یادداشت‌های tahoora🦋 (60)

          برگ اضافی 
یک خرده سفرنامه از سراسر جهان.
بعضی خاطرات رو خیلی دوست داشتم مثل سفر مکه و مدینه‌النبی و  کشتار یهودیان و  ماهیای  تایلندی...
سی و یک
        

          عشق‌های فراموش شده (ویس و رامین)
اول که کتاب رو شروع کردم اینطوری بودم که: ( ها؟! این چه چرت و پرتیه؟! اسعد گرگانی چنین داستانی رو منظوم کرده؟!! چرا انقدر عجیب و غیرمنطقیه؟؟؟؟!)
بعد چند صفحه خوندن متن و مقایسه با اصل شعر ویس و رامین،دستم اومد که برخلاف بقیه کتاب‌هایی که از این محموعه خوندم و ریتم آروم و عاشقانه‌ی ملو داشتند، این اثر قلم طنز و تقریبا تخیلی داره.
پیام ابراهیمی کلیت داستان ویس و رامین رو توی داستانش اقتباس کرده و یه متن طنز و جالب نوشته.
متنی که بخش اول هر فصل، روایتی اول شخص از تجربه شخصی راوی در باب عشق و بقیه فصل روایت داستان هست.
شخصیت خیالی مورد علاقه من پیرمردهای ریش سفید داستانند که غیرمنطقی ترین ولی خنده دارترین پادرمیونی‌های همه طرفه رو دارند.( من رو یاد هفت کوتوله سفید برفی و بزبز قندی توی انیمیشن شنل قرمزی میندازند)
اقتباس جالبی بود و احتمالا خیلی باب میل نوجوان‌ها و جوان‌هاست.
بخونید کیف کنید.
اما خب اصل ویس و رامین یه دنیای دیگه داره. شخصیت‌های بیشتر،اتفاقات بیشتر، پایان متفاوت و درنهایت نظم جذاب و شیوای جناب اسعد گرگانی.
سی
        

          قتل راجر اکروید 
دومین کتاب خونده شده از آگاتا کریستی.
طولانی و خسته کننده بود و به اندازه کتاب قبلی کشش نداشت! اما اولین کتابی بود که با حضور پوآرو خوندم.
قاتل از هموم اوایل برام مشخص بود و فکر نمی‌کنم غیر اون هم کس دیگه‌ای می‌توانست پایان کتاب رو هیجان انگیز و غیرمنتظره کنه.
اما اینکه برام قاتل مشخص بود و خیلی احتمال میدادم کی باشه، لذت داستان رو کم کرد و شگفت زده نشدم.
پایان خوبی داشت و پیشنهاد می‌کنم بخونید و لذت ببرید از این معما.
بیست و نه
        

          و سپس هیچکس نبود
اولین کتابی که به طور کامل از آگاتا کریستی خوندم.
محشر، دقیق، غیرقابل حدس.
ماجرای جنایی که با یک براعت استهلال جذاب شروع میشه و از یک‌جایی به بعد ذهن خواننده رو در پیچ و تاب پیدا کردن قاتل دیوانه می‌کنه!
گرچه کتاب باگ‌هایی هم داشت که بیان کردنش باعث اسپویل می‌شه و پایان داستان هم تاحدی تخیلی و غیرقابل باور از نظر چینش دقیق اتفاقات بود اما این از ایده جذاب و جنایت حرفه‌ای کتاب کم نمی‌کنه.
ممنون از کسی که بهم پیشنهادش داد.
بیست و هشت
        

