آیا داستانی شوک‌آورتر از "لاتاری" در تاریخ بشر نوشته شده است؟ گمان نکنم! شاید به همین دلیل است که خانم شرلی جکسن، نویسنده‌ی این داستان، پس از چاپ داستان در مجله‌ی نیویورکر آماج حملات زبانی و حتی فیزیکی خواننده‌ها قرار گرفت؛ آن‌ها از اینکه چنین داستانی حتی در عالم تخیل امکان وقوع داشته باشد شوکه شده بودند!

لاتاری اولین داستان این مجموعه است. بقیه‌ی داستان‌های مجموعه هم با گزینش عالی و ترجنه‌ی فوق‌العاده‌ی جعفر مدرس صادقی کنار هم چیده شده‌اند تا یکی از بهترین مجموعه داستان‌ها از ادبیات معاصر امریکا را شکل دهند.
          

            خوشم نیومد.
من با این کتاب در برنامه‌ی "کتاب‌باز" آشنا شدم. الن هم تعریف بقیه رو خوندم دیدم خیلی فرق هست بین نظر من با بقیه‌ی دوستانی که این کتاب رو خوانده اند. 
بیشتر فکر می‌کنم دلیلش اینه که من میانه‌ی چندان خوبی با داستان کوتاه ندارم. نظر دیگه‌ای ندارم.
پی نوشت: کتاب رو نشر مرکز چاپ کرده، چاپ دهم رو من خریدم، کاغذ بازیافتی و بی کیفیت، جلد معمولی و نرم و فونت بد و صفحه آرایی بدتر که کتاب چاپ سال ۱۳۹۷ رو به کتاب های دهه‌ی ۶۰ شبیه کرده و قیمت ۳۳۵۰۰ تومن. مزخرف محض واقعا برای کتاب با این حجم و کیفیت. جا داره نشر مرکز بره یه گوشه‌ای بشینه و خجالت بکشه.
          

            بسم الله الرحمن الرحیم 

هفت داستان از هفت نویسنده انگلیسی زبان که به استثتای ایشی‌گورو(ژاپنیِ ساکن انگلستان) همه آمریکایی‌اند. 
شش پیوست هم در انتهای کتاب قرار دارد
کتاب شامل سه بخش است: مقدمه، داستان‌ها و پیوست‌ها

مقدمه:
مقدمه کتاب تحت عنوان زنده باد داستان کوتاه، مختصری از زندگی این هفت نویسنده را در بر دارد. نویسندگانی که ادامه دهنده‌ نسل‌های پیش از خود و نسل سوم نویسندگان آمریکایی* هستند.**(به استثنای ایشی گورو)

داستان‌ها:
هفت داستان کوتاه، سخت و کم‌نظیر. داستان هایی که با لاتاریِ شرلی جکسن شروع و با چخوفِ کارور پایان می‌یابند. شروعی طوفانی و پایانی دوست داشتنی.

لاتاری(شرلی جکسن): نقدی خشن بر خشونت! 
خود شرلی جکسن در مورد این داستان می‌گوید: ((من تصور می‌کنم با قرار دادن یک مراسم بی‌رحمانه در زمان حال و در دهکده‌ی خودم، امیدوار بودم خشونت بی‌هدف و غیرانسانی زندگی را به نمایش در آورم.)) 
لاتاری آنقدر صریح و عریان خشونت بشری را به تصویر می‌کشد که جامعه آمریکا و منتقدینِ زمان نوشتن داستان مواجهه‌ای وحشتناک با آن داشتند. بخشی از مشترکین مجله نیویورکر اشتراک‌شان را قطع کردند و عده‌ای هم دیگر سراغ این مجله نرفتند.*** شاید همه این‌ها به این علت بود که جامعه آمریکا فقط سه سال بود از جنگ جهانی خلاص شده بود و سعی می‌کرد تمام خشونت‌ها را کنار بگذارد.
اما بر خلاف واکنش‌های اولیه، چند سال بعد به شدت از این داستان استقبال کرده بودند و آن را یکی از بهترین داستان‌های تاریخ دانستند. 

شام خانوادگی(کازوئو ایشی گورو):
ایشی‌گورو در این داستان به روایت جامعه ژاپنی پس از جنگ جهانی می‌پردازد. جامعه‌ای که اصالت سامورایی‌اش تاب این میزان از شکست را ندارد و برخی افرادش دست به عملی هولناک می‌زنند...

