کشش داستان ان قدر بالا بود که آن را دو روزه تمام کردم. شروع خیلی خوبی داشت. داستان خودش تلخ است ولی اینکه می دانی بر اساس واقعیت است، ماجرا را غم انگیز تر و دردناک تر می کند. البته درست است بگویم اشاراتی به واقعیت دارد؛ جریان دختران قوچان و واقعه ای که اول کتاب به آن پرداخته شده. ولی آقای شاه آبادی به خوبی داستان را شکل داده اند و به خوبی به اتفاق های افتاده اشاره کرده و آن را درون داستان جای داده اند. شاید همین کشش کتاب را بالا می برد.
 نقطه قوتی که در کتاب خیلی دوست داشتم این بود که بخش های مختلف از زبان آدم های مختلف است. پایان کتاب هم جالب و بامزه بود.