کتاب سوم از محفل ققنوس هم تموم شد
در واقع شروعش یادم نیست از کجا بود، اما  یکی خاطره‌ ی جناب پروفسور اسنیپ، عزیز دل بنده، خیلی جذاب بود و باعث شد مطالب جالبی گیرمون بیاد.
یکی هم بخش مشاوره ی شغلی که واقعا با چه عقلی ‌بخش به این باحالی از فیلم حذف شده اخه، حیف نبود رگبار حملات پروفسور مک‌گونگال به آمبریج را حذف کردید...
آزمون سمج هم انصافا جالب بود کاش از بچه های مدرسه این جوری امتحان میگرفتن(احتملا دانش آموز ها بهم حمله کنن)
بدترین بخشش درگیری های سازمان اسرار به خصوص آخرش که چیز، همون، میمیره...اصلا نحوه ی بیانش را نپسندیدم...بی آب تاب، سرد و بی روح...بدون برانگیختن چیزی...حداقل برای من.
اما روبه‌رو شدن دامبلدور با یه نوجوان ۱۵ ساله‌ی خشمگین و عاصی واقعا خوب بود..
اسنیپ داریم میام سراغت...بریم برای شاهزاده‌ی دورگه...
        

          همیشه  برام سوال بود که چرا هری پاتر، اینقدر اهمیت داره برای اساتید مدرسه. 
توی این جلد به خوبی بهش اشاره شد.

خیلی خوب بود.
باید جلدهای بعدی رو ذخیره کنم برای تنفس‌های بعدی.
        

          بسم الله 

ای خدا، باز من از کسی تعریف کردم، بلافاصله رفت تو قوطی...
این قدر که من از دامبلدور تعریف کردم باید می‌دانستم که قطعاً بلایی بر سرش خواهد آمد...

این جلد و جلد قبلی جز اعصاب خرد برایم چیزی باقی نگذاشت... اصلاً این چه وضع‌اش است که شخصیت اصلی داستان اینقدر بدبختی بکشد... حالم خراب شده...
چرا با هاگرید این‌کار را کردند؟؟؟
چرا دامبلدور رفت؟؟؟
چرا هری از تیم اخراج شد؟؟؟
این چه وضع کتاب نوشتن است خانم رولینگ؟؟؟
این سه جلد، کاملاً استعداد افسرده کردن مخاطب را دارد...
و در نهایت سیریوس بلک (پدرخوانده هری) ...
تراژدی در این سه جلد به نهایت خودش می‌رسد...

راستی اگر شما هم برایتان سوال پیش آمده که چرا هری هرسال به خانه خاله‌اش برمی‌گردد باید عرض کنم جوابتان را در انتهای جلد سوم متوجه خواهید شد...

این سه جلد به نسبت قبلی‌ها هیجان بالایی نداشت اما حقیقتا عمیق بود، پر از درد عمیق، پر‌ از احساس تنهایی و پر از شکوه یک انسان، که قرار است یک تنه مقابل سیاهی بایستد...

مهم‌ترین بخش داستان جایی است که متوجه می‌شویم گویی به نام گوی پیش‌گویی در وزارت سحر و جادو وجود دارد که لرد سیاه به شدت علاقهمنعبه دیدن و شنیدن آن است چرا که پیش‌گویی نسبت به اتفاقات آینده در آن وجود دارد و در حقیقت آن گوی مشخص می‌کند که این ه از آن کیست... سیاهی یا نور... پس جدال اصلی پیروان لرد سیاه و اعضاء محفل ققنوس آغاز می‌شود...

و اما دوباره دامبلدور، چقدر این بشر در این سه جلد خوب است، چقدر اطمینان بخش و جذاب است... دلت یک نفر مثل او را می‌خواهد.
        

