اوریانا فالاچی، نویسنده و روزنامه نگار ایتالیایی، مصاحبه های بسیاری با شخصیت های مهم انجام داده است. با این حال یکی سری از مهم ترین این گفت و گوها، گفت و گوهای او با 7 شخصیت سیاسی برجسته در قرن بیستم است. این 7 نفر، آیت الله خمینی، مهندس بازرگان، سرهنگ قذافی، شارون، لخ والسا، راکووسکی و در نهایت محمدرضا پهلوی ( پیش از سقوط حکومت پهلوی ) هستند. البته این گفت و گوها تقریبا اخرین مصاحبه های اوریانا فالاچی را تشکیل می دهند که همگی در یک کتاب مشخص به چاپ رسیده اند و توسط غلامرضا امامی به فارسی برگردانده شده است.
اوریانا فالاچی را می توان روزنامه نگاری به شدت باهوش دانست که سوالات او در مصاحبه هایش از این شخصیت ها درست نقطه ی حساس آرای سیاسی این شخصیت های سیاسی که بعضا دیکتاتور نیز بوده اند را نشانه گرفته است. عموم این سوالات شامل سوالاتی در باب رفتار های سیاسی، رفتار های شخصی مرتبط با سیاست و زنان هستند. حتی در آن نقطه که مساله ای شخصی را به میان می کشد، مانند جدا شدن محمد رضا پهلوی از ثریا، این پرسش در جهت به چالش کشیدن قدرت شاه پهلوی بوده است. هم چنین جملات انحرافی را نیز به کار می برد تا در پاسخ مصاحبه شونده اش، رگه هایی از رفتار اصیل او را شناسایی کند. بطور مثال هنگامی که به آیت الله خمینی می گوید "ایران اکنون در دستان شما می باشد" ، این جمله را به ظاهر اتفاقی بیان می کند اما در پس این جمله تلاش برای رسوا کردن رگه های دیکتاتوری این شخصیت ها دارد. 
تقریبا می توان گفت، مفهوم قدرت، مفهومی است که بیش از همه در مصاحبه هایش با این شخصیت ها با آن بازی شده است و فالاچی نیز تلاش کرده این مفهوم را در سطح مصاحبه نگاه دارد. البته برای مصاحبه با شخصیت هایی که در سطح سیاسی تا به این حد برجسته هستند، مفهوم قدرت مهم ترین مفهومی است که به کار مصاحبه گر می‌اید.

        

                تکه های نیک، یک مجموعه کتاب کوچک و جیبی است که توسط انتشارات کتابسرای نیک به چاپ رسیده است. این تکه های نیک مانند یک لقمه از خوراکی لذیذ است. کتاب های این مجموعه در واقع متن مختصری از یک متن دیگر هستند که به صورت فشرده تری در یک قالب جیبی به چاپ رسیده است. از این روست که آن را تکه های نیک نامیده اند و ما آن را به مثابه یک لقمه از خوراکی لذیذ می دانیم. هر یک از کتاب های این مجموعه به یک موضوع اختصاص یافته است. 
یکی از این کتاب ها، کتاب روان گردان ها اثر آلدوس هاکسلی می باشد. آلدوس هاکسلی در قرن بیستم میلادی، کتاب های معروفی را به رشاه تحریر درآورد که یکی از مهم ترین های آن درهای ادراک بود. آلدوس هاکسلی علاقه خاصی به کشف جهان درونی از طریق عرفان و مواد روان گردان (توهم زا) داشته است که به خصوص در همین کتاب درهای ادراک دیده می‌شود. کتاب روان گردان ها نیز مختصری از کتاب درهای ادراک است، در این کتاب آلدوس هاکسلی تجربه ی خود از مصرف مسکالین را روایت کرده است. یک مامور تحقیقات در کنار او نشسته و همه چیز را ثبت می کرده. هاکسلی از فرایند مصرف خود صحبت می کند و این که این مواد چه تاثیری بر روی او داشته است. 
او نشان می دهد که بنظر می رسد مصرف مسکالین یا برخی مواد روان گردان دیگر، بخشی از ذهن را فعال می کند که به عمق، شدت و محتوا اهمیت بیشتری می دهد و تقریبا بعد فضایی و زمانی را از بین می برد. بطور مثال، هنگامی که در حالت مصرف، به اتاقش نگاه می کند، یک فضا (مکان) نمی بیند بلکه نخستین چیزی که می بیند یک اثر هنری است. به همین ترتیب، کتاب هایی که مرتبط با تحقیقات او هستند و برایش عمق بیشتری دارند، با نور بیشتری دیده می شوند. او نشان می دهد که ذهن آدمی نامحدود است منتها سیستم عصبی به شکلی چیده شده است که اطلاعات اضافی را هرس کند و به انسان فرصت بقا دهد. حال آن که مواد روانگردان، تجربه ی اندکی از ذهن نامحدود را فراهم میکند.

