یادداشت پرستو خلیلی

        جان گرین یک جمله ای توی کتاب «خطای ستارگان بخت ما» داره که میگه:
- Pain demands to be felt.
یا 
- درد همینه، باید با تمام وجود حسش کنی. (خطای ستارگان بخت ما- نشر پیدایش)
و من بنده‌ی این جمله‌م.

چون حقیقت محض درد همینه. تو میتونی ازش قایم بشی، میتونی بندازیش ته کمد لباسات یا ته کشو یا زیر تخت مخفیش کنی ولی در اعماق تو میدونی که اون اونجاست. در اعماق ذهنت و قلبت تو میدونی که یک داستان حل نشده، یک پازل گیج‌کننده هنوز هست ومنتظر که تو بری سراغش.
به قول این کتاب «رنج و شادی از هم جدا نیستند» و با قایم شدن از درد و رنج تو فقط شادی‌های بیشتری رو از خودت دور میکنی.

رنج حل نشده مثل یه گوشت اضافه میمونه. شاید ندونی چرا به وجود اومده، شاید ندونی مقصر اصلی کی بوده که باعث شده همچین اتفاقی بیوفته، شاید ندونی چطور باید درمانش کرد یا روند بهبودی چقدر طول میکشه ولی یه چیزی که میدونی اینکه این گوشت اضافه نباید اینجا باشه و باید از بین بره و با نادیده گرفتنش هیچ اتفاقی نمیوفته و فقط حال خودت بدتر میشه.