نشر مرکز رمانی منتشر کرده است به نام «تصرف عدوانی:‌داستانی درباره‌ی عشق». نویسنده‌ی کتاب، لنا آندرشون (ز ۱۹۷۰، استکهلم) است. سعید مقیم این اثر را، که برنده‌ی جایزه‌ی بهترین رمان سال ۲۰۱۳ سوئد شده،  از سوئدی به فارسی برگردانده است. ویرایش نسخه‌ی فارسی هم برعهده‌ی ناصر زراعتی، نوینسده و کتاب‌فروش مقیم سوئد، بوده است. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی دهم، سال ۱۳۹۵.
          

            کتاب : تصرف عدوانی
نویسنده: لنا آندرشون
ترجمه سعید مقدم
نشر مرکز
تصرف عدوانی، رمانی کوتاه از داستان یک عشق است. عشقی که می‌توان آن را نمودی واضح از عشق امروزین دانست. استر نیلسون، شخصیت اول داستان، زنی شاعر و مقاله‌نویس که فلسفه خوانده است در دهه ی 30 زندگی‌اش، در حالی که با دوست پسرش زندگی می‌کند، با مردی به نام هوگو روبرو می‌شود.  هوگو رسک، هنرمند معروفی است. استر مامور می‌شود تا در سمیناری مربوط به هوگو رسک سخنرانی ایراد کند و هوگو رسک را توصیف کند. بنابراین او به تدقیق در آثار هوگو می‌پردازد تا سخنرانی بی‌نظیری را در باب این هنرمند ارائه دهد. این سخنرانی، باب آشنایی را بین استر و هوگو باز می‌کند. 
استر رفته رفته به هوگو علاقمند می‌شود، چیزی که می‌توان بر روی آن نام عشق گذاشت. آن دو با یکدیگر همخواب می‌شوند و رابطه‌شان بدون هیچ تعهدی تا نقطه‌ی غیرشفافی پیش می‌رود. اما به ناگاه همه‌چیز تغییر می‌کند. هوگو غیبش می‌زند، به استر بی‌محلی می‌کند و بدون هیچ توضیحی با او مثل یک غریبه یا دوستی که دورادور می‌شناسد برخورد می‌کند. این اتفاق زندگی استر را دگرگون می‌سازد. رفت و آمدهای گهگاهی هوگو و نمایش‌های عاشقانه‌ای که گاه دیده می‌شود و گاه چنان محو می‌گردد که گویی هیچگاه عشقی در میان نبوده است، استر را آشفته و سردرگم می‌کند. مسئله برای استر، چیزی است که می‌توان نام آن‌را، تعهد گذاشت. تعهد، به معنای چیزی قانونی یا رسمی که برای استر رابطه‌اش را با هوگو تعریف کند. مهم‌ترین پرسشی که استر در سر دارد، این است که به راستی رابطه‌اش با هوگو چه رابطه‌ای است. بنظر می‌رسد استر از فقدان تعهد رسمی یا همان ازدواج در روابط عاشقانه‌ی امروزی رنج می‌برد. او زمان قدیمی را توصیف می‌کند که با تمام بدی‌هایش یک مزیت داشته و آن‌هم مشخص ساختن معنای دقیق و رسمی رابطه‌ی عاشقانه در قالب ازدواج است. 

          

            اولین کتاب سال 2021به نام رمان "تصرف عدوانی" ثبت شد. کتابی که از نگاه یک خانم عاشق روایت کننده رابطه ای یک طرفه است. شاید برای خیلی ها پیش آمده باشد که همیشه افراد برای عشقی که از دید مای ناظر یک طرفه است سرزنش کرده باشیم(همین کاری که دوستان شخصیت داستان هم انجام میدهند) ولی این کتاب به زیبایی رابطه را از دید اون فرد به تصویر کشیده
متن و ترجه خوب بود و خواننده رو با خودش همراه میکرد
کاش میشد در کودریدز عکسهایی که از قسمتهای جذاب کتاب گرفته ام رو به اشتراک بگذارم یا در قسمت 
Quotes
 اضافه کنی.
          

            
رابطه از هر سبک و نوعی همیشه برای من موضوع جالبی بوده.
از ازل تا ابد با هر سطح سواد و دیدگاهی با هر سطح دغدقه ای میشه طومار طولانی ازروابط مختلف نوشت.
سرنوشت آدمی از لحظه بسته شدن نطفه گره میخوره به آدم ها ،ارتباط باشون و چالشهاش.
اینارو گفتم که بگم کتاب هایی که راجب روابطن برای من جذابن !
هر رابطه داستانی داره و هر عشق قصه ی خاص خودش .
روایت هر آدم از داستانی که تجربه کرده مارو وارد دنیای جدیدی میکنه و دید نویی به روابط خودمون میده.

