در ابتدا خیال می‌کردم با داستانی در ژانر ترسناک روبه‌رو هستم. نام کتاب و تصویر روی جلد هم مهر تاییدی بود بر این ادّعا. چند صفحه که بیشتر خواندم، به اشتباهم پی بردم. در این کتاب قرار نیست که ارواح خبیثه جولان بدهند، خون‌آشام‌ها به جان انسان‌ها بیفتند یا ردّ و نشانی از طلسم‌ها و جادوها در میان باشد. این کتاب، روایت عریان گوشه‌هایی از تاریخ است که خواندنش بندبند وجودتان را می‌لرزاند. واقعی و تلخ.
        

          داستانی تلخ از دل تاریخ. داستانی غمناک و تاریک بر رنج هایی که بر دختران این سرزمین رفته و هم اکنون به نوعی دیگر می رود. کتاب کم حجم است با ریتمی سریع و کلی گویی که می شود یک ساعته آن را تمام کرد. کتاب برای مخاطب کودک و نوجوان نوشته شده ولی به معنی این نیست بزرگسال از آن غافل شود. تعلیق های کتاب عالی است. روایت غیر خطی است و دارای چند راوی است و رفت و برگشت هایی زمانی مختلف که این به معنی پیچیده بودن نیست.
        

          ۴ ستاره
رده سنی: دبیرستان
*****
واقعا بین ۴ و ۵ ستاره مردد بودم. یه ستاره رو هم کم کردم به‌خاطر این که به نظرم مشخص بود که دنبال یه داستان دم دستی بوده که تاریخ رو روایت کنه.
اما امان از داستان... امان از داستان... چقدر انتخاب تلخی بود برای یه کتاب‌خوندن تفننی توی جاده... دو سه جا روضه اوج می گرفت و واقعا کتاب رو می‌بستم و بغض می‌کردم و...
چه‌ها که بر سر این خاک و این مردم نرفته... چه بلاهایی که خودمون به سر خودمون نیاوردیم...
*****
این طور که می‌گویند تخصص آقای شاه‌آبادی بیرون کشیدن قصه از دل حوادث تاریخی است. این کتاب هم دو روایت موازی دارد که یکی تاریخی و واقعی است (حکایت دختران قوچان) و دیگری معاصر و تخیلی از داستان زندگی چند دختر نوجوان هم‌مدرسه‌ای. داستان‌هایی موازی که از طریق یک کتاب و یک روح به هم وصل می‌شوند.

هر دو داستان بی‌نهایت تلخ‌اند به قدری که در حین خوانش تقریبا 2 ساعتهٔ کتاب چند باری کتاب را با بغض بستم تا گریه‌ام نگیرد. هر چند به نظر می‌رسد که شق معاصر داستان صرفا یک داستان دم دستی است تا بهانه‌ای به دست نویسنده برای روایت تاریخ بدهد، با این حال به خاطر موضوع بکر و پرداخت خوب نویسنده کتاب به شدت خواندنی‌ست و اتفاقا دقیقا برای طیف سنی نوجوان نوشته شده است.
*****
موارد لحاظ شده در رده‌بندی:
۱- داستان شدیدا تلخ است.
۲- خودم حس ژانر وحشت نداشتم ولی بعضی از خواننده‌ها کتاب را در این ژانر دسته‌بندی کردند!
۳- یکی از تم‌های اصلی داستان درباره برخی مشکلات دخترهای نوجوان است. چندتایی دختر نوجوان که به خاطر شرایط سخت از خانه فرار می‌کنند هم در داستان دیده می‌شوند. ممکن است از نظر برخی خانواده‌ها به منزله تشویق برای فرار از خانه تلقی شود.
        

          ترسناک‌ترین‌کتابی‌که‌بر‌اساس‌واقعیت‌بود...
        

          خیلی دوسش داشتم. 
        

          «چرا گریه می‌کنی ?»

تلخ و شور و شیرین و لطیف. رمانی است چند وجهی که با روایت چهار شخصیت‌اش می‌گردد و داستان را شکل می‌دهد. از اسم تلخش باید ترسید. قاعدتا هم با توجه به موضوع‌اش هر آدمی نمی‌تواند بخواندش. مخصوصاً پسر یا دختر نوجوان. حتی مخصوص تر یک دختر نوجوان. بعید نمیدانم که حال دختری در گوشه این کشور با خواندن کمی از این کتاب به هم بخورد. آقای شاه‌آبادی کار را در آورده است و خوب روایت کرده. اگر انقدر ماجرا غمناک نبود می‌گفتم ای کاش رمانی با صفحات بیشتر بود.
        

