کتابی که دست من بود از انتشارات نیک فرجام بود و  ترجمه خوبی نداشت خیلی از کلمه جاناتان استفاده میکرد که این باعث از بین رفتن زیبایی متن میشد
        

          اصلا دوسش نداشتم
یع کتاب انگیزشی که ساده‌تر از این نمیشد نوشتش
        

          می دانست که بدون تلاش به هدف خود نمیرسد ،
پس از طلوع تا غروب در حال تلاش بود 
        

          خوب بود ولی سلیقه من نبود اصلا
        

          اونقدر واسم جالب نبود. شاید هنوز نتونستم درکش کنم ولی خوندنش بد نیست...
        

          جاناتان متحیر گفت: سر در نمی آوردم چرا توی این دنیا هیچ کاری سخت تر از این نیست که پرنده ای را متقاعد کنیم که آزاد است و می‌تواند این واقعیت را به خودش ثابت کند، به شرط آن که کمی برای تمرین و تلاش وقت بگذارد! چرا باید آنقدر دشوار باشد؟

پ.ن: طرح کلی داستان تصمیم‌گیری بر سر یک دوراهی است: ماندن و رکود یا رفتن و صعود، داستان مرغ دریایی‌ای که نمی‌خواهد مثل بقیه مرغان دریایی زندگی کند، می‌خواهد تندتر و بالاتر پرواز کند. اما هم نوعانش تغییر را دوست ندارند و او را از جمع خود می‌رانند. اما به راستی، جاناتان تنها مانده است یا مرغانی که او را راندند؟

پ.ن۲: شاید براتون جالب باشه که کتاب، هدیه ی اعتکاف بود... یه هدیه ی کاملا مرتبط با موضوع

#کتاب_نوجوان
#معرفی_کتاب
#جاناتان_مرغ_دریایی
#ریچارد_باخ
#کاوه_میرعباسی
        

          اولش که کتاب رو خریدم با توجه به جلد و تعداد صفحات کمش فکر نمی کردم کتاب جذابی باشه 
کاملا اشتباه می کردم 
اونقدر جذب داستان شدم که نتونستم زمین بزارمش و یکسره اون رو خوندم 
چندین بار کتاب رو خوندم و هر بار غرق تلاش برای فهم موضوعات کتاب بودم 
فکر می کنم از هر کتاب انگیزشی دیگری بر من یا هر نوجوون دیگه ای تاثیر گزار تر باشه
        

          بسیار دقیق و قابل تأمّل است:
شناخت خود و قدر و منزلت خود، درک معنای زندگی، حضور در هستیِ یکپارچه و بی نهایت مطلق؛ به صورت ساده و در قالب داستانی دارای نمادهای دقیق روایت شده است.
        

          کتاب خوبیه و ماجرای جالبی داره ، برای کسایی خوبه که ترس از قدم برداشتن به سمت هدف هاشون دارن 
        

          کتاب قشنگی بود، داستان خوبی داشت
یک داستان کوتاه که داخل یک روز میشه خوند.
        

          دوستِش داشتم، خیلی حس خوب داشت، فکرم رو قلقلک می‌داد.فقط گاهی کمی کسل‌کننده می‌شد 
        

          برای اقتباس پویانمایی بهش فکر می‌کنم.
        

          نماد های فوق‌العاده قوی در قالب یه داستان شاید کوتاه همزمان چرخه عشق و نفرت نگاه های تابو گونه فطرت نامحدود و طریقه مواجهه باهاش و... رو هر چند گذرا بیان کرد و خوندنش مثل خونده خلاصه تمام اوناست شاید نسبت به هر موضوعی که دست گذاشته همه جانبه نگاه نکرده باشه یا حتی اشتباه باشه نگاهش ولی خوندنش سرشار از لذت هست
        

          من نسخه ترجمه شده توسط خانم «شهین ریاحی مدوار» از انتشارات حباب را خواندم. 

