بعد از خوندن رمان بادبادک باز تصمیم گرفتم کتابهای خالد حسینی رو دنبال کنم و هزار خورشید تابان دومین اون بود.
        

          این کتاب را ناتمام رها کردم. با خاطره خوش کتاب بادبادک باز سراغ این کتاب رفتم اما روایت داستان جذابیت نداشت که بخواهی بشینی و تمامش کنی و شخصیت ها هم خیلی قوی نبودند
        

          داستان غم انگیز از اوضاع کشور دوست و همسایه افغانستان.
اولش زیاد جذبم نکرد اما جلو که رفتم دلم میخواست زودتر به پایان برسم ببینم سرنوشت شخصیت های داستان چی میشه.
برعکس بادبادک باز خالد حسینی این داستان روایتگر زنان افغانستان هست و فوق العاده دردآوره بعضی قسمت هاش ...
آنچه بر سر افغانستان و مردمش اومده  از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳. 
واقعا واقعا ارزش خوندن داره.
        

          بعد از خوندن جانستان کابلستان این کتاب یه بار دیگه به من یادآوری کرد که ما چه قدر با افغان ها نزدیکی فرهنگی و رسم و رسوم و البته درد و رنج داریم. کتابیه که نمیشه گذاشتش زمین و داستان خیلی جذاب و البته تلخ و شیرینی داره
        

          جایی از قول خالد حسینی خواندم که بادبادک باز را در ستایش پدران و پسران سرزمینش نوشته و هزار خورشید تابان ادای دینی است به زنان سرزمینش، هزاران خورشیدِ افغان.

روایتی ساده و گیرا از درد و رنج لیلا و مریم...سلطه طالبان این وحوشِ انسان نما... و امید
        

          رمان هزاران خورشید تابان بر محور زندگی زنان افغان استوار است. این داستان بطور نمادین داستان مریم و لیلا(دو زن افغان) را توصیف می کند که علارغم اختلاف، دست روزگار  آن ها را درکنار یکدیگر  قرار می دهد. این داستان و اتفاقات قابل تعمیم به بسیاری از زنان افغان است و بازگوکننده رنج عظیمی بر دوش آن هاست.
        

          هیچ پایانی برای اندوه وجود ندارد ...
هزار خورشید تابان از نویسنده "بادبادک باز" خالد حسینی ، روایت زندگی شیرینی و تلخی دختران و زنان کابل قبل و بعد از اشغال افغانستان
قصه ای آشنا که اگر زن باشی و در خاور میانه , تلخی آن را با تمام قلبت لمس خواهی کرد ...
        

          تلخ نفس گیر سخت ، عین بادبادک باز ، با این تفاوت که از زن بودن خودم وحشت کردم خالد حسینی کارش رو خوب بلده
        

          امروز لحظه ای که این کتابو تموم کردم یه حسی بهم گفت که قرار نیست کتابی به قشنگی این کتاب تا اخر امسال بخونم یا حداقل کتابی که انقدر بتونه منم مسخ خودش کنه و ذهنمو درگیر کنه این حجم از درک نویسنده کتاب به عنوان یک مرد از دغدغه زنان توی جامعه اسلامی واقعا تعجب اور و در عین حال امیدوار کنندست 
باری،باری دیگر قلم خالد حسینی منو مجذوب خودش کرد:)
        

          راستش یک عکس قبلها دیده بودم از اعدام یک زن گناهکار در استادیوم توسط طالبان. رفتم آن را پیدا کنم و در این یادداشت بگنجانم که رسیدم به این عکس و خوشحال شدم و گفتم بگذار مثل نویسنده که رمانش را خیلی روشن و شاد تمام کرد من هم این عکس را بگذارم

<img src="http://media.farsnews.com/Uploaded/Files/Images/1394/07/06/13940706000104_PhotoI.jpg" width="400" height="222" alt="description"/>


با شور و شوق یاد تمام آن شبهای تابستانی افتاد که با مادر روی بام مسطح کلبه میخوابیدند و ماه را که بر گلدامن نور میپاشید تماشا میکردند. شبهایی چنان گرم که پیراهنشان مثل گلی بر شیشه به تنشان میچسبید. دلش برای عصرهای زمستانی تنگ میشد که با ملافیض در کلبه غرق قرائت قرآن میشدند.
مریم که در خانه تنها بود آرام و قرار نداشت. مدام از آشپزخانه به اتاق نشیمن میرفت. از پله ها بالا میرفت و به اتاق خود میرفت سر آخر به اتاق خود میرفت، نماز میخواند و غم غربت به او دست میداد


 "مثل "بادبادک باز" با توصیفات فراوان و نسبتا کند شروع شد. البته نمیتوانم بگویم توصیفاتش خسته کننده است چون هر چه از فضای افغانستان چند دهه پیش می‌گوید واقعا شنیدنی و جالب است"