          کشش داستان ان قدر بالا بود که آن را دو روزه تمام کردم. شروع خیلی خوبی داشت. داستان خودش تلخ است ولی اینکه می دانی بر اساس واقعیت است، ماجرا را غم انگیز تر و دردناک تر می کند. البته درست است بگویم اشاراتی به واقعیت دارد؛ جریان دختران قوچان و واقعه ای که اول کتاب به آن پرداخته شده. ولی آقای شاه آبادی به خوبی داستان را شکل داده اند و به خوبی به اتفاق های افتاده اشاره کرده و آن را درون داستان جای داده اند. شاید همین کشش کتاب را بالا می برد.
 نقطه قوتی که در کتاب خیلی دوست داشتم این بود که بخش های مختلف از زبان آدم های مختلف است. پایان کتاب هم جالب و بامزه بود.
        

          خب، آیا واقعا رمان نوجوان بود؟ نمی‌دونم، خیلی پُر و کامل و بالغ بود. یعنی که کاش همه‌ی رمان‌های نوجوان این‌چنین بودن!
این رمان برای من خیلی جالب بود؛ اول چون درگیر یک تحقیق و ماجراجویی جالب می‌کنه آدم رو که مسلماً دوست داری بدونی به چی ختم خواهد شد. دوم چون من از ماجرای دختران قوچان تا به حال هیچ جایی نخوانده بودم و می‌شه گفت واقعا به اطلاعاتم هم اضافه کرد، که این همون چیزی‌ه که از هر کتاب خوب و مفیدی انتظار می‌ره.
مرموز بودن یک سری اتفاقات توی این رمان، این کشش رو در آدم به وجود می‌آورد که بشینی پاش و یک روزه به پایان برسونیش.ولی پایان! کمی برام مبهم بود. درسته ما فهمیدیم که کلیّت ماجرا چی بود، ولی خود داستان برام عجیب تموم شد. نمی‌دونم، شاید فقط من همچین حسی دارم!
و البته اضافه کنم که دلم براشون کباب شد، برای حکیمه و حکیمه‌ها. چقدر تاریخ می‌تونه دردناک باشه.
بخوانیدش که تا هم بهتون اضافه بشه هم درگیر تمام اتفاقات و عجایب و تلخی‌هاش بشین.
        

          «ما برای آنکه درست جلو برویم، باید پشت سرمان را بشناسیم.»


حمیدرضا شاه‌آبادی و جهان‌بینی‌اش برای من محترم و دوست‌داشتنی‌اند.
رسالتِ روایت تاریخ و آنچه که بر مردمانِ بی‌صدا در سال‌های دور و نزدیک ایران گذشته است.
دو داستان موازی؛ یکی ماجرای دختران قوچانی (که پیش از خواندن این کتاب از آن بی‌اطلاع بودم) که در دورهٔ قاجار به‌دلیل ظلم حاکم قوچان، پدرهای‌شان ناچار به فروش آنها به سواران ترکمنِ اهل شوروی می‌شده‌اند و دیگری اشاره‌ای به برخی دخترانِ امروز ایران که ممکن است نسخهٔ امروزین دخترکان قوچانی باشند.
کتاب را اصلا مناسب نوجوان متوسطه اول نمی‌دانم. یعنی حتا به نوجوان متوسطه دوم هم سخت پیشنهادش می‌کنم.
ولی حتما به همهٔ پدران، مخصوصا پدران دختردار توصیه‌اش می‌کنم.
در ضمن، رمان ایرانی که پایان‌بندی‌ قَدَر داشته باشد، ستودنی است. و کشیده‌ای که با جملهٔ پایانی کتاب به صورت‌تان می‌نشیند!
کتاب را در نمی‌دانم چندمین ماراتن کتابخوانی حلقه کتاب مبنا خواندم. خداوند ارابابانش را حفظ کند :)
        

          خیلی دوست نداشتنی بود برام
        

          یکی از زیباترین رمان‌های ایرانی‌ای بود که خوندم. به نظرم اصلاً نباید گول این رو بخورید که روش نوشته «رمان نوجوان». اگه نوجوان‌ها این کتاب رو بخونن که عالی می‌شه، ولی شمایی که نوجوان نیستی هم بخون، مطمئنم بی‌نهایت لذت می‌بری. گرچه احتمالاً مثل من بی‌نهایت هم گریه می‌کنی.
من چیزی درباره‌ی ماجرای دخترهای قوچان نمی‌دونستم و بعد از خوندنش رفتم درباره‌شون جست‌و‌جو کردم و دلم سخت گرفت. خیلی غریب بود که میرزا
جعفرخان منشی‌باشی می‌خواست از «عدالت» برای مردمی بگه که دنبال «نان» بودن و غریب‌تر و غم‌انگیزتر از اون این‌که احساس می‌کنم اوضاع از اون زمان تا حالا تغییر چندانی نکرده. شیوه‌ی روایی داستان رو هم خیلی دوست داشتم.
        

