اولین جلد از مجموعه دانه بد
دانه آفتابگردان سیاه و سفید ما، خودش رو بد میدونه، یجور بد بودن انتخابی و درونی. و برای این طرز تفکرش دلیل داره.
بقیه هم اون رو بد میدونن و به عنوان یه تخمه بد به هم معرفی می کنن، یه عامل بیرونی. و تخمه ما دلیل این طرز تفکر بقیه رو هم می دونه که همون رفتار خودشه.

اما در نهایت تخمه ما تصمیم میگیره دیگه بد نباشه و خوب بشه، و این بقی چیزها رو تغییر میده.
        

          چقدر جالب! میدونستید اصطلاح bad seed به کسی که بدذاته گفته میشه؟ کسی که ذاتا بده و بقیه رو اذیت میکنه. 
دفعه اول که کتاب رو خوندم فکر میکردم صرفا به خاطر دانه بودنش از seed استفاده شده. این اسم دوپهلو هست.
برام جالب بود، گفتم به شما هم بگم :)

درباره خود کتابها، این سری bad seed داستانهای آموزنده و جالبی داره، فقط باید خودتون اول روش تحلیل کنین و بعد با بچه‌ها بخونین. چون حتما براشون سوال پیش میاد و باید بتونید ابهامات رو برطرف کنید. 
مجموعه قشنگیه ✨
        

          خودمون و فرزندانمان را مانند اشیا یا به شیوه‌های خوب یا بد(سفید یا سیاه، زشت یا زیبا، مثبت یا منفی) نبینیم بلکه فردیت جامع و پویا با ترکیبی متغیر از احساس‌ها و نیازها را ببینیم.
‌
وقتی ما توانایی ابراز آنچه را که درون ما زنده است به گونه‌ای بدون قضاوت و سرزنش پیدا می‌کنیم امکان بیشتری برای خلق ارتباطی همدلانه با دیگران خواهیم داشت چرا که به عنوان انسان همه کیفیت‌هایی مشابه چون نیاز به اعتماد، امنیت، قدردانی، مراقبت، و آزادی را با هم در میان خواهیم گذاشت.😊

‌
        

          عنوان اصلی کتاب من بد نیستم The bad seed که می‌توان آن را به تخمه بد ترجمه کرد، در واقع اصطلاحی برای آدم بدذات هم هست. توی کتاب با تخمه‌ای روبه‌رو هستیم که کارهایی خیلی بدی می‌کند و خودش هم به بد بودن خودش اقرار می‌کند در ادامه داستان می‌گوید که از ابتدا بد نبوده و چرا بد شده و در آخر تصمیم می‌گیرد که کارهایی خوب هم انجام بدهد و کم‌کم بهتر بشود با اینکه هنوز گاهی اوقات کارهای بد هم می‌کند.
 ناشر مخاطب کتاب را کودکان ۳ تا ۷ سال معرفی کرده است. من فکر نمی‌کنم بچه‌ها تو این سن خودشان اقرار به این موضوع کنند که بد هستند مگر اینکه دیگران بهشان این را گفته باشند و گفتن این موضوع به بچه‌ها کار درستی نیست و بدرفتاری بچه‌ها در این سن می‌تواند از سر ناآگاهی و مشکلات ارتباطی باشد و به‌نظرم مسئولیتش بیشتر به عهده بزرگ‌تر هست تا خود کودکان. برای همین فکر می‌کنم این کتاب برای مخاطب ۳ تا ۷ سال مناسب نیست.
شاید این کتاب برای بچه‌ها کمی بزرگ‌تر مناسب‌تر باشد و البته با تسهیل یک بزرگ‌تر. درباره این گفت‌وگو کرد که رفتار بد داریم و ولی بچه بد نداریم. چرا بعضی‌ها بدرفتاری می‌کنند و اگر کسی خودش هم بدرفتاری می‌کند و فکر می‌کند بچه بدی است، بداند می‌تواند که کارهای خوب هم انجام بدهد و تغییر کند و ذاتاً بد نیست.
        

          دوستش داشتم، به نظرم باهاش میشه در مورد قضاوت نکردن بقیه صحبت کرد، یا در مورد خوب و بد، یا در مورد برچسب زدن.. البته نظر شخصیم هست. طبق سایت برای بالای ۵ سال.
        

           قصه درمورد یک تخمه ی آفتاب گردانی است که خیلی بد است. 
اما تلاش می  کند که خوب تر باد این کارش تعصیر داشت اااامما نه خیلی 😡
        

          قربونت برم آخه؟
        

          برای بار دوم این کتاب رو خواندم و برام جالب بود که هیچی ازش یادم نبود. نکته‌ای بود که توجه‌ام رو جلب کرد.
به نظرم اگر کسی بخواد این کتاب رو برای بچه‌ها بخونه باید خوب کتاب رو تحلیل کنه و حتی بخش‌هایی از کتاب رو پوشش بده و خودش رو برای سوالات آماده کنه. مثل اینکه چی شد بد شد؟ بعدش چی شد که خوب شد؟ اصلا چیزهایی که می‌گفت نشانه‌های بدبودن محسوب می‌شن؟ خوب بدن چیه؟ چرا خودش به خودش می‌گفت بد؟ این موضوعات چیزهایی بودن که به نظرم کتاب جوابی براشون نداشت.
        

          قلبم رو موچاله کرد
        

          سیاه و سفید بودن این تخمه برای من نمادین بود 
چرا خود تخمه هم نمیدانست  آن اتفاق باعث شده بود تا به قول خودش بد شود؟...برای من هم سؤال است!  به نظرم به هیچ کجای داستان نمیخورد. 
اولش این همه بد و خوب کردن، توی ذوقم میزد اما بعد که از چشم یک بچه به آن نگاه کردم، بیشتر درکش کردم. 


        

          من بد نیستم! یکی از آن دسته کتاب‌هایی‌ست که شخصا اگر بخواهم به کودکی هدیه دهم در سبد انتخابم خواهد بود. عمیق، آموزنده و جذاب برای کودکان، اما ما کمی بزرگتر‌ها هم می‌توانیم با خواندنش در داستان فرو رویم و پس از جویدنش آماده شویم برای سوالاتی که در ذهن کنجکاوشان به وجود آمده...
        

          بامزه ترین :>>>>>>>