          پنج اقلیم حضور
کتابی از استاد داریوش شایگان و شالوده مقالاتشان درباره پنج شاعر بزرگ ایران و به قولی قله‌های شعر و ادب ایران.
برخلاف عنوان کتاب که به بحثی درباره شاعرانگی ایرانیان میپردازه، به صورت مستقیم با این چرایی کاری نداره و کتاب درواقع چکیده و مختصر توضیحی از سبک و سیاق و عالم فکری این پنج شاعر( فردوسی،خیام،مولانا،سعدی و حافظ) هست.
انتظار بیشتری و متفاوتی از کتاب داشتم. مطالب گفته شده پراکنده بود و برای هربخش می‌شد خیلی گسترده‌تر نوشت.
متن مقالات آسان‌خوان نبود و آشنایی نسبی درباره هرکدوم از شاعران درک مطلب رو بهتر میکرد.از این رو احتمالا بعد از مطالعات بیشتر شاید دوباره به کتاب رجوع کنم و بیشتر ارتباط بگیرم.
اما درکل این کتاب کمک کرد تا یک جهان فکری جمعی از این پنج شاعر به عنوان حلال و همراه ایرانیان در هر موقعیت برای من متصور باشه.

✓فردوسی برای هویت بخشی، اقتدار و افتخار در اوج حماسه، نگاه به گذشته و تاریخ، عبرت و جان بخشی به زبان و میهن ایرانیان.

✓خیام برای همین لحظه اکنون،حال،جدایی از گذشته و آینده، رهایی و بی‌تعلقی.

✓مولانا برای شور و مستی عارفانه، تجلی وحدت و یکی شدن با معشوق،از زمین و زمان کنده شدن و پرواز به ملکوت.

✓سعدی برای درمیان اجتماع بودن، برای دوای روزهای معاش و زندگی، حکمت و موعظه و پند و عشق و علاج به سربردن در دنیای نه چندان مطلوب.

✓ و حافظ که بیشتر و دشوارتر بهش پرداخته شد، با غزل‌هایی که همه و از هرقشر و مسلکی و با هر دغدغه‌ای با یک مرتبه از فهم و صورت آن ارتباط می‌گیرند.
غزلهایی که برعکس مولانا، که مستقیم هستند، با تکنیکی‌ترین و زیباترین ابزارها آراسته شده و والاترین مفاهیم از ازل تا ابد درون پرده زمینی و ملموس با حواس پنجگانه گنجانده شده.

قطعا که بهره بردن از این گنج‌ها برای ما ایرانیان واجب هست. امیدوارم قدرشون رو بدونیم و خودمون رو در ابیاتشون پیدا کنیم.
بیست و هفت.
        

          کتاب
مجموعه غزل‌های قشنگی بود. 
کلا اشعار آقای فاضل نظری لطایف دلنشینی دارند.
بخونید کیف کنید.
بیست و شش
        

          ایران چگونه ایران شد؟!
جلد اول از مجموعه ۳جلدی تاریخ با غرغرهای اضافه.
وقتی توی بخش نوجوان کتابفروشی قرار شد یک کتاب مشترک با خواهرم انتخاب کنیم تا به عنوان اطلاعات تاریخی و سبک بخونیم چشمم به این کتاب افتاد.
در کل قشنگ و جالب بود و با زبان طنز و روان از ابتدای تاریخ تا نخستین حکومت سراسری ایران (ماد) رو توضیح خیلی مختصری میده.
مناسب نوجوانان و حتی بزرگترها.
اما متاسفانه خیلی مطالب کم بود و اغلب برپایه شک و تردید و اما و اگر که شاید برای یه نوجوان اونقدر دوست داشتنی نباشه و ترجیح بده بیشتر و دقیق‌تر بدونه و تقریبا مطمئن باشه.
کتاب حجم کمی داره و ای کاش به نظم و تقسیم بندی و مفصل بودن بیشتری از تمام اتفاقات، بدون خستگی مخاطب نوجوان، گفته می‌شد.
فکر می‌کنم گزینه‌های بهتری برای خوندن تاریخ ایران باشه اما من این رو هم تا حدودی پسندیدم و پیشنهاد می‌کنم.
بیست و پنج.
        

