این کتاب در مورد رنج و نحوه‌ی مواجهه با اون در زندگیه. نویسنده یک راهب بوداییه و الان که در حال نوشتن این متن هستم، ۹۵ سال داره (از فعالین صلح ویتنام بوده)، به همین دلیل مرتبا ارجاعاتی به بودا، آموزه‌هاش و داستان‌هاش داده و به جنگ ویتنام هم چندین بار اشاره کرده.‌
در کل کتاب یک گزاره‌ی اصلی داره: اینکه رنج قابل اجتناب نیست، و اگر روزی حذف بشه، شادی هم به همراه اون از بین می‌ره؛ دقیقا شبیه اینکه نیلوفر در گل و لای مرداب رشد می‌کنه. اصلی‌ترین توصیه‌ی کتاب هم برای درست رنج بردن ذهن‌آگاهیه. 
توصیه‌هایی هم در زمینه‌ی نظر به رنج دیگران داره و به خصوص از بخش رنج درگذشتگان لذت بردم. دو فصل انتهایی کتاب هم در مورد شادی صحبت کرده. 
من رو خیلی به یاد ابتدای هنر ظریف رهایی از دغدغه‌ها انداخت. البته نوع بیان راوی تفاوت بسیار بسیار زیادی داره و این کجا و آن کجا. 
کلا تورق‌ش خالی از لطف نیست، اما پرگویی و تکرار زیاد داره که البته بیشتر کتاب‌های خودیاری این مشکل رو دارن.‌ ترجمه‌ هم روان و خوبه.‌
        

          ایده‌های اصلی کتاب:
- مهارت شادی مهارت درست رنج کشیدن نیز هست.
- باید یاد بگیریم با رنج‌هایمان روبرو شویم و آنها را بپذیریم.
- بهترین شیوه برای کنار آمدن با رنج‌ها «ذهن آگاهی» است. یعنی زیستن در لحظه حال. یعنی توجه کنیم در همین لحظه چه چیزی در بدن، احساسات و اطراف ما در حال رخ دادن است.
- در مواجهه با اتفاقات ناخوشایند دو تیر به سمت ما پرتاب می‌شود که مایه رنج ما می‌شود. تیر اول از طرف خود واقعه ناخوشایند و تیر دوم از طرف خود ما بوسیله افکار، قضاوت‌ها و واکنش‌های ما.
        

          گل نیلوفر زیبا و خوشبو از میان گل‌و‌لای و مرداب و لجن ها سر بیرون می‌آورد..
پس چرا ما نتوانیم ؟؟
نتوانیم شادی را از میان غم ها و مشکلاتمان پیدا کنیم و بسط دهیم؟
در این کتاب مرحله به مرحله مارا برای کمک به پروراندن نیلوفر از میان رنج‌هایمان همراهی میکند
از مرحله پذیرش رنج تا تمرین هایی برای شادی 👌🏻
.البته که کتاب بر اساس فلسفه بودا نوشته شده و قطعا دید مکتب‌های مختلف فلسفه متفاوته.
اما قطعا کتابی کمک کننده در برهه هایی از زندگیست که رنج اطرافمان را دربرگرفته و روزنه نورمان گم شده، آن‌وقت است که بهترین زمان برای خواندن کتاب و گم نکردن شادی فرا میرسد.
        

          توانایی بهره مندی از شادی مستلزم این نیست که  رنج هایمان را به صفر برسانیم 
درواقع مهارت شاد بودن ، مهارت درست رنج کشیدن نیز  هست .
        

          موضوع کتاب که روشنه.‌چطوری باید با رنجامون کنار بیایم.یه جاش نوشته بود:اونایی که شما رو عذاب میدن از عمد خودشونم دارن رنج میکشن و قربای رنج های خودشونن! جالب بود برام! قسمت های اخر کتاب اگر تمرین هایی که گفته رو انجام بدین صدالبته که نتیجه میگیرید به شرط این که واقعا تمرین کنید.
        

