ته خیار فقط اسم یکی از سی داستانی است که در این کتاب ما را به فکر وا می دارد خود عنوان کتاب و تصویرش من را به کلی گیج کرد حتی هنوز هم در تشخیص ته و سر خیار مشکل دارم چه برسد به هضم و درک داستانی به این مفصلی و قشنگی که به بحث های فلسفی بر می گردد! خیلی دوست داشتم فقط برای یک بار آقای کرمانی را ببینم و سوالاتی که خیلی وقت است با خواندن مجموعه داستان هایش ذهنم را درگیر کرده است با او در میان بگذارم دوست داشتم نظرش را در مورد ته خیار بدانم! چون اینطوری می توانستم دیدگاهش نسبت به زندگی را هم متوجه شوم! زندگی شروعش تلخ است و پایانش شیرین! نابرده رنج گنج میسر نمی شود شاید این درسی باشد که این کتاب به من داد این کتاب درس های زیادی در خود نهفته است ولی این پر رنگ ترین درسی است که به من داد. من احساس می کنم که خواندنش برای من مفید بود شاید برای شما هم عمل کند!
        

          این چهارمین کتابی بود که از هوشنگ مرادی کرمانی خوندم. من خیلی رمان و داستان ایرانی نمیخونم و هوشنگ مرادی کرمانی از معدود نویسنده هایی هست که کارهاشو دوست دارم. مخصوصا قصه های مجید که نوستالوژی بچگیمونه و خمره که شاید اولین کتابی بود که خوندم. 
اما این مجموعه که شامل ۳۰ داستان کوتاه هست رو پیشنهاد نمیکنم. جز دو الی ۳ قصه بقیه ش اصلا خوب نیستن . 
پیشنهاد نمیکنم.
        

          کتاب، ۳۰ داستانِ کوتاهِ شاید تلخی‌ست سروسامان یافته از گسترش یک موقعیت دم دستی مانندِ«دختر بچه‌ای که کناردست پدرِ راننده‌ی اتوبوسِ شرکت واحدش نشسته است» یا پرداختن داستان از جمله‌ها و عبارات ساده‌ای شبیه «ما شام نمی‌خوریم» یا از ایده‌های جالب و جذابی مثل این که «اگر زن و شوهری بودند وبچه‌های جهنده‌وپرنده  به دنیا می‌آوردند چه می‌شد؟».
درعین صمیمی و واقعی بودن پراست ازفضاهای تخیلی
 کتاب اول‌بار در سال ۹۲چاپ شده و بیشتر هم در حال و هوای دهه هشتاد است و خیلی  آن طعم شیرین و نوستالژیک«قصه‌های مجید و شماکه غریبه نستید»را ندارد 
ته خیار تلخ است خودش بی‌مزه ولی باب میل است.
پینوشت۱:برداشته‌اند خیارها را اصلاح نژاد کرده‌اند،تهشان تلخ نیست دیگر،باید حسرت کش ته تلخ خیارهم باشیم.
پینوشت۲:بوی خیار اما چیز دیگریست.
        

          مثل همیشه عالی، لذت بردم.
شاید بهتره بگم حظ کردم از خوندنش
        

          خوشم نیومد
        

          شیرینیِ ته‌خیار، اثری بر من گذاشت که فراموش نخواهم کرد...
مرادی کرمانی برای من پیوند خورده بود با قصه های مجید و هیچوقت نه سریالش برایم جذاب بود و نه داستان هایش ( امان پیش زمینه های غلط.. )
گذشت تا روزی یکی از بزرگان عرصه داستان، به من گفت: برای روان شدن قلم و قصه گو شدن، باید مرادی کرمانی خواند که عجیب قصه‌گوی ساده ای‌ست...
و فردا، پس فردایش، ته خیار را گرفتم.
باید اقرار کنم، ته‌خیار فوق العاده بود!
مخاطبین این اثر، همه هستند! از نویسنده ای که خوراکش، پیچیده نویسی‌ست، تا خواننده ای که نویسنده مورد علاقه اش فاکنر است! کارمندی که دوست دارد شب ها قبل خواب داستان بخواند، زن خانه داری که فرصت خواندن جنگ و صلح را ندارد...
ته خیار برای همه است! داستان هایی کامل، شیرین، ساده و روان. طرح ها معمولن بسیار خلاقانه، سطح کیفی آثار معمولن بسیار بالا و خواندن هرکدام، قصه‌ای بدیع...
ته‌خیار را به همه پیشنهاد میکنم.
        

