پیچیدگی و تعلیق داستان نسبت به عموم رمان‌های ایرانی خیلی خوب بود. انقدر که با وجود آزاردهنده بودن توصیفات اِسلَشر کتاب، تا تهش را خواندم! آخرین بار یادم هست کتاب "وقت تقصیر" را به دلیل همین خشونت نیمه‌کاره رها کرده بودم. این میزان خون و وحشت و سبُعیت را حتی برای تاکید بر خشونت فضا یا کاراکتر هم نمی‌پسندم.
اشراف نویسنده روی جغرافیا و روابط انسانی داستان، برگ برنده مهمی بود که ازش استفاده کرده بود. شخصیت‌پردازی کمی کلیشه‌ای از آب درآمده بود و پایان باز داستان هم شوق خواندن جلد دوم را ایجاد میکرد.
          

            ﷽
خداروشکر که داستان این کتاب،حاصل تخیل نویسنده است!
سال۱۴۰۹ و زلزله ۱۱۷ ثانیه‌ای تهران با قدرت ده ریشتری،ایران در یک بهت بزرگ فرو رفته است و ناگهان کفتارها برای پیکر این شیر زخمی  دندان تیز می‌کنند، جنوب درمحاصره قوای متحد،ترکیه و شمالغرب،خود حاکم پندارها حاکم مشهد
و تبریز وسیستان می‌شوند و ناگهان ده موشک هسته ای یک‌زیر دریایی به سوی قلب تهران شلیک می‌شود، اما هیچکدام فکر این را نکرده بودن کسانی زنده می‌مانند که دیگر هیچ ندارند و این نقطه شروع یکه‌بازمانده‌هاست.

زلزله ده‌ریشتری از آن دسته کتاب‌هاست که هم دوست دارم در دورانی که داستان در آن اتفاق می‌افتد زندگی کنم و هم دوست ندارم آن زمان باشم؛ نویسنده شخصیت‌هایی خلق کرده یکی از یکی متفاوت تر واز زبان هرکدام طوری صحبت کرده که انگاروجود داشته‌اند!داستان کتاب روایت به روایت از زبان این آدم ها جلو می‌رود و خواننده از لابه‌لای صحبت‌ها ماجرا را پیدا می‌کند ، قسمت‌ هایی از کتاب به شدت تکان دهنده است و در حدی درس‌آموز!

این کتاب را همه باید بخوانند،علی الخصوص مسئولین نظام جمهوری اسلامی ایران
          

            من این کتاب رو دوست داشتم.  
هرچند در زمینه نثر و قلم کاری قوی نیست ولی نویسنده با ایده ای جذاب تلاش کرده تا این ضعف را پوشش دهد.
و هنر نویسنده این است که کتاب روند و روایت داستانی ندارد بلکه شبیه کتابی است که در آن نویسنده تلاش کرده تا یک برهه تاریخی را به وسیله مصاحبه با افراد حاضر در ان زمان شفاف کند. به همین جهت کتاب فاقد بسیاری از جزئیات داستانی است.
فقدان این جزئیات یکی از عوامل کشش کتاب است که شما را فصل به فصل و روایت به روایت به دنبال پاسخ به سوال ها دنبال خود میکشاند.
نکته بعد اینکه اگر بنا بود این جزئیات در کتاب ذکر شود اولا قطعا به چندجلد دیگر برای تکمیل کتاب نیاز داشتیم دوما نویسنده برای بیان و واقعی کردن این جزئیات احتیاج به قلمی بسیار بسیار توانمندتر و داستان پردازی خیلی قوی تری داشت که در غیر اینصورت کتاب بسیار بچگانه میشد.
در آخر اینکه کتاب یک کتاب ایدئولوژیک هست و طبیعتا مخاطب خاص داره.
          

            کلاس یازدهم بودم که این کتاب رو خوندم
در واقعه اون زمان قرار بود ی مسابقه ی کتاب خوانی توی مدرسه مون برگذار بشه که من و حدود 10 نفر از هم کلاسی هام، تنها شرکت کننده های این مسابقه بودیم:) درسته که اون موقعه معاون پرورشی مون یادش رفت جایزه هامون بهمون بده و جایزه های ما همون ١٠ نفر توی کمد دبیرستانم جاموند ولی لذت خوندن این کتاب و داشتنش توی کتابخونم از بین نرفت :) تازه بخاطر، تشابه فامیلی من و نویسنده، بیشتر بین دوستام به اینکه قراره نویسنده بشم، معروف شدم:)
          

            بالاخره موفق به خواندن این کتاب شدم.قشنگ بود.داستان بخشی اززندگی ی دختر۱۶ ساله که توسط آلمانها اسیر وبه اردوگاه آشوویتس فرستاده میشه وبعد ازجنگ هم توسط روسها محکوم میشه وبه زندان سیبری منتقل میشه.صبوری ومهربانی این آدم درسخت ترین شرایط زندگی ستودنی وآموزنده است ولی نکته جالب این کتاب برای من حجم وحشیگری این جماعت بشدت متمدن اروپاییه چه اون موقع که توآلمان اسیر بوده وچه وقتی که به زندان شوروی سابق میره..این حجم از وحشیگری باادعای دفاع ازحقوق بشر بشدت متناقضه!
بخونین که متوجه بشین من چی میگم.