        

                کتاب چشم هایش ، یکی از معروف ترین آثار بزرگ علوی است. داستان این کتاب از آن جا آغاز می‌شود که شخصیت اصلی به دنبال جستجوی چشم هایی آشنا است. چشم‌هایی که در یک تابلو خود را به او نشان داده و او را شیفته ی خود کرده اند. شخصیت مهم  این کتاب، استاد و نقاش بزرگی به نام ماکان است که در فضای خفقان آور تهران سال 1317 زندگی می‌کند و به چاپ و انتشار اعلامیه‌هایی ضد حکومت پهلوی اقدام کرده است. این کتاب، در راستای ارائه یک داستان عاشقانه، تصویری از استبداد و دیکتاتوری سال های حکومت رضا پهلوی را روایت می‌کند. داستان اصلی این نقاش، داستان زنی است که عاشق و دل باخته ی او خود شده است. این زن، برای بدست آوردن معشوق خود دست به هر کاری می‌زند و خود را نیز فدای استاد می‌کند. با این حال، استاد او هرگز متوجه فداکاری های او نمی‌شود. این زن، در حالی که خانواده ی او، از بزرگان سیاست و افراد دستگاه حکومت پهلوی هستند،  در قبال حمایت و آزادی استاد معترض خود، زندگی اش را فدا می‌کند و با مردی دیگر ازدواج می‌کند. با این حال، استاد نقاشی نیز به زن علاقمند است اما به دلیل موقعیت خود، از زن فاصله می‌گیرد تا به او آسیبی وارد نشود.
راوی داستان، ناظم یک مدرسه و مسئول نمایشگاه آثار استاد ماکان است که دریافته در پشت چشم‌هایی که استاد نقاشی کرده است، رازی نهفته. در نتیجه این شخص، تلاش می‌کند تا زنی را که چشم هایش نقاشی شده پیدا کند و از این راز سر دربیاورد. 
بنظر می‌رسد، داستانی که بزرگ علوی روایت کرده، داستان زنانی است که برای رهایی از استبداد، تلاش کردند و گاها خود را فدای انقلابیون و معترضین کردند. با این حال، هرگز کار آن ها دیده نشد و صدایشان نیز به گوش کسی نرسید.

        

                دکتر خاویر کرمنت، کتابی تحت عنوان "بیشعوری"، با هدف راهنمایی عملی شناخت و درمان خطرناک ترین بیماری تاریخ بشر به چاپ رسانده است. چه کسی بیشعور است؟ و چرا یک نفر می خواهد که بیشعور باشد؟ موضوعی است که دکتر کرمنت در پی یافتن پاسخی برای آن اقدام به نوشتن این کتاب کرده است. هم چنین، در پی بررسی و تحلیل انواع بیشعوری برآمده است. او این مسئله را مورد تحقیق قرار داده است که وقتی جامعه بیشعور می شود،  زندگی با بیشعورها چگونه است و راه نجات آن جامعه چیست؟
بیشعوری از منظر خاویر کرمنت، همیشه وجود داشته و اکنون بیش از هر زمانی شیوع پیدا کرده است. او در کتاب خود بیان میکند که اپیدمولوژی بیشعوری نشان می دهد افراد بسیاری در معرض ابتلا به این بیماری هستند. افراد و گروه هایی که در معرض ابتلای شدید به بیشعوری هستند کسانی اند که عمدتا دارای مشاغل بدون احتیاج به استعداد خاص هستند. بطور مثال کارمندان، واعظان اخلاقی، مددکاران اجتماعی و تمامی کسانی که به قیمت سر بریدن دیگران می‌خواهند جهان را نجات دهند، شامل این افراد می‌شوند.
طبق نظر خاویر کرمنت، بیشعوری نوعی بیماری است که قوه ی تشخیص و نظام ارزش گذاری مبتلایان را آلوده میکند. به همین دلیل، این بیماری باعث می شود که افراد مبتلا هر کار را بدون شایستگی در انجام آن و بدون ذره ای شرم و احساس گناه یا پشیمانی انجام دهند. بطور کلی،  بیشعور از نگاه خاویر کرمنت، به کسی گفته می‌شود که کارهای اشتباهی را به روش‌های اشتباهی و با دلایل اشتباه انجام می‌دهند. هم چنین رفتار وقیح و نفرت انگیزی را به صورت کاملا ارادی و عمدی از خود بروز می دهند. این افراد از ایجاد اختلال در کارها و آزاری که به دیگران می رسانند، خوشحال می‌شوند.
کرمنت اصلی ترین و مهم ترین مرحله ی درمان بیشعوری را، پذیرش بیشعوری خود در هر فرد دانسته است. درمان گروهی، فردی و شوک درمانی نیز می تواند به کار رود. او معتقد است که  جوامع باید راهی برای جلوگیری از آن در نظر بگیرند.
با این حال، به نظر می‌رسد که کتاب بیشعوری، بیش از آن که حرف مهم و جدیدی داشته باشد، تنها در چرخه ی سودآوری قرار گرفته و به شهرت رسیده است تا سود خود را کسب کند. مخاطبان آن نیز نمی‌توانند افراد عالم و با دانش بسیار باشند زیرا او یک مسئله ی بدیهی را دوباره به زبانی دیگر نوشته است.

