من ایتالیا رو خیلی دوست دارم. بعد از یه سفر حتی بیش از پیش عاشقش شدم. حتما یه روزی یه دوره ای رو در ایتالیا زندگی می کنم. الان هم دارم زبان ایتالیایی یاد می گیرم. پس بی راه نیست که این کتاب رو دوست داشته باشم. کتاب خیلی چیزا رو بهم یاد داد و یادآوری کرد. ولی یه چیز که قطعیه و بعد ازخوندن کتاب توی زندگی و شخصیت ام می مونه اینه که هفته ای یه غذای ایتالیایی درست کنم و درست مثل ایتالیایی ها با حوصله اون رو در کنار عزیزانم بخورم، اصلا با هم بپزیم، وقت خوردنش حرف بزنیم و اینطور از زندگی لذت ببریم.
          

            اولین کتاب سال ۲۰۲۲ من:)

مثل همه‌ی سفر نامه‌های دیگه‌ی آقای ضابطیان، این‌ یکی هم دوست داشتنی بود برام^^
همون‌طور که از روی جلدش هم نوشته شده، غذا نوشته و محور اصلی داستان‌ها و خاطرات غذاها هستن و منی که آدم شکمویی هم نیستم ازش لذت بردم و دلم میخواست امتحانشون کنم :))
          

            لبنیات فرآوری شده بومی کشورهای سردسیر ، پنیر و انواع آن هست و لبنیات بومی کشورهای گرمسیر ، کشک هست. چون شیر یا پنیر در هوای گرم زود خراب میشده و  کشک خواص شیر را کمال و تمام حفظ میکرده. نویسنده ، غذاهای ایرانی که اونجا پخته مثل کشک و بادمجان با استقبال زیادی روبرو شده در حالیکه متقابلا تمام انواع غذاهای آنجا برایش دوست داشتنی نبوده. 
          

            خیلی از خوندن این سفرنامه لذت بردم😍
واقعا منو برد به ایتالیا،بعضی از قسمت ها حتی مزه اون غذا هایی که تعریف میکرد رو حس میکردم. 
پیشنهاد میکنم مطالعه کنید اگر به آشپزی و فرهنگ های مختلف علاقه مند هستین👌
          

            غذا فقط وسیله‌ای برای برطرف‌کردن نیاز فیزیولوژیک بدن نیست. غذا از شاخصه‌های تمدن است. اگر امروز رستوران‌های پیتزای ایتالیایی و کباب‌ ترکی خیابان‌های ایران را تسخیر کرده‌اند، یک نشانه است از حضور موفق فرهنگی در میان فرهنگ دیگر.
منصور ضابطیان برای نقل سفر خود به ایتالیا که شکر خدا اسپانسرهای خوب و زیادی هم داشته، غذا را نخ تسبیح کرده و روایت‌ها را یکجور به غذا ربط داده که خودش یک خلاقیت است. سه رنگ روایت ایتالیاست و غذاهایش. البته همچنان از نظر من چای نعناع با اختلاف بهترین کتاب و سفرنامه اوست.
خیلی افسوس می‌خورم که منوی غذای ایرانی امروز خلاصه شده در کوبیده، جوجه، قرمه و قیمه. این نشانه افول تمدن است. در همین تبریز خودمان چند جا را می‌شناسید که کوفته و دلمه و خورشت هویج سرو کنند؟
          

            چه جوری این همه اشتها داری و چاق نمیشی؟
بگذریم
اختصاصی شکم
بدک نبود 
قوی هم نبود 
فکر کنم افتاده تو سری کاری
          

            کتاب نه آنچنان سفرنامه بود و نه آنچنان غذانوشت‌های یک سفر! با توجه به زمان حضور نویسنده در کشور ایتالیا و تجربه قبلی سفر به آن‌جا، نویسنده می‌توانست نسبت به آداب غذایی و انواع غذاها _ مثلا غذاهای شهرهای مختلف - واکنش بیشتری نشان دهد و برای خواننده کتاب از تجربه آن‌ها بنویسد؛ نویسنده چندبار سعی کرد که چنین تجربه‌هایی را کتاب بیاورد و از نظر من، موفق هم بود. مثال آن نیز به افتخار کردن مردمان شهری از ایتالیا به تولید پنیرش بود!
مواجهه جدیدی که با ایتالیا و مردمانش صورت گرفت، کار را برای خواننده، جذاب می‌کند. می‌توان ادعا کرد که رفتار ایتالیایی، شرقی‌ترین رفتار میان کشورهای اروپایی و علی‌الخصوص غرب آن است.