یادداشت‌های ضحی مختارزاده 🇮🇷 (195)

          امتیاز کتاب سه ستاره است، اما به احترام  شجاعت و اراده خانم صادقی، یک ستاره و نصف افزوده می شود.
راستش موقع خواندن کتاب تا حدی شرمنده بودم، شاید من هم تا چند سال پیش جزو همان  افرادی بودم که ابروهایم را با دیدن  خانواده های پرجمعیت بالا می بردم.

در واقع الان هم فکر نمی کنم اعتماد به نفس و اراده  این مدل زندگی را داشته باشم، اما تحسینش می کنم. 


در برابر عزیزانی که هضم این روش زندگی برایشان مشکل است باید بگویم، برای من هم تا حدی همینطور است، اما معتقدم باید و حتما به انتخاب سبک زندگی این خانم و همسرشان احترام بگذاریم. 
حقیقت این است که فلسفه امانیسم و اصالت فرد در برابر خانواده آنچنان با  روح جامعه ما  عجین شده که این خانواده به نظر فضایی می رسند!


        

          این سومین کتابی است که از این نویسنده می خوانم و کم کم دارم به این نتیجه می رسم که هرچه از باربارا پارک گیرم آمد بخوانم! 

منظورم این است که کتاب هایش عالی است.
        

          این کتاب شاید برای نوجوانان نوشته شده، اما من با تمام وجود احساسش کردم .
ناخودآگاه برای پدربزرگ این داستان و برای مادربزرگ خدابیامرز خودم، اشک ریختم. 
من، جیک و مادرش و پسرخاله اش و  حتی خاله اش را  درک می کنم و دوستشان داشتم. این کتاب را درک می کنم و دوست دارم .
در زندگی واقعی نقش من در نگهداری از مادربزرگم حتی کمتر از جیمز بود و این بار بر دوش پدرم، عمه و پسرعمه هایم بود. 
این که ببینی مادربزرگ مورد علاقه ات، همان زن مهربان و دوست داشتنی، جلو چشم هایت محو می شود واقعاً دردناک است و در این کتاب همه این احساس ها به خوبی نشان داده شده بود. نگهداری از فرد آلزایمری برای افراد نزدیک به بیمار، بسیار بسیار خردکننده است و این فرایند بسیار طولانی و فرسایشی است. حقیقتا یک امتحان الهی!

یکی از دوستان در انتهای نظرش درباره این کتاب جمله بسیار زیبا و به جایی نوشته بود:
«پایان متواضعانه کتاب را دوست داشتم.»
واقعاً همینطور است چون این کتاب راجع به زندگی و نگهداری از یک فرد آلزایمری است  و پایان بسیار خوبی داشت و این که دوست دیگری نوشته بود کاش داستان با مرگ پدربزرگ تمام می شد را اصلا قبول ندارم. این کتاب همینطور که هست، یک اثر هنری کلاسیک و کامل است.
👏👏👏👏👏👏
        

          داستان این جلد جالب بود، حتی به نظرم، تاحدی از جلدهای قبلی بهترم هم بود، فقط یک جایی کلی زمان اختصاص داد به یک دورهمی شخصیت ها و خوردن الکل و شرح و بسط طولانی این قسمت واقعاً برایم حال به هم زن بود، اگر این قسمت در کتاب گنجانده نشده بود، حتماً حداقل امتیاز ۴/۵ را به کتاب می دادم. 

همانطور که در یادداشت مربوط به جلدهای قبل نوشتم، این کتاب را به صورت صوتی و بیشتر در باشگاه گوش می کنم تا گوش هایم را  از شر صدای بسیار بلند موسیقی باشگاه حفظ کنم (محتوای آهنگ ها که معمولا چرت و پرت است، اما برای من این صدای بلند خیلی آزاردهنده تر است)، اما وقتی به این قسمت رسیدم، مطمئن نبودم کدام بدتر است، آهنگ باشگاه یا صحنه مزخرفی که کتاب صوتی دارد با جزئیات برایم شرح می دهد!
        

          نویسندگی سخت است که اما رمان مذهبی نوشتن به ویژه خیلی خیلی دشوار است. به شهامت و  توانایی آقای نویسنده باید تبریک گفت.
کتاب خوبی است و حتماً ارزش وقت گذاشتن را دارد، اما  گاهی احساس می کردم ادبیات کتاب متعلق به زمان حال است نه دوره تاریخی که داستان در آن در حال وقوع است و این یک کم در ذوق می زد. غیر از این مورد، ایرادی به کتاب نمی توان گرفت.

این کتاب را بعد از کتاب «سر بر دامن ماه» خواندم و آن کتاب، این مشکل را نداشت.
        

