هرچی جلد اول و دوم با وجود تمام جذابیتهاشون، دونه پاشیده بودن و کاشته بودن رو لی‌باردوگو با مهارت تمام تو این جلد برداشت می‌کنه. انقدر هنرمندانه و غافلگیر کننده که میتونم شرط ببندم حتی با داشتن این ذهنیت قبلی که "اتفاقات قرار نیست اونجوری که فکر میکنید پیش برن" بازهم نمیتونین تصور کنین با چی مواجه میشین و پس چجوری پیش میرن! 
بنظرم حتی میشه گفت هنر نویسنده از غافلگیری بالاتره و قوانین و قواعد چارچوب‌های ذهنی رو کاملا درهم میشکنه، اما به چند نوع متفاوت‌ . تا جاییکه شما مطمینید دو به علاوه دو چهار نمیشه ولی حتی فکرشم نمیتونید بکنید پس چند میشه.

با تموم شدن جلد سوم اینبار با اطمینان بیشتری میتونم بگم لی‌باردوگو، یه رولینگ جدیده و دنیایی که خلق کرده در کنار دنیای جادویی هری‌پاتر قابلیت موندگاری داره. 
پ.ن،:
بخونیدش!
        

          از بین سه جلد مجموعه گریشا ، جلد سوم مورد علاقه امه . در این جلد شخصیت های به تکامل رسیدند و همچنین گذشته ی بعضی از شخصیت ها هم فاش میشه . در این جلد شخصیت سفید کامل یا سیاه کامل وجود نداره و شخصیت های خاکستری حضور دارند . 
روند ماجرا گاهی کند می شد و تقریبا می شد پایان رو حدس زد ، اما قلم خانم باردوگو و دیالوگ ها و سیر ماجرایی داستان اون رو می پوشنند
        

          واقعا داستان خوبی داشت. برعکس پایان بندی آبکیش
        

          خب 
به نظرم این جلد خیلی قوی تر از جلد قبل بود 
قشنگ کشش داشت 
و حوصله ات سر نمیرفت
        

          خیلی خیلی زیبا بود، می‌تونم بگم به نحوی با این مجموعه زندگی کردم، خندیدم، گریه کردم، ذوق کردم و هیجان زده شدم، احساسات مختلفی رو تجربه کردم، ناراحتی، خوشحالی، همزاد پنداری با شخصیت ها و ترس.
مجموعه‌ی به شدت خفن و جذابی بود برام، و صد در صد به همه پیشنهادش می‌کنم.
جای سختش اینجاست که باید باهاش خداحافظی کنم، ای کاش حداقل نسخه‌ی چاپیش رو داشتم تا هروقت دلم براش تنگ شد می‌رفتم سراغش و دوباره ورقش می‌زدم، ولی حیف که با پی دی اف شروع شد و با پی دی اف تموم شد.
باورم نمی‌شه که حالا باید برم سراغ شش کلاغ، و از آلینا، مل،  نیکلای، الکساندر و همه و همه ی اون گریشا ها خداحافظی کنم.
جای خوبش اینجاست که شش کلاغ هم همون داستان رو داره و ماجراهاش توی کتردام‌ اتفاق می‌افته، حداقل خوبه که فضا ها یکی ان:)
به هرحال، دیگه وقت خداحافظیه،
زنده باد سانتا آلینا !
        

          •کتاب قشنگی بود که حقشه بیشتر دیده بشه.
واقعااااااا دلم برای دارکلینگ و نیکولای تنگ میشه و میتونم بگم این دو نفر بهترین و خفن ترین شخصیت های این کتاب بودن(مخصوصا دارکلینگ عزیزم🗿)

•از نظر داستان، شخصیت‌پردازی، صحنه‌پردازی واقعا خوب بود👌

•داستان اصلی و ایده کتاب خیلی جالب و جذاب بود و خواننده رو کنجکاو و مشتاق به خوندن ادامه داستان میکرد.🥹

•روند داستان سرعت مناسبی داشت و قلم نویسنده هم خیلی روون و راحت بود🤝

•شخصیت اصلی داستان یکم (زیاد)  رو مخ بود. ولی خب بعضی اوقات واقعا لازم بود این رو مخ بودنه، ودر کل هم شخصیت خوبی بود.

