب ویتنامی در کتاب نیلوفر و مرداب، با زبان ساده به بررسی چگونگی هنر رهایی از رنج و رسیدن به شادکامی درونی می‌پردازه.
رنج و شادی از هم جدا نیستن، همچنان که روز و شب. رنج و شادی در هم تنیده شدن و بدون رنج شادی هم در کار نخواهد بود این طبیعت جهان ماست همانند یین و یانگ. و به جای اینکه از دست رنج هایمان فرار کنیم و سرکوب‌شون کنیم باید اونارو پذیرفت و در آغوش کشید.
نویسنده تاکید زیادی روی ذهن‌آگاهی (mindfulness) داره و اونو به عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌های رهایی از رنج می‌دونه، ذهن‌آگاهی به هماهنگی بدن و ذهن کمک می‌کنه و چگونه در حال زیستن‌رو می‌آموزه‌.
اگه به فلسفه ‌شرق، بودیسم و ذن علاقه دارین؛ این می‌تونه شروع خوبی باشه.
        

          برای دوستانی که به مراقبه و مدیتیشن علاقه دارند و دنبال آرامش ذهن هستند کتاب خوبی هست  نویسنده مطالب را زیاد تکرار میکنه که فکر کنم لازم هست چون در مدیتیشن و مراقبه ما از انجام چیزهای تکراری لذت می بریم  و ارام می شویم مثل دم و بازدم و توجه به ان برای رسیدن به خود آگاهی
نام کتاب نیلوفر و مرداب اشاره به زندگی روزمره ما داره که مثل نیلوفر در مردابی از مشکلات و سختی ها  هست و ما باید مانند نیلوفر ابی توان حل مشکلات را داشته باشیم و حتی در شرایط بد هم گل بدهیم و رشد کنیم 
        

          عیار هر کتاب رو میشه از شروع و نهایتا تا اواسطش فهمید. این کتاب مملو از حرف‌های کلیشه‌ای و کلیات و بدیهیات و در یک کلام برای دوستانی که کتابخون باشن، "زرد" محسوب میشه. واقعا تحمل مطالعه‌ش سخت و حال به هم زن بود
        

          عالی!
        

          تصویر روی جلد کتاب یکی از نقاشی‌های مونه نقاش امپرسیونیست از مرداب و نیلوفرهای آبی موجود در حیاط منزلش است. انتخاب نام کتاب نیز از روی همین نقاشی‌ها است. رنج و شادی، مانند نیلوفر و مرداب، هردو ماهیتی طبیعی دارند. به این معنا که ناپایدار هستند و مدام تغییر می‌کنند.
تیچ نات هان در این کتاب نحوه کنار آمدن با رنج را گوشزد می‌کند و راه‌هایی را به ما پیشنهاد می‌دهد که مانع از رنج کشیدن مدام می‌شود. او به ما می‌آموزد که برای شاد زیستن ضروری است که از چگونگی درست رنج بردن آگاه شویم.
وی در جایی از کتاب تاکید می‌کند رنج و شادی از هم جدا نیستند. هرجا که رنج نباشد شادی هم وجود ندارد و برعکس. بنابراین اگر یاد بگیریم ماهرانه از حضور همزمان رنج و شادی بهره ببریم، بیش از پیش در مسیر لذت از زندگی گام خواهیم برداشت.
نویسنده کتاب در جایی می‌گوید: "اگر بدانید چگونه از گل و لای به درستی بهره ببرید، می‌توانید نیلوفرهایی بس زیبا برویانید. به همین شیوه، اگر بدانید چگونه از رنج‌ها به‌درستی بهره ببرید، می‌توانید شادی را پدید آورید."
کتاب "نیلوفر و مرداب" برای هر کدام از شما مخاطبان که در خود فرو رفتن را تنها راه فرار از رنج‌ها یافته‌اید و در رنج‌های خود گیر افتاده‌اید پیشنهاد می‌شود.
        

          کتابی تقریبا فلسفی درباره ذهن‌آگاهی، پذیرش و رهایی از رنج در زندگیه.
 این کتاب با الهام از دانش بودایی و تجربیات شخصی نویسنده در تلاشه که بگه چگونه از میان رنج‌ها و سختی‌ها، زیبایی و آرامش رو پیدا کنیم.
همانند نیلوفر که در دل مرداب می‌روید.
و مهم ترین آموزه‌ی این کتاب به‌نظر من اینه که به‌جای فرار از رنج و انکارش باید اون رو بپذیریم؛اینطوری میتونیم رشد کنیم.
        

