داستان زندگی پسر نوجوانی‌ست که با شروع جنگ به جبهه میره  و جایی میره برای خدمت که شاید یکی از خطرناک ترین جاهای جبهه ست، تخریب.
جایی که هر بار دستتو به یه مین میزنی نمیدونی میشه خنثی‌ش کرد یا همین الان توی دستت منفحر میشه.
از اون جهت که اشنایی با این شهدای کمتر شناخته شده و اشنایی با اخلاص عمیقشون به باورهاشون بسیار ارزشمنده، این کتاب رو دوست داشتم. قسمت اول کتاب که از زبان خانواده ش بود فوق العاده بود .قسمت های پایانی کتاب که از زبان همرزمانش بود هم خوب بود و قلم زیبای نویسنده هم مانع از این بود که خسته‌ت کنه.
        

                داستان زندگی زنان یه روستا هست که مردانشون رو بخاطر مبارزه با حکومت گرفتن و خانواده های اونها ماهها توی بی خبری هستن.کتاب اصلا خسته کننده نیست و جذابه و نقطه ی قوت کتاب مکالمه های زنان با مامورای دولت هست که خواننده رو هم غافلگیر و سورپرایز میکنه.
        

                داستان زندگی این ادمها همیشه تکان دهنده‌ن، حالا اگه اون شخص یه دختر دبیرستانی تازه ازدواج کرده باشه که یهویی هجده سال از همسر خلبان عاشق پیشه ش جدا میشه و توی بی خبری کامل می‌مونه.خیلی سخت و عجیبه.
انتخاب عکس روی جلد کتاب فوق العاده و عالیه امیدوارم هیچوقت تغییرش ندن.
        

                کتاب یک برش از زندگی محمدرضا شاه هست و تنها نقطه ی قوت کتاب اطلاعات تاریخی اون میتونه باشه که مشخصه در این باره تحقیق شده.
شیوه ی نگارش کتاب اصلا مورد پسند من نبود، تکرارهای خسته کننده ای داشت و بیش از حد روی ذهن و افکار شاه مانور داده بود.
        

                بودنبروکها اولین اثر توماس مان نویسنده ی المانی ست که در سنین جوانی نوشته.این داستان به زندگی یکی از خانواده های اشراف تاجر المانی میپردازه و با صبر و حوصله افول این خانواده رو نشان میده، لابلای کتاب به اوضاع سیاسی و اجتماعی اون زمان آلمان میشه پی برد اما نویسنده تلاش زیادی برای نشان دادن جامعه و حوادث جاری اون نمیکنه فقط در چندجا که به روند داستان کمک میکنه.
تونی دختر خانواده یکی از شخصیت های اصلی کتابه که به واسطه ی اون چند شخصیت دیگه وارد میشن و بعد از داستان خارج میشن یا به کلی یا با گذاشتن ردی یا اثری از خود.نویسنده در کمال صبر و حوصله جزییات زندگی و کار شخصیت ها رو تعریف میکنه اما هیچ کجای کتاب احساس نکردم خسته شدم یا ذکر جزییات زیاد از حده.اگر میخواید یک اثر فوق العاده با یه ترجمه ی خوب بخونید این کتاب رو پیشنهاد می‌کنم.
        

                پس از بیست سال روایت سلطنت ریا و تزویر است زمانی که پول و قدرت جای ایمان در قلب ها رسوخ می کند. نویسنده سرنوشت جوانی را بازگو می‌کند که در کنار معاویه و زیر دست تربیت پدری شاغل در دستگاه معاویه بزرگ می‌شود اما مادرش که شیفته ی علی علیه السلام و سرسپرده‌ی محبت اهل بیت  است و همنشینی اش با ابوذر قلبش را به سوی نور هدایت میکند.