          به نام خدا💖
سلام
به نظرم هری پاتر از زیباترین مجموعه کتاب های فانتزی است.✨
        

          عجب جزییات نابی😁
        

          محفل ققنوس  با اینکه از همهٔ داستان‌های دیگه‌ش طولانی‌تر بود ولی در کمال تعجب زودتر از چیزی که انتظار داشتم تموم شد
جلد اولش برای من خیلی کسل‌کننده بود و می‌شه گفت به زور خوندمش(حتی کلا خوندنش رو دو سه روزی قطع کردم  ) حس می‌کردم  خیلی زیاد اضافات داره(چندین صفحه شرح تمیز کردن خونه؟؟)
اما خوشبختانه از جلد دوم داستان دوباره شروع به حرکت کرد و من رو هم همراه خودش به حرکت واداشت 
        

          و بالاخره این جلد هم تموم شد ولی یه قسمتی از  قلبم در این کتاب مونده
سیریوس عزیزم دلم برات تنگ میشه  هنوز از مرگت ناراحتم و هر وقت اسمت میاد برایت چندین ساعت اشک می‌ریزم هیچ وقت مهربونی هات رو یادم نميره و همیشه در قلب من خواهی موند
یاد وقتی افتادم که برای اول بار هری فهمید تو پدرخوانده اش هستی یاد وقتی افتادم که اومدی مسابقه هری رو ببینی درسته که هری از بچگی پدر مادرش را از دست داد ولی تو برای او همه چیز شدی سیریوس عزیزم دلم برات تنگ میشه باورم نمیشه که دیگر تو را در جلدهای بعد نمیبینم و خواستم بدونی که تو بهترین پدرخوانده جهان بودی برای هری 
        

          خب آن‌گونه که مستحضرید این جلد تمام شد،
ضربان آهنگ داستان نسبت به دو جلد اول این مجموعه (محفل ققنوس) خیلی بهتر شده بود و واقعا نمیشه نادیده گرفتش،

کلا روند محفل ققنوس خیلی کند بود و پر بود از حوادثی که میتونست بیان نشه و یا اونقده بسط داده نشه و خب لطمه‌ای هم به داستان نمیزد طبیعتا،

محفل ققنوس از نظر من، فصل حماقت بود، فصل شجاعت و هوشیاری بود، فصل دور هم گرد آمدن و بهم رسیدن و هوشیار بودن و هوشیار کردن بود، فصل این بود که تمام دنیا بهت بگن عقلت رو از دست دادی و تو ذره‌ای کوتاه نیایی،
فصل این بود که تمام دنیا تنهات بذارن ولی تو یک تنه خودت و عزیزانت رو مجهز کنی برای خطری که پیش رو داری،

فصل گرد هم آمدن ها و جدا شدن ها بود...
اگه مجموعه هری پاتر قصد داشت که قدرت عشق رو به نمایش بذاره، به نظر من رولینگ خیلی دیر به این موضوع پرداخته، جدا خیلی دیر و این خوب نیست که بعد از چندین جلد....

این کتاب حرص شما را در خواهد آورد ولی خب چاره‌ای نیست
شاید زندگی واقعی همین باشه،
گاهی خوشحال میکنه، گاهی گریان و گاهی حرص آور... 
        

          هنگام خوندن یه کتاب اگر از مرگ یک شخصیت انقدر ناراحت شدی که برای لحظاتی احساس کردی آدم عزیزی رو از دست دادی یعنی نویسنده کارشو عالی انجام داده
        