          آدمی با رنج به دنیا میاد. با رنج زندگی می‌کنه. با رنج هم از دنیا می‌ره؛ اما موضوع مهم این‌جاست چطوری با رنج مواجهه بشه تا درد و سختی کمتری تحمل کنه. 
آدم‌های کمی هستن که مهارت مواجهه با رنج رو دارن. این آدم‌ها مثل همون گل‌های نیلوفری هستن که توی مرداب می‌شکفن و رشد می‌کنن. 
مثل راه‌های رسیدن به خدا که بی‌شماره، راه‌های مواجهه با رنج‌ها هم بسیاره. 
بعضی از این راه‌ها به‌حدی لطیف و نرم و نازک هستند که ممکنه به‌چشم آدم‌هایی که تجربه‌ش نکردن سطحی و حتی زرد به‌نظر بیان. 
نگاه نویسنده‌ی کتاب جناب تیک نات هان به رنج توی این کتاب یه نگاه تقریباً دینیه. 
تیک نات هان توی این کتاب خیلی ساده و بدون ادا می‌گه: رنجت رو ببین. پسش نزن. بغلش کن.  بهش آگاه شو. 
با همین کارهای ساده رنجت که مثل یه بچه‌ی سرتق و گریه‌کونه و مدام دست‌وپا می‌زنه که ببینیش و بهش توجه کنی آروم می‌شه! 
ممکنه توی نگاه خیلی‌ها این سطح از مواجهه با رنج شبیه کتاب‌های زرد باشه؛ اما واقعیت اینه که نیست! 
کافیه که یه بار به این شکل با رنجتون برخورد کنین تا ببینین چقدر علمی و دقیقه. یه چیزی شبیه رویکرد act هست انگار. 
کتاب ساده و روونه. یه روزه می‌تونین بخونیدش. اما ممکنه تکرار مدام یه سری جمله‌ها کلافه‌تون کنه، باید صبور باشید. خودتون رو بسپارید دست تیک نات هان که جانِ کلامش به جونتون بشینه!

        

          کتابی بود که من ازش لذت ببرم، صفحه‌آرایی ساده داشت و جلد کتاب هم زیبا بود.
خیلی روان و ساده، دلنشین و زیبا با مخاطب صحبت میکرد.
من دوستش داشتم :).
        

          برای زمانی که در رنجی نا امید کننده و مزمن هستید و احساس می‌کنید از آن گریزی نیست، این کتاب را برایتان توصیه می‌کنم.
        

          مروری بر کتاب نیلوفر و مرداب
نویسنده: تیچ نات هان | مترجم: علی امیر آبادی | نشر بیدگل