اما "تصرف عدوانی"
قصه ی دختری به نام استر که با وجود اینکه رابطه آرومی رو پیش میبره احساس میکنه عاشق شده !
و این عشق چنان اون رو وارد چالش میکنه که جایی بین جمله ها میگه روزهایی بود جهان برام اهمیت داشت اما امروز فقط درگیرم ببینم اون به من علاقه داره یا نه !
سرتاسر کتاب پیش میریم تا ببینیم سرنوشت این علاقه چیه !
به عقیده من کتاب پر از جملاتیه که مارو به فکر فرو میبره و قصه پر کششه پس کتاب بی شک خوندنیه!
برشی از متن
فکر می کنم مشکل اساسی این است که ما کنش های دیگران را رفتار باورانه تفسیر میکنیم از بیرون و عینی!
اما کنش های خودمان را پدیدارشناسانه، از درون آگاهیمان میفهمیم.
این معضل بشر است برای همین ما برای فهم رفتار خودمان چنین گشوده و فراخ دلیم اما برای فهم دیگران چنین بسته و تنگ نظر...
          

            من اصولا خیلی با رمان‌های جدید اروپایی و آمریکایی ارتباط برقرار نمی‌کنم. تصرف عدوانی یک پیشنهاد از سوی یک دوست کتابخوان بود برای این که کمکم کنه با ذهنی مرتب‌تر از احساسات در یک رابطه (شاید عشق) بنویسم.  و به این ترتیب بعد از چندین سال بالاخره یک رمان انیرانی غیر کلاسیک خوندم.
 اگر از شکل گفت‌وگو نگاری کتاب‌های خارجی ( آقای x گفت، خانم y گفت و.‌..) فاکتور بگیرم، تجربه‌ی بدی نبود و دوستش داشتم. 
به نظرم تصرف عدوانی پیش و بیش از این که داستانی درباره‌ی عشق باشه، داستانی درباره‌ی یک رابطه‌ی بیمار بود و این بیماری به خوبی تصویر شده بود. 

با وجودی که از داستان لذت بردم اما به نظرم بیش از سه ستاره حقش نیست. چون:
۱) شخصیت پردازی استر خیلی خوب بود اما هیچ کدوم از افراد دیگه، شخصیت نداشتند. صرفا سایه‌هایی بودند از افراد دیگه که تلاش می‌کردند نقشی ایفا کنند. به نظرم وقتی نویسنده، به عنوان دانای کل، استر رو واکاوی می‌کنه لازمه کمی هم به شخصیت مقابل که این تغییرات رو در استر پدید میاره بپردازه. مگر این که داستان رو از زبان اول شخص می‌گفت که خب اون موقع همه چیز فرق می‌کرد.
۲) پایان داستان مثل سریال‌های ماه رمضانی بود. دقیقه‌ی نود و تو دو صفحه‌ی آخر یکباره همه چیز مثل روز روشن شد و شخصیت اصلی به آرامش رسید. صد و هفتاد صفحه، برای دو صفحه. نتونستم باهاش کنار بیام و یک "خب که چی؟" بزرگ تو ذهنم شکل گرفت.
.
منهای این دو مورد، کتاب خوبی بود که از خواندنش بیشتر از انتظارم لذت بردم.
          

            ه(شاید اندکی خطر لو رفتن داستان)ه
داستان از این قراره که از زنی شاعر، روزنامه‌نگار و محقق به نام استر نیلسون که زندگی نسبتا خوب و آرامی با شریک زندگیش داره خواسته میشه مقاله‌ای در مورد مرد هنرمندی به اسم هوگو راسک بنویسه. در طول این مقاله استر احساس نزدیکی به هوگو می‌کنه تا جایی که بعضی اوقات ندیده دلتنگ اون میشه. در روز ارائه‌ی این مقاله استر با هوگو روبرو میشه و این شروع ارتباط اونهاست. در طی زمان استر عمیقأ عاشق هوگو میشه تا جایی که از شریک زندگیش جدا میشه به این امید که به هوگو برسه. در طی این زمان استر به این نتیجه میرسه که این عشق دو‌طرفه است و کار به عشقبازی هم میرسه اما کم کم استر میفهمه گویا این عشق فقط از طرف خودشه و از طرف مقابل هر چی هست عشق نیست و این رابطه پر از دوری و شکاف و سو تفاهمه اما با دیدن تمام این نشانه ها باز کوچکترین نشانه ها رو به عشق ترجمه می‌کنه. 
از دید یک ناظر بیرونی شاید خیلی از رفتارهای استر رو نکوهش کنیم. اما باید در این موقعیت باشید تا بدونید چقدر سخته عشق یک طرفه. عشقی که وصال تهش نیست و دل کندن هم‌ زجر آوره. شما خودتون رو جای هر کدوم از شخصیت ها، استر، هوگو یا حتی پارتنر سابق استر بذارید شاید به همه حق بدید. در نهایت عشق فقط در صورتی باعث آرامشه که دو طرفه باشه. عشق یک طرفه (اگه بشه اسمش رو عشق گذاشت) جز عذاب و حسرت هیچی نداره.ه
          