          کتاب “هری پاتر و محفل ققنوس” واقعاً یکی از پیچیده‌ترین و عمیق‌ترین کتاب‌های این  مجموعه به حساب میاد.
تو این کتاب، هری نه تنها با خطرات و تهدیدهای بزرگ‌تر روبرو میشه، بلکه دنیای جادوگری رو به‌طور کامل‌تر و تاریک‌تر می‌شناسه.
 توی این جلد، هری به مدرسه هاگوارتز برمی‌گرده، ولی همه چیز تغییر کرده. همه فکر می‌کنن که ولدمورت برگشته و به دنبال قدرت گرفتن دوباره است، اما هیچ‌کس حرف نمیزنه و حتی خیلی از جادوگران از ترس، حقیقت رو نمی‌گن.
هری به دلیل تجربیات تلخ گذشته و خطراتی که در برابرش قرار داره، خیلی بیشتر از همیشه احساس تنهایی می‌کنه. در این کتاب خیلی از روابط هری با دوستانش هم تحت تاثیر قرار می‌گیره. رون و هرمیون به نوعی با هری فاصله می‌گیرن و هری توی یه دنیای پر از شک و تردید گرفتار میشه.
 همچنین او باید در برابر ترس‌های خودش مقابله کنه و یاد بگیره که چطور در شرایط بحرانی تصمیم‌گیری کنه.
یکی از نکات جالب این کتاب، محفل ققنوس است که تشکیل می‌شه تا برای مقابله با ولدمورت و پیروانش متحد بشن. 
هری در این محفل حضور پیدا می‌کنه و از نزدیک با جادوگران بزرگ‌تر و تجارب اون‌ها آشنا می‌شه.
 این که هری دیگه تنها نیست و افراد دیگری هم به اون کمک میکنن.
 هری از کسانی مثل سیریوس بلک و ریموس لوپین خیلی چیزها یاد می‌گیره و  مرگ سیریوس، به نوعی باعث میشه که اون از بچه بودنش فاصله می‌گیره.
        

          آخ قلبم از غم و رنجی که هری احساس کرد تیر کشید :(
و همچنین برای تنهایی و زندگی ناکام سریوس..

        

          خیل خیلی خیلی خیلی از چو بدم میاد نمیدونم چرا ولی خیلی چندش اوره اصلاً نمیفهمم هر ی چرا دوسش داره
        

          دیروز تا بعدازظهر درگیرش بودم و بالاخره موفق شدم 
هری پاتر و محفل ققنوس 
رو تموم کنم.

وقتی کتاب تموم شد چند تا مسئله توی مغزم تاب می خورد.

🤔آیا دامبلدور شایسته سرزنش بود؟
به نظرم نه...علاقه اش به هری اجازه نمی‌داد  بهش که واقع بین باشه مثل بیشتر پدر و مادرها و همیشه دنبال این بود که هری آسیب نبینه و دیگه اینکه فکر می کرد یکی مثل هری که از اون زندگی سخت اومده حالا داره مزه موفقیت،دوست و ...رو میچشه دامبلدور نمی‌خواست اینا رو کوفتش کنه بعله...
مرسی دامبلدور🌺🌺


😡دوم یعنی این کله شقی های هری اعصابم رو خط خطی میکنه😤...عشق شهرت،عشق هیجان،خودخواه....ای خدا اسمش رو چی بذارم...

🙄و امممما اسنیپ...این دیگه چه موجودیه؟!!!حتی همراهیش هم تلخه ...نه میشه دشمن دونستش و نه دوست...نه روی دشمنیش میشه یقین داشت نه روی دوستی و همراهیش میشه حساب کرد... کلا هیچ ذهنیتی به آدم نمیده یعنی الان که دو تا عنوان دیگه تا پایان کتاب‌های هری پاتر دارم هنوز نتونستم هیچ ذهنیتی ازش داشته باشم...آیا تو کیستی؟چگونه ای؟دوستی،دشمنی؟از آدمهای دور و بر من به کی شبیهی؟🧐🧐

خدایا شکرت...من زنده بمونم ته این داستان رو ببینم البته امیدوارم توی ذوقم نخوره...وای که اگر بخوره  چه شود🤪🤪🤪
        

          چرا سیریوس
نصفه شب داشتم میخوندن و باورم نشد
صبح پاشدم و یادم اومد گفتم خیال کردم خواب دیدم ولی واقعی بود
سیریوس مرده بود
        

