بعد از خوندن رمان بادبادک باز تصمیم گرفتم کتابهای خالد حسینی رو دنبال کنم و هزار خورشید تابان دومین اون بود.
        

          این کتاب را ناتمام رها کردم. با خاطره خوش کتاب بادبادک باز سراغ این کتاب رفتم اما روایت داستان جذابیت نداشت که بخواهی بشینی و تمامش کنی و شخصیت ها هم خیلی قوی نبودند
        

          داستان غم انگیز از اوضاع کشور دوست و همسایه افغانستان.
اولش زیاد جذبم نکرد اما جلو که رفتم دلم میخواست زودتر به پایان برسم ببینم سرنوشت شخصیت های داستان چی میشه.
برعکس بادبادک باز خالد حسینی این داستان روایتگر زنان افغانستان هست و فوق العاده دردآوره بعضی قسمت هاش ...
آنچه بر سر افغانستان و مردمش اومده  از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳. 
واقعا واقعا ارزش خوندن داره.
        

          بعد از خوندن جانستان کابلستان این کتاب یه بار دیگه به من یادآوری کرد که ما چه قدر با افغان ها نزدیکی فرهنگی و رسم و رسوم و البته درد و رنج داریم. کتابیه که نمیشه گذاشتش زمین و داستان خیلی جذاب و البته تلخ و شیرینی داره
        

          رمان هزاران خورشید تابان بر محور زندگی زنان افغان استوار است. این داستان بطور نمادین داستان مریم و لیلا(دو زن افغان) را توصیف می کند که علارغم اختلاف، دست روزگار  آن ها را درکنار یکدیگر  قرار می دهد. این داستان و اتفاقات قابل تعمیم به بسیاری از زنان افغان است و بازگوکننده رنج عظیمی بر دوش آن هاست.
        

          جایی از قول خالد حسینی خواندم که بادبادک باز را در ستایش پدران و پسران سرزمینش نوشته و هزار خورشید تابان ادای دینی است به زنان سرزمینش، هزاران خورشیدِ افغان.

روایتی ساده و گیرا از درد و رنج لیلا و مریم...سلطه طالبان این وحوشِ انسان نما... و امید
        

          هیچ پایانی برای اندوه وجود ندارد ...
هزار خورشید تابان از نویسنده "بادبادک باز" خالد حسینی ، روایت زندگی شیرینی و تلخی دختران و زنان کابل قبل و بعد از اشغال افغانستان
قصه ای آشنا که اگر زن باشی و در خاور میانه , تلخی آن را با تمام قلبت لمس خواهی کرد ...
        

          تلخ نفس گیر سخت ، عین بادبادک باز ، با این تفاوت که از زن بودن خودم وحشت کردم خالد حسینی کارش رو خوب بلده
        

          هزار خورشید تابان؟ واقعا؟ عجیبه... داستان در سه بخش تعریف شده. قسمت اول داستان زندگی دختری به اسم مریم که ناخواسته به دنیا اومده از مردی ثروتمند و خدمتکارش. مریم و مادرش در دهاتی اطراف هرات زندگی میکنند و مریم هر هفته لحظه شماری می‌کنه تا پنجشنبه بشه و پدرش به دیدنش بیاد اما زندگی روی خوشی بهش نشون نمیده. قسمت دوم داستان لیلاست، لیلا دختر همسایه‌ی مریم در بزرگسالیه. دو برادر لیلا مجاهد شدن و در خدمت احمد شاه مسعود هستند. مادر لیلا همیشه در فکر پسراشه و خیلی توجهی به لیلا نداره، فکر و ذکر لیلا، طارق هم بازی و همسایه‌شونه. اما زندگی روی خوشی به لیلا هم نشون نمیده (به کی نشون میده؟) و قسمت سوم به جایی میرسیم که زندگی لیلا و مریم به هم پیوند میخوره. داستان در ذکر مصیبت و سختی مردم افغانستان و به ویژه زنان افغان هست و یک تم تاریخی هم داره که اطلاعات جالبی میده. دیگه چی به شما میده؟ غ‍ـــم.ه
        

          کتاب بسیار خوبی درمورد رنج زنان افغانستانی بود
تصویرسازی های بسیار زیبایی داشت و پیوستگی داستان بسیار قابل توجه بود 
        

          وای وای ! روز اولی که کتاب رو دستم گرفتم دو دل بودم اما وقتی شروع کردم به مطالعه نمیتونستم زمینش بذارم یک نفس ۱۲۰ صفحه رو خوندم . یک دستم روی سرم بود ،تعجب توی چهره ام و بغض سنگینی تو گلوم . به معنای واقعی این کتاب میتونه شما رو عصبی و ناراحت کنه و حتی اشکتونم در بیاره . اما در کنار این که یه تجربه تلخ رو سپری‌ میکنید چیز های فوق العاده راجع به افغانستان یاد میگیرید. نحوه نگاه مرد ها به زن ها ، زندگی زن ها ، حکومت هایی که روی کار میامدن تا قوانین و حاکمیت طالب ها .
بعضی از دوستان میگفتن : این کتاب کِسل کننده است اما اصلا اینطور نیست ، و بنظرم این کتاب رو نباید زمانی مطالعه کنید که خیلی سر خوشید یا میل به مطالعه یک کتاب آرامش بخش دارید ، چون قراره بار حقایق و درد کلمات این کتاب بدجور شما رو اذیت کنه . . . 🖤
        