          یک عاشقانه آرام 
فکر نمی‌کنم برای هیچ کتابی تا این لحظه انقدر لحظه شماری کرده باشم تا زودتر تموم بشه و درباره‌اش بنویسم.
سال‌ها قبل وقتی که تصمیم به خوندن این کتاب داشتم و چند صفحه‌ای از اون رو خوندم توقع یک رمان سراسر عاشقانه روان  داشتم و چون با انتظاراتم متفاوت بود و تنها جملات کتاب رو غرق در نثر ادبی و ظاهرا تکلف می‌دیدم ناامیدانه از عدم برقراری ارتباط کنار گذاشتمش و هر وقت صحبتی از این کتاب نادر ابراهیمی می‌شد با ناراحتی ابراز می‌کردم که با وجود معروفیتش با اون نساختم ( اینکه کتاب چاپ آفست بود هم شاید مزید برعلت بود!)...
گذشت تا سال قبل که اتفاقی در سایت سیبوک با یک نسخه چاپ قدیمی از کتاب مواجه شدم که قیمت خیلی مناسبی داشت و گفتم خریدنش ضرری نداره و شاید بهانه‌ای بشه برای تلاش مجددی برای خوندن کتاب یا گزینه مناسبی برای هدیه دادن.( جلد گالینگور(سخت) کتاب که عاشقش هستم هم اینجا پر تاثیر بود!).
وقتی کتاب به دستم رسید از میزان قشنگی جلد اصلی و محافظ کتاب و کاغذ کاهی اون ذوق زده شدم و جالب بود که این آخرین نسخه سایت بود و کلا چاپ تمام بود.
اما به این زودی ها به لیست کتاب‌های در دست خواندن من اضافه نشد تا همین تیرماه که یک روز که کنار کتابخونه نشسته بودم هوس کردم که نگاهی به کتاب بندازم و... 
من مسحور یک عاشقانه آرام شدم!
و جمله‌ای که با خودم بارها زمزمه کردم و جوابی بود به هرکس که بپرسه چرا نظرت عوض شد این بود که: الان وقتش بود! 
به قول پدرم هرچیزی وقتی داره.
این کتاب نادر ابراهیمی هم الان و در این موقعیت در جان من نشست.
من تاحدی مخالف نظریه مرگ مولف هستم و اینبار هم بهم ثابت شد که خوندن سه کتاب دیگر نادر درباره خودش و زندگیش قبل این کتاب پله‌هایی بود که من رو به این موقعیت درست برای خوندنش رسوند.
اون سه کتاب چهل نامه عاشقانه آرام، ابن مشغله و ابوالمشاغل بود.
یک عاشقانه آرام نه به طور مستقیم و نه خیلی غیرمستقیم داستان زندگی خود نادر و همسرش فرزانه هست.
من تفکرات نادر ابراهیمی رو در لابه‌لای تک تک جمله‌های کتاب می‌دیدم و نمی‌تونستم این کتاب رو جدای نویسنده‌اش تصور کنم.
گیله مرد کوچک لاغر‌اندام همان نادر نه لاغر‌اندام و کمی گیلکی خودمان است و عسل اصل سبلان هم همسرش فرزانه تهرانی الاصل است.
اما عاشقانه آرام چیست؟ 
یا بهتر هست بگویم کیست؟
بهترین توصیفی که در یکی از نظرات دیدم به نظرم درست ترین تعریف اولیه بود:« عاشقانه آرام را بخوانید تا بدانید ادبیات چیست؟»
من ادبیات را از اولین جمله این کتاب یافتم!یافتنی که تا به حال انقدر شیرین، به شیرینی عسل سبلان، نبود.
اصلا شاید یکی از دلایل ارتباط من در خوانش دوم، ورودم در رشته‌ای بود که روح این کتاب از آن اون هست.
چند روز پیش به دوستم می‌گفتم که کاش (باید) خواندن این کتاب شرط ضمن عقد جوانان باشد که سراسر درس عشق هست.
راستش دو هایلایت من سر این کتاب نیمه جان شدند از بس که دلم می‌خواست هر جمله را پررنگ کنم و ببوسم.
این کتاب درس‌ عشق را می‌دهد؛ اما دقیقا بعد عاشق شدن، بعد شروع زندگی، بعد گذشتن از شیرینی های عاشقانه روزهای اول و گرگرفتن‌های ابتدایی ترین روزها.
از سختی ها، از تلخی ها، از جان به لب آمدن ها، نداری ها میگوید، از اینکه معجزه‌ای در کار نیست!.
اما آیا من به این کتاب نقدی ندارم؟ آیا با جملاتی مخالف نبودم؟ قطعا بودم. مثل حرف‌هایی که برای من کمی بوی حزب و تفکر عدالت رابین‌هودی میداد و میدونم که دراین باره هم نویسنده بی‌سابقه نیست.[ شاید هم اشتباه می‌کنم!]
یا فضای سیاسی کتاب که دوست نداشتم اما به هرحال شیرینی غالب بود! 
شیرینی از تلاش یک زوج پر شور و حال آزادی خواه که بعد از انقلاب دچار یک خلأ بزرگ میشن که حالا چه کنیم؟! و در تلاش برای خاک نگرفتن عشق و زندگی دست به مبارزه با عادت می‌زنند!
یک عاشقانه آرام یک رمان ساده هیجانی امروزی نیست که چند ساعته بتونید تمومش کنید و بعد کناری بره.
یک عاشقانه آرام رو باید آروم آروم مزمزه کرد و جرعه جرعه نوشید. اون وقت باید هرچند وقت یکبار سمتش رفت و یکی از جملات رو بارها و بارها برای خود مرور کرد و غرق شد در مهی واقعی...آرام و عاشقانه...
در پایان کتاب برای خود نوشتم(بسیار آموختم.)چرا که شاید اولین کتابی بود که تا این حد ملموسات زندگی روزمره رو روبه‌رویم قرار داد و از چیزی دور، مات و غیر قابل دسترسی حرف نزد.
شاید تجربه شما از خوندن این کتاب مثل تجربه اول من از خوندنش باشه یا تجربه دوم و حتی تجربه‌ای دیگه؛ اما در هر صورت امیدوارم بخونیدش و رزق خودتون رو از لابه‌لای صفحات این کتاب بردارید.
بیست و چهار.
        