همیشه راجع به این کتاب کنجکاو بودم و خوشحالم که فرصت انتظار در مطب دکتر، این اجازه را داد که این کتاب مختصر و مفید را بخوانم.(چقدر ممنونم از دکترهایی  که در اتاق انتظار مطب، با کتاب های شخصی شان، یک کتابخانه جمع و جور  درست کرده اند)

کتاب، ایده درست و  جالبی را به خوبی مطرح کرده است.
این که اگر اعتقاد داریم کاری درست است، از تنهایی و طرد شدگی نترسیم و این البته کار بسیار دشواری است و نیاز به اراده پولادین دارد و برای انسان ها که ذاتا اجتماعی هستند، ترس از طرد شدگی و تنهایی، خودش یک درد بزرگ است چه رسد به اینکه واقعا هم اتفاق بیافتد! 
بنابراین بی دلیل نیست که کسانی که چنین انتخاب هایی می کنند، از سوی جامعه ستوده می شوند و به عنوان قهرمان به آن ها نگاه می شود، گاهی در زمان حیاتشان و گاهی سال ها پس از وفاتشان! البته اگر انتخاب  شنا بر خلاف جهت جریان جامعه برای هدف مقدس و درست و انسانی باشد، که همین نکته کلیدی و حساس  باعث می شود به جمله دیگری از کتاب برسیم که  حتما نیاز به توضیح دارد:
«تنها قانون حقیقی آن است که به آزادی منجر شود ، قانون دیگری وجود ندارد »
این  جمله  تحت شرایطی می تواند، درست باشد. اگر با من موافق هستید که انسان ، مخلوق خدا است و او آفریده اش را در زمین رها نکرده، می توانید بقیه متن را بخوانید، وگرنه که وقتتان را هدر ندهید.
روح انسان، نمی تواند خالی بماند یا با خدا پر می شود یا با شیطان. هرکس ادعا کرد که روح می تواند در منطقه بی طرف بماند و بی توجه به خدا، زندگی کند، بدانید که القائات شیطان را واگویه می‌کند. 
حتی متعصب ترین آتئیست ها هم  به خلائی که نبود خدا در روحشان ایجاد کرده ، اقرار کرده اند، حالا  ما باور داریم خدا این قدر مهربان است که برای جلوگیری از سرگشتگی روح انسان، کتاب راهنما و  تعدادی افراد برگزیده فرستاده که کتاب راهنما را برای انسان ها  توضیح دهند و این یعنی یک سری قوانین وجود دارد و این یعنی برای رسیدن به آزادی واقعی باید این قوانین حقیقی را دنبال کرد. اگر با توجه به این مفهوم، جمله کتاب را بخوانیم، می توانیم بگوییم که بله، این جمله درست است.


        

          "جاناتان، مرغ دریایی" داستان پرواز، آزادی و فراتر رفتن از حد و مرزه. یه تلنگر برای همه‌ی اونایی که نمی‌خوان توی چارچوب‌های تکراری زندگی گیر کنن و جرات دنبال کردن رویاهاشون رو دارن.


        

          از کتاب ی جمله رو خیلی دوست داشتم
میگفت بدن شما چیزی نیست جز
افکار شما....
        

          متفاوت بودن ،
بلند پرواز بودن ،
آرزو های بزرگ داشتن ،
فراتر از افکار اطرافیان قدم گذاشتن ،
و  ...
گناه نیست!
اما این خودمونیم که باید آجر های شجاعتِ درونمون رو روی هم بزاریم
تا به قله‌ی آرزوهامون برسیم
مثل جاناتان🍀:)))

        

          از اون انگیزشی هایی که  نمی خوام دوباره بخونم
        

          ‍ جاناتان مرغ دریایی نامی است که شاید مرغ‌های دریایی را در ذهن اغلب آدم‌ها، پررنگ کرده.

