یادداشت‌های هانا. (31)

          واقعا نمی‌دونم چی بگم. از اونجایی که یه جنایی تک جلدی بود، واقعا می‌شه گفت شگفت انگیز بود. من جناییِ خوانِ حرفه‌ای و کهنه کاری نیستم، چند تا کتاب جنایی خوندم ولی این یکی خیلی خوب بود. نیم ستاره کم کردم چون اولاش حوصله‌م سر می‌رفت ولی نصفه دوم کتاب رو یه نفس خوندم. 
شاید یک سری نقاط ضعف داشت اما خب اونقدر کمرنگ بودن که به چشمم نیومدن و کتاب با همه‌ی خوبی ها و بدی هاش، ۴ و نیم ستاره رو از طرف من گرفت.
از آرتور خوشم اومد. از رد هم همین‌طور. یعنی از همه‌شون خوشم اومد درواقع به جز الیور که شدیدا رو مخ همه‌ی مخاطبا‌ بود.
دلم شدیدا برای‌ رد کباب شد. خیلی گناه داشت و افکارش داشتن زنده زنده می‌خوردنش و تو متن کتاب این موضوع کاملا واضح بود. الان که فکر می‌کنم متوجه می‌شم به غیر از الیور، می‌تونیم بگیم که رد هم آنچنان ثبات روانی نداشت و بنده خدا انقدر سختی کشیده بود که رسما رد داده بود. 
الیور هم نماد کسایی بود که همیشه همه جا دنبال مقصر می‌گردن بدون این که سعی کنن مشکل واقعی رو درست کنن. منو واقعا یاد یه نفر می‌انداخت.
از همونایی بود که همچین پایانی حقشون بود چون درست بشو نیستن، یه دنده ان‌ و به فکر خودشونن ،فقط خودشونن که درست می‌گن. همه بدن من خوبم. آره بابا.

خلاصه که آره. تو یک جلد...ببین که بانو هالی جکسون چقدر خوب همه چیز رو جمع کرد. آخراش واقعا روند داستانو دوست داشتم، حوصله‌م رو سر نمی‌برد. با این که نصفه شبه‌ و همین چند دقیقه پیش تمومش کردم و چشمام داره از خستگی از کاسه در می‌آد ،اما اصلا نمی‌تونستم کنارش بذارم. خستگی از سرم می‌پرید هر چند صفحه یه بار. والا نمی‌دونم باید بهش ۴ ستاره بدم یا همین ۴ و نیم خوبه. ولی خب از اونجایی که کتابا رو فقط باید با خودشون مقایسه کردن اکثر جاها، پس همین ۴ و نیم فکر کنم براش خوب باشه.
راستی آرتورِ عزیز، نامه‌ی آخرت اشکمو در آورد. 
آره. مطمئن باش رد می‌آد. مربع آره رو برات پر کردم.
        

          این کتاب، کتابی بود که اتفاقی، تو یه گروه همخوانیِ کوچیک تصمیم خوندنش رو گرفتم. بعد از خوندنش، چیزی که هربار بعد از خوندنِ یه کتابِ اتفاقی بهم ثابت می‌شد، دوباره ثابت شد. این که کتاب‌هایی که داخل لیست کتاب‌هامون نیستن و چند دقیقه پیش برنامه‌ای برای خوندن یا خرید‌نشون نداشتیم، ممکنه تبدیل بشن به یکی از کتاب‌هایی که همیشه در ذهنمون می‌مونن.
شاید همه شون نه، اما این یکی صد در صد بود.
هتل مگنیفیک تجربه شگفت انگیزی بود. پر رمز و راز، کتابی که نمی‌تونستی بذاریش‌ زمین. حتی با وجود این که به صورت پی‌دی‌اف خوندمش، اما سریع تر از اون چیزی که انتظار داشتم و اون تایمی که خوندن بقیه کتاب های پی دی افی‌ ازم می‌گرفت، تموم شد.
ایده‌ی داستان، حداقل به نظر من، عالی بود. هرگز خسته کننده نبود و داستان، الکی کش داده نشده بود.
عاشقانه‌های داخلش به موقع، به جا و به اندازه بود و حتی با وجود سانسوری که تو همه‌ی کتاب‌های عاشقانه‌ای که به فارسی ترجمه شدن هست بود، باز هم عشق قشنگی داخلش وجود داشت. همه چیز جادویی و قشنگ بود و واقعا خوشحالم که خوندمش. 
بهتون پیشنهاد می‌کنم. حتی اگه نسخه چاپی رو ندارین یا نمی‌تونین بخرین، مثل من پی دی اف بخونین. چون بهتون قول می‌دم پشیمون نمی‌شید و نصفه ولش نمی‌کنید.
        