        

                کتاب شفای زندگی، اثر لوئیز ال هی ، یکی از کتاب های حوزه ی روان‌شناسی است که هدف آن ترغیب مخاطب به تفکر در جهت شناخت خود برای تغییر خود به بهترین وجه ممکن است. این کتاب بر این ایده متمرکز است که زندگی بسیار ساده و دائما در حال تغییر است. به همین دلیل، از هر دست بدهیم، از همان دست باز پس میگیریم.  علاوه بر این، کتاب تلاش می‌کند تا فرایند شفا یافتن در زندگی را به مخاطبان خود بیاموزد. نویسنده، کلید شفای زندگی افراد را در رهایی افراد از گذشته می‌داند که موجب بخشش خود می‌شود. او معتقد است که بسیاری از بیماری ها در زندگی به دلیل عدم گذشت و بخشش اتفاق می‌افتد.
برای آن که شفای زندگی حاصل شود، افراد می‌‎بایست شکر گذار باشند و بر روی آن چه می‌خواهند به آن برسند تمرکز کنند. این کار می‌تواند به افراد کمک کند تا به اهدافشان برسند زیرا لوئیز ال هی، منبع کائنات را پایان ناپذیر می‌داند. این مساله بدین معنی است که تمامی سلول های بدن انسان به هر فکری که شخص از سر می‌گذراند یا هرکلامی که به زبان می‌آورد، پاسخ می‌دهند.
لوئیز ال هی، معتقد است که ذهن انسان یک ابزار است، در نتیجه، ما می‌توانیم هر گونه که می‌خواهیم از آن استفاده کنیم. به همین دلیل است که او فکر می کند برای انجام یک کار، نیازی به یاد داشتن آن نیست، بلکه تنها تمایل به انجام آن کافی است. لوئیز، تصور می‌کند که کائنات یا ضمیر نیمه هوشیار ما، به چگونگی انجام آن کار واقف می‌شود.
با این حال، بنظر می‌رسد که نقدهای زیادی به کتاب شفای زندگی و عقاید لوئیز ال هی وارد است. یکی از اصلی ترین این نقدها، انتقال مسئولیت انسان به چیزی ماورائی به نام کائنات است. بهرحال، این کتاب مخاطبان خاص خود را همچنان دارد.

        

                نامگذاری های شهری، همیشه از جمله موضوعاتی بوده است که کمتر به آن توجه شده با این وجود، اهمیت بسیاری داشته و در نتیجه ی بسیاری از سیاست ها و تغییرات اجتماعی نیز به شکل عامدانه و معنی داری دچار تغییر شده است. مجید فولادیان پژوهشگر و جامعه شناس با همکاری نفیسه روشندل، از دانشجویان جامعه شناسی کتاب را در این موضوع به رشته تحریر در آورده اند. بنظر می رسد این کتاب حاصل یک تحقیق اجتماعی مفصل است و با کمک همکاران پژوهشی نوشته شده است. 
در این کتاب، نویسندگان به صورت مفصل و دقیق تاریخ نام گذاری ها و باز نام گذاری ها در شهر تهران را بررسی کرده اند. منتها تنها ان دسته از نام گذاری ها مورد بررسی قرار گرفته اند که خبر آن در اخبار روزنامه ی اطلاعات مطرح شده است. بنابراین، تنها یک سده از تاریخ تحولات نام گذاری مورد بررسی قرار گرفته. در واقع،  از سال 1300 تا پایان سال 1399، تحولات اخبار مرتبط با نام گذاری ها در شهر تهران در اخبار روزنامه اطلاعات مورد بررسی قرار گرفته است. البته قابل ذکر است که برای 5 سال ابتدایی سده، از 1300 تا 1305 ، به جهت نبود روزنامه اطلاعات، از چند روزنامه دیگر استفاده شده است.
کتاب حاضر، با عنوان نبرد پنهان نام ها، که حتی عنوان آن نیز مفهومی سیاسی به خود گرفته است در 6 فصل تنظیم شده است. در هر فصل یکی از شاخص های مورد نظر برای نام گذاری مورد بحث قرار گرفته است که شامل نام گذاری اماکن و خیابان های شهر تهران، باز نامگذاری های شهر، تقسیم نام های اماکن و خیابان ها بر اساس زنانه یا مردانه بودن و نام اشخاص زنده یا متوفی بر این اماکن، می باشد. در فصل پایانی نیز، نویسندگان به اعتراض ها و مقاومت هایی پرداخته اند که علیه نام گذاری مشخصی صورت گرفته است. در هر فصل یکی از این موضوعات به همراه تصاویری از اخبار مورد نظر، توضیح داده شده.

