این کتاب به لحاظ اطلاعاتی که در اختیار مخاطب قرار می‌داد عالی بود. انتقاد من به نحوه نگارش نویسنده‌ست و نه روایت راوی. به نظر منِ مخاطب این‌جور اومد که آقای اتابک فتح‌الله‌زاده سوالاتی رو از دکتر عطاء صفوی می‌پرسیدن و ایشون در جواب اون سوالات نامه‌هایی براشون می‌نوشتن و در نهایت هم همون نامه‌ها رو پشت سر هم به ترتیب وقوع اتفاقات منتشر کردن البته بدون درج تاریخی که نامه‌ها نوشته شده‌اند. سلام و احوال پرسی‌ و خداحافظی راوی با نویسنده در ابتدا و انتهای نامه‌ها و یا درددل‌های تکراری راوی با نویسنده کمی آزاردهنده بود. به شخصه ترجیح می‌دادم روایت یک‌دست‌تر باشد.