انگیزه‌ی من برای خواندن شعرهای فاضل نظری از جایی به وجود آمد که شخصی شعری برایم خواند و گفت این شعر از کیست؟ و در برابر ندانستن من واکنش بدی نشان داد. 
این اولین کتابی‌ست که از این شاعر می‌خوانم. نمی‌دانم انتخاب درستی داشته‌ام یا نه. شعرهای قشنگی داشت. بعضی را شنیده بودم و فقط خبر نداشتم که این شعرها از فاضل نظری‌ست. فکر کنم علت واکنش آن شخص ذکر شده هم همین بود! علاقه‌مند شدم بقیه‌ی کتاب‌هایش را هم بخوانم. 
      

        نمیدونم راجع به این کتاب چی بگم! 
خیلی دوست داشتنی و شیرین و در عین حال غم انگیز بود :(
مرگ ذهن قبل از مرگ بدن...
کاملا با حرف بکمن موافقم که «نژاد انسان به شکلی عجیب از پیر شدن بیشتر می‌هراسد تا از مردن.» 
ارتباط پدربزرگ و نوه در کنار ارتباط پدربزرگ با پسر خودش خیلی قشنگ به تصویر کشیده شده بود. عشق بین پدربزرگ و مادربزرگ هم به گفته‌ی خودشون یک عشق خارق العاده‌ی معمولی بود♥
این کتاب پر از توصیفات و جمله‌های زیباست ولی من عجیب با قسمتی که نوآ به پدربزرگ گفت ذهن باحالی داری ولی یکمی درهم برهمه و پدربزرگ جواب داد وقتی که مامان بزرگ مُرد اینجا تا مدت‌ها بارون میومد بعد دیگه مرتبش نکردم، ارتباط گرفتم و فکر کردم این بهترین توصیفیه که برای ذهن کسی که عزیزش رو از دست داده میشه کرد... 
      

        در این کتاب هم مثل همیشه آلن دوباتن بدون زیاده‌گویی، در مورد موضوع مدنظر اطلاعات لازم و یک دید جدید و واقع گرایانه به آدم می‌ده.
نقطه‌ی شروع اینجاست که تو بفهمی اعتماد به نفس یک مهارته نه یک موهبت الهی و درست نیست که ما در حالی که از باطن و نواقص خودمون خبر داریم اون رو با ظاهر موفق و بدون مشکل دیگران مقایسه کنیم. همچنین در بخش مرگ این مسئله رو مطرح می‌کنه که در مقابل ترس از مرگ و تموم شدن زندگی در حالی که بخاطر ترس از شکست در کارهای مورد علاقه‌ت اون رو هدر دادی، ترس‌های دیگه خیلی ناچیز به‌نظر می‌رسن. در نهایت اینکه ممکنه متوجه بشی مشکلت اصلا اعتماد به نفس نداشتن نیست و بهتره عوامل دیگه‌ای که نام می‌بره رو هم بررسی کنی. 
تنها مشکل کتاب ترجمه بود که در بعضی قسمت‌ها جمله‌ها نامفهوم بود.
      

        موضوع رساله‌ی دکتری یونس فردوس پیدا کردن علت خودکشی استاد فیزیک دکتر محسن پارساست. حین تحقیق در مورد این مسئله مدام با این سوال یونس روبرو می‌شويم که "خداوندی هست؟"
هم یونس و هم دکتر پارسا به دلیل اصرار به اثبات مسائل غیرمادی از طریق ابزارهای مادی به جای رسیدن به جواب و رهایی و اوج گرفتن، بیشتر گرفتار سردرگمی و فرو رفتن در شک و تردید می‌شدند.

نوع مکالمات رو دوست نداشتم و ارتباط نگرفتم چون غیرواقعی و کلیشه‌ای بود اما با داستان همراه شدم و دوست داشتم ببینم چرا پارسا خودکشی کرد؟ و آیا یونس قانع میشه که خداوندی هست؟
برای خواندن این کتاب انگار باید چیزی در مورد خدا ذهنت رو درگیر کرده باشه که بتونی ادامه بدی و برات دلچسب باشه‌. من این درگیری رو داشتم و به همین دلیل به دلم نشست. مخصوصا وقتی بعد از حرف‌های سایه که سعی کرد تجلی خدا رو در چیزهایی که در مسائل مختلف می‌بینیم به یونس یادآوری کنه، یونس خدا رو به وضوح در معصومیت کودکان دید. من هم بارها خدا رو در دخترم دیدم...
      