        

                
دکتر نوال السعداوی، سال ها پزشک زنان در جهان عرب بوده است. این پزشک، به دانسته های علم پزشکی و رویکرد تجربی اکتفا نکرده است و در نتیجه ی زنانی که نزد او آمده و با او درد دل کرده اند، نگاهی اجتماعی نیز پیدا کرده است. او نگاهی عمیق به مسئله زنان دارد و این حوزه ی مطالعاتی خود را، در کتاب چهره عریان زن عرب، نشان می دهد. در این کتاب، که نوال السعداوی آن را به مادر خودش تقدیم کرده است و او را به عنوان زن بزرگی که زیست و نامش را به دخترش نداد، معرفی کرده است، داستان تاریخ ظلم و ستمی است که به زن عرب گذشته است. 
او ایده ی نگارش کتاب خود را با نگاهی عمیق به تاریخ آغاز می کند و در طی نگارش این کتاب تلاش کرده است تا دلیل و ریشه های ستم مضاعفی که بر زنان عرب رفته است را از دل تاریخ این ملت بیرون اورد. این کار را با ارائه توضیحی در این باب آغاز می کند که در اسلام اولیه مردم چون دندانه های شانه با هم برابرند و این مسئله نه جنسیت می شناسد، نه نژاد، نه طبقه اقتصادی و نه به هر چیز دیگری بستگی دارد. از همین رو او اسلام اولیه را بنیان گذار سوسیالیسم ابتدایی می داند و کتاب او نیز رنگ و بویی مارکسیستی به خود گرفته است. 
هم چنین نوال السعداوی تلاش می کند تا از نگاه متفکران غربی که استثمار و سلطه ی زنان را خاص جهان سوم، جهان عرب و اسلام می دانند، انتقاد کند و دلایل این ستم را در غارت این کشورها، جدایی سیاست و اقتصاد از فرهنگ که طی پروژه غربی نوسازی به کشورهای خاورمیانه تزریق شد، جستجو می‌کند. او وضعیت زنان عرب را در فصول مختلف کتاب به بحث می گذارد که شامل ختنه دختران، ازدواج و طلاق ان ها، زن در ادبیات عرب، تعرضات جنسی و بسیار موضوعات مهم دیگر مرتبط با زندگی زنان است. در پایان او انقلابات اجتماعی و آزادی بخش را راهی برای رهایی زنان و آزادی آن ها می پندارد و در همین ارتباط نیز ابتدای کتاب سخنی از انقلاب بهمن 1357 با زنان ایرانی دارد.


        

                نشر شهر، اقدام به چاپ یک مجموعه کتاب کرده است که به نظر می رسد در اصل یک پروژه تحقیقاتی وسیع بوده است و نتایج آن منتشر شده است. این مجموعه کتاب، داستان شهر تهران را در موضوعات متعدد در صد سال اخیر مورد بازنگری قرار داده است. با این حال، منبع این کتاب ها اخبار روزنامه اطلاعات هستند. یکی از کتاب های این مجموعه با عنوان "زنان و ضیافت شهر" ، به مسئله زنان در صد سال اخیر در شهر تهران پرداخته است. این کتاب که توسط مجید فولادیان و فاطمه زیدانلویی نوشته شده است، با نگاهی تحلیل و گاها انتقادی، فعالیت اجتماعی زنان را از 1300 تا 1399 در اخبار بررسی کرده اند. دغدغه ی نگارش کتاب از آن جا آغاز می گردد که ایران را جامعه ای با محوریت قدرت مردانه در نظر می گیرد و از این جنبه معتقد است که تلاش و گاها مقاومت زنان برای حضور یافتن در فضاهای عمومی فراز و فرود بسیاری خصوصا در یک سده اخیر داشته است. 
با خواندن کتاب، مخاطب متوجه این فراز و فرود بسیار می شود زیرا این سده، سده ای پر از تحولات اجتماعی و سیاسی مهم بوده است. از روی کار آمدن رضا خان که حضور زنان در جامعه و اماکن عمومی به یک اجبار سیاسی تبدیل شد و بخصوص در انجمن هایی چون کانون بانوان به چشم می‌امد تا راه اندازی سپاه دانش در دوره پهلوی دوم و پس از آن انقلاب اسلامی 1357 که شکل جدیدی برای حضور اجتماعی زنان رقم زد. 
این کتاب، مبنای تحلیل خود را بر نوع مکان عمومی و حضور زنان در هر یک از انواع اماکن عمومی مشخص شده، قرار داده است. این اماکن شامل حضور در فضا های شغلی، فضا های ورزشی، فضا های آموزشی و فضا های دینی که هر کدام فراز و فرود بسیاری از حیث حضور زنان داشته است. کتاب تلاش کرده است که از طریق ترکیب متن ( شامل توصیف و گاها نگاه تحلیلی) با تصاویر اخبار که در سایر کتاب های این مجموعه نیز دیده می‌شود، تاثیر بیشتری بر مخاطب خود داشته باشد و بصورت مستدل اهداف خود را پیش برد.