          لیلی نام تمام دختران زمین است
اول گمان بردم داستان کوتاه و جستار جالبی نباشه و سراسر انتزاعی.
اما خیلی لذت بردم و حتی می‌تونم بگم این روایت که نمیدونم چرا در دسته بندی شعر بود که به نظرم اصلا شعر حتی معاصر نیست، سراسر عرفان بود؛ مثل نویسنده اثر خانم عرفان نظر آهاری.
پیشنهاد می‌دم بارها و بارها بخونید؛ هرکسی میتونه برداشت خودش رو داشته باشه.
کوتاه اما زیبا.
بیست و سه.
        

          خیمه ماهتابی
مدت‌ها بود که قصد داشتم این کتاب رو بخونم و قسمت شد توی محرم خونده بشه.
یک روایت داستانی کامل و زیبا از واقعه عاشورا برای کودکان و نوجوانان.
خلاقیت نویسنده در انتخاب راوی داستان و توصیف درست و جامع با درنظر گرفتن روحیه بچه‌ها خیلی خوب بود.
تصویرگری کتاب هم قشنگ بود.
حتی به بزرگترها پیشنهاد میکنم بخونید.
یه هدیه خوب مناسب این ایام.👌
کتاب بیست و دو.
        

          هفتاد و سومین نفر
پارسال محرم بود که فهمیدم روضه واقعی برای من کلمات هستند. من با دیدن و شنیدن روایت‌ها و صدای قلم‌هاست که چشمانم را می‌بندم و ناگهان در زیر تیغ آفتاب و وسط میدان کربلا هستم.
این نمایشنامه صوتی هم زیبا بود...زیبا.
طرماح شاید خیلی از ما باشیم و تنها با یک انتخاب و تصمیم، باری از حسرت را تا پایان عمرمان که حتی شاید تا ابد به دوش بکشیم.
اینجاست که دعوا بر سر اولویت است معنا پیدا می‌کند.
این اثر در عین کوتاهی قلم زیبایی داشت از آقای حجازی، صدای عالی و رسا داشت مخصوصا شهاب حسینی و موسیقی پس زمینه اثر بی‌نظیر بود...
یک شب محرم را با این روضه کوچک یک ساعته مهمان باشید.
کتاب بیست و یک.
        