            قسمتی از متن 


این که آدم در مورد همه چیز صادقانه و شفاف حرف بزند هم خودش فقط نوعی قرارداد است. قراردادی تمامیت خواهانه، مسئولیتی خفه کننده و قید و بندی ست که به هم تحمیل می کنیم. این خواست که آدم به محض تماس با دیگری، باید همه چیز را رها کند هم نوعی استبداد است. این خواست که آدم بعد از تماس، هرگز نباید چیزی را برای خودش نگه دارد، نه تنها خواستی خُرده بورژوایی ست، بلکه نقض احترام به آزادی های فردی هم هست.
          

            تصرف عدوانی همونطور که خود کتاب میگه داستانی درباره ی عشقه اما نه درباره ی اون لایه هایی پیدای روابط عاشقانه.داستان اون وجه ناپیدای یک رابطه رو روایت میکنه و نشون میده تلقی که ما از رابطه داریم ممکنه از سمت طرف مقابل دقیقا برعکس باشه،داستان درباره تفسیرها و برداشت های متفاوت دو نفر از یک رابطه ست.اگر عشق رو تجربه کرده باشید این کتاب به عمق وجودتون نفوذ میکنه ولی انتظار یه کتاب خیلی خاص رو نداشته باشید،متفاوت هست و احتمالا از خوندنش پشیمون نمیشید.
          

            کتاب تصرف عدوانی، شرح آن‌چه عشق (یک‌طرفه) و امید بر سر انسان می آورد، در قالب یک داستان است. شاید باید قید «بر سر یک زن» را هم اضافه کنم، اما مطمئن نیستم روند در مردها متفاوت باشد. این کتاب شرح دقیق حال و هوای غریب عشق و اثر عجیب آن بر تعقل، احساسات و منطق فرد است. این که چطور، در هر لحظه در لباسی، گاه احساس، گاه عشق،گاه کمال و ... جلوه می‌کند و خود را موجه نشان می‌دهد «دم به دم در هر لباسی رخ نمود» و داستان امید، داستان آنچه امید واهی بر جسم و روح فرد وارد می‌کند.
من حقیقتا از این همه دقت و ظرافت و بیان کامل حال و هوایی که عشق یکطرفه و امید واهی بر سر شخصیت اول داستان می‌آورد تعجب کردم.
وقتی کتاب را بخوانید، چه خود تجربه چنین عشقی را داشته باشید یا از نزدیک حال و هوای فردی را که درگیر چنین احساسی بوده مشاهده کرده باشید (با درک کمتر از تجربه فردی) از این همه شباهت شگفت زده می‌شود. همان قصه تکراری اما همیشه تازه‌ی عشق  «یک قصه بیش نیست غمِ عشق، وین عجب/ کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است» و چه عجیب شباهت روایت و سرانجام آن با همه عشق‌های این چنینی، با وجود آن تصور همیشگی «که این داستان من، سرانجامش، شدت و حدتش، با تمام داستان‌های دیگر فرق دارد» و چقدر شبیه آنهاست.
در این کتاب می‌بینم که چطور آدمی (شاید به ویژه زنها) عاشق جلوه‌هایی از شخصیت معشوق (مرد) می‌شوند که تمام وجود او نیست و حتی ممکن است ربطی به شخصیتش هم نداشته باشد. زیاد پیش می‌آید زنی عاشق مردی شود که در حرفه خود، حرفی برای گفتن دارد. مخصوصا که این حرفه در حیطه هنر یا ادبیات باشد و اغلب تمییز آن از علاقه به کلیه ابعاد وجودی معشوق اگر غیرممکن نباشد سخت و مبهم است. و اوضاع زمانی سخت‌تر می‌شود که معشوق (به ویژه هنرمند، ادیب یا فیلسوف) در زندگی شخصی، برخلاف آنچه در تلاش است در معادلات جهانی یا انسانی و ... از آن دفاع می‌کند، عمل کند. مثل شاعری که دم از وفاداری ابدی از عشق می‌زند اما خود هر از چندی معشوقی دیگر بر می‌گزیند.
این کتاب را به همه زن‌هایی که درگیر عشقی یک‌طرفه، یا عشق به مردی مشهور و محبوب ، یا در حرفه‌ی خود متخصص، هستند توصیه می‌کنم و به همه زن‌هایی که سودای عشق و عاشقی در سر دارند. 
و از آنجا که چندان درکی از فضای عاشقی مردها ندارم، این کتاب را از جهت آشنا شدن با آنچه که از فعل و انفعالات عاشقانه در روح و جسم و جان زن‌ها رخ می‌دهد توصیه می‌کنم. شاید در مواجه عشق چنین زنی، رفتار و عملکرد مناسب‌تری داشته باشند.
از لحاظ ادبی، شگفتی خاصی در کتاب نبود که نمی‌دانم به خاطر ترجمه است یا ماهیت کتاب همین است، اما ترجمه به هر حال خوانا و قابل فهم است.
          

