ببنید اصلا بحث متحوا نیست بحث اینه که ایا شما اهل دارک رومنس اونم از نوع نسبتا سنگین هستید یا نه ؟
اگه نه، نخونید این کتاب جز آزار برای شما چیز دیگه ای نخواهد داشت و در نهایت امتیاز کم میدید و مخاطب فکر میکنه کتاب خوبی نیست ......در حالی که اگه اهل دارک رومنس و... باشید، و در عین حال از این ژانر خونده باشید، این اون کتابی میشه که عاشقش خواهید شد 
"زید" همه ی پسرای تو کتابارو میزاره تو جیبش، اون یه مرده!

و نکته بعدی اینه که کامنتایی هستن که میگن این کتاب اینو عادی سازی میکنه اونو عادی سازی میکنه 
حق با توعه این درست نیست
ولی این مدل کتابا در ژانر دارک رومنس نوشته میشن و این یعنی بخش تاریک تخیل
 این کتای سبک رئال نیست که شما  نارحتی با واقعیت تطبیق نداره
بله این یه تخیل دارک و شاید مریض باشه ولی خب هست دیگه و مناسب کساییه که اهلش باشن
و اتفاقا نویسنده تو برقراری تعادل بین  شخصیت ها خوب عمل کرده و ادلاین تا پایان این جلد همچنان خودآگاهش از ناخودآگاهش جداست!!
        

          نمیدونم چیشد، اما به طور ناگهانی این کتابو خوندم😂
خب از طراحی جلد، معروفیت و کلی چیزهای دیگه تقریبا همه میدونیم که دارک رومنسه. 
قطعا همه نمیتونن ازش متنفر باشن یا عاشقش باشن. کاملا بستگی به نوع تفکر و سلیقه داره. 
و لطفا اگه میبینید روحیاتتون باهاش سازگار نیست این کتابو نخونید!! 
همونطور که گفتم ژانر کتاب دارک رومنسه یعنی عشق سیاه و ما نمیتونیم انتظار داشته باشیم توی این ژانر همه چیز گوگولی و عاشقانه و قشنگ و یا واقعی باشه. حتی تو خود کتاب هم بهش اشاره شده که تمام اینچیزها ساخته ذهن نویسنده است و واقعیت  نداره. و این ایده ها صرفا از قسمتی از مغز نویسنده میاد که میدونیم تصور هستن و تقریبا همه ما همچین قسمتی رو داریم. 
نمیتونم به طور کلی بگم خوب بود یا بد چون همه اینا بستگی به دیدگاه خواننده ها داره. از نظر من یکسری چیزهاش قابل تحمل بود و یکسری چیزهای دیگه اش از حد گذشته بود اما خب نمیتونیم از این ژانر انتظار دیگه ای داشته باشیم. من مشکل آنچنانی باهاش نداشتم و کمی هم ازش لذت بردم اما باز هم تاکید میکنم این کتاب و این ژانر کاملا سلیقه ای هستن و به روحیات خواننده بستگی دارن. 
و لطفا کمی محدودیت سنیش رو جدی بگیرید. این با اون فانتزی هایی که به رنج سنیش توجه نمیکردیم واقعا فرق داره😂

        

          اولین چیزی که باید ذکر بشه اینه که ژانر این کتاب دارک رومنسه، یعنی از دو حالت خارج نیست. وقتی یه نفر میخونتش یا خیلی خیلی براش آزاردهنده‌ست، یا واقعا براش لذت بخشه. این دیگه بستگی به سلیقه و روحیات هرکس داره. 
داستان اصلی حول محور اینه که دختری به اسم آدلاین، یه عمارت از مامان بزرگش به ارث میبره و طی اتفاقاتی مثل پیدا کردن یه دفترخاطرات، میفهمه مامان بزرگ مامانش هفتاد سال پیش به قتل رسیده و قاتلش رو هیچوقت پیدا نکردن. ولی ادلاین که حالا دفترخاطراتشو پیدا کرده، اطلاعات جدیدی از زندگی مامان بزرگ مامانش به دست اورده‌. 
یه خط داستانی دیگه هم مربوط به مردیه به اسم زید میدوز که موسس یه جور گروه پارتیزانه که با باندهای قاچاق انسان درگیرن. این وسط، زید میدوز با یه اتفاقاتی به ادلاین علاقه مند میشه و تصمیم میگیره تعقیبش کنه و همین کار باعث میشه ادلاین هم درگیر این بازیا بشه. 
در کنار داستان، عناصر دیگه هم هست که قطعا همین عناصر باعث معروف شدن کتاب شدن.
جدا از داستانش که جای بحث داره، قلم نویسنده و ادبیاتش مشکل خاصی نداشت. خط‌های داستانی مختلف خوب به هم ربط داده شدن و پیرنگش جالبه. 
در هر صورت، اینجور کتابا سلیقه‌ی هر کسی نیست. 
        