          من واقعاً کتاب صوتی را دوست دارم، چون باعث صرفه‌جویی در زمان میشود و چون انتقال مطلب بهتر صورت می‌گیرد، اما انتخاب کتاب صوتی در این مورد خاص اشتباه بود!  نه تنها زمانم صرفه جویی نشد (چون مدام باید برمی گشتم و چند بار یک مطلب را گوش می کردم )، بلکه کمک چندانی هم در فهمیدن بهتر منظور کتاب نکرد. 
در این که کتاب جالبی است، شکی ندارم، اما سخت خوان است به ویژه قسمت «درآمد، اکنون تحت فشار قیچی وار ... ». هم خود مطلب سخت است، هم سخت نوشته شده و برای خواننده ای که عادت به متن های سخت ندارد(مثل من)، زمان می برد تا آن را بفهمد. دو بار کامل ۶۸ دقیقه را گوش کردم تا  مطمئن شوم دقیقاً همه منظورش را فهمیده ام. به نظرم میشد متن را کمی ساده تر و روانتر نوشت.

اما خبر خوب این که به محض عبور از سد «درآمد» بقیه قسمت ها به میزان قابل توجهی، واضحتر و روانتر هستند و ساده تر فهمیده می شوند.

نکته مهم حین خواندن یا گوش کردن این است که به نظرم حتماً نیاز به نکته برداری و یادداشت کردن دارد، حالا البته من که در گوشی گوش می کردم، در همان موبایل هم یادداشت بر داشتم، که به شما دوستان عزیز رحم می کنم و یادداشت های طولانی ام را به اشتراک نمی گذارم!
یادداشت هایم از کتاب طولانی شد چون واقعا و حقیقتا نکته های جالب زیاد دارد. 
کتاب خیلی خوبی است و یکی از فانتزی هایم این است که ترکیب یادداشت ها و نکته‌ های این کتاب و یکی دو تا کتاب دیگر را به صورت روان جمع بندی  کنم تا به صورت مستدل به بعضی عزیزان توضیح دهم که چرا این تمدن غرب و مدرنیته نه تنها به درد من انسان شرقی نمی خورد، بلکه به درد خود انسان غربی هم نخورده و نمی خورد، که از جمله نویسندگان این کتاب و جناب آقای تیلور هم تا حدی به ضعف های  جدی آن اذعان دارند.


        

          من نسخه ترجمه فارسی در ایران صدا را شنیدم و باید بگویم که بامزه و تقریباً آرامش بخش بود‌. 
پیام اصلی کتاب :این که همیشه راجع به هرچه هستیم و  هر چه احساس می کنیم، به ویژه با همسر، روراست باشیم. این پیام خوب و مهمی است، اما راستش به نظرم زوجین قبل از خود افشاگری باید بتوانند به هم اعتماد کنند و مطمئن باشند که می توانند به هم اتکا کنند و این مدتی بعد از ازدواج شکل می گیرد و زمان می برد.
        

          کتاب واقعاً مناسبی بود برای دهه اول محرم. با وجودی که بعضی روایت ها، معمولی بودند(که با عدد ۲ مشخص شدند)، اما بیشترشان بسیار خوب اند(که جلویشان عدد ۱ را  نوشته ام) و بعضی بسیار عالی (که ستاره گذاشتم). 

حتماً جلدهای دیگر را هم خواهم خواند.
        

          داستان جالبی دارد. وقتی چند صفحه خواندم، یادم آمد چندین سال پیش فیلمی هم از این داستان ساخته شده که از چنین ایده جذابی، یک فیلم به شدت معمولی ساخته بودند!
من نسخه ترجمه مانی فرخی انتشارات آذرباد در فیدیبو را خواندم.
تا  حدود دو سوم کتاب، مسحور این ایده ناب و جریان کتاب بودم و بی وقفه ادامه دادم، اما از یک جایی به بعد به نظرم شرح بدبختی و تقلا تاد بی نوا در بقا در این دنیای بی رحم و در نهایت بی کسی، خیلی زیادی  بود و کش آمد و کم کم حوصله ام را سر  برد، به طوری که وقتی کتاب را تمام کردم، یک «آخیش تمام شد» بزرگ  بود برایم!
سپس با یک گفتگوی درونی با خودم به این نتیجه رسیدم که واقعا آدم این نیستم که بشینم چند جلد دیگه را هم بخوانم و به نظرم ارزش وقتم را ندارد و در نتیجه تنها گزینه معقول این بود که دست به دامان هوش مصنوعی شوم و  آخر داستان را بفهمم و راجع به سرنوشت تک تک شخصیت ها هم  اطلاع پیدا کنم و خداحافظ☺️
البته نباید بی انصافی کنم و با وجودی که جلد یک، کش پیدا کرد، اما تا لحظه آخر هیجان انگیز بود. با توجه به انتهای کتاب که از چت جی بی تی فهمیدم،  خوشحالم که جلدهای بعد را نخواندم.
        