          واقعا به معنای واقعی
این کتاب مسبر زندگیمو تغییر داد.
جوریکه واقعا زندگی کردن هست رو یاد میده
اینکه چطور از نشخوار های فکری دوری کنیم رو یاد میده. و با دین بودایی کم و بیش ادم رو اشنا میکنه و این برای من جالب بود
روایت ها و داستان ها، دستور ها و گفته هاشون
خود نويسنده.
تمرین های بسیار عالی برای ذهن آگاهی
با چیزهایی اشنا شدم که تابحال اشنا نشده بودم باهاشون
و خیلی بذت برم
توی یک روز خوندمش انقدری که عالی بود
و البته که بابد بارها و بارها مطالعه بشه، چون یکبار خوندنش کافی نیست و امکان این رو نمیده کاملا متوجه منظور و مقصود نويسنده بشی. گفته ها شفاف بود ولی برای درک بهتر، باید چندین بار خوندنش
میتونم این کتاب رو همیشه و در هرحالت کنارم داشته باشم تا به چیزهای مفیدی که گفته رجوع کنم تا یادم نره کارهایی که باید انجام بدم.
باید تک به تک جگله های این کتاب رو با طلا نوشت
یا هرچیزی که گفته رو باید بزاری جلوی چشمت تا مبادا از یاد ادم بره این شیوه های زندگی کردن رو
ولی با تکرار اینها ملکه‌ی ذهن میشن و من امیدوارم بتونم همه‌ی اینارو انجام بدم چون واقعا کمک میکنه که بتونیم زندگی کنیم
واقعا عالی بود. هرکسی یکبار خوندن این کتاب رو نیاز داره تو زندگیش. 
        

          کتابی بر اساس آموزه‌های بودایی و بر پایه‌ی ذهن‌آگاهی، در مورد مواجهه‌ی درست با رنج، زیستن در زمان حال و خلق شادی برای خود و دیگران.
این خلاصه‌ترین چیزیه که می‌تونم درباره‌ی کتاب نیلوفر و مرداب بگم. مطالبش رو دوست داشتم؛ با بعضی موضوعات قبلا برخورد داشتم و حتی تمرین‌های ذهن‌آگاهی رو مدتی انجام می‌دادم و حالا یادآوری‌شون برام مفید بود. بعضی مطالب هم برام جدید بودن.
این بین، اندک مواردی هم بودن که به خوبی درک نکردم. به نظرم یا به‌قدر کافی توضیح داده نشده بود (در صورتی که بعضی مطالب دیگه بارها تکرار شده بود) و یا برای فهمیدن‌شون کلا باید رفت راهب شد! اما خب، قرار نیست صد در صد یه کتاب رو بفهمیم یا باهاش موافق باشیم و ازش استفاده کنیم. من به کلیت موضوع  دید خوبی پیدا کردم و دوست دارم که برخی تمرین‌ها و رویکردهاش رو در زندگیم پیاده کنم. برخی مطالب با توجه به شرایط الانم بیشتر توجهم رو جلب کردن. پس در مجموع می‌تونم بگم که کتاب برام مفید بود.
        

          آنچه خود داشت ز ؛ بیگانه تمنا می کرد
        

          جان گرین یک جمله ای توی کتاب «خطای ستارگان بخت ما» داره که میگه:
- Pain demands to be felt.
یا 
- درد همینه، باید با تمام وجود حسش کنی. (خطای ستارگان بخت ما- نشر پیدایش)
و من بنده‌ی این جمله‌م.

چون حقیقت محض درد همینه. تو میتونی ازش قایم بشی، میتونی بندازیش ته کمد لباسات یا ته کشو یا زیر تخت مخفیش کنی ولی در اعماق تو میدونی که اون اونجاست. در اعماق ذهنت و قلبت تو میدونی که یک داستان حل نشده، یک پازل گیج‌کننده هنوز هست ومنتظر که تو بری سراغش.
به قول این کتاب «رنج و شادی از هم جدا نیستند» و با قایم شدن از درد و رنج تو فقط شادی‌های بیشتری رو از خودت دور میکنی.

رنج حل نشده مثل یه گوشت اضافه میمونه. شاید ندونی چرا به وجود اومده، شاید ندونی مقصر اصلی کی بوده که باعث شده همچین اتفاقی بیوفته، شاید ندونی چطور باید درمانش کرد یا روند بهبودی چقدر طول میکشه ولی یه چیزی که میدونی اینکه این گوشت اضافه نباید اینجا باشه و باید از بین بره و با نادیده گرفتنش هیچ اتفاقی نمیوفته و فقط حال خودت بدتر میشه.
        