          کتابی که نباید بخونید!! درواقع بهتر بود اصلا نوشته نمیشد.
ادلاین دختریه که هیچوقت در واقعیت پیدا نمیکنید. چرا؟ چون آدم نمیتونه عاشق کسی بشه که ازش میترسه، بارها از دستش فرار کرده چون یه قاتل روانیه، و بهش تجاوز کرده!!!
این کتاب یه عادی سازی از تجاوز داره، میگه اشکالی نداره اتفاق بیفته، اصلا هم به جسم و روح و روان اون آدم آسیبی نمیرسه، تازه خیلی هم عاشقانه هست. ببینید، ادلاین عاشق متجاوزش شد!!!
به غیر از این، داستان فقط حول رابطه ج.ن.س.ی میگرده و هیچ چیز دیگه‌ای نداره. شخصیت‌پردازی ها خوب نیستن و هیچ دلیلی برای رفتارهاشون وجود نداره، چون اصلا ثبات شخصیتی ندارن!
لحن نوشتار کتاب هم شبیه رمان های اینترنتیه و اصلا در حد یه کتاب چاپ شده تا این حد معروف نیست!

همه اینا باعث شد فقط سه فصل رو بخونم و نه بیشتر. همین هم زیاد بود.

این کتاب رو نخونید، تبلیغش نکنید، معرفیش نکنید. تجاوز باید نهی بشه، نه اینکه بهش ارزشی مثل عشق داده بشه!
        

          ☆مرگ ستاره‌هامو به چشم دیدم! ☆

خُب، آقا یه لحظه صبر کنید :)):
انقدر در موردش نظر دارم نمی‌دونم از کجا شروع کنم.
بذارید یه خلاصه بهتون بدم:
داستان در مورد یه خانم نویسنده‌ی خیلی جذاب لعنتیه که یه پسر جذاب لعنتی‌تری عاشقش می‌شه.
اما پسره خیلی استاکرگونه دنبالش می‌کنه و تصمیم می‌گیره بهش تجا//وز کنه تا دختره عاشقش شه...

داری میگی ودف، این چه سمیه؟
به خدا که نظر منم همینه!
یعنی می‌دونی با استاکرشم اکیم :)) با بقیه‌ش نه واقعا!
بعد تازه اونم به سبکی که زید پیش می‌رفت، واقعاتر نه!

▪︎ من می‌دونستم این کتاب دارک رمنسه، اینم می‌دونستم خاک برسریه ولی چیزی که نمی‌دونستم میزان تباه بودنش بود. آخه مگه می‌شه یه نویسنده کتابی بنویسه که شخصیت اصلیش یه نویسنده جوون و بااستعداد باشه که کتاباش پرفروشن ولی خودش به بدترین شکل ممکن کتاب رو نوشته باشه :-؟
خب چرا نویسنده، میومدی عکاس یا نقاش یا هر چیز دیگه‌ش می‌ذاشتیش :((
هر طور فکر می‌کنم می‌بینم واقعا به نظرم یه نفر نمی‌تونه شخصیت اصلی کتابش یه نویسنده موفق باشه و خودش گند بزنه تو نوشتن!
بعد اکی بیایید از ادلاین بگذریم که کمترین بخش مشکل‌دار قضیه‌س!
‌
>> زید رو بذارم کجای دلم!!!

