کتابی که دست من بود از انتشارات نیک فرجام بود و  ترجمه خوبی نداشت خیلی از کلمه جاناتان استفاده میکرد که این باعث از بین رفتن زیبایی متن میشد
        

          دوستِش داشتم، خیلی حس خوب داشت، فکرم رو قلقلک می‌داد.فقط گاهی کمی کسل‌کننده می‌شد 
        

          نمیدونم چی‌میشه بعضی کتاب ها انقدر شهرت پیدا میکنه . کم کم دارم به این نتیجه میرسم این شهرت ها چیزی جز مافیای فروش یا .... نیست . واقعا کتاب بیخود و پوچی بود
        

          اونقدر واسم جالب نبود. شاید هنوز نتونستم درکش کنم ولی خوندنش بد نیست...
        

          برای اقتباس پویانمایی بهش فکر می‌کنم.
        

          نماد های فوق‌العاده قوی در قالب یه داستان شاید کوتاه همزمان چرخه عشق و نفرت نگاه های تابو گونه فطرت نامحدود و طریقه مواجهه باهاش و... رو هر چند گذرا بیان کرد و خوندنش مثل خونده خلاصه تمام اوناست شاید نسبت به هر موضوعی که دست گذاشته همه جانبه نگاه نکرده باشه یا حتی اشتباه باشه نگاهش ولی خوندنش سرشار از لذت هست
        

          اولش که کتاب رو خریدم با توجه به جلد و تعداد صفحات کمش فکر نمی کردم کتاب جذابی باشه 
کاملا اشتباه می کردم 
اونقدر جذب داستان شدم که نتونستم زمین بزارمش و یکسره اون رو خوندم 
چندین بار کتاب رو خوندم و هر بار غرق تلاش برای فهم موضوعات کتاب بودم 
فکر می کنم از هر کتاب انگیزشی دیگری بر من یا هر نوجوون دیگه ای تاثیر گزار تر باشه
        

          بهره ما از جهان بعدی، وابسته به چیزهایی  است که در این جهان می‌آموزیم.
        

          خوب بود ولی سلیقه من نبود اصلا
        

          بسیار دقیق و قابل تأمّل است:
شناخت خود و قدر و منزلت خود، درک معنای زندگی، حضور در هستیِ یکپارچه و بی نهایت مطلق؛ به صورت ساده و در قالب داستانی دارای نمادهای دقیق روایت شده است.
        

          از کتاب ی جمله رو خیلی دوست داشتم
میگفت بدن شما چیزی نیست جز
افکار شما....
        

          متفاوت بودن ،
بلند پرواز بودن ،
آرزو های بزرگ داشتن ،
فراتر از افکار اطرافیان قدم گذاشتن ،
و  ...
گناه نیست!
اما این خودمونیم که باید آجر های شجاعتِ درونمون رو روی هم بزاریم
تا به قله‌ی آرزوهامون برسیم
مثل جاناتان🍀:)))

        

          برای تمام آن‌هایی که انگار بلد نیستند تنهایی قدم بردارند اما حقیقت این است که قلبشان اجازه نمی‌دهد کسی را با خودشان هم‌راه نکنند،
برای آن‌هایی که راه‌های رفته را هزاران بار طی می‌کنند تا دیگری را با خود همراه کنند،
برای تمام مربّی‌های این جهان،
برای تمام کسانی که خوب می‌دانند برای اینکه مصداق «لفی خسر» نشوی، باید دست‌گیرِ دیگری باشی،
برای کسانی که در مسیر انسان شدن، نقطهٔ پایانی متصوّر نیستند، 
برای تمامِ افرادِ مدام در اضطراب‌ِ حرکت، 
و در نهایت برای تمامِ عاشقانِ این جهان :)
        

          کتاب خوبیه و ماجرای جالبی داره ، برای کسایی خوبه که ترس از قدم برداشتن به سمت هدف هاشون دارن 
        

          ‍ جاناتان مرغ دریایی نامی است که شاید مرغ‌های دریایی را در ذهن اغلب آدم‌ها، پررنگ کرده.

