این اولین تجربه‌ی من در خواندن کامل یک نمایشنامه بود! و باید بگویم که خوشحالم اولین تجربه ام با این کتاب بوده.
طنز ملایمی در سراسر کتاب در جریان است که شاید همه کس در همه جا متوجه آن نشوند اما به شدت به داستان و سیر آن کمک کرده است. فکر میکنم پایانش می‌توانست از این هم جالب تر باشد اما خب باز هم من به جهت اینکه پی گفتار مترجم در آخر کتاب و بعد از پایان نمایشنامه آمده است، فکر می‌کردم این پایانش نیست و هنوز ادامه دارد گرچه فکر میکنم پایان خوبی هم برای یک نمایشنامه بود.
درباره‌ی ترجمه باید بگویم که مدام و مدام از کلمه "نکبتی" در سراسر متن استفاده شده که دیگر از جایی به بعد خسته کننده میشود و گاهی هم روانی متن را میگیرد. میشود حدس زد که واژه معادلش چه بوده که اینطور ترجمه شده اما خب میشد در موقعیت ها و عبارات مخالف بهتر آن را به کار برد و آن را ترجمه کرد فکر میکنم.
.
دیگر همین. بازهم از این نویسنده نمایشنامه خواهم خواند.
        

          دوستان؛
همینکه تصمیم گرفتم کتابهارو قضاوت نکنم و ازشون انتظار نداشته باشم با یکی از سرسخت‌ها مواجه شدم.
اگه خواستید این نمایشنامه رو بخونید واقعا بذارید روندش پیش‌بره و انتظار هیچی نداشته باشید، چون دقیقا خلافش بهتون ثابت میشه. :)
        

          نمایش با صحنه‌ی اعدام یک متهم شروع میشه که مدام تاکید داره بی‌گناهه. در صحنه‌ی بعد در بارِ همون مامور اعدام مدت‌ها پس از صحنه‌ی اول، خود مأمور اعدام و دوستاش و خبرنگاری راجع به قانون لغو اعدام صحبت می‌کنند که مرد مشکوکی هم اونجاست و این مرد مشکوک یک فرد بی ربط به ماجرا نیست...
خب اول بگم که من این نمایشنامه رو نداشتم و قبل از ابتیاع (همیشه دلم میخواست از این کلمه استفاده کنم) اومدم نظرات گودریدز رو خوندم که گویا از ترجمه راضی نبودند بنابراین تصمیم گرفتم انگلیسی‌ش رو بخونم و وقتی داشتم جستجو میکردم دیدم که عه! تئاترش در لندن اجرا شده و خب بهتره انگلیسیش رو ببینم تا بخونم! لذا من این نمایشنامه رو نخوندم، دیدم و به نظرم دیدنش خیلی جذاب تر از خوندنش بود. جدای از خود نمایشنامه و بازی بازیگران که عالی بود، چه طراحی صحنه و دکوری! برگ ریزان... خلاصه که بسیار لذت‌بخش بود، یک تئاتر طنز مریض، خیلی مریض

https://m.imdb.com/title/tt6447372/?ref_=ext_shr_lnk