            داستان قشنگی بود که یک نفس باید خواند.
خیلی بهتر از کتاب های روانشناسی، با موضوع ازدواج،  که به زور و با نصیحت راهنمایی می کنند، واقعیت زندگی رو بیان کرد. 
وقتی از فاصله به این جور موضوع ها نگاه می کنی، خیلی بهتر به اشتباهت پی میبری.
به شدت توصیه می شود چرا که با بیان ساده داستان رو پیش برده بود.
ترجمه عالی، ویرایش فوق العاده هم به حس خوب کتاب خیلی کمک کرده بود.
          

            من به شخصه خیلی از خوندن داستان حرص میخوردم چون خودم ی تایمی خیلی از کارایی که شخصیت داستان انجام میداد رو انجام میدادم و اون لحظه داشتم درک میکردم که اون کارا چقدر میتونه شخصیت خودت رو زیر سوال ببره و در عین حال اون رابطه چقدر سمی هست
و از یک‌طرف‌ نمیخواستم ادامش بدم ولی از یک‌طرف هم میگفتم بزار ببینم اخرش این دوتا چیکار میکنن
و در کل اگر خودت بفهمی و بخوای میتونه کمی چشماتو باز کنه
          

            در واقع دو و نیم
روی جلد کتاب نوشته بود داستانی درباره‌ی عشق ولی بیشتر شبیه گزارش و تحلیلی از عشق بود نه کتابی که تو رو با یکی از شخصیت‌ها همراه کند یا احساساتت رو تحت تأثیر قرار بده یا حتی سوالی برات ایجاد کند.
ولی در همین حد گزارش حرفای گفتنی کم نداشت.
          

             لنا آندرشون - نویسنده و روزنامه نویس سوئدی - در این کتاب مخاطب را با زنی به نام "استر" آشنا می کند که زندگی خوب، ساده و قابل قبولی دارد و برای روزنامه می نویسد. روال عادی زندگی ِ او همچنان ادامه دارد تا اینکه موظف به نوشتن در مورد "هوگو" هنرمند معروف می شود و از آن به بعد کم کم همه چیز دستخوش تغییر می گردد.

آندرشون در دل داستان با مثال هایی عینی و ملموس و به طرزی دلنشین، باورنکردنی، صریح و شفاف، فریب ها، توهم ها، آفت ها و به خصوص امیدهای واهی و تعابیر مختلف از دوست داشتن را به نمایش کشیده است. طوری که می توان این کتاب را جزء کتاب های self help به شمار آورد.
          

            استر فلسفه خوانده بود و عاشق بود، برای همین احساس می‌کردم دارم داستان یکی از بخش‌های زندگیم رو می‌خونم. شباهت‌های زندگی‌ام، افکارم، تصمیم‌هام و
انتخاباتم با استر انقدر زیاد بود که باورم نمی‌شد در این زمان از زندگیم دارم این کتاب رو می‌خونم که فکرم با مسائل مشابهی مثل استر درگیر شده است. جالب بود برام که زنی که فلسفه خونده و می‌خواد سر از همه چیز، از همه‌ی واکنش‌ها، از تمام حرف‌ها و حالات فرد مقابلش سر در بیاره چه جور فکر می‌کنه و از آنچه می‌فهمه چه حسی بهش دست می‌ده.
          

            عنصر کشمکش، بارزترین اهرمی ست که شخصیت‌ها را وادار به کنش و واکنش می‌کند. لازمه‌ای که می‌تواند نشان‌دهنده عنوان‌هایی چون وجود مرز، تفاوت‌ها، فاصله‌ها و خواستگاه‌های درونی و بیرونی انسان‌ها ست که آنها را در مواجهه با سایرین به شخص دیگری مبدل می‌سازد. دیگرانی که در ابتدا حامی و بعد از آن غریبه‌ای می‌شود که انگار از ابتدا آشنا نبوده است.

«لنا آندرسون» این اتفاق‌ها را با ظرافتی خاص و درامی عاشقانه به تصویر می‌کشد.