برخی چنین اند که بلندی خود را در پستی دیگری،دیگران می جویند. به هزار زبان فریاد می زنند که تو نرو تا ایستاده ی من بر تو پیشی داشته باشد! این گونه آدم ها، از آن رو که در نقطه ای جامد شده و مانده اند، چشم دیدن هیچ رونده و هیچ راهی را ندارند.

ای که میخواهی زندگی را در مرگ بیابی! اکنون هوایی را دریاب که زمانی نفس بود، نام های جدید از راه نرسیده و نام های قدیم از یاد رفته اند، جسم را زمان به فنا بَرَد و روح را هیچ؛ کمی زمان بده! چرا که هیچ نیستی جز گام هایی به سوی ابدیت ꧁꧂

تاریخ آدم را مثل آونگی میان آنچه بوده و آنچه مانده به حرکت در می آورد و مدام یادآوری می کند که زندگی هر انسان در ظرف تاریخ آنقدر کوتاه است که ارزش بسیاری از دردسر ها را ندارد.

همه کس و همه چیز حتی سگ و گربه هایی که اینجا هستند میتوانند ژولیت را ببینند الا رومئوی بدبخت. مگس ها شریف تر و مناسب تر از عشق بازی هستند تا من. آن ها میتوانند بر دستان زیبای ژولیت بنشینند و آن را ببوسند اما رومئو نمیتواند دستانش را بگیرد و ببوسد. مگس ها شبیه مردان آزاد میتوانند در شهر بمانند و من بیچاره باید تبعید شوم. با این اوصاف میگویید تبعید بهتر از مرگ است؟

زمین هم مادر طبیعت است و هم گور آن. گیاهان از دل زمین می رویند و هنگام مرگ، در دل زمین دفن میشوند. از دل زمین گیاهان و موجودات بسیاری به دنیا می آیند و زمین با منابعی عالی آنها را تغذیه میکند. هر چیزی که طبیعت به بار می آورد خصوصیتی ویژه دارد و منحصر به فرد است. گیاهان دارویی، علف ها و حتی سنگ ها نیرویی عالی درون خود دارند. هر گیاه و موجودی که بر روی زمین باشد، حتی سمی و خطرناک، ارزشمند و مفید است. اگر گیاه یا حیوانی بد و خطرناک باشد حتما یا به طور نادرست از آن استفاده شده یا به حریم آن تخطی شده است. درباره فضیلت انسان هم این مسئله صدق میکند؛ اگر از آن سوءاستفاده شود، به تباهی و فساد کشیده خواهد شد.