× اولین مشکلم آناتومیه :)) که بذارید بازش نکنم.
×× مشکل دوم: ماهیت کارای زید
شغل زید چیه؟
یه سازمان مخفی ضد دولت داره و فساد حکومت رو افشا می‌کنه و با گروه‌های مافیایی اینا می‌جنگه که دخترا، زنان و بچه‌های بیچاره رو از دست خاک‌برسرای پدو..فیل نجات بده.
لطفا بیایید به احترام زید ایستاده دست نزنیم :))
چون زید عاشق یه دختر (ادلاین) می‌شه اونم تو یه نگاه، بعد می‌گه من می‌خوام این دختر رو مال خودم کنم.
حالا گزینه‌ها چیه؟
۱. برم بهش بگم مستقیم
۲. آروم بهش نزدیک شم و مخش رو بزنم
۳. از طریق یه دوست مشترک ازش بخوام بریم دیت
خب شاید هر انسان عاقل و بالغی این کارا رو کنه، اما زید تصمیم می‌گیره مریض‌گونه استاکر ادی بشه و بعد بره به وحشیانه‌ترین حالت ممکن بهش تعرض کنه. (WTF Bro?!)
‌ 
◇ واقعا نمیشه کارت این باشه که دخترا رو نجات بدی ولی زاغ سیاه دختر مردمو چوب بزنی و بری رسما بهش تعرض کنی اونم با غیرمنطقی‌ترین و غیرانسانی‌ترین حالت ممکن.
ینی می‌دونی هرطور حساب کنی نمی‌شه چون اون خوبه اینم خوب باشه (: الان هدف چیه؟ اینا اگر عادی‌سازی تجا//وز نیس چیه پس؟
‌
××× اگه کتاب یه رمان جنایی با یه عاشقانه درست درمون بود (بانوی سایه‌ها طور) واقعا شاید عاشقش می‌شدم. اما این کتاب به غیر از قسمتای +۱۸ بقیه‌ش مث خوندن روزنامه بود. مثلا این که فهمیدن استاکرش، زید همون زی ئه و رئیس یه گروه خفن فلانه مثل این بود که بفهمی همسایه جدیدت معلم فیزیکه. همین‌قدر بی‌اهمیت، اصلا انگار خیلی منطقی روتینه و بی‌هیچ تعجب و توئیستی...

تازه آخرشم من نفهمیدم زید چه بلایی سر مارک و رفقا اوورد. از اول کتاب منتظر بودم گیرشون بندازه و پاره‌شون کنه ولی یهو دیدم با ادی ریختن رو هم :((( ینی هیچی ننوشته بود؟ یا چون من حوصله‌م نمی‌شد درست کتابو بخونم ردش کردم و نفهمیدم؟ :)))
‌
در نهایت که حقیقتا دارک رمنس‌ها همیشه منو استرسی می‌کنن و رابطه‌هاشون خیلی حس بدی بهم می‌دن.
کاش اصلا نمی‌خوندم کتاب رو و زید و ادلاینی که تو تیک‌تاک دیده بودم تو ذهنم می‌موند، اونا رو دوست داشتم ولی کتاب تصوراتم رو نابود کرد‌؛ واقعا فکر می‌کردم این کتاب قراره جذاب و متفاوت باشه (: ولی اونقدر خورد تو ذوقم که به نظرم توئیستد حقشه بهش به جای صفر ستاره برم حداقل یک رو بدم. لاقل یه‌کم فان بود اوایلش و رابطه بین شخصیتا بهتر بود!

جلد دومش رو می‌خونم؟ هرگز!
ولی می‌رم جلد دوم توئیستد رو بخونم (((:
‌ 
 
‌
‌
        

          خب واقعا این کتاب میتونم بگم خوبه
دارک رومنسه یعنی شما نمیتونید چیزی خارج از ژانرش تصور کنید. ژانر کتاب طوریه که اگه با روحیات خواننده سازگار نباشه قطعا براش جالب نیست و بنظرم هرکس باید با توجه به روحیات و علایقش کتابی که قصد داره بخونه رو انتخاب بکنه، و توی نظراتی که راجب کتاب داده میشه سعی نکنه خواننده رو از خوندنش جلوگیری بکنه! 
        

          دارک رومنسه دیگه چیکار میشه کرد؟
        

          از ژانر دارک رومنس چه انتظار دیگه ای میشه داشت؟