شخصیت اصلی داستان، مرغی دریایی است و داستان از تفکرات جاناتان شروع می‌شود. جاناتان که در سن پرواز قرار دارد، هدفی والاتر از پریدن در سرش می‌پروراند. اوج گرفت و فرود آمدن‌هایی مطابق روحش باعث شده تا با خانواده و هم‌نوعانش دچار چالش شود. خانواده‌ای که مدام او را به طبیعت معیار خود سوق می‌دهند و یاداوری می‌کنند با زیر پا گذاشتن شیوه پرواز، گرسنه خواهد ماند و خیلی زود محکوم به فناست. مادرش نگران پوست و استخوان شدن پرنده کوچکش است و پدرش دلواپس رسیدن زمستان و بی‌غذایی پسرش. اما جاناتان، در عین احترام، در ذهن خود رویایی می‌پروراند که هدفش شده.
نقطه عطف داستان اما از زمانی پی‌ریزی می‌شود که جاناتان از دسته هم‌گروهی‌هایش اخراج می‌شود. جسارت جاناتان، سرپیچی تلقی می‌شود.
جاناتان در آن لحظه جدایی، به تنهایی در آسمان اوج می‌گیرد، فرو می‌رود و در پی دستیابی به هدف خود، لحظه‌‌ای فرو نمی‌گذارد. و شاید درست در لحظه‌ای که گمان می‌کنی تنهایی و کسی را برای همراهی نداری، کسانی پیدا می‌شوند که با تو هم‌عقیده و هم‌مسیرند. کسانی که تو را به نقطه هدف نزدیک‌تر می‌کنند و هم‌قدم با تو، راه‌های نو را باز می‌کنند.
جاناتان در روزهایی که به ظاهر در تبعید به سر می‌برد، کسانی را ملاقات کرد که نگاه نوی او را به رسمیت شناختند و حتی دریچه تازه‌ای به زندگی پیش رویش باز کردند.
جاناتان در دسته تبعیدی‌ها هر روز به اوج نزدیک‌تر می‌شد و کسی شگفتی رفتارش را به سخره نمی‌گرفت، چه بسا که با جدیت او را به رسیدن تشویق می‌کردند.
و در نهایت، زمانی که چیانگ، سردسته مرغان تبعیدی هجرت می‌کند، سردمداری دسته مرغان دریایی به جاناتان و دوستانش سپرده می‌شود. کسانی که برای رسیدن به هدف، جسارت داشتند و خسته نمی‌شدند. برمی‌گشتند و اشتباهات را نگاه می‌کردند و باز از نو.
جاناتان در تاثیر این نوع نگرش، روزی به دسته قدیمی خود باز می‌گردد و دیگر نگاه سرزنش‌گر هم‌گروهی‌های گذشته‌اش، برایش بی‌ارزش است. مرغ‌دریایی تمام تلاشش را برای خودش بودن می‌کند. در پی متمایز بودن نیست و اما هست. و این مغرورش نمی‌کند، بلکه امید ادامه راه را می‌دهد.
جاناتان مرغ‌دریایی، داستان بلندی مختصر اما تاثیرگذار که در جای‌جایش، بخشی از من را برای من تداعی می‌کرد. پیدا کردن کسانی که هم‌طراز من باشند و درکم کنند، و برای رسیدن به هدف کنارم بمانند. دست‌هاشان را به تشویق برهم‌ می‌کوبند و توانمندی‌ها را می‌بینند. نقاط قوت را روشن می‌کنند و برای همرنگ جماعت بودن، ترغیبت نمی‌کنند. کسانی که امید را در دل زنده نگه می‌دارند و از تنهایی به اوج رسیدن را نشانت می‌دهند. امیدی که جاناتان مرغ‌دریایی در دلم زنده کرد، باعث شد بیشتر یقین کنم که پس از هر طرد شدنی، رسیدنی وجود دارد. و چه بسا کسانی که پیرو راهت شوند و رستگار.



جاناتان مرغ دریایی/ ریچارد باخ
ترجمه نسیم امیرعظیمی 
نشر ثالث