          محفل ققنوس مثل قهوۀ تلخی است که باید در آرامش و جرعه‌جرعه آن را نوشید و لذت برد. 
معمولاً کتاب‌هایی که داستان طولانی و ساختار قوی دارند، یک فصل نفس‌گیر و سخت‌خوان و کم‌هیجان دارند که وظیفۀ پرده‌برداری از ریشه‌های درگیری داستان و زمینه‌چینی برای تحولات آینده را به دوش می‌کشند. در مجموعۀ هری پاتر، جلد پنجم یعنی همین محفل ققنوس این وظیفه را برعهده دارد. 
البته که کتاب سوم هیجان بیشتر و ضرب‌آهنگ تندتری دارد نسبت به دو کتاب قبلی.
نکتۀ بسیار مهم و جالب اینکه شخصیت‌های هری پاتر هیچکدام صفر و صدی نیستند. هر شخصیت نقاط تاریک و روشن مختص خودش را دارد. رفتارهای لجوجانۀ هری، بی‌تفاوتی‌ها و خنگ بازی‌های رون، توی مخ بودن هرمیون، ناراحتی قدیمی و فراموش نشدۀ اسنیپ از پدر هری و در آخر هم اعترافات دابلدور، هر کدام باعث می‌شوند که ما این شخصیت‌ها را بیشتر دوست داشته باشیم و باور پذیرتر باشند برایمان.
        

          ۞۩₪= کتاب پنجم از مجموعه هری پاتر =₪۩۞

این جلد برای من رنگ و بوی زندگی واقعی‌ داشت. 
حقیقتی برای تمام دنیا آشکار شده بود، حقیقتی حاکی از بازگشت لرد سیاه-ولدمورت، اما کسی نمی‌خواست این حقیقت رو باور کنه.
دلیل اول، ممانعت وزارت سحر و جادو از گفتن همه حقایق مسابقات سه جادوگر بود. وزیر سحر و جادو-کرنلیوس فاج، نمی‌تونست حرف‌های دامبلدور رو باور کنه، تصور می‌کرد که دامبلدور به دنبال جایگاهش در وزارته و برای همین هری رو در روزنامه‌ها یک پسر ترومادیده و تقریبا دیوانه جلوه داد تا کسی حرف‌هاشون رو باور نکنه.
دلیل دومی که باعث شد مردم حرف‌شون رو باور نکنن، ترس از بازگشت دوره‌ی سیاه و ویرانگری بود که در گذشته هم اون رو تجربه کرده بودن. باور این موضوع که ولدمورت بار دیگه بخواد همه‌چیز رو به اون شکل ویران کنه و افراد مختلفی رو تحت سلطه‌ی خودش دربیاره و آدم‌های زیادی رو بکشه، باورنکردنی بود. پس همه ترجیح می‌دادن اینطور فکر کنن که خطری تهدیدشون نمی‌کنه، به این امید که شاید واقعا همه‌چیز دروغ بوده باشه. درمقابل، ما محفل ققنوسی رو داشتیم که چشم‌شون رو به روی حقایق نبستن و برای مبارزه با لرد سیاه آماده شدن و جنگیدن.

هری و تمام دوستانش در این جلد بیشتر از جلدهای قبلی با سیاهی‌های دنیای اطرافشون مواجه شدن، یاد گرفتن چطور صبر و تحمل به خرج بدن و با شرایط سخت و جدید کنار بیان، یاد گرفتن به هم اعتماد کنن و توانایی‌های خودشون رو باور کنن، و یاد گرفتن هوای همدیگه رو داشته باشن.

فیلم هری پاتر و محفل ققنوس در حد کتابش نیست، درواقع بخش‌های بسیاری حذف شده یا تغییر پیدا کرده تا در دو ساعت و نیم داستان رو روایت کنه، با این‌حال اصل مطلب رو در خودش داره. 

خوندن هری پاتر مثل یه آرامبخش می‌مونه که هر روز یه دوز کوچک هم شده باید ترریق کنم، برای همین دارم فکر می‌کنم وقتی که همه‌ی کتاب‌ها تموم بشن، دلتنگی برای این دنیا رو چطور باید برطرف کنم.
هری پاتر و دنیای جادوییش رو از دست ندید.
        

          صد صفحه‌ی آخر رو در حالی که بغض داشتم و می‌گفتم "الهی برات بمیرم هری" ورق زدم و رفتم جلو.