یادداشت ضحی مختارزاده 🇮🇷

        این کتاب شاید برای نوجوانان نوشته شده، اما من با تمام وجود احساسش کردم .
ناخودآگاه برای پدربزرگ این داستان و برای مادربزرگ خدابیامرز خودم، اشک ریختم. 
من، جیک و مادرش و پسرخاله اش و  حتی خاله اش را  درک می کنم و دوستشان داشتم. این کتاب را درک می کنم و دوست دارم .
در زندگی واقعی نقش من در نگهداری از مادربزرگم حتی کمتر از جیمز بود و این بار بر دوش پدرم، عمه و پسرعمه هایم بود. 
این که ببینی مادربزرگ مورد علاقه ات، همان زن مهربان و دوست داشتنی، جلو چشم هایت محو می شود واقعاً دردناک است و در این کتاب همه این احساس ها به خوبی نشان داده شده بود. نگهداری از فرد آلزایمری برای افراد نزدیک به بیمار، بسیار بسیار خردکننده است و این فرایند بسیار طولانی و فرسایشی است. حقیقتا یک امتحان الهی!

یکی از دوستان در انتهای نظرش درباره این کتاب جمله بسیار زیبا و به جایی نوشته بود:
«پایان متواضعانه کتاب را دوست داشتم.»
واقعاً همینطور است چون این کتاب راجع به زندگی و نگهداری از یک فرد آلزایمری است  و پایان بسیار خوبی داشت و این که دوست دیگری نوشته بود کاش داستان با مرگ پدربزرگ تمام می شد را اصلا قبول ندارم. این کتاب همینطور که هست، یک اثر هنری کلاسیک و کامل است.
👏👏👏👏👏👏