"به نظرم اگر یک آمریکایی بخواهد افغانستان را بشناسد این کتاب از بادبادک باز بهتر عمل میکند هرچند از بعضی جنبه ها کاملا بی طرف نیست
در مجموع خالد حسینی خیلی جاها میلغزد به سمت عامه پسند نویسی"

 "عموما رمان های عامه پسند به همین شکل هستند که بعد از یک شروع پر از توصیف، در تنه اصلی رمان نسبت "روایت" به شدت غلبه دارد بر "توصیف" بادبادک باز هم دقیقا همین طور بود"

 "در رمان بادبادک باز هم یک مسئله مهم مسئله بچه های حرامزاده است و این که چرا این بچه های بی گناه باید مورد تبعیض قرار بگیرند"

 "پر از لحظات دردناک از صفحات دو سه دهه اخیر تاریخ افغانستان. مخصوصاً وقتی پای بچه‌های بی گناه وسط می‌آید."


لیلا به این نتیجه میرسد که حالا وقت گفتن به طارق است:
یک سال پیش حاضر بود شادمانه یک دستش را بدهد و از کابل دربیاید. اما در چند روز اخیر دیده بود دلش برای کابل تنگ میشود. دلش برای هیاهوی شوربازار، باغ های بابور. داد زدن سقاها که پوست بز را به دوش میکشند یک ذره شده
اما فقط دلتنگی یا غم غربت سبب نمیشود لیلا این روزها بیشتر به فکر کابل بیفتد. حالا بی قراری گریبان گیرش شده است. میشنود که مدارس به راه افتاده است. راه ها را درست کرده اند. زنها به کار برگشته اند
        

          سطر به سطر این داستان  درد است 😔
حال که کتاب را به پایان رسانده ام وجودم پُر میشود از اندوه  و نگرانی برای تمام دخترکان افغان که در آن سرزمین نگاه تبعیض برآنها سنگینی میکند...
چندی پیش کتاب کورسرخی مرا به حیرت نشاند و امروز هزار خورشید تابان.. 
        

          چقدر حس همدردی کردم با شمایی که دردتون رو نکشیدم. 
        

          من  هم مانند اکثر کسانی که پس از بادبادک باز  سراغ آثار خالد حسینی را گرفتند به این کتاب رجوع کردم ، و با خوشحالی میگویم که ناامید ام نکرد . 
شاید مهم ترین نکته برای لذت بردن از این کتاب ، انتظاری است که خواننده اثر باید از هزار خورشید تابان داشته باشد . انتظار افراد از این کتاب ، نباید مشابه انتظار آنها از بادبادک باز باشد . یعنی چه؟
یعنی بادبادک بازی که یک داستان درام تلخ با پستی بلندی ها ی متنوع شیرین و آزار دهنده را داراست نباید با اثری مقایسه شود که داستان زنان افغانستانی را روایت میکند ، و این یعنی یک تراژدی خالص !
اتفاقات مثبت و خوب در این کتاب ، صرفا فاصله بین دو بدبختی است ! حقیقت کتاب کوبنده است ، اذیت کننده است . این ذات این کتاب است . باید اینگونه باشد . به عنوان یک مرد ، گاهی در هنگام خواندن این کتاب از مرد بودنم خجالت می‌کشیدم . 
شخصیت اصلی های این کتاب گناهکارند ! 
ولی گناهشان زن بودن است ، همین . در مکان اشتباه و یا شاید زمان اشتباه . 
شخصیت پردازی خالد حسینی ، به وضوح به نسبت بادبادک باز ارتقا داشته . آیا با  این کتاب گریه میکنید ؟ به عنوان یک مرد شاید ، ولی به عنوان یک زن قطعا ! 
همان طور که گفتم انتظار خواننده از کتاب تعیین کننده است . اگر دنبال کتابی میگردین که در ماوای گرم و نرمتان با یک فنجان چای داغ و لذت بخش بخوانید و به دنبال حال خوب و لذت بخش از نوع کتاب های مونتگومری  باشید، این کتاب برای شما نیست . ولی اگر به دنبال کتابی درگیر کننده و جدی میگردین  که پس از خواندش برایتان تمام نشود ، این کتاب را پیشنهاد میکنم
        

          کتاب بسیار خوبی درمورد رنج زنان افغانستانی بود
تصویرسازی های بسیار زیبایی داشت و پیوستگی داستان بسیار قابل توجه بود 
        

          کتاب غم نامه ای است از زندگی زنان افغانستانی در مقایسه با بادبادک باز که راجع به مردانه از همین نویسنده  پرداخت ضعیفتری داره و جای تعجب هم نداره 
به عنوان تنها رمانی که درباره زنان افغانستانی خوندم خوبه
        

          چقدر دردناک بود.
البته بعضی جاها احساس می کردم اغراق داره. یعنی واقعا تو افغانستان 40-50 سال پیش روابط دختر و پسر اینقدر آزاد بوده؟ پس چطور در چنان جامعه ای طالبانی رشد کرد که اصلا زن رو ادم نمی دونست؟ 
بالاخره طالبان هم از همون جامعه ست دیگه. هنوز هم روابط اینقدر آزاد نیست.
        