          واقعا نمی‌دونم چی بگم. از دو جلد قبلی خفن تر بود می‌شه گفت، پر از هیجان، پر از نابودی و پر از فرار و تلاش برای بقا.
تو قلبم جا داره واقعا.
        

          کتاب واقعا قشنگی بود، با این که حجمش خیلی کم بود اما موضوعی که می‌خواست به مخاطب برسونه رو قشنگ می‌رسوند، مشکلات زنان تو جامعه_هر کشوری و هرجایی_ رو قشنگ توضیح داده بود، با خوندن این کتاب می‌تونید متوجه بشید هر زنی تو جامعه چقدر سختی می کشه، بازم تحمل می کنه و نا امید نمی‌شه. چه ظلم هایی در حق زنان می‌شه و به متخلفان هم توجه آن‌چنانی نمی‌شه، و این که یه خوبیش هم این بود که مارو با فرهنگ کره قشنگ در این زمینه آشنا می کرد و باعث می‌شد بهتر بشناسیمش. به نظرم لازمه که همه بخوننش.
با این که قلم نویسنده گاهی اوقات باعث خسته شدنم می‌شد و یا حوصله‌م سر می رفت، اما چون متن در کل سنگینی نداشت سریع تموم شد.
خلاصه که من  خوشم اومد و به نظرم ارزش خوندن داشت.
        

          این کتاب دومین اثری بود که از این نویسنده می خوندم، و با وجود این که متنش سنگین نبود اما داستان به شدت قشنگی داشت، پر از مفهوم بود و بیشتر از همیشه، معنای شجاعت رو بهمون نشون می‌داد.
واقعا قشنگ بود، به همه پیشنهاد می‌کنم، چون هم داستانی داره که شما رو جذب خودش می‌کنه، هم قلمش روون‌ و ساده‌ست و هم روند کندی نداره.

        

          و بالاخره شش کلاغ هم تموم شد.
می‌تونم بگم شاهکار بود.
شاهکار بود واقعا. فقط می‌تونم بهتون بگم بخونیدش.
ای کاش حافظه‌م پاک می‌شد تا دوباره واسه اولین بار شروعش کنم، اما نمی‌شه.

خداحافظ، کتردام!
        

          واقعا حرفی نیست، خوب نبود. می‌تونست بهتر باشه. می‌تونست بهتر نوشته بشه . داستانش جوری بود که اگه حرفه‌ای تر نوشته می‌شد صد برابر بهتر از اینی که الان هست می‌شد.
در کل، پیشنهاد نمی‌شه، دوستش نداشتم.
        

          خیلی خیلی زیبا بود، می‌تونم بگم به نحوی با این مجموعه زندگی کردم، خندیدم، گریه کردم، ذوق کردم و هیجان زده شدم، احساسات مختلفی رو تجربه کردم، ناراحتی، خوشحالی، همزاد پنداری با شخصیت ها و ترس.
مجموعه‌ی به شدت خفن و جذابی بود برام، و صد در صد به همه پیشنهادش می‌کنم.
جای سختش اینجاست که باید باهاش خداحافظی کنم، ای کاش حداقل نسخه‌ی چاپیش رو داشتم تا هروقت دلم براش تنگ شد می‌رفتم سراغش و دوباره ورقش می‌زدم، ولی حیف که با پی دی اف شروع شد و با پی دی اف تموم شد.
باورم نمی‌شه که حالا باید برم سراغ شش کلاغ، و از آلینا، مل،  نیکلای، الکساندر و همه و همه ی اون گریشا ها خداحافظی کنم.
جای خوبش اینجاست که شش کلاغ هم همون داستان رو داره و ماجراهاش توی کتردام‌ اتفاق می‌افته، حداقل خوبه که فضا ها یکی ان:)
به هرحال، دیگه وقت خداحافظیه،
زنده باد سانتا آلینا !
        

