این کتاب رو خیلی خیلی دوست داشتم
روندش خیلی خوب بود و اصلا خستم نکرد و دوست داشتم بی  وقفه بخونمش، برای کسانی که اسلامپ هستند خیلی پیشنهادش میکنم 
توی این جلد نویسنده به دنیاسازی خیلی بیشتر پرداخته بود و از این موضوع خیلی خوشم اومد چون به جواب خیلی از سوالاتم راجب دنیای این مجموعه رسیدم و تا قبل از این خیلی نصفه نیمه بود برام
اما صادقانه بخوام بگم از خیلی از شخصیت ها خوشم نیومد،
رفتار های امریکا توی این جلد خیلی ناجور و عجیب غریب بود، شبیه انسان های دوقطبی رفتار میکرد و این اخلاقش رو دوست نداشتم
شخصیت مکسون رو تا وسطای کتاب دوست داشتم اما اون اواخر که سعی میکرد کارش رو با سالیست موجه نشون بده خوشم نیومد، خیلی زشت و مبتذل بود
از شخصیت اسپن هم برخلاف عموم نظرات خوشم نمیاد، اینکه امریکا رو به عنوان یک ملکه قبول نداره به نظرم نشون میده که عشق اسپن برای امریکا زیاد خوب نیست و بیشتر باعث پسرفتش میشه
در کل با تمام ضعف هایی که کتاب داشت، بازم خیلی خیلی به دلم نشست و احتمالا از این به بعد جزو مجموعه های مورد علاقم خواهد بود 
      

        برای آشنایی با فمینیست کتاب خوبی بود
سخنرانی یه خانم نيجريه ای که در مورد فمینیست در زندگی های روزمره  صحبت میکرد و اغلب صحبت ها و خاطراتش رو ما هم تجربه کردیم و به نظرم برای یک یادآوری خیلی چیز خوبیه. 
کتاب اطلاعات سنگینی نداشت و شاید همین مورد بود که باعث شد ازش خوشم بیاد، برای شروع و آشنا شدن با این موضوع کتاب خوبیه اما خب صد درصد کل این مطلب رو در 50 صفحه نمیشه خلاصه کرد و کافی نیست.
کتابش راجب این افکار کنجکاوم کرد و دوست دارم کتاب های بیشتری در این موضوع بخوانم. 
      

        اولین کتاب داستایفسکی هست که خوندم و دروغ چرا اوایل داستان ارتباط گرفتن با کتاب برام خیلی سخت بود. اما امان از پایانش...
واقعا احساس بسیار عجیبی دارم از تموم کردنش. 
      

        هنوز که هنوزه واقعا نتونستم نتیجه بگیرم که نظرم راجب این کتاب چیه، شخصیت های جالبی داشت و عاشقانه هاش قشنگ بود، اما دنیا سازی نویسنده با کمال احترام به نظرم به شدت چرت و مسخره بود و اصلا انگار فاز نویسنده توی زمینه دنیا سازی معلوم نبود
بر خلاف اکثریت من عاشق پایانش شدم به نظرم جذاب ترین نکته داستان پایان بندی ای بود که داشت و خواننده رو مشتاق به خوندن جلد های بعد میکنه
و خب روند داستان بجز لاس های کای هیچی نداشت و داستان اصلی توی دویست صفحه آخر کتاب گنجانده شده بود
در کل کتاب بدی نیست ولی جزو بهترین ها قرار نمیگیره و اگه فانتزی و دیستوپیا خون حرفه ای باشید زیاد به چشمتون نیاد احتمالا،
توی این ژانر کشفم کن و انتخاب رو بیشتر دوست داشتم 
      

        خیلی سلیقه ایه، اما از نظر من یکی از کتاب های خوبی که میتونید توی ژانر دیستوپیا بخونید قطعا این کتابه 
      

        تا وسطای کتاب روند داستان عادی بود اما نصفه ی دوم کتاب محشر بود 😭
معلوم شدن بعضی راز ها و شکل گیری برخی روابط بین شخصیت ها، باعث شد تا کتاب رو یک نفس بخونم و منو از ریدینگ اسلامپ سه ماهه نجاتم داد و جوری بود که گاهی وقت ها کتاب رو میبستم و سه ساعت برای اتفاقی که می افتاد جیغ میزدم 
از جلد اولش فوق العاده قشنگتر بود ✔️