          چقدر قلم آقای حسینی تأثیرگذار و روایت این کتابشون ساده و بی آلایش آدم رو محاصره میکنه
خیلی خوب روایت میکنه دوران معاصر افغانستان رو و خواننده رو همدل و همراه میکنه تا لمس و درک کنه
که افغانستان چه تاریخ غمینی داره
و من دوباره مثل بادبادک بازشون همش با خودم میگفتم و ما چقدر تو ایران بعضا درک نمی کنیم همسایه مون هم زبون هم دین مون رو
فقط به خاطر یه مرز
پیشنهادش میدم
        

          خب اول از همه بگم که به شدت دوستش داشتم و لذت بردم، ولی دائم تو ذهنم با کتاب قبلی که از خالد حسینی خونده بودم(بادبادک باز) مقایسه اش میکردم و خب بادبادک باز یه سر و گردن بالاتر بود.
وقایع کتاب خیلی خوب پشت سرهم چیده شده بود و گیرایی و جذابیت خوبی داشت.
کتاب که روایت داستانی از زندگی دو زن افغان (مریم و لیلا)‌است، سختی ها و رنج های زنان و دختران افغانستان، افکار قدیمی و زن ستیزانه و نابرابری های جنسیتی رو در برداره و به نظر نویسنده خیلی موفق درش عمل کرده.
هزار  خورشید تابان علاوه بر همه اینها ما رو با سیر تاریخی و جنگ هایی که مردم این کشور از سرگذرونده اند و تاثیرشون روی زندگی این مردم آشنا می‌کنه که این موضوع برای من واقعا جذاب بود.
اما در آخر اگه بخوام بین هزار خورشید تابان و بادبادک باز یکیشون رو انتخاب کنم قطعا بادبادک باز رو انتخاب میکنم چون جذابیت بیشتری داشت و صدالبته که اتفاقاتش غیر قابل پیش‌بینی تر و جالب تر بود.🫧👀

        

          • داستانی دردناک از دل افغانستان
کتاب، درمورد مریم و لیلا دو تن از زنان مظلوم افغانستان که سرنوشت، آنها را کنار هم قرار می‌دهد.
" هزار خورشید تابان" تنها به بخش کوچکی از مشقت‌های زنان، به‌ویژه زنان مسلمان اشاره کرده بود.
کتابی که اشک‌هایم را به انتها و بدنم را از عصبانیت به لرزه انداخت؛ کاش میشد تمام نامردانی همچون رشید را زنده زنده به آتش کشید و عذابشان داد تا بفهمند زنان، عروسک‌هایی برای ارضای خواسته‌هایشان نیستند!
ابتدای کتاب برای من زیاد جذاب نبود با اینکه از همان اول، با حرام‌زاده خواندنِ مریمِ عزیزم به گریه افتادم ولی از آنجایی که عادت ندارم کتابی را نصفه‌ و‌ نیمه رها کنم تا انتها خواندم و چقدر خوب که از آن غافل نشدم.
قلم خارق‌العاده‌ی آقای حسینی باعث شد به فکر خرید کتاب " بادبادک باز " بیافتم؛ البته که از ترجمه‌ی بی‌نقص آقای مهدی غبرائی هم نباید غافل شد.
تلخیِ کتاب، روحم را پر از درد و روزم را زهرمار کرد اما هرگز از خواندنش پشیمان نخواهم شد.
من با مریم و لیلا زندگی کردم، همراهشان اشک ریختم و درد کشیدم. داستان این دو زن هرگز از یادم نخواهد رفت و قطعا دوباره به سراغشان خواهم آمد ولی آن را به هیچ‌وجه به افرادی با روحیه‌ی به‌شدت حساس پیشنهاد نمی‌کنم.
        

          ماجرای حرامزاده‌ای که در یادداشت کتاب بادبادک‌باز گفتم تینجا هم تکرار می‌شود. 
اما واقعا صفحات اول کتاب و توصیفاتش فوق‌العاده بود. همان زمان که خواندمش چندباری خواب آن خانه و ماشین و رودخانه و گندمزار را دیدم.
اما هرچند خالد حسینی را با بادبادک‌باز می‌شناسند اما به نظرم این کتاب بهتر و خواندنی‌تر از بادبادک باز است