هیچ بدرودی همیشگی نیست مگر آنکه بتوانی همه‌ی آنچه را درباره‌ی کسی می دانستی و همه‌ی آنچه را زمانی حس کرده بودی فراموش کنی.

تنها می گذارمش که خود را به یاد بیاورد، به او فرصت می دهم که بخزد بیرون از چاله ای که تویش مخفی شده. وقتی آماده باشد بر میگردد و من کنارش خواهم بود.

اما در نهایت سخت بود حتی عشق به او. چون او رفت و من گذاشتم که برود.

عشق یعنی از خود گذشتگی، کم پیش می آید که ساده باشد، کم پیش می آید همانی باشد که ما می خواستیم.

کسی چه می داند در ذهن دیگران چه می گذرد؛ چه غصه هایی را فرو داده اند یا دفنشان ‌کرده اند؟