        

                سوزان فوروارد، درمانگر و نویسنده آمریکایی، کتابی را تحت عنوان والدین سمی، به نگارش دراورده است که در ان تلاش کرده بر اهمیت چگونگی شناسایی، کنترل و درمان آثار مخرب والدین تاکید کند. او هم چنین چگونگی کنترل فرزندان به صورت مستقیم و غیر مستقیم و کسب هویت مستقل توسط فرزندان را مورد مطالعه قرار داده است. سوزان فوروارد، کتابش را با یک نگاه تجربی آغاز کرده است. منظور از نگاه تجربی این است که با توجه به مورد هایی که طی سال ها با ان ها ملاقات کرده و تحت درمان قرار داده، به مسئله مهمی آگاه شده و نقطه آغاز این کتاب نیز همین مساله است. او پی برده است تمامی پدرها و مادرهای سمی که در تربیت فرزندان خود با مشکل مواجه هستند و هم چنین موجب صدمه های جسمی، ذهنی و جنسی به فرزندان خود شده اند، درواقع کسانی هستند که در ایام کودکی از حس امنیت (از جانب والدین خود)  محروم بوده اند. زیرا حس امنیت، اصلی ترین شرط رشد جسمی و روحی کودک محسوب می شود.
سوزان در کتاب خود عنوان می کند که والدین سمی شامل والدین بی کفایت، والدین بد دهن، والدین معتاد، والدین تنبیه گر و والدین متجاوز می‌باشند. براساس عقیده سوزان، پدرها و مادرها دارای نقص هایی هستند. یکی از این نقص ها، ناآگاهی است که باعث خطای والدین در نوع رفتار با فرزندانشان می شود. اگر پدرها و مادرها تلاش کنند تا خودشان علت اصلی رفتارهای خود را کشف کنند، به یقین می توانند دلیل خشم در رفتارهایشان را دریابند.
علاوه بر این ها، والدینی که در کودکی اعتماد به نفس کامل و شخصیت مستقل دارند، به شخصیت خود احترام میگذارند، خود را دوست دارند و در زندگی احساس موفقیت می‌کنند، این والدین هرگز دوست ندارند که فرزند خود را کنترل کرده و اختیار و آزادی را از او سلب کنند. سوزان در بخش دوم کتاب خود نیز، به روش مقابله و درمان پدر و مادرهای سمی پرداخته است. او شرط اصلی برای درمان و بهبود آن هارا پذیرش خود به عنوان انسانی آزاد با هویت مستقل و رها از ترس یا نگرش منفی دانسته است.

        