        

                اول اینکه در کل کتاب رو دوست داشتم،یک روزه خوندمش ولی بعضی از روایت های کتاب ضعیف هستن،،شاید میشد کارهای قویتری رو انتخاب کرد،هر چند کتاب هایی شبیه این، که روایت چند نفر هستن همیشه ضعیف و قوی و متوسط در کنار هم قرار میگیرن،اما داستان بعضی ها هیج چالش خاصی نداشت،یعنی واقعا هیچی نداشت و صرفا یه زندگی معمولی رو روایت کرده بود که خواننده از خودش ممکنه بپرسه خب که چی؟این که چیز خاصی نیست.روایت من مادر نیستم و عموی چهارم رو واقعا دوست داشتم. چشمهایت یه روایت معمولی بود اما اون جایی که مادرش توی اتاق بیمارستان بود و نمیتونست دخترش رو ببینه و دختر مادرش رو صدا میکنه و مادر به سمت صدا میره یهو دیدم دارم گریه میکنم،اون لحظه یه تصویرسازی فوق العاده داشت.روایت مشتری خیلی یهویی و بدون مقدمه تمام شد و انگار که خواننده رو رها میکنه.ولی در کل میتونم بگم که کتاب رو دوست داشتم.
        

                اشتباه کردم خوندمش
بیشتر یه رمان برای رده سنی نوجوانه، هیچ داستان خاصی نداره، فقط یه معرفی از خانواده ست و اتفاقی که اخر داستان متوجهش میشی.کتابیه که اگه این بین چندین صفحه هم بپری چیزی رو از دست ندادی، حتی با اینکه سعی کرده خانواده رو دقیق و کامل توضیح بده ولی من نتونستم وارد فضای داستان بشم،یعنی غرقت نمیکنه.ترجمه ی خوبی نداشت ترجمه کاوان بشیری رو خوندم ولی الان یه ریویو از خواننده انگلیسی زبان و چندخط از کتاب رو به زبان انگلیسی توی گودریدز خوندم متوجه شدم نویسنده از جمله واره و کلمات بی ربط زیاد استفاده کرده و خواننده های انگلیسی زبانم ناراضی بودن از این موضوع،شاید واقعا مترجم تلاش خودشو کرده و به شیوه نگارش متن اصلی وفادار بوده.نمیدونم.
        

                اولین کتابی بود که از محمد طلوعی میخوندم، میتونم بگم بد نبود ولی اون حس حرمان و تنهایی رو توی نوشته ها نتونستم درک کنم، به جز جستار اخر و اون جستاری که درباره ی مهاجرت بود.در کل به نظرم از جستارها نباید انتظار شاهکار بودن داشت چون نویسنده تجربه های خودش رو با ما به اشتراک میذاره و بستگی به قدرت نویسندگی و کلمات داره که چطور به ما منتقل کنه.
        

                کتاب به صورت چند جستار با نشان دادن چهار عکس از قربانیان اسیدپاشی شروع میشه.علت اوردن عکس قربانیان اسیدپاشی در ظاهر بی چهره بودن فعلی ان هاست، و نویسنده با استفاده از این مثال از وابستگی چهره به بدن، هویت،روح و شخصیت صحبت میکنه.از پرتره، عکاسی از چهره و دیدگاههای فلسفی و جامعه شناسی از ثبت چهره از قدیم قبل از اختراع عکاسی و بعد از اون به وسیله ی عکس و چالش ها و علل ثبت چهره بعد از بی چهره شدن از منظر فلسفی و روانشناختی صحبت میکنه.کتاب فوق العاده ای بود برای من که این چندسال اخیر جستارهای نشر اطراف از نویسنده های خارجی رو خونده بودم این کتاب یه سروگردن از خیلی از اونها بالاتر بود.
        

                اندوه اگر از دل بیرون رود ویران می گردد.(ابن عربی) 

اگر به رمان خوندن علاقه دارید این یه رمان پرکشش بود از زندگی و زمانه ی ابن عربی، از سفرهاش به چهارگوشه ی عالم برای پیدا کردن اوتادش، و از زندگی واساتیدش.اگر دنبال اشنا شدن با افکار ابن عربی هستید این کتاب از اونجایی که بیشتر زاده ی تخیل نویسنده هست گزینه ی مناسبی نیست ولی به جرات میتونم بگم هیچ جای این کتاب پونصدصفحه ای خسته نمیشید و نویسنده حوصله ی شما رو سر نمی بره.ترجمه ی الهیاری عالی بود. 

