"شماره ۱۸ از دفتر ۰۴"
اگر به دنبال کتابی هستید که زیبایی قلم نویسندگان ایرانی را به رخ بکشد و از میان صفحاتش خون بچکد، نجات از مرگ مصنوعی پیشنهادی تکرار نشدنی من به شماست!
حبیبه جعفریان جمله‌ای دارد که برای اهالی مبنا حکم مرگ و زندگی دارد:
"متن باید خون داشته باشه!"
این جمله از خودافشایی می‌آید. خونی که از روایت اتفاقات ته انباری ذهن نویسنده می‌آید. از خاطراتی مگویی که تنها شنونده‌اش دوستی صمیمی‌ست و گاهی در صندوقی هفت قفل می‌گذاریم تا جلوی چشم‌مان نباشد. جعفریان اما برعکس آدم‌های عادی مثل دوستی چندساله یک سینی چای می‌ریزد، کنارتان می‌نشنید و برایتان از ممنوعه‌هایش می‌گوید. از ریسک‌های شغلی، غرور جوانی، سفرهای باورنکردنی، خلاف‌های نوجوانی و سرگرمی‌هایی عجیب غریب. سرگرمی‌هایی که شما را از مرگ مصنوعی نجات می‌دهد و میخکوب کلمه‌ها می‌کند.
متن کتاب به قدری روان است که وقتی به خودتان می‌آیید مادری عصبانی بالای تخت‌تان ایستاده و عقربه ساعت را که کمی آن طرف‌تر از دو استراحت می‌کند، نشان می‌دهد. آن‌وقت است که می‌فهمید سه ساعتی‌ست خود را با جمله "بذار این صفحه رو هم بخونم بعد می‌خوابم" قانع کردید و حالا ترس از تمام شدن کتاب دارید.
بهترین هدیه پاییز به خودتان، خواندن ناداستان درجه‌یکی است که شما را به گروه عاشقان حبیبه جعفریان اضافه می‌کند.
خلاصه از ما گفتن بود، از دستش ندید!
      

        "پانزدهمین کتاب ۰۴"
به سبب آشنایی با فرهنگ کره، محیط داستان حسابی دلچسب بود اما کتاب را نپسندیدم.
پایان غیرمنتظره بود؛ جاهایی بود که از تعجب به دیوار خیره بودم اما برای من، فضای کتاب بیش از حد تاریک بود.
کتاب دست نوشته‌های قاتلی‌ست که زوال عقل دارد و ممکن است برایتان به همان اندازه به خاطر نیاوردن، آزار دهنده باشد.
پ.ن: کتاب صفحاتی کمی دارد و می‌توانید در یک نشست تمامش کنید(برای من چندهفته‌ای طول کشید.)
      

        "چهاردهمین کتاب ۰۴"
من، هیچ‌ زمانی توانایی نوشتن یا تصور طراحی معما را نداشتم و ندارم؛ شاید این یکی از دلایلی‌ست که طرفدار این دسته از کتاب نیستم. نویسنده در کتاب سوم هم ماجرا کم نیاورده و تنش داستان حتی یک لحظه هم نسبت به کتاب‌های قبل کم نمی‌شود! چند صفحه تا پایان مانده بود که به خودم آمدم و دیدم تمام معماها را هایلایت کرده‌ام و رویشان حدس‌هایم را یادداشت کردم، این‌ رخدادی‌ست کمیاب که صد سالی یک‌بار  اتفاق می‌افتد!همین هم باعث شد حسادت نسبت به مغز معما پرور نویسنده در دلم قل قل کند!
خلاصه ماجرا، ارزش تجربه کردن داشت "حتی فقط برای یک‌بار".
پ.ن ذهن یک نوجوان: یعنی فقط من گریسون رو خیلی دوست داشتم؟ و زندر؟
#چند_از_چند 
      

        "سیزدهمین کتاب ۰۴"
من از آن دسته آدم‌هاییم که در شرایط سخت، توان خواندن کتاب‌های شاهکار را ندارم. چند کتاب را نیمه راه‌ تنها گذاشتم، طاقت نداشتم و این کتاب مسیر پیوستگی‌ام در خواندن را نجات داد.
کتاب ادامه معماهای بازی میراث است و این بار از رازهای زندگی ایوری می‌گوید؛ اینکه چرا پایش به خانه‌ هاثورن‌ها باز شده و پیرمرد چه بازی‌ای در سر داشته. جلد اول را حدودا یکسال یا شاید بیشتر خواندم و نسبت به چیزی که در حافظه دارم معما‌های این جلد برایم جذاب‌تر بود.
به آن‌هایی که هنوز در انجمن "مهم نیست چند سال دارم من یک نوجوان‌ام" و خودسرزنشی بابت نخواندن یک شاهکار ادبی ندارند؛ این سه جلدی را توصیه می‌کنم.
پ.ن: عمیقا هر از چندی به خواندن کتاب‌هایی که فقط یک‌بار خوانده می‌شوند و من را به لیست  کتاب‌های ۱۴ سالگی‌ام سوق می‌دهند نیاز دارم، شما چطور؟
#چند_از_چند
      