                صمد بهرنگی، نویسنده و مترجم ایرانی است که بسیاری از کارهایش برای رده سنی کودکان است. در این آثار، ماهی سیاه کوچولو بیشتر از سایر آثارش شناخته شده. جلال آل احمد نیز به درستی به او نسبت هانس کریستین آندرسن را داده است. به این دلیل که همانقدر روان، شیوا و خواندنی داستان ها را روایت می کند. آنقدر روایت صمد بهرنگی قوی است که تصاویر آن در ذهن خود را نشان می دهد و مفاهیم عمیقی مانند تلاش برای آزادی، مقاومت، ایستادگی در برابر ظلم و نابرابری و رشادت را در ذهن کودکان ایجاد می‌کند.
همراهی و «اشک و لبخند» یکی از ویژگی های مهم قصه های صمد بهرنگی است. بنظر می‌رسد که نویسنده به خوبی می داند تلخ ترین حقایق را چگونه باید برای کودک به تصویر کشید و به آن رنگی از شادی داد تا مخاطب خود را مشتاق نگه دارد.  همانطور که گفته شده معروف ترین قصه او ماهی سیاه کوچولو است که البته یکی از دلایل آن استفاده چریک های فدایی خلق از روایت آن است. 
درحالی که «قصه های اولدوز» به عنوان یک دختربچه که با نامادری اش دست و پنجه نرم می کند و یا «یک هلو هزار هلو» روایت درختی که برای مقابله با ظلم باغبان میوه نمی دهد و ریشه نمی دواند و یا «تلخون» که شاید منظور از آن وضعیت آن دسته از زنان جامعه است که جلوتر از زمانه  حرکت میکنند و به سرنوشت مشترک زنانه تن نمی دهند. با این حال، این قصه ها پر از استعاره و برداشت از آن آزاد است، بنابراین بهرنگی قصه هایی به مراتب خواندنی تر و عمیق تر دارد که کمتر شناخته شده است و اکثرا ریشه در ادبیات فولکلور آذربایجان دارد.
علاوه بر این، بهرنگی گرایشات سیاسی چپ و مارکسیستی دارد و بر افکار آزادی خواهانه و برابری طلبانه اش کاملا می‌توان نفوذ افکار مارکسیستی را مشاهده کرد، تا جایی که از زبان اولدوز میگوید بچه هایی که با نوکر و یا با ماشین گران قیمت به مدرسه می روند قصه های من (اولدوز) را نخوانند. با این همه هیچ وقت طرفدار احزاب و گروه های سیاسی هم مسلک خود نبوده است.


        

                
دکتر حسین بشیریه، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، کتابی در زمینه مبانی و درآمد علم سیاست به چاپ رسانده است که امروزه منبع درجه یک بسیاری از کسانی است که به علم سیاست علاقمند هستند. این کتاب نه تنها برای دانشجویان علوم سیاسی مفید است، بلکه خواندن آن برای دانشجویان و اهالی سایر علوم انسانی چون انسان شناسی، روان شناسی، حقوق و امثال آن ها نیز پیشنهاد می شود. علاوه بر این، بخش هایی از این کتاب نیز به توصیف ارتباط علم سیاست با سایر علوم تعلق گرفته است و شامل رشته هایی است که عنوان شد و حسین بشیریه نام آن ها را دانش های سیاسی گذاشته است. دانش هایی مانند اقتصاد سیاسی، فلسفه سیاسی، جامعه شناسی سیاسی و امثال آن.
با این وجود رسالت اولیه ی حسین بشیریه در این کتاب، ارائه ی منبعی جامع و مفصل از مبانی و پایه های علوم سیاسی است. به همین دلیل این کتاب از نقطه صفر در این علم آغاز می کند و تمامی مفاهیم و لغات اصلی این علم را به صورت تخصصی توضیح می دهد. این رسالت از آن جا نشات می‌گیرد که دکتر بشیریه، جامعه ایرانی را جامعه ای با مشارکت و رقابت سیاسی بالا می‌بیند و به دلیل حضور فزاینده ی مردم در عرصه ی فعالیت های سیاسی، عامه ی مردم را در جایگاه آموزش سیاسی می‌بیند. پس این کتاب که عنوان آن نیز آموزش دانش سیاسی است، وظیفه افزایش آگاهی عامه مردم را به همراه دارد. به همین دلیل است که متن کتاب نیز با بیانی ساده نگارش شده است.
او به منظور انجام هدف خود، در ابتدای کتاب دانش سیاست مورد نظر در متن را به دو دسته تقسیم کرده است تا از ابتدا، دسته بندی مختصری در ذهن مخاطب خود ایجاد کند و از همین طریق دانش سیاسی را آموزش دهد. او با دسته بندی علم سیاست به دو بعد نظری و عملی کار خود را آغاز می کند. در سطح نظری او مطالبات تاریخی، جامعه شناختی، روان شناختی و انسان شناختی رفتارهای انسان در حوزه ی سیاست را توضیح می دهد. در سطح عملی نیز، چگونگی ایجاد ثبات سیاسی، تنظیم روابط بین شهروندان و دولت، حقوق شهروندان، جامعه مدنی و امثال آن را مورد بررسی قرار داده است.