        من هیچوقت در زندگی‌ام شبیه مستوره نبودم.
در مجردی و مدرسه و دانشگاه‌ اهل فعالیت کردن بودم ولی نه به این اندازه و بعد از ازدواج هم ضمن اینکه مهاجرت نکردم و کنار خانواده بودم به همان میزان فعالیت ادامه دادم. احساسی که به بچه‌دار شدن دارم هم کاملا مخالف احساس مستوره‌ی ابتدای داستان است؛ اما هر زنی این کتاب را بخواند چه شبیه مستوره باشد چه نباشد همراه این زن خشم را تجربه می‌کند، پریشان می‌شود، گریه می‌کند، دلش از زخم زبان‌ها به درد می‌آید، گاهی از خستگی سکوت می‌کند و در نهایت رشد می‌کند و آرام می‌شود.
هرکس از کتابی که می‌خواند طبق نگاه و شرایط و دغدغه‌هایش برای استفاده در زندگی سهمی برمی‌دارد و من سهم خودم از این کتاب را از حرف‌های بی بی برداشتم؛ از مادرانگی‌های یوما و همینطور همسرداری‌اش، از روزهایی که ریحانه در آی سیو بستری بود و درس‌هایی که خدا می‌خواست به مستوره بدهد.
مستوره تخیل نبود، یک زن واقعی بود مثل خیلی از زنان دنیا که برای خودش بودن باید می‌جنگید.
این روایت را نه تنها زنان که مردان هم باید بخوانند تا با گوشه‌ای از افکار، احساسات و سختی‌های زندگی یک زن آشنا شوند.
      

        دوستی این کتاب رو بهم معرفی کرد و بالاخره رفتم سراغش و یک نفس خوندمش:) چقدر کوتاه ولی عزیز بود برام... 
روایت تجربه‌ی مادرانی که از تغییراتشون بعد از مادر شدن مخصوصا در بعد معنوی گفتن و تو میخونی و گاهی حس میکنی خودت اینها رو نوشتی یا ایده‌‌های جذاب برای انجام دادن به دست میاری یا متوجه میشی شرایط تو در مقابل شرایط یه عده خیلی خوبه و شرمنده‌ی شکایت‌هایی که کردی میشی و... 

دوستش داشتم:) لطیف و پر از عطر خدا بود♥
کاش چنین کتاب‌هایی روز به روز بیشتر بشن تا بخونیم و حس نکنیم که تو تجربه‌ی این روزای سخت ولی شیرین تنهاییم🫂
      

        داستان آدم‌هایی که مسیر اشتباهی رفتن و در حالی که حالشون با خودشون و زندگیشون خوب نیست دارن همچنان ادامه میدن و تو این روزمرگی نه چندان دلچسب غرق شدن غافل از اینکه با رفتن به اولین دور برگردون درهای زیادی برای رسیدن به زندگی دلخواه براشون باز میشه... 
آدم‌هایی که یا نمیدونن از زندگی چی میخوان یا رویاهاشون رو گذاشتن پشت ویترین و با تصور اینکه هیچوقت قرار نیست بهشون برسن اونها رو با حسرت نگاه میکنن:) 
وسط این روزمرگی مسیرشون به کتابخونه‌ی انجمن فرهنگی محله هاتوری میخوره و خانم کوماچی که کتابدار عجیب این کتابخونه‌ست با معرفی کتاب‌های به ظاهر بی‌ربط اونها رو به سمت شغل و زندگی که بهشون احساس خوب و مفیدبودن بده هدایت میکنه. 

✓تازه این کتاب رو تموم کردم و حالا هم پر از حس و حال خوبم و هم پر از احساس نیاز به چنین کتابخونه و کتابداری🫴🏻😅
      

        وقتی زن در جای درست خود قرار بگیرد...
این کتاب روایت‌گر نمونه‌ای از "زنِ ترازِ انقلابِ اسلامی" است
 و تاریخ انقلاب ما پر است از این زنان
چراغی باید تا آن‌ها را در اطرافمان ببینیم✨️