خداوند در مکان و زمان، مرا میان انگشتان خود می چرخاندتا قدر خود را بدانم و از فدر خود فراتر نروم.(از متن کتاب)


        

                جستارها چون چیزی شبیه گفت و گوی ذهنی نویسنده هستن و گویی نویسنده تلاش نمیکنه به متن سروسامان بده، با زبان محاوره متن رو مینویسه،این موضوع هم ترجمه ی متن رو بسیار سخت میکنه که در بیشتر ترجمه ها این ضعف به چشم میاد و واقعا نمیشه گفت ایراد از مترجمه چون جمله های متن اصلی اغاز و پایان مشخصی ندارن طبیعیه که سخت خوانده میشن، طوری که بعضی از پاراگرافا رو باید برگردی از اول بخونی تا موجه منظور نویسنده بشی. دوم اینکه اگه صحبت از مسائل اجتماعی و دغدغه های ذهنی نویسنده باشن خوبه ولی اون جایی که نویسنده به سمت جیتارهای تخصصی میره ،در واقع به هر موضوعی میخواد نوک بزنه بک سری اطلاعات وارد کتاب میشه که ممکنه مخدوش باشه یا علمی نباشه، اونجاهاست که خوندن جستار اذیتت میکنه. ولی خب با تمام این حرف ها من این ڗانر رو دوست دارم ،جستار اولش رو بیشتر از بقیه دوست داشتم.در مورد ترجمه احساس میکنم مترجم تلاشش رو کرده بود ولی خب محاوره ای بودن کتاب واقعا ترجمه رو سخت میکنه
        

                یه رمان سرراست و ساده درباره ی پدربزرگی که پرده خوان سینما بوده زمانی که فیلم های سینما صامت بودن. عاشق سینما بودن پدربزرگ بخش جذاب ماجراست و ما همراه نوه از زمانی که سینمای صامت در حال افول بوده تا زمانی که کلا برچیده میشه و نسل جدید سینما جاش رو میگیره و پدربزرگ بیکار میشه، هستیم. به نظر من شاهکار نبود ولی از خوندنشم پشیمون نیستم
        

                کتاب جذابی بود، نویسنده سعی داشت شخصیت اول کتاب رو منفور نشون بده که همینطورم شده بود و شخصیت بدذات و کثیف رو خوب دراورده بود اما یه نکته ای که توی کتاب برای من جالب بود این بود که اتهاماتی که به یهودیان و صهیونیست ها نسبت میداد دقیقا همونهایی بود که واقعا وجود دارن و ما توی این سالها دیدیم،نه اینکه همه ی یهودی ها، اما وقتی از لابی های یهودی صحبت میکرد چیزی بود که واقعا هست هر چند نویسنده سعی داشت این اتهامات رو در برابر شرور بودن شخصیت اول قرار بده و بگه تمام اینها ساخته و پرداخته ی ذهن همچین ادمهایی هست.از دورانی میگفت که یهودی ستیزی مد شده بود و عده ای از این طریق ارتزاق میکردن.
ترجمه ی کتاب عالی بود،بدون دست انداز و خیلی روان.
نویسنده بهتر بود درباره ی شخصیت های واقعی کتاب توی پانویس توضیح بیشتری میداد یا اگر هم اینکار رو کرده توی ترجمه حذف شده.
        

                من ترجمه ی مهدی غبرایی رو خوندم.کتاب بدی نبود ولی اون اندازه هم کشش نداشت. فضای حسی و احساسی رو نمیتونست خوب منتقل کنه و شخصیت سلیمان که کودک نه ساله ی خانواده بود رو دوست نداشتم.