واقعا سلیقه ی من نبود و جزو کتابایی هست به نظرم که یه بچه کلاس چهارمی باید بخونه... 
        

          اولین چیزی که باید ذکر بشه اینه که ژانر این کتاب دارک رومنسه، یعنی از دو حالت خارج نیست. وقتی یه نفر میخونتش یا خیلی خیلی براش آزاردهنده‌ست، یا واقعا براش لذت بخشه. این دیگه بستگی به سلیقه و روحیات هرکس داره. 
داستان اصلی حول محور اینه که دختری به اسم آدلاین، یه عمارت از مامان بزرگش به ارث میبره و طی اتفاقاتی مثل پیدا کردن یه دفترخاطرات، میفهمه مامان بزرگ مامانش هفتاد سال پیش به قتل رسیده و قاتلش رو هیچوقت پیدا نکردن. ولی ادلاین که حالا دفترخاطراتشو پیدا کرده، اطلاعات جدیدی از زندگی مامان بزرگ مامانش به دست اورده‌. 
یه خط داستانی دیگه هم مربوط به مردیه به اسم زید میدوز که موسس یه جور گروه پارتیزانه که با باندهای قاچاق انسان درگیرن. این وسط، زید میدوز با یه اتفاقاتی به ادلاین علاقه مند میشه و تصمیم میگیره تعقیبش کنه و همین کار باعث میشه ادلاین هم درگیر این بازیا بشه. 
در کنار داستان، عناصر دیگه هم هست که قطعا همین عناصر باعث معروف شدن کتاب شدن.
جدا از داستانش که جای بحث داره، قلم نویسنده و ادبیاتش مشکل خاصی نداشت. خط‌های داستانی مختلف خوب به هم ربط داده شدن و پیرنگش جالبه. 
در هر صورت، اینجور کتابا سلیقه‌ی هر کسی نیست. 
        

          دارک رومنسه دیگه چیکار میشه کرد؟