اعتراف می‌کنم که گمان نمی‌کردم آزادی کودک تا اندازه‌ی نیاز او به غذا مهم و ضروری باشد، تنها حصارهای آزادی کودک، کار زشت و خطرناک است که چند و چونش در کتاب شرح داده شده است.

کودکی که طعم آزادی را چشیده باشد، رابطه احسن با والدین، استقلال شخصیتی و ارضاء کنجکاوی و حرف شنوی از ویژگی‌های شخصیتی او می‌شود. کتاب به جزء و با مثال‌های عینی ما را متوجه خواهد کرد که چگونه این آزادی را پیاده کنیم؟ و به هرگونه سوال، اعم از نگرانی از اسراف و عادت نکردن و امثالهم پاسخ می‌دهد.

مضمون انتهای کتاب: چقدر زندان بد است! چقدر بد می‌شود اگر زندانی کودک باشد. کمی فکر کنیم، مبادا ما زندانبان، کودکمان زندانی و خانه‌مان زندان باشد.
      

        کتاب لذت بخشی بود، سفرنامه‌ها برایم جالب و هیجان انگیز هستند! البته قلم آقای امیرخانی کمی خاص بود (تلفیق ادبیات افغانستان در متن) اما خواندن از مکان‌ها و انسان‌ها که فرهنگ و آیین متفاوتی دارند خالی از لطف نیست و زبان کتاب شما را با خودش همراه می‌کند. باید اعتراف کنم نگاهم را به مردم افغانستان وسیع‌تر کرد، هیچوقت به این فکر نکرده بودم که چه فرهنگی دارند و چه تجربه های تاریخی را پشت سر گذاشتند؟ آیا تجربه‌های تاریخی، ما را بهم متصل می‌سازد؟ اتصال فرهنگی و ادبی ما با افغانستان بسیار برایم دلپذیر بود، شنیدن نام هرات و سمرقند و.. بر دلم آه می‌گذاشت که چه اندازه ادبیات غنی و اصیلمان را نمی‌شناسم و چقدر این سرزمین ناجوانمردی و سختی دیده است.
      

        مفید و کاربردی، به هر چیزی که یک مادر یا مربی کودک یکساله احتیاج داره اشاره شده هست. معتقدم آگاهی کافی، باعث میشه کمتر استرس بگیریم و از مسیر پیش رومون با خیال راحت عبور کنیم. در کنار این کتاب، کتاب "پرنده‌های در قفس و کودکی‌های نارس" آقای عباسی ولدی رو توصیه می‌کنم.
      

        برای نوجوان هست ولی خب دوست داشتم آخر کتاب در حد یکی دو صفحه می نوشتند که خلاصه ی این داستان، فلان مباحثِ لب کلام اندیشه دکارت بود. مثلا نمیدونم کدوم حرف هاش واقعی بود و کدوم ها اقتضای داستان بود.

شاید بدون پیشینه جالب نباشه، یا نوجوان هم نیاز داشته باشه در کنار شخص آگاهی این مباحث رو بررسی کنه.
      

        خوب بود، اولین کتابی بود که در مورد وضعیت سوریه می خوندم و چشم انداز کوچکی از این کشور بهم داد. روایت تحول ایشون هم خواندنی بود. تو یک قدم برای خدا و خوبانش بردار، ببین چیکارآ برات می کنن..
      

        دوست نداشتم
البته که به موضوع خوبی پرداخته و شاید بشه برای بچه های مدرسه ای توضیح داد. ولی اینکه دائما می خواست همه رو با شمشیر نصف کنه دوست نداشتم 🙄  نمیدونم بچه ها خوششون میاد یا نه. اونها متوجه میشن که قصد خرس برای نصف کردن مقصر هم بده؟ یا اینکه چرا تا فهمید خودش مقصره با خرج کردن سعی کرد کار بدش رو بپوشونه؟ 😆 خیلی پیچیده اش کردم ((:
* اگر برای بچه هاتون خوندید، عکس العملشون رو بگید ممنون.
      