        

                
ژان فرانسوا دورتیه، کتابی با عنوان "انسان، حیوانی شگفت انگیز " در باب این موجود عجیب یعنی "انسان" نوشته است. با این حال در ترجمه این کتاب از زبان فرانسه به فارسی، عنوانش از "انسان حیوانی شگفت انگیز" ، به نام " انسان شناسی: نگاهی نو به تحولات جسمانی، فرهنگی و روانشناختی انسان" تغییر کرده است. مساله اصلی نویسنده در این کتاب، به معنای واقعی کلمه "انسان" است. او تلاش کرده به دور از هر گونه جهت گیری ایدئولوژیک، این موجود دو پا را با داده های کاملا علمی و تجربی مورد بررسی قرار داده و تاریخی که از سر گذرانده نیز به بحث بکشاند. انسانی که پیشینه‌اش به دو میلیون سال قبل باز می گردد و در ابتدا با پدیده هایی مانند زبان، تفکر بصری، عشق، هنر، دین و امثال آن بیگانه بود. با این حال، در خط تحولی که از سر گذراند، صاحب تمامی این پدیده ها شد.  
فصل ابتدایی این کتاب با دغدغه‌ی تعریف موجودی به نام انسان آغاز شده است. ابتدا ژان فرانسوا دورتیه تلاش کرده است که انواع تعاریفی که می توان برای انسان قائل شد را به میان آورد: آیا انسان یعنی تفکر؟ آیا انسان یعنی ابزار؟ آیا انسان یعنی فرهنگ؟ ... . تعریف انسان در ابتدایی ترین بخش کتاب دغدغه‌ی اصلی دورتیه بوده است.
پس از آن، مسائل اساسی دیگری که با پیدایش انسان پیوند خورده است مطرح شده و با داده های علمی مورد بحث قرار گرفته است. بطور مثال، این مساله که انسان از کجا پیدا شد و چگونه انسان، انسان شد، گام بعدی دورتیه بوده است. 
بطور کلی، می توان گفت دورتیه نگاه کاملی به انسان از تعریف و پیدایش تا کسب پدیده های فرهنگی چون هنر، عشق، مادری، زبان و امثال آن داشته است. به عبارتی، پیشینه ی تحولی انسان امروز، اصلی ترین دغدغه دورتیه بوده است و به همین دلیل نیز می توان کتاب او را، کتابی به تمام معنا، انسان شناسی نامید.

        

                
برانیسلاو مالینوفسکی، از جمله انسان شناسان مطرحی است که در قرن 19 و 20 میلادی فعالیت داشته است. در علم انسان شناسی، کمتر کسی مانند مالینوفسکی به عنوان یک مردم شناس خبره وارد میدان مطالعه اش که جامعه ای بومی بوده است، شده و تحقیق کرده است. 
مترجم کتاب، محسن ثلاثی، در آغاز کتاب هدف خود را از ترجمه و چاپ کتاب اصلی برانیسلاو مالینوفسکی در ارتباط با غریزه جنسی و سرکوب ان در جوامع ابتدایی، خواندن کتاب دست اول عنوان کرده است. او ذکر می کند کسانی که به خواندن کتاب های دست دوم عادت می کنند، دچار تنبلی ذهن و اسان اندیشی می‌شوند. منظور از کتاب های دست دوم، کتاب هایی است که مانند یک گزارش از کتاب دیگری نوشته شده است و در علم انسان شناسی به دلیل نیاز شدید به ترجمه اثار، کتاب های دست دوم بیشتر دیده می شوند.  
برانیسلاو مالینوفسکی، در این کتاب خود، مسئله اش را با نظریات فروید و از دریچه رویکرد روانکاوی آغاز کرده و به بررسی آن در جوامع ابتدایی پرداخته است. با این حال، سخن خود را با انتقادی جدی به فروید آغاز می کند. لازم به ذکر است که مالینوفسکی خود پیشرو نظریات فروید بوده. مالینوفسکی معتقد است که هر واقعه اجتماعی باید در چارچوب فرهنگی مورد بررسی قرار گیرد. بطور مثال اگر فروید درباره ی عقده جنسی در بین بومیان سخن می گوید، سخن او باید مبتنی بر دانش علمی از مشاهده مستقیم بومیان باشد. از طرفی مالینوفسکی با تکیه بر جوامعه مادر سالار، بخشی دیگر از عقاید فروید را نقد می کند. او معتقد است در جوامع بومی، برخلاف نظریات فروید، برخی امور مانند ازدواج گروهی یا پرهیز از مادر زن و امثال آن، در سطح ناخودآگاه رخ نمی دهد. 
او غریزه جنسی را که بنظرش مسئله ارزشمندی در مطالعه انسان شناسی است، با تقسیم جوامع ابتدایی به دو دسته مادرسالار و پدر سالار، بررسی کرده و در ابعاد گوناگون فرهنگی به بحث می گذارد. او این کار را از این نقطه آغاز می کند که، برای بررسی صحیح عقده در خانواده، می بایست آن را در تمدن های گوناگون بررسی و مقایسه کرد، از همین رو مالینوفسکی کتابش را با این بخش بندی آغاز کرده است.