          معمولاً سراغ این‌ فاز کتاب‌ها نمی‌رم اما خب این روان‌شناسی زرد نیست و خوندنش هم خوش می‌گذره. نویسنده‌ش یه راهب بوداییه که توی جنگ ویتنام هم بوده. صحبت‌هاش بیشتر شبیه نوعی یادآوری چیزهاییه که شاید چون اینقدر بدیهی‌ان، اونا رو یادمون می‌ره. این‌که رنج جدا از زندگی نیست و شادی و رنج همیشه کنار همدیگه‌ن و شادی چیزی نیست که بخوایم تمام زندگی دنبالش باشیم.
تمرین‌های آخر کتاب هم چیزی نیست که من بخوام انجام بدم. اما در کل خوندنش تو یه شب تا صبح بارونی حس خوبی داشت.
        

          یکی از بهترین کتابایی بود که خوندم. اصلا دلم نمی‌خواست تموم شه🥹 متن ساده و روان، ترجمه هلو، اگر هم صوتی می‌گیرین با مهرداد مهماندوست بگیرین عشق کنین🥹 مفید و مختصر و جاذاب🥹
        

          در مجموع ارزش یک بار خوندن رو داره ولی اواخرش بهم حس تکراری بودن و ملال میداد.
        

          تیچ نات هان استاد ذِن و صلح‌طلب ویتنامی در کتاب نیلوفر و مرداب، با زبان ساده به بررسی چگونگی هنر رهایی از رنج و رسیدن به شادکامی درونی می‌پردازه.
رنج و شادی از هم جدا نیستن، همچنان که روز و شب. رنج و شادی در هم تنیده شدن و بدون رنج شادی هم در کار نخواهد بود این طبیعت جهان ماست همانند یین و یانگ. و به جای اینکه از دست رنج هایمان فرار کنیم و سرکوب‌شون کنیم باید اونارو پذیرفت و در آغوش کشید.
نویسنده تاکید زیادی روی ذهن‌آگاهی (mindfulness) داره و اونو به عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌های رهایی از رنج می‌دونه، ذهن‌آگاهی به هماهنگی بدن و ذهن کمک می‌کنه و چگونه در حال زیستن‌رو می‌آموزه‌.
اگه به فلسفه ‌شرق، بودیسم و ذن علاقه دارین؛ این می‌تونه شروع خوبی باشه.
        

          برای دوستانی که به مراقبه و مدیتیشن علاقه دارند و دنبال آرامش ذهن هستند کتاب خوبی هست  نویسنده مطالب را زیاد تکرار میکنه که فکر کنم لازم هست چون در مدیتیشن و مراقبه ما از انجام چیزهای تکراری لذت می بریم  و ارام می شویم مثل دم و بازدم و توجه به ان برای رسیدن به خود آگاهی
نام کتاب نیلوفر و مرداب اشاره به زندگی روزمره ما داره که مثل نیلوفر در مردابی از مشکلات و سختی ها  هست و ما باید مانند نیلوفر ابی توان حل مشکلات را داشته باشیم و حتی در شرایط بد هم گل بدهیم و رشد کنیم 
        

          عیار هر کتاب رو میشه از شروع و نهایتا تا اواسطش فهمید. این کتاب مملو از حرف‌های کلیشه‌ای و کلیات و بدیهیات و در یک کلام برای دوستانی که کتابخون باشن، "زرد" محسوب میشه. واقعا تحمل مطالعه‌ش سخت و حال به هم زن بود
        