          هشت قتل حرفه‌ای
خیلی از کتاب انتظار داشتم و فکر می‌کردم با توجه به تعریف زیادی که ازش شده بود به اندازه کتاب بخش دی من رو جذب و هیجان زده کنه.
اما اصلا اینطور نبود و تا حدی قاتل رو میشد حدس زد.( کمی)
کتاب کشش بالا نداشت و بخاطر پیچیدگی داستان نمی‌شد روان و سریع خوند.
اطلاعات خیلی زیادی از تمامی آثار و فیلم های معروف جنایی معمایی میداد و فضای کتابفروشی و کتابخوانی جذابی داشت‌.
درکل نه گزینه جالبی برای جنایی خوان های حرفه‌ای هست و نه جنایی خوان های مبتدی. خیلی کتاب سلیقه‌ای هست و بعضی‌ها عاشقش شدن و بعضیا مثل من در حد متوسط بود براشون.
کتاب بیست.
        

          دختر ماه، پسر خورشید
اگر دوست دارید خلاصه داستان ۳جلدی سمک عیار که یکی از داستان های عامیانه فارسی هست رو بدونید، این کتاب از مجموعه عشق های فراموش شده نشر هوپا گزینه خوبیه.
داستان دلدادگی شاهزاده حلب به دختر پادشاه چین و تلاش او برای رسیدن به معشوقش با کمک پهلوانی نامدار به نام سمک عیار.
متن داستان ساده بود اما ابهام هایی در دیالوگ‌ها و چینش جملات داشت.
پیشنهاد می‌کنم بخونید و لذت ببرید.
افسانه خورشید و ماه کره‌ای چیه وقتی خودمون ماه و خورشید ایرانی داریم.(بعید نیست از ما گرفته باشند)😎
البته که قطعا اصل کتاب جذاب‌تر و با جزئیات بیشتری هست.
کتاب نوزده.
        

          ساداکو و هزار درنای کاغذی 
شاید افسانه معروف ساختن هزار درنای کاغذی و برآورده شدن آرزو را شنیده باشید.
اما نقطه عطف و ویژه‌تر شدن این افسانه ژاپنی برای مردمش، داستان زندگی ساداکو ساساکی دختربچه‌ای هست که اثرات بمب اتم هیروشیما زندگی اورا در مسیر دیگه‌ای قرار داد.
این کتاب در زمان خودش خیلی پرسروصدا بود و داستان کوتاهی را با زمان ساده و مناسب نوجوانان بیان می‌کنه؛ برخلاف اینکهع نوشته شده +۱۵سال و زمانی یکی از پرخواننده‌ترین کتاب‌ها بین بچه‌های دبیرستانی بود‌.
کتاب هجده.
        

          به معلم ادبیات از دانش آموزان کلاس نگارش
مجموعه نامه‌های دانش آموزان کلاس نگارش یک معلم ادبیات فارسی که با متن های ساده و دلیشون خیلی نکات و خواسته‌هایی رو ابراز می‌کنند که شاید هرگز نتونند مستقیم بگن.
ایده خوبیه که معلم‌ها اجرا کنند.
پیشنهاد میدم دانشجومعلم ها و معلم‌ها بخونند.(کوتاهه و یک ساعته تموم میشه)
کتاب شونزده.
        

          گچ پز
یه کتاب با نثر و قلم جذاب که طنز قوی و قشنگی داشت.
فقط حیف که کتاب عصفوریه بود و مطالب پراکنده؛ میتونست یه مجموعه منسجم با یک موضوع متمرکز باشه.
پیشنهاد میدم حتما بخونید.
پ‌ن: عکسهای کتاب مرتبط نبود و نتونست جذاب باشه. عکسهای قاجاری و خنده‌دار بهتری وجود داره.
کتاب هفده.
        