"برای روئیدن نیلوفر،به گِل و لای نیاز است.اگرچه آن گِل و لای بدبوست،اما رایحه نیلوفر،بسیار دلنشین است...این گُل بدن گِل و لای نمی تواند شکوفا شود.
گاهی ما انسان ها هم در گل و لای زندگی فرو می رویم.در این شرایط دشوارترین کار این است که تسلیم ناامیدی نشویم."
نیلوفر و مرداب،از هنر دگرگون کردن رنج ها و راه رسیدن به شادی می گوید،آن هم به زبانی بسیار ساده و قابل فهم برای تمام انسان ها!
تیچ نات هان معتقد است،هر جا که رنج نباشد،شادی هم وجود ندارد.همانقدر که تصور سمت چپ بدون سمت راست اشتباه است.تصور زندگی خالی از رنج هم اشتباه است.چون اگر سمت راست نباشد،سمت چپ هم در کار نخواهد بود،.راست وچپ در کنار هم معنا میابند.
هم چنین ،رنج و شادی،هر دو ناپایدارند.یعنی نه رنج تا ابد می ماند و نه شادی.
به اعتقاد بودا،هیچ چیزی بدون غذا زنده نمی ماند...اگر رنج هایمان دوام می آورند و زنده می مانند،به این دلیل است که خوراکشان را تامین می کنیم.همان کاری را می کنیم که حیوانات نشخوار کننده با غذایشان می کنند.جویدن،بلعیدن،بالا آوردن و سپس دوباره خوردن آن ها.
اگر بتوانیم رنج هایمان را بپذیریم،ریشه هایشان را شناسایی کنیم ومانند مادری که با پناه دادن کودک در میان بازوانش بدون قضاوت و سرکوب،موجب تسکین رنج های کودکش می شود،رنج هایمان را در آغوش بگیریم،در نهایت می توانیم،گل شادی را شکوفا کنیم.
به نیلوفرها نگاه کنید که چگونه در عمیق ترین لجنزارها می شکفند!
راه حل چیست؟ ذهن آگاهی!
ذهن آگاهی؛یعنی،زیستن در لحظه حال،در اکنون.مثلاً اگر دستمان را بالا می آوریم،آگاه باشیم که اکنون در حال بالا آوردن دستمان هستیم.
کافیست دو تا سه تنفس عمیق(منظور،همان دم و بازدم در مدیتیشن) انجام دهیم تا ذهن آگاهی خلق شود.
اگر در حالت ذهن آگاهی عمیقاً به درونمان بنگریم،به نکات زیادی درباره رنج هایمان پی می‌بریم.مثلا متوجه می شویم یکسری از رنج ها ریشه در نیاکان ما دارند.مثل بد رفتاری پدر ومادر.که اگر ما این رنج را درمان کنیم چرخه انتقال آن به فرزندمان و نسل های بعد را متوقف می کنیم.یا رنج ناشی از ترس.مثل ترس از مرگ.یا رنج آرزوهای راستین.به این معنی که ما نمی‌دانیم از زندگی واقعا چه می خواهیم.اکنون بسیار تلاش می کنیم تا درآینده طعم خوشبختی را بچشیم و شاد بودن را به آینده موکول می کنیم.
اگر عمیقاً به رنج هایمان بنگریم و از آنها مراقبت کنیم،آن ها به درک و شفقت تبدیل می شوند.درک آسیب های خودمان،فرصت درک رنج های دیگران را به  ما نیزمی‌دهد.به این درک می‌رسیم که شخصی که به ما آسیب می‌زند ،در درونش پراز رنج است.رنج هایی که نمی‌داند چطور مدیریت کند وبه همین خاطر هم به ما آسیب می رساند،هم به خودش.نویسنده معتقد است،در این مواقع به جای مقابله یا تنبیه فرد،بهتراست با تمرین تنفس و تمرکز،شفقت درونمان را بیدار کنیم،و به او فرصت دهیم بی پرده حرف بزند ،حتی اگر کلامش تندو تلخ بود،کلامش را قطع یا تصحیح نکنیم و با این کار اجازه دهیم اوکمتر رنج بکشد.
بعد از شناسایی ریشه رنج ها،باید آنها را مدیریت کنیم.
تیچ نات هان می گوید: ما باید بدبختی های کوچک را رها کنیم و توان خودمان را صرف تسکین دردهای عظیم مثل بیماری ها و از دست دادن عزیزانمان که اجتناب ناپذیرند کنیم.
او اتفاقات بد زندگی را به تیری تشبیه می کند که از کمان رها می‌شود و به ما برخورد می کند و بابت شان درد می کشیم.می گوید:تصور کنید تیر دیگری دقیقاً به همان نقطه قبلی برخورد کند.درد آن نه دوبرابر بلکه چندین برابر می شود.تیر دوم همان افکار منفی،بال و پر دادن به اتفاقات،ترس،خشم و واکنش های ما هستند.این ما هستیم که تیر دوم را به سمت خودمان پرتاب می کنیم.
تیچ نات هان از شیوه های آبیاری بذر های شادی می گوید.از رها کردن.رها کردن هرآنچه که فکر می کنیم برای داشتن زندگی خوب به آنها نیاز داریم.
از پرورش بذرهای مثبت می گوید.او معتقد است هیچ چیز بدون متضادش وجود ندارد.ما باید بذری را شکوفا کنیم که سرشتش متضاد با رنج باشد..همانقدر که درونمان بذر تکبر هست،بذرشفقت هم هست.رشد دادن یکی باعث خشک و ضعیف شدن دیگری می شود.
ذهن آگاهی بر پایه لذت شیوه دیگر رسیدن به شادی است.در زمانه ای که خیلی از ما،با عجله بی پایان زندگی می کنیم ،لذت دیدن این همه زیبایی که در اطرافمان وجود دارد را از دست میدهیم.کافی است لحظه ای درنگ کنیم و با توجه نفس بکشیم.همانطور که در زندگی غم های کوچک بسیاری داریم،لحظات شاد بسیاری هم داریم.می توانیم با ذهن آگاهی آن غم ها را رها کنیم و شادی را در هر لحظه خلق کنیم.چه در حال نوشیدن یک فنجان چای باشیم،چه در حال راه رفتن.این همان هنر شاد بودن است.چشیدن و لذت بردن از شادی های کوچک زندگی هر روزه مان.
او از بصیرت می گوید برای رسیدن به شادی.بصیرت داشتن یعنی آگاهانه ،تجربه تلخ گذشته را به یاد بیاوریم تا قدر لحظه هایی که دیگر در آن شرایط  نیستیم را بیشتر بدانیم و بابت آن شاد باشیم.
تیچ نات هان،شادی را مسئله ای جمعی می‌داند و عقیده دارد،حتی تصمیم های به ظاهر کوچک ما بر آگاهی جمعی و عواقب آن اثر می گذارد.
و در پایان،به ما یاد می دهد چگونه با یکسری تمرین ساده،تنفس و مانترا ،رنج هایمان را رها کنیم و به شادی برسیم.
        