          تصویر روی جلد کتاب یکی از نقاشی‌های مونه نقاش امپرسیونیست از مرداب و نیلوفرهای آبی موجود در حیاط منزلش است. انتخاب نام کتاب نیز از روی همین نقاشی‌ها است. رنج و شادی، مانند نیلوفر و مرداب، هردو ماهیتی طبیعی دارند. به این معنا که ناپایدار هستند و مدام تغییر می‌کنند.
تیچ نات هان در این کتاب نحوه کنار آمدن با رنج را گوشزد می‌کند و راه‌هایی را به ما پیشنهاد می‌دهد که مانع از رنج کشیدن مدام می‌شود. او به ما می‌آموزد که برای شاد زیستن ضروری است که از چگونگی درست رنج بردن آگاه شویم.
وی در جایی از کتاب تاکید می‌کند رنج و شادی از هم جدا نیستند. هرجا که رنج نباشد شادی هم وجود ندارد و برعکس. بنابراین اگر یاد بگیریم ماهرانه از حضور همزمان رنج و شادی بهره ببریم، بیش از پیش در مسیر لذت از زندگی گام خواهیم برداشت.
نویسنده کتاب در جایی می‌گوید: "اگر بدانید چگونه از گل و لای به درستی بهره ببرید، می‌توانید نیلوفرهایی بس زیبا برویانید. به همین شیوه، اگر بدانید چگونه از رنج‌ها به‌درستی بهره ببرید، می‌توانید شادی را پدید آورید."
کتاب "نیلوفر و مرداب" برای هر کدام از شما مخاطبان که در خود فرو رفتن را تنها راه فرار از رنج‌ها یافته‌اید و در رنج‌های خود گیر افتاده‌اید پیشنهاد می‌شود.
        

          کتابی تقریبا فلسفی درباره ذهن‌آگاهی، پذیرش و رهایی از رنج در زندگیه.
 این کتاب با الهام از دانش بودایی و تجربیات شخصی نویسنده در تلاشه که بگه چگونه از میان رنج‌ها و سختی‌ها، زیبایی و آرامش رو پیدا کنیم.
همانند نیلوفر که در دل مرداب می‌روید.
و مهم ترین آموزه‌ی این کتاب به‌نظر من اینه که به‌جای فرار از رنج و انکارش باید اون رو بپذیریم؛اینطوری میتونیم رشد کنیم.
        

          آدمی با رنج به دنیا میاد. با رنج زندگی می‌کنه. با رنج هم از دنیا می‌ره؛ اما موضوع مهم این‌جاست چطوری با رنج مواجهه بشه تا درد و سختی کمتری تحمل کنه. 
آدم‌های کمی هستن که مهارت مواجهه با رنج رو دارن. این آدم‌ها مثل همون گل‌های نیلوفری هستن که توی مرداب می‌شکفن و رشد می‌کنن. 
مثل راه‌های رسیدن به خدا که بی‌شماره، راه‌های مواجهه با رنج‌ها هم بسیاره. 
بعضی از این راه‌ها به‌حدی لطیف و نرم و نازک هستند که ممکنه به‌چشم آدم‌هایی که تجربه‌ش نکردن سطحی و حتی زرد به‌نظر بیان. 
نگاه نویسنده‌ی کتاب جناب تیک نات هان به رنج توی این کتاب یه نگاه تقریباً دینیه. 
تیک نات هان توی این کتاب خیلی ساده و بدون ادا می‌گه: رنجت رو ببین. پسش نزن. بغلش کن.  بهش آگاه شو. 
با همین کارهای ساده رنجت که مثل یه بچه‌ی سرتق و گریه‌کونه و مدام دست‌وپا می‌زنه که ببینیش و بهش توجه کنی آروم می‌شه! 
ممکنه توی نگاه خیلی‌ها این سطح از مواجهه با رنج شبیه کتاب‌های زرد باشه؛ اما واقعیت اینه که نیست! 
کافیه که یه بار به این شکل با رنجتون برخورد کنین تا ببینین چقدر علمی و دقیقه. یه چیزی شبیه رویکرد act هست انگار. 
کتاب ساده و روونه. یه روزه می‌تونین بخونیدش. اما ممکنه تکرار مدام یه سری جمله‌ها کلافه‌تون کنه، باید صبور باشید. خودتون رو بسپارید دست تیک نات هان که جانِ کلامش به جونتون بشینه!

        

          کتابی بود که من ازش لذت ببرم، صفحه‌آرایی ساده داشت و جلد کتاب هم زیبا بود.
خیلی روان و ساده، دلنشین و زیبا با مخاطب صحبت میکرد.
من دوستش داشتم :).
        

          برای زمانی که در رنجی نا امید کننده و مزمن هستید و احساس می‌کنید از آن گریزی نیست، این کتاب را برایتان توصیه می‌کنم.