هیچ وقت وقتی زنده ایم اونقدری به مرگ فکر نمیکنیم مگر اینکه بدونیم چیزی شبیه به بیماری داره مارو به اون نزدیک میکنه.مرگ و اتفاقات بعد از اون تنها چیزیه که هیچ آدم زنده ای هیچ ایده ای راجبش نداره و میدونه که نمیتونه هم داشته باشه.اینکه تولستوی به عنوان یک انسانی که تابه حال مرگ رو تجربه نکرده انقدر زیبا راجب عواطف یک انسانی که به مرگ نزدیکه مینویسه واقعا چیزیه که این کتابو خاص میکنه.
      

        قیدار برای من فقط اون مردی نیست که هیکلیه و زور بازوش از تمام مردای شهر بیشتره.قیدار برای من تمام مردها و زنانی هستند که یه گوشه دنیا وقتی یه ناامیدی ببینن که نیاز به کمک داره براش لنگر میشن:) حق؟!…حق.
      

        با نظرات خیلی خوب و زیادی که راجع به این کتاب وجود داشت یه چیز خیلی خیلی خارق العاده ازش انتظار داشتم ولی به نظرم تعداد پلات توییست ها( تغییر روند داستان)  توی صفحه های اخر کتاب بیش از حد زیاد بودن به جز اون کتاب خوبی بود.
      

        و بازهم آقای صدقی و قلم بانمکشون:)وقتی داشتم نظرات راجع به این کتابو میخوندم دیدم اکثر ادما اینو کمتر از جلد ۱ و حتی ۳ دوست داشتن ولی من با این کتاب خیلیییی خندیدم و دوسش داشتم.
      

        امروز لحظه ای که این کتابو تموم کردم یه حسی بهم گفت که قرار نیست کتابی به قشنگی این کتاب تا اخر امسال بخونم یا حداقل کتابی که انقدر بتونه منم مسخ خودش کنه و ذهنمو درگیر کنه این حجم از درک نویسنده کتاب به عنوان یک مرد از دغدغه زنان توی جامعه اسلامی واقعا تعجب اور و در عین حال امیدوار کنندست 
باری،باری دیگر قلم خالد حسینی منو مجذوب خودش کرد:)
      

        اقای ضابطیان و کتابای همیشه دوست داشتنیش .عکسای بین کتاب واقعا باعث میشه شما فکر کنین با ایشون همسفر بودین.در یک کلام عالی
      

        با این کتاب میشه مخلوطی از انواع حس ها رو‌درک کرد:عشق نفرت ترس غم شادی پشت سر گذاشتن دلتنگی و من موقع خواندن این کتاب تمام اینارو حس کردم.ایده ی کتاب جدید و منحصر به فرد بود و قطعا ارزش یک بار خواندن رو داره ولی من تا اخرین لحظه منتظر بودم یه بلایی سر اقای هاروی بیاد ولی نیومد😂
      

        یک روز صبح که حدود دو ساعت وقت خالی داشتم رفتم یه کتابخونه نزدیک و از بین قفسه های خاک خورده این کتابو پیدا کردم تقریبا خوندن کلش نیم ساعت طول کشید ولی تا مدت ها به مفهوم کتاب فکر میکردم.
خیلی کوتاه و تاثیرگذار و قشنگ بود:)
      

        واقعا نمیدونم در وصف این کتاب چی بنویسم فقط میتونم بگم:زیبا،زیبا،زیبا!
کتابی که قشنگ یادمه اوایل خوندنش زیاد جذبم نکرده بود و اومدم همینجا نظراتو خوندم که دیدم بقیه نوشته بودن ادامه بدین قشنگ تر میشه و واقعا هم شد:) اگر شما هم مثل منی ادامه بده دوست عزیز این کتاب شاهکاره
یه شاهکار اصیل که جنگیدن یه مادرو توی سخت ترین روزاش نشون میده انتظارو نشون میده عشقو صبرو نشون میده
باید دست های استاد دولت ابادی رو به حق بوسید
      

        خب اینطور بگم که اواسط کتاب که بودم خودمو آماده کرده بودمو کلماتمو انتخاب کرده بودم که در وصف این کتاب چی بنویسم
"کتابی که چندان هم برام جذاب نبود(اورریتد)" ولی اعتراف میکنم ۵۰ صفحه ی اخر این کتابو به پهنای صورت اشک میریختم:) و در وصفش میتونم بگم انقدر زیبا بود که هرچه زودتر مشتاقم فیلمشم ببینم🥲
      

        یکی از بهترین کتابای نمادین در اعتراض به کمونیسم درسته که ترجمه جا داشت خیلی بهتر باشه ولی بیاین قبول کنیم که ترجمه آثار ادبیات روسی یکی از سخت ترین کارهای دنیاست:)
بعد از خوندن این کتاب تازه متوجه میشین چرا چندین سال بعد از مرگ بولگاکوف اجازه دادن این کتاب "بخش هاییش" منتشر بشه
      

        "مایی که پال کلانثی را ملاقات نکرده ایم هم از مرگش اندوهگین می شویم و هم از زندگی اش نفع میبریم"
این کتاب بیشتر از اینکه یک کتاب پزشکی باشه جدال شخصی کلانثی بین تسلیم شدن در برابر مرگ و ادامه دادنو به تصویر میکشه و غم انگیزترین حالتش اینه که کتاب ناتمومه و لوسی(همسر پال) برای تموم کردن کتاب مجبور به نوشتن موخره میشه!