ذوق زبان(آن تایلر): روایت روحیات دو نوع انسان. انسان‌هایی سرد و بی‌روح با انسان‌هایی گرم و پرنشاط. تقابلی که هر چند زیادی پیش پا افتاده می‌نماید، اما ممکن است نتایجی ترسناک به ارمغان آورد.

آن طرف خیابان: شاید سخت‌ترین داستان مجموعه است. فاسِت بعد از چهل سال به زادگاهش برمی‌گردد. آن هم برای بردن ارثیه مختصر مادرش که به تازگی مُرده...
داستانی تماما آمریکایی. شخصیت اول(فاست) ذره‌ای از مرگ مادرش ناراحت نیست و حتی تا حدودی خوشحال است. چرا که مسئولیتی که بابت تنهایی مادرش بر گردن حس می‌کرد، برداشته شده است. البته بدون اینکه خودش بابت این مسئولیت کاری انجام دهد. و در همین وقت که مادرش مرده، او به خاطر مواجهه‌اش با زادگاهش به هیجان آمده و دوست دارد مدام در مورد گذشته‌اش صحبت کند. 

خانه‌ی واندا(آن بیتی): روایت جامعه بی‌بند و بار آمریکایی و سرگردانی نسل جدید. می به خانه‌ی واندا(دوست مادرش) سپرده شده تا مادر می بتواند دنبال ری(پدر می) برود و او را به خانه برگرداند. پدر و مادری که هیچ کدام آنقدر برایشان مهم نیست دخترشان بدون آن‌ها دارد زندگی می‌کند و بابت اهمیت دادن به دخترشان به خود زحمتی نمی‌دهند.

آن میلر دیگر(توبیاس ولف): میلر همراه بقیه سربازان در جنگ حضور دارد. وضعیت بدی دارد و خبر مرگ مادرش را به او می‌دهند. او از این بابت ناراحت نمی‌شود چرا که فکر می‌کند مادر سرباز دیگری که با او شباهت اسمی داشته مرده است و به اشتباه به او گفته‌اند. چرا که دفعه پیش بابت مرگ میلر دیگر(شاید نام داستان از اینجا گرفته شده باشد) هم به او گفته بودند که پدرش مرده است. میلر با این تصور ناراحت نیست و عدم ناراحتی خودش را با فلسفه بافی می‌پوشاند...
داستانی ساده و روایت مردان در جنگ. کسانی که بنا به دلایل عجیب وارد ارتش می‌شوند و سرنوشتی عجیب پیدا می‌کنند.

چخوف(ریموند کارور): حقیقتا نمی‌دانم این نوشته از کارور اصلا داستان است یا نه. قبل از مقدمه و حتی فهرست کتاب یک صفحه از کارور آمده که قضیه نوشتن این نوشته را می‌گوید. او بر اساس زندگی‌نامه چخوف(نوشته‌ی هانری ترویا) این داستان را می‌نویسد و روایت لحظات پایانی زندگی چخوف است. طبیعتا بیشتر بخش‌های این داستان در زندگی‌نامه‌ها روایت نشدند ولی بخش اصلی داستان وجود دارد. 

پیوست‌ها:

شرلی جکسن و لاتاری(جودی اوپنهایمر): جستاری در مورد اتفاقات قبل، حین و بعد از نوشتن و انتشار لاتاری. نکاتی که ذیل داستان لاتاری گفتم مستند به این جستار بود

ریموند کارور_صدایی ملایم و آرام(جی‌ مک اینرنی): جستاری کوتاه در مورد ریموند کارور. جستاری که باعث می‌شود حتی اگر داستانی از کارور نخوانده باشید، شیفته شخصیت او شوید.

چهار جستار دیگر(((نوشتن پیشه‌ی من است))، ((فرم، نه طرح))، ((طرح ندارد عزیزم...))، ((بازنویسی و زندگی: دوباره، از سر))) نیاز به توضیح خاصی ندارند و هر چهارتا در مورد نوشتن(به طور خاص داستان) و مشتقات آنند.

سخن پایانی: لاتاری، چخوف... را دو بار خواندم و بار اول به خاطر سختی داستان‌ها متوجه نشدم. اگر کسی مخاطب جدی داستان نیست و گمان می‌کند رسالت داستان صرفا سرگرم کردن مخاطب است، این مجموعه به کار او نمی‌آید.


*برگرفته از نام و مقدمه کتاب صدای سوم
*نسل اول آمریکایی‌ها نسل ادگار آلن‌پو و نسل دوم نسل شروود اندرسن، فاکنر و همینگوی است. 
*‏**داستان لاتاری در سال ۱۹۴۸ در نیویورکر منتشر شد.