          من نسخه ترجمه شده توسط خانم «شهین ریاحی مدوار» از انتشارات حباب را خواندم. 

همیشه راجع به این کتاب کنجکاو بودم و خوشحالم که فرصت انتظار در مطب دکتر، این اجازه را داد که این کتاب مختصر و مفید را بخوانم.(چقدر ممنونم از دکترهایی  که در اتاق انتظار مطب، با کتاب های شخصی شان، یک کتابخانه جمع و جور  درست کرده اند)

کتاب، ایده درست و  جالبی را به خوبی مطرح کرده است.
این که اگر اعتقاد داریم کاری درست است، از تنهایی و طرد شدگی نترسیم و این البته کار بسیار دشواری است و نیاز به اراده پولادین دارد و برای انسان ها که ذاتا اجتماعی هستند، ترس از طرد شدگی و تنهایی، خودش یک درد بزرگ است چه رسد به اینکه واقعا هم اتفاق بیافتد! 
بنابراین بی دلیل نیست که کسانی که چنین انتخاب هایی می کنند، از سوی جامعه ستوده می شوند و به عنوان قهرمان به آن ها نگاه می شود، گاهی در زمان حیاتشان و گاهی سال ها پس از وفاتشان! البته اگر انتخاب  شنا بر خلاف جهت جریان جامعه برای هدف مقدس و درست و انسانی باشد، که همین نکته کلیدی و حساس  باعث می شود به جمله دیگری از کتاب برسیم که  حتما نیاز به توضیح دارد:
«تنها قانون حقیقی آن است که به آزادی منجر شود ، قانون دیگری وجود ندارد »
این  جمله  تحت شرایطی می تواند، درست باشد. اگر با من موافق هستید که انسان ، مخلوق خدا است و او آفریده اش را در زمین رها نکرده، می توانید بقیه متن را بخوانید، وگرنه که وقتتان را هدر ندهید.
روح انسان، نمی تواند خالی بماند یا با خدا پر می شود یا با شیطان. هرکس ادعا کرد که روح می تواند در منطقه بی طرف بماند و بی توجه به خدا، زندگی کند، بدانید که القائات شیطان را واگویه می‌کند. 
حتی متعصب ترین آتئیست ها هم  به خلائی که نبود خدا در روحشان ایجاد کرده ، اقرار کرده اند، حالا  ما باور داریم خدا این قدر مهربان است که برای جلوگیری از سرگشتگی روح انسان، کتاب راهنما و  تعدادی افراد برگزیده فرستاده که کتاب راهنما را برای انسان ها  توضیح دهند و این یعنی یک سری قوانین وجود دارد و این یعنی برای رسیدن به آزادی واقعی باید این قوانین حقیقی را دنبال کرد. اگر با توجه به این مفهوم، جمله کتاب را بخوانیم، می توانیم بگوییم که بله، این جمله درست است.


        

          نصف پنج امتیاز یعنی دو ستاره و نیم، چون، نصف اول کتاب خیلی خوب بود و از یک جایی به بعد فهمیدم فقط برای اینکه تموم بشه دارم ادامه می دهم و کنجکاو نبودم که بعد چی میشه. 

ارتباط خاص الیزابت با کتاب ها و مدل های عجیب و جالب کتاب ها، علت علاقه اولیه ام به این کتاب بود.
        

          هر چی فکر می‌کنم، به نظرم میاد، خریدن نسخه چاپی این کتاب یک اشتباه خیلی گران است. از انتخابی که کردم و نسخه صوتی را گوش می‌دهم بسیار خوشحالم، این طوری هم سرگرم کننده است، هم این که در حین گوش کردن به کارهای دیگر در خانه و محل کار رسیدم و لذت بردم. در صورت خواندن نسخه چاپی، حتماً از وقتی که تلف کرده بودم حسابی کفری می‌شدم. از تولید این نسخه صوتی با کیفیت بسیار متشکرم💐💐
        

          کتاب عالی،  راجع به خانواده واقعی روح الله خمینی موسوی (قدس سره)!
حداقل بخشی از این کتاب راجع به این عاشقان بی ادعا است 

این کتاب هم به لطافت پر است و هم  گاهی به خشونت ...

کتاب، تاریخ می گوید، بی ادعا و خلاقانه، به نحوی که کسالت آور نیست. مخصوصاً برای من که چیزی از تاریخ  به ویژه تاریخ عراق، نمی دانستم بسیار جالب بود.