        "دوازدهمین کتاب ۰۴"
O Capitan! My Capitan!
من مدت زیادی است که این فیلم را می‌پرستم و صادقانه از خواندن کتاب لذت بردم. کتاب بعد از ساخت فیلم منتشر شده و براساس فیلم‌نامه اصلی نیست؛ تفاوت‌هایی وجود دارد که برای من مهم نبود.
یکی از آرزوهای قلبی‌ام از دوران راهنمایی این بود که یک "آقای کیتینگ" سر راهم قرار بگیرد اما فکر نمی‌کنم در سرنوشت‌م دیدار با معلمی افسانه‌ای نوشته شده‌باشد!
-توصیه فیلم یا کتاب را به نوجوانان و بزرگسالان اطراف‌تان فراموش نکنید. 
#چند_از_چند 
      

        "یازدهمین کتاب ۰۴"
از خرید تا خواندن کتاب یک ماه تمام با صبر کردن به معنای کلمه زجر کشیدم! کتاب بیش از حد زیبا بود و من از زمان شرکت در دوره نویسندگی مقدماتی دلم می‌خواست بخوانمش‌.
با این حال سیر همراهی با استیونز کمی طولانی‌تر از چیزی شد که انتظار داشتم اما راضی‌ام!
اولین دلیلی که برای خواندن این کتاب به شما می‌دهم، ترجمه بی‌نظیر نجف دریابندری است و در همین شماره‌ی اول کتاب را بخرید و تجربه‌اش کنید.
من یک قانون نانوشته برای خودم دارم. نویسنده‌ای که سیصد صفحه کتاب نوشته و داستان فقط چهار روز از زندگی شخصیت را روایت می‌کند در نظر من، بهترین است! خب پرچانگی کردم بریم سراغ داستان کتاب:
استیونز سرخدمتکاری که بعد از تصویب قانونی مبنی بر نداشتن خدمه برای خانه‌های اعیانی، زندگی‌ روزانه‌اش مختل می‌شود و بعد از سال‌ها به پیشنهاد صاحب‌خانه جدیدش به یک مسافرت چندروزه می‌رود. در این مسیر از ایام گذشته می‌گوید و تجربه‌هایی که به واسطه‌ی شغلش کسب کرده.
پ.ن: کاش چاشنی عاشقانه‌اش کمی فقط کمی بیشتر بود.
#چند_از_چند
      

        "دهمین کتاب ۰۴"
سخت پوست برای من به تلخی قرصی بود که با جرعه اول آب به گلو می‌چسبد و ذره ذره تلخی‌اش را به حلق می‌ریزد، همانقدر غیرقابل تحمل. داستان شروع جذاب و میخکوب‌ کننده‌ای داشت، قبول دارم. زبان داستان روان بود و جزئیاتی که از زندگی شخصیت‌ها  بیان می‌کرد واسطه‌ای بود برای تصویرهای بی عیب و نقص ذهنی. همه‌ی این‌ها را قبول دارم اما دلیل این حجم از زهر در متن را نفهمیدم.
-کتاب، روایتی از خانواده‌ای چهار نفره و مشکلات‌شان در شمال کشور است. داستان دائم به دو بخش گذشته و حال تقسیم می‌شود و هم‌پوشانی اتفاقات را به خواننده نشان می‌دهد.
پ.ن: فکر نمی‌کنم دیگه بخونمش.
      

        تصویرسازی‌ و ایده کتاب برام جالب بود اما واقعا فکر نمی‌کنم برای بچه‌ها مناسب باشه🤷🏻‍♀️
      

        این یکی بنظرم بانمک‌تر از جلد قبلی بود.
چرا نویسنده نمیذاره این بچه زندگیشو بکنه؟😒😂
      

        لجبازی چستر برای عوض کردن داستان بانمک بود.
پ.ن: یکم یاد گارفیلد افتادم🚶🏻‍♀️😂
      

        "نهمین کتاب ۰۴"
کتاب از اهمیت سلامت و نظام پزشکی می‌گوید؛ از تجربه بودن در بیمارستان‌های آمریکا ، اروپا و حفره‌های نظام سرمایه‌داری.
متن کتاب از دفتر خاطرات نویسنده است که در بستر بیماری نوشته پس منتظر روایت داستانی نباشید.
کتاب را دوست داشتم؛ جملات و صفحات زیادی را نشانه گذاشتم تا بعدا دوباره بخوانم و زمان بیشتری برای فکر کردن بگذارم.
کتاب را به اعضای کادر درمان، افرادی که حتی کمی در بیمارستان‌ها از رفتار پزشکان و پرستاران تعجب کرده‌اند و گروهی که مشتاق کسب اطلاعات بیشتر هستند، پیشنهاد می‌کنم.
#چند_از_چند 
      