          جز کتابهای محبوبم هست 
درباره‌ی مشکلات زنان افغان در بحبوبه‌ی روی کار آمدن طالبان که طبیعتا داستان دردناک و غم انگیزی است در عین حال احساس همزادپنداری شدیدی رو ایجاد میکنه
        

          وقتی وطن جایی برای ماندن نیست... شاید این کتاب از نظر فنون رمان‌نویسی عالی نباشد ولی از این نظر که تاریخ افغانستان را و ظلم‌هایی که در حق مردمانش و به‌خصوص زنانش رفته است، روایت می‌کند، اثر ارزشمندی است. مخاطب را به فکر وا می‌دارد تا شاید گوشه‌ای از رنج انسان‌هایی که در همسایگی‌مان درد را به جان خریده و می‌خرند، درک کند.
        

          من این کتاب را بعد از بادبادک باز خوندم راستش نمیدونیم شاید من این حس را داشتم ولی حس میکردم که من قبلا اونجا بودم 
زندگی کردم ...
یه حس اشنایی داشت 
اما در کل زندگی با مریم و لیلا  تجربه خوبو و لذت بخشی بود
        

          کتاب دومی که از خالد حسینی خواندم
به اندازه بادبادک باز داستان کشش و جذابیت داشت  و به همان اندازه هم درد و رنج
کتابی که این بار درباره زنان و دختران افغانستان است
درست در لحظه ای که گمان می‌کنی دیگر دنیا به آگاهی و تمدن رسیده این حقیقت جلوی چشم این گونه پدیدار می‌شود که هنوز جاهایی مثل افغانستان هستند که زنانش حق تحصیل و کار و ... ندارد. زنان هنوز هم قربانی خشونت هستند
        

          از بهترین و دردناک ترین کتاب هایی است که تاکنون خوانده ام؛ تا مدت ها پس از خوانش این کتاب شخصیت های آن کنار من حضور داشتند.
        

          هزار خورشید تابان نمادی از هزاران زن جامعه افغانستان است که در پس ابر طالبان ، جنگ و هزاران نابرابری دیگر قرار گرفته اند . بعد از کتاب بادبادک باز این دومین کتابی بود که از جناب آقای خالد حسینی خواندم و باید بگویم که دست مریزاد به قلم جذاب و گیرای ایشان ، هرچند داستان بسیار تلخ بود ، با آرزوی آزادی تمام سرزمین هایی که در بند تعصبات غلط ، خرافات و عقب ماندگی ، جنگ و ... هستند 


        

          یک رمان ساده و خواندنی
        

          هرچه از زیبایی این کتاب بگم کم گفتم فوق العاده بود همه چیز درست و سر جاش بود واقعا خوشحالم که خوندمش
        

          • داستانی دردناک از دل افغانستان
کتاب، درمورد مریم و لیلا دو تن از زنان مظلوم افغانستان که سرنوشت، آنها را کنار هم قرار می‌دهد.
" هزار خورشید تابان" تنها به بخش کوچکی از مشقت‌های زنان، به‌ویژه زنان مسلمان اشاره کرده بود.
کتابی که اشک‌هایم را به انتها و بدنم را از عصبانیت به لرزه انداخت؛ کاش میشد تمام نامردانی همچون رشید را زنده زنده به آتش کشید و عذابشان داد تا بفهمند زنان، عروسک‌هایی برای ارضای خواسته‌هایشان نیستند!
ابتدای کتاب برای من زیاد جذاب نبود با اینکه از همان اول، با حرام‌زاده خواندنِ مریمِ عزیزم به گریه افتادم ولی از آنجایی که عادت ندارم کتابی را نصفه‌ و‌ نیمه رها کنم تا انتها خواندم و چقدر خوب که از آن غافل نشدم.
قلم خارق‌العاده‌ی آقای حسینی باعث شد به فکر خرید کتاب " بادبادک باز " بیافتم؛ البته که از ترجمه‌ی بی‌نقص آقای مهدی غبرائی هم نباید غافل شد.
تلخیِ کتاب، روحم را پر از درد و روزم را زهرمار کرد اما هرگز از خواندنش پشیمان نخواهم شد.
من با مریم و لیلا زندگی کردم، همراهشان اشک ریختم و درد کشیدم. داستان این دو زن هرگز از یادم نخواهد رفت و قطعا دوباره به سراغشان خواهم آمد ولی آن را به هیچ‌وجه به افرادی با روحیه‌ی به‌شدت حساس پیشنهاد نمی‌کنم.