کل گذشته ام را پنهان می کنم، با این امید که فراموششان کنم. من همه چیز را از دیگران پنهان می کنم. کاش می توانستم از خودم هم پنهانشان کنم.

به این عادت دارم؛ به دروغ گفتن و دیدن اینکه چطور مردم نفس راحتی می کشند از اینکه قرار نیست دل‌نگران باشند.

بهترین لبخند تصنعی ام را زدم. نه اینکه در این کار وارد نبودم عادت داشتم به تظاهر کردن: می دانستم شادی چه ظاهری دارد از بیرون.

می‌خندم نه به خاطر اینکه چیز خنده‌داری شنیده ام بلکه چون نمی‌خواهم تنها باشم. باید بیشتر تلاش کنم.

دلم می‌خواهد آب من را بپوشاند، به دریا ببرد و آن‌قدر آن پایین نگهم دارد که همه چیز ساکت شود. تا زمان دنیا را شفا دهد.