        "هشتمین کتاب ۰۴"
ملاقات من و این کتاب به دیدار فرشته و شخصیت اصلی شباهت زیادی داشت، ناگهانی و غیرمنتظره شروع شد و شوکه‌کننده به اتمام رسید. این داستان برای من شبیه خواب‌هایی بود که مدت‌هاست به سراغم نمی‌آیند. از آن خواب‌هایی که صبح با وجود صدای مادر می‌خواهی ادامه‌اش را ببینی و کمی بیشتر در دنیای رویا وقت بگذرانی اما وقتی چشم باز می‌کنی سیلی حقیقت زیر گوشت جا خوش می‌کند.
-داستان کتاب، از قصه دوستی پسربچه‌ای تنها و گوشه‌گیر که به‌دنبال دختر مو خامه‌ای می‌رود، شروع و در ادامه به گفتن فراز و نشیب‌های مسیر عشقِ پسر می‌پردازد. نویسنده از زیبایی و تلخی عشق و از ضرورت بودن‌ش در زندگی می‌گوید.
هشدار: پایان داستان شاید برایتان غیرمنتظره باشد.
پ.ن: حتما نسخه چاپی‌ش رو خیلی زود سفارش میدم تا لذت و درد دوباره خواندن‌ش را به جان بکشم:)
پ.ن۲: بعد از مدت‌ها توانستم کتابی را یک نفس سر بکشم...
#چند_از_چند
      

        "هفتمین کتاب ۰۴"
شروع کتاب طوری میخکوب‌ام کرد که بی‌توجه به برنامه‌ای که با زحمت برای مطالعه هفتگی‌ام ریخته بودم، در سه روز تمامش کردم. داستان طوری روان و بدون ترمز پیش می‌رفت که وقتی کتاب تمام شد احساس می‌کردم چیزی باقی‌مانده که من نخوانده و از دست داده‌ام! احساسات شخصیت را درک نمی‌کردم اما هنوز کنجکاو ادامه دادن بودم. شاید بعدها این کتاب و شخصیت‌اش را به لیست کتاب‌های روی مخ اما دوست‌داشتنی اضافه کردم، نمی‌دانم. در حال حاضر هنوز از نتیجه مسابقه چندروزه‌ی احساسم و مطالب دریافتی‌ام از کتاب اطلاعی ندارم، پس بماند برای بعد.
#چند_از_چند
      

        "ششمین کتاب ۰۴"
بندها روایتی است از یک خیانت. اتفاقی که از دید سه نفر روایت می‌شود: پدر، مادر و فرزند کوچک‌تر. کتاب روابط، هیجانات و عواطف انسانی را کالبد شکافی کرده و ذره‌بینی به دست خواننده می‌دهد تا درد اتفاقات را با دقت بیشتری حس کند.
-از قلم نویسنده و ترجمه خوب بسی لذت بردم!
شخصیت آلدو بی‌اندازه روی مغزم رژه می‌رفت، به حدی که بلند بلند کلماتِ زیبا نثار روحش می‌کردم...
این اثر نه تنها تفکرات شخص خیانت‌گر و خیانت‌دیده را به خوبی به نمایش می‌گذارد بلکه عمق آسیب ناشی از کوچک‌ترین اعمال والدین روی بچه‌ها را هم نشان می‌دهد که خواندن‌ش را حتی واجب‌تر از قبل می‌کند!
خلاصه، حتما بندها را در لیست‌ خوانش‌تان مهمان کنید.
#چند_از_چند
      

        "پنجمین کتاب ۰۴"
دو روزی از تمام کردن شب‌های روشن می‌گذرد و هنوز هم نمی‌دانم باید چه بنویسم! من، این کتاب را با تک تک سلول‌هایم درک کردم، شخصیت بی‌نام‌اش بیش از اندازه به من شباهت داشت.
"کتاب، از زبان مردی رویاپرور روایت می‌شود که روزگار خود را فقط با نگاه کردن به مردم می‌گذراند. او تک تک رفتار مردم را می‌بیند، غم و خوشحالی آن‌ها را می‌فهمد و دورادور همراهی‌شان می‌کند. ستایش مردم از راه دور تا زمانی ادامه پیدا می‌کند که ناستنکای گریان را می‌بیند و ..."
داستان در شش بخش کوتاه روایت می‌شود که خواندن این اثر را حتی دلپذیرتر می‌کند!
ترجمه بسیار دلپذیر و روان بود، حتما کتاب را با ترجمه سروش حبیبی از نشر ماهی تهیه کنید.
خلاصه‌ی ماجرا، باب ِدل بود و بس!
پ.ن: طبق تعریف‌هایی که شنیده بودم اصلا فکر نمی‌کردم تا این حد از قلم داستایفسکی لذت ببرم!🥲
پ.ن۲: شاید به دوباره خواندن‌ش فکر کنم.
#چند_از_چند