          ۳۰ داستان کوتاه که در حال و هوای دهه ۸۰ روایت می‌شوند. اولین بار کتاب در سال ۱۳۹۲ منتشر شد. در داستان‌ها نگاهی طنز به یک موقعیت اجتماعی هسته اصلی رو شکل میده. ایده داستان‌ها متفاوت بعضی‌ها ساده و پیش‌پاافتاده و بعضی‌ها ایده قوی در حدی که میتونن به رمان تبدیل بشن. داستان‌ها کوتاه و خیلی کوتاه هستن اما در برخی پرداخت ضعیفی اتفاق افتاده. پایان خیلی از داستان‌ها بازه و میتونه ادامه‌دار باشه.

من قبلا کتاب "قاشق چای‌خوری" رو خونده بودم و داستان‌هاش رو بیشتر از این کتاب دوست داشتم.

اگر به داستان‌های کوتاه طنز و موقعیت‌های اجتماعی علاقه‌ دارید به شما پیشنهاد میکنم.

بعضی داستان‌ها بین مرز واقعیت و تخیل جابه‌جا میشن که بسیار جذابن.
داستان مورد‌علاقه من: ته‌خیار 

امتیاز من: ⭐️⭐️⭐️

"+ زندگی به خیار می‌ماند، ته‌اش تلخ است.

- از قضا سرش تلخ است. مردم اشتباه می‌کنند. سروته خیار را اشتباه می‌گیرند. سر خیار آن جایی است که زندگیِ خیار آغاز می‌شود. یعنی از میان گُلی که به ساقه و شاخه چسبیده به دنیا می‌آید و لبخند نمی‌زند. رشد می‌کند پیش می‌رود تا جایی که دیگر قدرت قد کشیدن ندارد. می‌ایستد و دیگر هیچ، یعنی تمام‌. پایانِ زندگی خیار."
        

          من طنز مرادی کرمانی را می‌پسندم و به‌نظرم این کتاب که شامل مجموعه داستان‌های کوتاه است می‌تواند آدم را سرگرم کند، هرچند هم که به وجد نیاورد!
        

          اگر به بچه های قالیباف خانه و خمره ۵ بدم به این ۳ میدم شایدم ۲/۵. شاید چون خیلی اهل داستان کوتاه نیستم یا شاید چون فضای روستایی و قدیمی اونهارو خیلی بیشتر می‌پسندیدم. ولی بازم خوب بود. 
        

          حیرون بودم سه بدم بهش یا چهار
ویژگی تقریبا صد در صد داستاناش این بود که یه طنز موقعیت جالب داشتن. یه اتفاق یا موقعیت یا رفتار های عجیب و بعضا غیر واقعی  داستان ها که ترکیب خنده داری رو ایجاد کرده بود و نویسنده از خلال این قضایا داستان رو خلق کرده و حرفی رو زده بود.
بدیش برای من این بود که یه جاهایی نمی فهمیدم تهش که چی! یعنی توی پایان یه لنگه پا می موندم که بالاخره چی می خواستی بگی برادر؟
ولی خیلی از داستاناشو دوست داشتم.لبخند زدم،..ایده های خیلی خوبی بود توی خیلی هاشون.
خیلی ایده های خوبی بودن و این برای من واقعا شگفت آور بود.
نکته ی جالب دیگه وجود المان های روستایی یا مربوط به زندگی های سنتی و زندگی های معمولی ما ایرانیا توی داستان بود.یه فضای صمیمیت اندود شده که خیلی توش حس راحتی می کرده.
به خاطر این حس های خوش 4 ستاره دادم بهش
        

          این کتاب رو نصفه رها کردم .
یه جورایی ادامه ی کتاب قاشق چای خوری بود. همون داستان های کوتاهی که فقط بعضیاش به دلم نشست.
        