          جان گرین یک جمله ای توی کتاب «خطای ستارگان بخت ما» داره که میگه:
- Pain demands to be felt.
یا 
- درد همینه، باید با تمام وجود حسش کنی. (خطای ستارگان بخت ما- نشر پیدایش)
و من بنده‌ی این جمله‌م.

چون حقیقت محض درد همینه. تو میتونی ازش قایم بشی، میتونی بندازیش ته کمد لباسات یا ته کشو یا زیر تخت مخفیش کنی ولی در اعماق تو میدونی که اون اونجاست. در اعماق ذهنت و قلبت تو میدونی که یک داستان حل نشده، یک پازل گیج‌کننده هنوز هست ومنتظر که تو بری سراغش.
به قول این کتاب «رنج و شادی از هم جدا نیستند» و با قایم شدن از درد و رنج تو فقط شادی‌های بیشتری رو از خودت دور میکنی.

رنج حل نشده مثل یه گوشت اضافه میمونه. شاید ندونی چرا به وجود اومده، شاید ندونی مقصر اصلی کی بوده که باعث شده همچین اتفاقی بیوفته، شاید ندونی چطور باید درمانش کرد یا روند بهبودی چقدر طول میکشه ولی یه چیزی که میدونی اینکه این گوشت اضافه نباید اینجا باشه و باید از بین بره و با نادیده گرفتنش هیچ اتفاقی نمیوفته و فقط حال خودت بدتر میشه.
        

          اصلی‌ترین راهکار نویسنده برای کنار آمدن با رنج‌ها ذهن‌آگاهیه و در طول کتاب مرتب روی این مفهوم تاکید می‌کنه که کاش انقدر تکرارش نمی‌کرد و سخن کوتاه می‌نمود :)
        

          نيلوفر و مرداب

1)
"نيلوفر و مرداب" عنواني است كه مترجم براي ترجمه كتاب "No Mud, No Lotus" برگزيده است. اين كتاب نوشته "تيچ نات هان" (Thích Nhất Hạnh)، راهب بودائی و فعال صلح ويتنامي، در سال 2014 ميلادي است و "علي اميرآبادي" در سال ۱۳۹۹ آن را ترجمه كرده و در نشر "بيدگل" به چاپ رسانده است. ترجمه كتاب تا تابستان سال ۱۴۰۳ به چاپ بيست و هفتم رسيده و البته ترجمه ديگري هم دارد. عنوان فرعي كتاب عبارت است از "هنر دگرگون كردن رنج‌ها".