به نظرم این که نسخه صوتی را تهیه و گوش کردم، انتخاب خوبی بود، چون کمک کرد که تکه های فارسی عربی را بهتر پیش بروم و البته که مطمئنم کرد که خرید نسخه چاپی آن حتما ارزش دارد.

قسمتی از کتاب در وصف امام:

در خودش آن قدر چیز برای تماشا داشت که کنار زدن پرده برایش محقر بود

آدمی که درونش وسیع باشد این طوری است این طوری راه می رود رد نگاهش معلوم نیست قدم برداشتنش با طمانینه و آراسته و آرام  است 

        

          الان من واقعا ناراحت ام. اول باید بگم که کتاب بسیار هیجان انگیز و جالبی بود، اما روند نیمه دوم کتاب و انتهای کتاب را دوست نداشتم.

 راستش«دوست نداشتم» ، خیلی توصیف ناقصی از احساسم است، در واقع الان سردرد دارم و کار و زندگی ام را ول کردم تا کتاب را تمام کنم و آخرش هم که این طوری!!!!! 
خلاصه کتاب  را که در بین نظرات یکی از دوستان آمده بود، خواندم و و پلات کلی خیلی جذاب به نظرم آمد و شروع به خواندن کردم، فکر نمی کردم این قدر حالم گرفته شود. اگر به من باشد، به هرکسی که بپرسد، میگویم این کتاب را نخواند، اعصابم را بهم ریخت. واقعاً ناامیدکننده بود.

اگر سریال You  را دیده اید و خوشتان نیامده، از این هم خوشتان نمی آید.

        

          خیلی بامزه بود، کلی حالم  خوب شد، با وجودی که کتاب راجع به طلاق بود! تاکید می‌کنم که کتاب راجع به اثر طلاق والدین بر کودکان بود و با این وجود به معنای واقعی کلمه، یکی از حال خوب کن ترین ها.

از این جا به بعد شاید اسپویل داستان 💣👇

و  حالا از قسمت سرگرم کننده کتاب که بگذریم:
به نظرم کتاب قبلی این نویسنده، یعنی «ازدواج مادرم و بدبختی های دیگر » واقع گرایانه تر و جدی تر بود‌ (شاید علت این که از این کتاب این قدر لذت بردم همین بود که با توجه به کتاب قبلی انتظار  نداشتم این قدر خوشحالانه باشد). در این کتاب همه چیز خیلی خوب بود و باور کنید این یک اشکال است، طلاق تا جایی که من اطلاع دارم هیچوقت این قدر صلح آمیز نبوده و نیست!
 و بعد هم میشه یکی شماره این دکتر روانشناسی که شب و روز و وقت و بی وقت، به این خوبی و موثری پاسخگو است  را به من بدهد؟! خیلی سپاسگزار میشوم!

        

          کتاب تمام شد و وضعیت کتاب این است که می بینید! پر از نشانه هایی که باید هر از چندی بهشون مراجعه کنم.

خواندنش طول کشید، نه به علت سخت بودن متن یا ملال آور بودن مطالب، برعکس خیلی خوب بود و به همین دلیل دلم نمی خواست تموم بشه، دلم نمی خواست وارد قفسه کتاب های خوانده شده، بشه و فراموشش کنم.
        

          در این جلد، چند تکه جالب داشت، برای نمونه، فصل دوم بخش سوم و  فصل پنجم بخش اول بامزه است.  



        

          طرح کلی داستان را دوست داشتم. پایان بندی هم از نظر غافلگیر کننده بودن، بَدَک  نبود. دلیل امتیاز پایینی  که به کتاب دادم این است که  احساس می کنم  یک جورهایی نویسنده به خواننده ها نارو زده و نه از اون مدل رو دست خوردن ها که خوشم بیاد و مثلاً بگم به به چه نویسنده باهوشی،  بیشتر الان این طوری ام که:
 جناب نویسنده، مسخره کردی من را؟! شوخی می کنی دیگه نه؟! 

        

          اصلا شیرین نبود، ولی خیلی خوب بود. وادار شدم به این فکر کنم که در چنین موقعیتی، اگر  جزو مردم آن شهر بودم، چه رفتاری می کردم؟!  و صادقانه بگویم، حتی فکر بودن در این موقعیت و چنین دو راهی، وحشتناک است.
        

          در ابتدا معمولی به نظر می آمد، ولی ادامه غافلگیر کننده و پایان  درستی داشت. از نویسنده این کتاب فیلم  In Bruges  را سال ها پیش دیده  بودم و دوست داشتم و الان با وجود تلخ بودن، از این  نمایشنامه هم خوشم آمد.