برای شکستن قفل فعالیتم در بهخوان احتیاج به یک  قول‌وقرار روزانه داشتم. برای همین با خودم گفتم تا آخر تابستان چند کتاب را بدون کمال‌گرایی  معرفی کنم، گاهی یادداشت کوتاه خودمانی، گاهی مفصل و تخصصی‌تر. برای دومین یادداشت  «بیلی و هیولاهای فسقلی» را انتخاب کردم. چند شب است من و دختر هشت ساله‌ام «آلا» با  بیلی شخصیت اصلی داستان و هیولاهای جذابش همراه شده‌ایم. از کیفیت، تصاویر و فضای جذاب کتاب هرچه بگویم کم است. اگر کودک شش‌هفت ساله تا هشت‌نه‌ ساله دارید حتما از ماجراهای بامزه‌ی این کتاب لذت خواهد برد. بعضی از جلدهای مجموعه را از کتابفروشی ابرک قم خریدم. یک کتابفروشی مختصر که برای کودک و نوجوان فعالیت‌های کتابی هم برگزار می‌کنند.
      

        بعضی‌ کتاب‌خوان‌ها از اول حدوحدودشان را مشخص کرده‌اند. مرزهایی بین خیال و واقعیت کشیده و یکی را سوا کرده‌اند.‌ آن گروه سومی که خودم هم آن‌جا ایستاده‌ام، بین هردو سمت در رفت‌وآمدند. نویسنده‌ی کتاب «کمد» هم عضو همین گروه همه‌چیزخوان‌های شلم‌شورباپسند است. اگر بگویم خواندن کتاب‌ اولگا توکارچوک را به همه توصیه می‌کنم، در حق آن دو گروه اجحاف کرده‌ام. اما به عنوان کسی که می‌تواند عدم انسجام و ترجمه‌ی ضعیف را تاب بیاورد، کمد را خواندم. چرا رهایش نکردم؟! چون توانستم در بعضی داستان‌ها خودم را پیدا کنم و جاهایی هم نویسنده در تاملاتش گیرم انداخت. کتاب را لابه‌لای قفسات شهرکتاب پیدا کردم. کوچک بود و خودش را بی‌صدا بین کتاب‌های ادبیات اروپا پنهان کرده بود.‌