        

                قبل مغول-تاثیر مغول: برابری. نحوه زندگی قبیله ای. ثروت خاص-ازدواج و خانواده-موقع در طبقات مختلف-چند زن مهم

دکتر شیرین بیانی، استاد تاریخ در دانشگاه تهران، از جمله متخصصین تاریخ مغول می باشد که کارهای فراوانی در این زمینه به چاپ رسانده است. یکی از موضوعات بسیار مهم دوران حکومت مغول ها که بیشتر مورد توجه شیرین بیانی بوده است، مسئله زنان بوده. او یک اثر خود را  تماما به وضعیت زنان ایرانی در عصر حکومت مغول ها ( سلسله ایلخانیان) اختصاص داده است. 
شیرین بیانی، کتاب خود را با نگاه مختصری به وضعیت زنان در جامعه ی ایرانی قبل از حکومت مغول ها، آغاز میکند. او به توصیف شرایط اجتماعی و سیاسی زنان در دوره ی غزنویان ( 351 -582 ه )، دوره ی سلجوقی ( 429-590 ه) و دوره ی خوارزمشاهی ( 490-628 ه) پرداخته است و علاوه بر این دو زن قدرتمند دوره ی پیش از مغول (ترکان خاتون و خان سلطان ) را مورد بررسی قرار داده است. 
پس از آن به وضعیت زن ایرانی در دوران حکومت مغولان می پردازد. مغول ها که از سال 616 ه به رهبری چنگیز خان مغول به ایران حمله می کنند، حکومتی را تحت عنوان ایلخانیان در ایران تاسیس می کنند. شیرین بیانی ادعا می کند که در هیچ دوره ای از تاریخ ایران، به اندازه ی دوره ی حکومت مغولان برابری بین زن و مرد دیده نمی شود و این برابری علاوه بر قدرت بسیاری که زنان در تمامی عرصه ها کسب کردند، با مغولان به ایران آمد و با مغول نیز از ایران رخت بربست. او ابتدا به وضعیت زنان در خانواده و ازدواج پرداخته است که ابعادی از وضعیت اجتماعی زنان را پوشش می دهد. پس از آن نیز به وضعیت قدرت زنان در طبقات مختلف می پردازد که زنان هر طبقه چه میزان قدرتی را تجربه می کنند. در فصل پایانی نیز، شیرین بیانی، به توصیفی از وضعیت و شخصیت چند زن مهم و پرقدرت مغول پرداخته است.

        

                فلسفه علم همواره یک مرحله پیش از کسب یک دانش خاص قرار گرفته است. شاید حتی بتوان گفت مرحله ابتدایی کسب یک دانش خاص، دریافت آن است که علم چیست و چگونه به دست آمده است. کتاب چیستی علم، درآمدی است بر مکاتب فلسفی پیرامون علم که تا کنون مطرح شده اند و در زمان هایی نیز تنها مرجع اصلی کسب علم و به کارگیری آن بوده است. 
آلن چالمرز، که استاد فیزیک و تاریخ علم بوده است و پس از آن در رشته فلسفه تحصیل کرده، به این امر مهم پی برده است که قبل از پرداختن به علمی مشخص، باید خود مفهوم علم را واکاوی کرد. در نتیجه ی این عقیده، او کتابی نوشته است تحت عنوان چیستی علم و در این کتاب به این مساله پرداخته است که در طول تاریخ علم چه رویکردی بر علم حاکم بوده است. او اشاره می کند که در مراحل نخستین آشنایی تخصصی با علم، تجربه گرایی و روش های استقرائی که متکی بر مشاهدات تجربی صرف بوده است، تنها شکل پذیرش علم در نزد دانشمندان بوده است. علاوه بر این، تنها کسانی را می توانستیم دانشمند بدانیم که از همین روش تجربی و استقرائی در انجام تحقیقات علمی خود استفاده می کردند. 
در این بین، آلن چالمرز، این اشکال ابتدایی و مسلط برداشت از علم را مورد نقد قرار می دهد و کاستی ها یا معایب آن را اشکار می سازد. به این ترتیب مخاطب این اثر، علاوه بر اشنایی با این مکاتب فلسفی پیرامون علم، می آموزد که چگونه باید اشکال خاصی از علم را مورد نقد و چالش قرار دهد. پس از آن، چالمرز به مکاتب مسلط بر علم تا امروز می پردازد و مجددا چالش هایی برای آن ها ایجاد می کند. با این حال مساله اصلی این کتاب، اشنایی مخاطب با مفهوم اصیل علم است.