این کتاب بهت یاد میده چطوری شکافی که روی روحت انداختنو درمان کنی.
      

        زندگی کردن با دردی که براش زیادی کوچیک بودی.
      

        انقدر عشق بورزید که اولین سفر مجردی بچه‌هایتان خاطره ی فرار از خانه نباشد.
      

        وقتی در آخر کتابو فهمیدید، هیچوقت فراموشش نمی‌کنید.
      

         موشکافانه انتخاب کنید و بی رحمانه دور بریزید!
      

        این کتاب برای من شبیه به غبطه‌ست!

ژاپن در نظرم مهد فناوریه. و توی هر صفحه‌ی این کتاب، حتی وقتی صحبت از هیروشیما بود، پله های ترقی ژاپن تحسین برانگیز بود‌.فرهنگ و زندگی ژاپنی هایی که توی این کتاب خوندم شبیه به فرهنگ و زندگی ما نیست و خیلی فرق می‌کنه. تا ناف جزئیات زندگی و روزمره‌شون رفتن برای من خیلی هیجان انگیز بود. این کتاب رو نسبت به باقی سفرنامه های آقای ضابطیان با دقت بیشتری خوندم و قسمت هایی ازونو برای استفاده علامت زدم. بعد این سفرنانه هنوزم برای من ژاپنی ها شبیه کلاس درسن! 
      

        با خوندن این کتاب احتمالا گرسنه می‌شید.

وقتی این کتاب رو شروع میکردم هیچ چیزی از آشپزی سرم نمیشد؛ البته وقتی تمومش کردم هم چیزی سرم نمیشد. ولی هر صفحه از اون پر از زندگی بود. پر از مزه های مختلف. فکر می‌کردم غذا نوشت مثل کتاب های آشپزی برای من حوصله سر بر باشه. ولی غذانوشت آقای ضابطیان فرق میکنه. 
من همیشه آرزوی دیدن ایتالیا رو داشتم. وقتی بین سفرنامه های آقای ضابطیان به این کتاب رسیدم بی معطلی خریدمش. هرچیزی مربوط به ایتالیا منو جذب خودش میکرد.  این کتاب خیلی خوشمزه ست. با خوندش ایتالیا رو مثل یه بشقاب پاستا تجربه میکنید=))))
      

         روند داستان و فضاشو خیلی دوست داشتم. به عنوان کسی که وقتی کتابو میخوند انگار داشت یه سریال تینیجری جذاب با داستانی که تا تهش نگهت داره میدید . ولی درباره ی پایان، فقط باید بخونیش تا بفهمی!