شخصیت اصلی داستان، مرغی دریایی است و داستان از تفکرات جاناتان شروع می‌شود. جاناتان که در سن پرواز قرار دارد، هدفی والاتر از پریدن در سرش می‌پروراند. اوج گرفت و فرود آمدن‌هایی مطابق روحش باعث شده تا با خانواده و هم‌نوعانش دچار چالش شود. خانواده‌ای که مدام او را به طبیعت معیار خود سوق می‌دهند و یاداوری می‌کنند با زیر پا گذاشتن شیوه پرواز، گرسنه خواهد ماند و خیلی زود محکوم به فناست. مادرش نگران پوست و استخوان شدن پرنده کوچکش است و پدرش دلواپس رسیدن زمستان و بی‌غذایی پسرش. اما جاناتان، در عین احترام، در ذهن خود رویایی می‌پروراند که هدفش شده.
نقطه عطف داستان اما از زمانی پی‌ریزی می‌شود که جاناتان از دسته هم‌گروهی‌هایش اخراج می‌شود. جسارت جاناتان، سرپیچی تلقی می‌شود.
جاناتان در آن لحظه جدایی، به تنهایی در آسمان اوج می‌گیرد، فرو می‌رود و در پی دستیابی به هدف خود، لحظه‌‌ای فرو نمی‌گذارد. و شاید درست در لحظه‌ای که گمان می‌کنی تنهایی و کسی را برای همراهی نداری، کسانی پیدا می‌شوند که با تو هم‌عقیده و هم‌مسیرند. کسانی که تو را به نقطه هدف نزدیک‌تر می‌کنند و هم‌قدم با تو، راه‌های نو را باز می‌کنند.
جاناتان در روزهایی که به ظاهر در تبعید به سر می‌برد، کسانی را ملاقات کرد که نگاه نوی او را به رسمیت شناختند و حتی دریچه تازه‌ای به زندگی پیش رویش باز کردند.
جاناتان در دسته تبعیدی‌ها هر روز به اوج نزدیک‌تر می‌شد و کسی شگفتی رفتارش را به سخره نمی‌گرفت، چه بسا که با جدیت او را به رسیدن تشویق می‌کردند.
و در نهایت، زمانی که چیانگ، سردسته مرغان تبعیدی هجرت می‌کند، سردمداری دسته مرغان دریایی به جاناتان و دوستانش سپرده می‌شود. کسانی که برای رسیدن به هدف، جسارت داشتند و خسته نمی‌شدند. برمی‌گشتند و اشتباهات را نگاه می‌کردند و باز از نو.
جاناتان در تاثیر این نوع نگرش، روزی به دسته قدیمی خود باز می‌گردد و دیگر نگاه سرزنش‌گر هم‌گروهی‌های گذشته‌اش، برایش بی‌ارزش است. مرغ‌دریایی تمام تلاشش را برای خودش بودن می‌کند. در پی متمایز بودن نیست و اما هست. و این مغرورش نمی‌کند، بلکه امید ادامه راه را می‌دهد.
جاناتان مرغ‌دریایی، داستان بلندی مختصر اما تاثیرگذار که در جای‌جایش، بخشی از من را برای من تداعی می‌کرد. پیدا کردن کسانی که هم‌طراز من باشند و درکم کنند، و برای رسیدن به هدف کنارم بمانند. دست‌هاشان را به تشویق برهم‌ می‌کوبند و توانمندی‌ها را می‌بینند. نقاط قوت را روشن می‌کنند و برای همرنگ جماعت بودن، ترغیبت نمی‌کنند. کسانی که امید را در دل زنده نگه می‌دارند و از تنهایی به اوج رسیدن را نشانت می‌دهند. امیدی که جاناتان مرغ‌دریایی در دلم زنده کرد، باعث شد بیشتر یقین کنم که پس از هر طرد شدنی، رسیدنی وجود دارد. و چه بسا کسانی که پیرو راهت شوند و رستگار.



جاناتان مرغ دریایی/ ریچارد باخ
ترجمه نسیم امیرعظیمی 
نشر ثالث