هر منطقی، هرقدر هم قدرت توجیه داشته باشد، قدرت از میان بردن اندوه بازمانده از یک فاجعه را ندارد. نصیحتم کن، دلالتم کن، ارشادم کن و بگو که مرگ، حق است و مرگ مادر، بخش کوچکی از حق، اما هرگز مخواه که بر  مزار تازه آب خورده مادرم زار نزنم و مویه نکنم. همدردی کن . دلداری بده ، نوازش کن ، اما هرگز مگو که گریستن ، دردی را درمان نخواهد کرد.
گریستن، بخاطر شفای انسان نیست، بخاطر وفای انسان است. 
      

        مرگ هرگز بدرقه نمیکند، به پیشواز می آید.
      

        شما که هیچ گاه تن به دروگری نداده اید هرگز نمی توانید ارزش حقیقی نان را بدانید.
شما فقط از طعم نان باخبرید.