          دوزخ
اولین نمایشنامه‌ای که از سارتر خوندم.
در عین کوتاهی به شدت عذاب دهنده و خسته کننده بود خوندن بحث‌ها و دیالوگ‌های شخصیت ها و به نظرم این عذاب خودش القا کننده اون دوزخ به خواننده بود و میشه این رو از مزایای قلم سارتر دونست.
در کل این نمایشنامه خواست بگه که دوزخ قطعا شلاق و آتیش و خنجر و...(باوری که بعضیا هنوز دارن!) نیست و جهنم همون اعمال و گذشته و حسرت‌های ماست.
آخرین دیالوگ ها چنان حال بدی القا می‌کنه که حس رهایی و نبودن در اون اتاق خودش برای خواننده یک بهشته...اون هم تا ابد!!
کتاب پانزده.
        

          ایرانی‌تر
هجمه‌های زیادی داشت این کتاب که نمی‌دونم چرا؟ از درک نکردن یا حسادت.
مدتها منتظر خوندنش بودم تا با هدیه گرفتن به بهانه سوغاتی از یک عزیز، دل به دلدار رسید و قسمت شد بخونمش.
من هم شاید با ایرانی‌تر، ایرانی‌تر شدم.
حسادت نه اما کمی غبطه به اصالت و فرهیختگی نهال تجدد (و حتی بیشتر مادرش، مهین تجدد) خوردم.
به خانه‌ نهال تجدد که از کودکی میان کتاب‌ها، نویسندگان،بازیگران و کارگردان‌ها و زبان های مختلف بزرگ شد غبطه خوردم ولی از طرفی بارسنگین مسئولیت نهال را برای ادامه دادن و حتی انجام کاری بالاتر و بهتر از مادر و اطرافیانش انکار نمی‌کردم.
شاید مهمترین دلیل محبوبیت کتاب این بود که نهال تجدد هرگز بد ایران رو نگفت و با افتخار از هرگوشه کنارش، حتی خانه‌های گلی و قدیمی و نم زده نام برد.
نگاه غیرافراطی نهال به «ایرانی» و محدود نکردن شخصیتش زیبا بود.
دوست دارم خیلی از ایرانی‌تر بگم اما قصد لو دادن شیرینی‌های کتاب رو ندارم.
پیشنهاد میدم قطعا بخونید و از نشناختن ژان کلود و هر اسم و اثری در کتاب نترسید و مقدمه‌ای برای شناختشون بدونید.
پ‌ن۱: اینکه در سفر، مسیر مهمتر هست یا مقصد، جواب همسفر باشد، اینجا معنی پیدا می‌کند.
ژان کلود کریر یک همسفر واقعی و درست برای نهال تجدد بود. گاهی یک فرانسوی می‌تونه تورو ایرانی‌تر کنه.
پ‌ن۲: ایرانی‌تر و جنگ، نگاه من به ایران و وطن رو کمی دقیق‌تر کرد...شاید عزیزتر...
پ‌ن۳: شاید نثر کتاب اوایل براتون سخت باشه اما عادت می‌کنید.
کتاب چهارده.
        

          نوشابه زرد.
سفرنامه(شبه سفرنامه)پنجمی که از منصور ضابطیان خوندم.
این بار کانادا.
خوب و جالب بود اما با توجه به پیشینه کم و کوتاه کانادا اطلاعات خاص و چیز جالب و بکری نداشت.
از همه مهمتر شاید خود ایرانی‌ها و کانادا که مهمترین مقصد مهاجرتشونه بود.
اما دوفصل آخر خیلی تحت تاثیرم قرار داد...اول دلم شدیدا برای کودکان بومی و ماجرای جدا کردن اون‌ها برای انقلاب فرهنگی و بلاهایی که سرشون آوردند سوخت و دوم ماجرای مهاجرای ایرانی غریب خودمون...
کتاب سیزده.
        

          جالب بود واقعا و حتی طنز...خیلی حرف داشت درعین کوتاهی