        اشعار نوجوان در مورد خدا،
چقدر چقدر چقدر بعضی شعرهاش زیبا بود (: ☁️✨️
یک نمونه اش رو میذارم که سبکش رو بفهمید
      

        جذذذاب 😍! اولین کتاب معمایی و نوشته آگاتا کریستی بود که خوندم و واقعا مجذوبش شدم و ذهنم رو درگیر کرد. اواسط کتاب فکر کردم فهمیدم قاتل کیه و دوست داشتم برم آخر کتاب رو بخونم! ولی صبوری کردم و در نهایت قاتل کسی شد که تو لیست مظنونینم نبود 😅 البته که به خیال خودم زرنگی کرده بودم و به افراد خاصی مظنون بودم ولی اشتباه کردم.
      

        از خونده‌ی خودم حرفی برای گفتن ندارم
(عمیق نفهمیدمش، شاید چون بزرگونه بهش نگاه کردم: عجب حرفی 😆)

ولی نظرات بقیه جالب بود! اینکه از زوایای مختلف ببینیش و اینکه از نگاه یه کودک این داستان چطور فهم میشه؟

صدای ذهنم: واقعا جالب بود یا دلم نمیاد نظر بدی بهش بدم؟
      

        خیلیی قشنگ بود ⛅️ در مورد خودباوری هست و اینکه هرکسی رسالتی داره و حتما از پسش برمیاد ✨️
      

        اواسط کتاب اینجوری بودم که خب! اگه بچه مون با چنین وضعی مواجه شد و اون باحالای تو ذهنش زیادی مغرور بودن و تو جمعشون راهش ندادن چی؟
پیغام  آخر کتاب خوب بود که باید به دیگران مهربانی کرد؛ شاید یه لبخند کوچیک، یه کمک ناچیز، زندگی کسی رو شاد کنه، روز کسی رو بسازه..
ولی هنوزم بخش اولش برام قابل هضم نیست؛
چون فکر می کنم با گفتنش سفره ی دل بچه وا میشه (خوبه) ولی با باحال های مغرور که راهش نمیدن چه باید کرد؟ یعنی اینطوری تحلیل میشه که باحال ها کسایین که کمک می کنن نه کسایی که فیس و افاده دارن؟ خب اونا فیس و افاده هم داشتن 🙄 
نمیدونم.
      

        بانمک بود، موضوعاتی که نظر منو جلب کرد:

اسم مجموعه ی این کتاب، "من و رفتارهایم" هست، درواقع میخواد رفتارها رو بررسی کنه و در مورد اونها به گفتگو بنشینه.

فکر می کنم برای بچه ای که زیادی برای بقیه زحمت می‌کشه و حرصشون رو می‌خوره 😅 خوب باشه، اونوقت میشه در مورد اینکه کمی به فکر خودشم باشه و راه های آرامشش رو پیدا کنه صحبت کنیم. یا در مورد اینکه هرکسی یه جور هست و همه قرار نیست کامل باشن (ما ربات نیستیم).

یه چیز بی ربط و شایدهم با ربط (🤷‍♀️): منو یاد درس نظریات فمینیسمم انداخت! نظریات فمینیسم فرهنگی که می‌گفتن باید مدتی به طبیعت رفت، رفرش شد و دوباره به جامعه برگشت. 😅
      

        دوستش داشتم، به نظرم باهاش میشه در مورد قضاوت نکردن بقیه صحبت کرد، یا در مورد خوب و بد، یا در مورد برچسب زدن.. البته نظر شخصیم هست. طبق سایت برای بالای ۵ سال.
      

        داستان مناسب قبل خواب بچه ها 😴 طبق سایت مناسب بالای ۳ سال.
      

        ترسناک بود! یه هدیه تولدِ تفنگ منجر شد به قاتل نشون دادن مامان بابای آرش 🫣 غافلگیر شدم از رفتار مامان باباش. احتمالا هدف، جمله‌ی "جنگ بد است" بود ولی با بد نشون دادن پدر و مادر.. مناسب بزرگترهاست تا کوچکترها.