          کتاب صوتی با لهجه شیرین نویسنده رو حتما جایگزین کتاب الکترونیکی یا فیزیکی کنید
        

          
از کرگدنی که مانع ازدواج گربه وحشی با ببر مازندران شد تا 
مردی که صدای ترک کردن خربزه های خارج از شهر را می شنید و...
داستان های ساده با آدم های ساده و با صفا.
داستان‌هایی که طنز گنجانده شده در آن تلخی داستان را کمتر می‌کند و مخاطب را مشتاق به ادامه داستان می‌کند.
این کتاب سی داستان دارد و به اسم، اولین داستان 《ته خیار》است. اما به معنا تمام داستان‌ها به نوعی ته خیارند.
زیبا بود و دلنشین .
        

          این هم بالاخره تمام شد؛ یک ماه و سیزده روز صرفِ این کتاب شد ‌. قبل از اینکه بگم خوشم اومد یا بگم بدم اومد شاید بهتر باشه یک نکته‌ای درباره‌ی‌ این جور مجموعه داستان ها بگم که خودم تازه یاد گرفتم .
در مجموعه داستان ها ، یک سری داستان ها هستن که شیفته‌شون میشیم و با خودمون میگیم چطور یه داستان میتونه انقدر قشنگ باشه ؟ یک سری داستان ها هم دقیقاً برعکس . بعضی از داستان ها رو هم که حتی یادمون نمیمونه . اگر بخوام داستانِ موردعلاقه‌م از این سی داستان رو بگم ، قطعاً داستانِ "بچه خوابیده" هستش . نه که داستان های دیگه خوب نبوده باشن ، اما این داستان خیلی برام قابلِ درک بود و اکثرِ بریده هایی که قراره از این کتاب بذارم ، از این داستان خواهند بود . این وسط یه مشکلی هم داشتم . اون هم پایانِ اکثرِ داستان های کتاب بود . نمیتونستم تشخیص بدم پایانِ داستان باز بوده يا اينکه آقای مرادی کرمانی از ادامه دادنِ داستان می‌ترسیده یا حوصله‌ نداشته . خیلی از داستان ها یه جورایی شبیهِ تمرینِ روزانه‌ی نویسندگی بودن که کنارِ هم جمع شدن و چاپ شدن و شدن مجموعه‌ داستان . البته این خودش میتونه یه چیزِ جالب باشه . اما اگر بخوام با در نظر گرفتنِ همه‌ی این ها نظرم رو بگم ، میتونم بگم خوندنِ این کتاب تجربه‌ی خیلی خوبی بود و من از این کتاب خوشم اومد . یعنی حداقل از اکثرِ داستان هاش . کمکم کرد با قالبِ داستانِ کوتاه و داستانِ نیمه‌بلند بیشتر آشنا بشم . امتیاز : ۴ ستاره . ⭐️ 
        

          از پایان داستان ها اصلأ خوشم نیومد انگار یه جور پایان باز تموم میکرد وقتی منتظر اتمام داستان ها بودی که تو ذوقت می خورد
        

          از جذابیت این سی داستان زبانم قاصره. واقعا ستودنی و بوسیدنی بودن.🛐
        

          نتونستم کتاب رو تا انتها بخونم ، توقعم از آقای کرمانی بیشتر از اینها بود ....
        

          هو النور
نسخه‌ی صوتی رو شنیدم با صدای خود نویسنده، البته تا جایی که متوجه شدم کتاب مجموعه داستان کوتاهه و من تنها ته خیار رو شنیدم.
نسخه‌ی صوتی: داستان همراه ۱
۱۵ بهمن ۱۴۰۲
        

          در یک کلام، دوسش نداشتم! اصلا فکرش رو هم نمی‌کردم اولین کتابی که از هوشنگ مرادی کرمانی بخونم با همچین چیزی مواجه بشم. ایده‌ها اینطوری بود که با دم دستی ترین و اولین چیزی که به ذهن رسیده بود تبدیل به متن شده بود. داستا‌ن‌های خوبش حتی به تعداد انگشت‌های دست هم نمی‌رسید.