          واقعا عالی بود، با این که لی باردوگو‌ علاقه خاصی به این داره که اتفاقاتی رو رقم بزنه که خواننده هارو حرصی کنه، ولی بازم با این حال محشر بود🛐🤌🏻
        

          .وسطاش که بودم با خودم گفتم چه کتاب چرتیه. چرا هیچ چیز خاصی توش نداره؟
ولی آخراش واقعا خیلی بهتر از اولش و وسطاش بود.
اما خب یه بدی ای که داشت این بود که یه ذره سانسور زیاد داشت ولی خب منظور رو می رسوند. 
پیشنهاد می‌شه👍🏻
        

          تو یه کلمه اگه بخوام توصیفش کنم: بی نقص
از همون کتاب‌هاییه که مجبورت می‌کنه پاش بشینی و تا تموم نشده بلند نشی، من خودم دیروز شروعش کردم و امروز ظهر یعنی الان تموم شد
و فکر کنم واقعا جلد دومش و "نیاز" دارم.
        

          من رسما با این کتاب افسرده شدم..
        

          تنها کتابی بودش که فیلمش رو بیشتر از کتابش دوست داشتم(خیلیی خیلی خیلی بیشتر)
اول این که خیلی با فیلم فرق می‌کرد و فیلمش خیلی قشنگ تر بود
دلیل دوم که فکر کنم مشخصه، بازیگری که ازش خوشم میاد تو فیلمش بازی کرده و این یعنی ده هیچ به نفع فیلم.
در کل، پیشنهاد نمیکنم، برید فیلمشو ببینید.
        

          واقعا خوش شانس بودم،اونروزی که رفته بودم کتابفروشی و می‌خواستم یکی از کتاب های داستایفسکی رو بخرم، و چشمم افتاد به این کتاب و لحظه ی آخر بَرِش داشتم و خریدمش.به معنای واقعی کلمه،خوش شانس، در واقع فکر می‌کنم این کتاب بود که من و انتخاب کرد. نه من اون رو.
انقدر این کتاب قشنگ بود که واقعا نمیدونم چی باید در وصفش بگم.شاید نشه با کلمات وصفش کرد.این کتاب عشق رو توصیف کرد، نه دقیقا اون عشقی که همه فکر می‌کنند بین انسان هاست،بلکه عشق بین صفحات یک کتاب که از فردی عاشق به جا مونده،فردی که عاشق کتاباشه،و  کتاباش هم عاشق اون:) کتاب هایی که حاضر شدن نجاتش بدن،کتاب هایی که تونستن افراد زیادی رو نجات بدن، نه صرفا هزار نفر،یا ده هزار نفر، بلکه میلیون ها نفر.اونم چه کوچیک و چه بزرگ.
همچنین این کتاب یاد داد ما با چیزهایی می‌تونیم به پیروزی برسیم که در نگاه افراد عادی مسخره به نظر می‌رسن.شاید یه نفر بپرسه، مگه میشه با کتاب خوندن، یه کشور رو نجات داد؟اونوقت من براش داستان کشور لیتوانی و کتاب بر های شجاعشو تعریف خواهم کرد که هیچوقت تسلیم نشدن و هیچوقت کتاب هاشون و تنها نذاشتن.برای کتاب ها جونشون رو از دست دادن،چون به گفته ی خودشون: کتاب ها ارزشمند ترین داراییِ ما هستن!

        

          موقع خوندن این کتاب، نود درصد اوقات مودم اینجوری بود که: چطوری اینا به ذهنشون میرسه؟کارکتر ها همیشه خیلی رندوم حدس های درست میزدن و این یه کوچولو داستان و غیرمنطقی میکرد
ولی من واقعا خانم بارنز و تحسین میکنم که چنین کتاب خفنی نوشته
از هر جهت نگاهش بکنی خیلی خفنه
واقعا حرف دیگه ای برای گفتن نیست!
        

          واقعا بعضی از معماهای داخلش خیلی هوشمندانه بود ولی بعضی هاشونم یکم غیرمنطقی😭ولی در کل کتاب های خانم کریستی>>>>>>>>
*اگه آخرش نقطه اوج داشت خیلی خفن تر هم میشددد
        

          تنها ایرادش این بود که نمیتونستی بفهمی باید دقیقا طرف کی باشی، دقیقا شرور اصلی کیه. چون جای خوب و بد مدام بین سوفی و آگاتا عوض میشد
از پایانش اصلا خوشم نیومد😭کاش جلد های بعدیش پایان بهتری داشته باشه
ولی واقعااااا خیلی قشنگ بود و من واقعا دوستش داشتم، با این که خیلی از دوستام بهم گفتن کتاب نسبتا بدیه و ارزش زیادی نداره، ولی من به شخصه خیلی ازش خوشم اومد:)
پ.ن: دقیقا از اون کتاباییه که هرچقدر هم ضعف داشته باشه، به دلیل شگفت انگیز بودنش نمیتونی ازش بدت بیاد.