          فضایی که نویسنده ساخته بود و حسی که منتقل می‌کرد رو دوست داشتم ولی فقط کمی..
        

          بسیار زیبا بود یکی از دوستانم این را برایم خریده بود و از این بابت ازش ممنونم

        

          چهار ستاره در بدایت امر به خاطر انتخاب این موضوع.
        

          داستان عجیب و تلخی داشت. اینکه تو یه زمانی این ماجرا اتفاق افتاده و واقعیت داشته تلخیشو چندین برابر میکنه.
فروخته شدن دختربچه‌های قوچانی از طرف خانواده‌هاشون به سواران ترکمن برای کار تو مزرعه و آشپزخانه‌‌، بخاطر فقر و گرسنگی و بیچارگی😓
حین خوندن مدام از خودم میپرسیدم که مگه میشه یه پدر و مادر، دختر سه چهار ساله‌ی خودشونو بفروشن تا خودشون و بقیه بچه‌هاشون زنده بمونن؟ هر چقدرم زندگیشون سخت و طاقت‌فرسا بوده باشه بازم نمیتونم درکشون کنم، این پدر ومادر حتی از اون خان و حاکم ظالم که تو کتاب ازشون حرف میزنه، چندین درجه ظالم تر و ترسناکترن... با خوندن این کتاب بیشتر از اینکه دلم بسوزه و غمگین بشم، پر از خشم و کینه شدم. دختران فروخته‌ شده‌ی قوچانی قربانی جهل و خودخواهی پدر و مادر خودشون شدن😢 
        

          قلم حمیدرضا شاه آبادی برام همیشه بی نظیره وقتی شروع به خوندن کردم هیچ اطلاعی از داستان نداشتم و تنها به قلم نویسنده اتکا کرده بودم داستان برام جالب بود و حس قبرستان عمودی رو برام زنده کرد بعد فهمیدم داستانی که دارم می خونم ریشه داره در تاریخ شهری که در اون متولد شدم برای همین کتاب رو با دقت بیشتری خوندم و غرق داستان شدم ازش لذت بردم اما بعد به یکباره تموم شد خیلی زودتر از انتظاراتم توی یک روز تمومش کردم و پایان خیلی ساده ای برای من داشت من منتظر چیز های بیشتری توی داستان بودم و این پایان برام جزو شوکه کننده ترین پایان ها بود امیدوار بودم جلد دیگه ای داشته باشه اما پیدا نکردم 
        

          رمان نوجوانی بود  که داستانی تاریخی هم در دل خود داشت. 
شخصیت محوری دختر بود و گوشه ای از ظلم رفته به دختران در گذشته و امروز را به نمایش میگذاشت. 
داستان  کشش خیلی خوبی داشت.
یک ستاره کمتر دادم به خاطر حجم زیاد روایت در داستان که لذت خوانش داستان را کم کرده بود.
        

          زمان مثل یک تابلو نقاشی بزرگ است همه ی اجزایش همزمان با هم حضور دارند این ما هستیم که در یک نقطه تمرکز کردیم و حواسمان از جا های دیگر پرت است 
        

          این کتاب رو وقتی ۱۰ یا ۱۱ سالم بود خوندم  و کاش نمیخوندم چون بعد از تموم کردن این کتاب تا مدتها سمت خوندن کتاب دیگه ای نمیرفتم و متنفر شده بودم از کتاب خوندن😂🤦🏻‍♀️
 اون زمان این برام حکم شکنجه و داشت دام نمی‌خواست بخونمش چون ناراحت میشدم ولی از یه طرفی کنجکاو هم بودم قضیه چیه و چیی میشه به مخصوصا اون قسمتایی که اسامی  دخترا ی زیادی رو که فروخته شده بود  نوشته بود که کلا بهمم ریخت تا یه مدت هنوزم یادمه