2)
"هان" كه در سال 2022 ميلادي درگذشت، در كتاب خود رنج‌هاي فراگير انساني را به مردابي سراسر از گل‌ولای تشبيه مي‌كند كه با دگرگون كردن آن‌ها مي‌توان و بايد بسان گل نيلوفر سر برآورد. او دوگانه رنج و شادی را شبيه ساير دوگانه‌ها مكمل هم می‌داند و بر اين باور است كه براي دستيابي به يكي، بايد ديگري را هم به رسميت شناخت. به همين دليل، ژرف‌انديشي بر رنج‌ها و عوامل آن‌ها را راهكاري اساسي براي يافتن شادي برمی‌شمرد. 

3)
نويسنده به شكلي بسيار لطيف روال رايج جوامع مدرن را كه بر اساس مصرف‌گرايي و پاك كردن صورت‌مسئله رنج‌ها بناشده است، موردنقد قرار مي‌دهد و معتقد است كه هرکدام از ما يك شخص مجزا نيستيم، بلكه برآيندي از تاريخ و تبار و محيط و جامعه‌ايم و شفقت نسبت به اين خويشتن مركب و رنج‌هايش، گام اول در يافتن شفقت و مهرباني نسبت به رنج و غم سايرين است. او اگرچه دستاوردهاي فناوري و علوم انساني و پزشكي مدرن را رد نمي‌كند، اما بر اين باور است كه عميق شدن و تأمل بر رنج‌هاي خويش، به‌صورت قابل‌توجهی از نياز ما به شكل افراطي درمان‌ها و تسكين‌هاي نوين اعم از مصرف‌گرايي فراگير، محصولات فناوري، دارو و لذت‌جويي بي‌هدف خواهد كاست. 

4)
"هان" ضمن تأكيد بر مراقبه، تنفس صحيح، ذهن‌آگاهي و حال‌انديشي، راهكارهايي براي كسب شادي و لذت دروني ارائه مي‌دهد كه بر تمريناتي سرراست و ساده بناشده است. او با استفاده از استعارۀ "تير دوم" ايده خود را به زيبايي بسط مي‌دهد، با اين مضمون كه تير اول در اثر برخورد حاوي درد است و تير دوم در صورت برخورد به همان محلي قبلي، درد را نه دو برابر، كه چندين برابر خواهد ساخت. بر اين مبنا رنج‌هاي وارد به ما تير اول‌اند و نوع برداشت و تفسير ما از آن‌ها تير دوم. براي رفع درد تير دوم چاره‌اي نيست جز اصلاح برداشت‌‌ها و تفاسير ذهني از رنج. فصل پاياني كتاب او به ارائه راهكارهايي ساده و روان براي اين هدف اختصاص دارد. 

پ.ن: نقاشی روی جلد کتاب از مجموعه "نیلوفرهای آبی"، اثر نقاش فرانسوی، "کلود مونه" (Claude Monet‎)، است که در بازه سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ میلادی کشیده شده است. 
        

          کتابی هست که از  مکتب ذن الهام گرفته و بنظر خودم میتونست بهتر و گویاتر و صد البته جامع تر باشه که اینطور نبود
        

          افراد با استعداد بسیاری هستند که مدارک تحصیلی ،درجات،عناوین،والقاب طولی دارند همین طور افرادی هستند که می توانند ماشین های نوین و برنامه های کامپیوتری نو آورانه را انتخاب کنند ممکن هست بخواهیم از آنها بپرسیم ؟آیا میتوانی یه لحظه شاد خلق کنی؟اگر بدانید چگونه می توان این کار را انجام داد آن وقت است که می توانید واقعا چیزی سودمند خلق کنید .
        

          جلد و ‌عنوان جذابی داره، اما نتونستم باهاش ارتباط بگیرم و دوسش نداشتم :). به نویسنده، که یک راهب بودایی، فعالِ صلح و مخالف با جنگِ ویتنام بوده هیچ کاری ندارم، دمش گرم D:
اما کتابش.. پر از شعار، نصیحت و راه‌حل های کلیشه‌ای هست که همه چیز رو به خودتون و ذهن‌تون برمی‌گردونه؛ اگر اراده‌ی زیادی نداشته باشید، به مرور یادتون میره و کمک خاصی بهتون نمی‌کنه..بعد از یک مدت هم، روز از نو و‌ روزی از نو :)

 مشکلات و رنج بردن رو جوری بررسی می‌کنه که شما با صبر، فداکاری، ایثار یا نهایتاً با ذهن‌آگاهی و تنفس آگاهانه می‌تونید از بین ببریدش! ://