•پایانش غمگین بود "برای من" و من دوست داشتم یه جور دیگه تموم شه(برای بعضیا نه، باید بخونید بفهمید چی میگم🫠💔🗿) 
•ولی پایانش در کل بد نبود👍
        

          دلم برای تک به تک کارکترها تنگ میشه.مخصوصا کراشم :)
        

          این مجموعه رو به دو دلیل خوندم.
۱.دوست داشتم آثار لی‌باردوگو رو به ترتیب بخونم
۲. بعد از خوندن کتاب برم سریالش رو هم ببینم
نظرات و نقد ها رو که می‌خوندم اکثرا این کتاب رو خیلی دوست داشتن اما واقعا برای من اینطور نبود.
اولا که شخصیت آلینا عمیقا سوهان روحم بود؛ دختری ضعیف و فاقد توانایی تصمیم گیری که قدرت زیادی داشت و همه رو بدبخت کرد و علاوه بر اون هیچ جای کتاب تکلیفش با خودش مشخص نبود. ادیتی دیدم که نوشته بود زوج های گریشا و آلینا رو با همه نشون داده بود و فکر می‌کنم این بهترین شرح حال از این شخصیت بود😂
اما دنیای کتاب قشنگ و جدید بود؛ فانتزی زیبایی داشت و من دوست داشتم دنیای گریشا ها و قدرتشون رو بیشتر درک کنم.
و دو فصل آخر کتاب؟ زیبا بود.
گرچه بنظرم نیکلای باید بیشتر بهش توجه میشد که این اتفاق تو کتاب شاه زخم ها اتفاق افتاده پس ازش می‌گذریم.
معمولا شخصیت های شرور رو با دلایل منطقی دوست ندارم؛ اما دارکلینگ با اینکه آدم جالبی نبود باز هم فصل پایانی داشت اشک من رو در میاورد(من همیشه اشکم درمیاد ولی خب).
در کل الان فقط خیلی خوشحالم که تموم شده و میخوام برم سراغ شش کلاغ عزیزم!
        

          
«من تباه شده نیستم.من تباهی ام!»
دارم گریه میکنم با تمام وجودم😭خدای من قلبم برای کسایی که مردن داره نابود میشه...
تارین عزیزم حق تو این نبود...
باگرای عزیزم درکت میکنم...
نادیا تو محکم و استوار بودی و نشکستی...
و همه ی عزیزان دیگه شماها عالی بودین✨
تباهی و خیزش از جلدای قبلی پلات توییست عالیی داشت و خیلی دوسش داشتم و اصلا کش نمیومد.
اگه بگم از آلینا بدم و میاد و دلم میخواد درکش کنم ناراحت میشید؟🥲
لی باردگو دارم برات!!!چرا با الکساندر اینکار رو کردی؟؟؟چرا؟؟؟
درسته نیکولای خیلی خوبه ولی دارکلینگ بهتره🥹
*من تباهی ام!*
با تمام وجودم گریه کردم و از نویسنده متنفر شدم!💔
درکل این جلدش بهتر بود(بیاین سوگواری ها رو حساب نکنیم)
آلینا حالا راحت شدی؟این پایانی بود که میخواستی؟
دلم برای همشون تنگ میشه 💔🫶
بالاخره میتونم شش کلاغ رو بخونم ولی شاید امروز نتونم چون خیلی گریه کردم🥺
«همیشه به یادت هستم الکساندر💔»
        

          خب 
به نظرم این جلد خیلی قوی تر از جلد قبل بود 
قشنگ کشش داشت 
و حوصله ات سر نمیرفت
        

          این جلد زیبا ترین جلد بود 
هرچی توی جلدای قبل حرص خوردم اینجا گریه کردم🥲💔
و تارین... تارین لیاقت یه فرصت دوباره رو داشت
اون راوکا را دوست داشت
نمیخواست گریشا باشه... میخواست راوکایی باشه
و حاضر بود توی این راه همه چیو فدا کنه... به نظرم زیادی گناه داشت... گاهی کارای بدی با هدف خیر انجام میگیره و کارایی که تارین میکرد دقیقا از همون کارها بود... اما اون هدف عملی نشد! 🥀💔
واقعا نمی دونم لی باردوگو رو توی این مجموعه چجوری توصیف کنم
شاید باید بگم خالق ستر و البته نابود کننده‌ش. 
یا کسی که به آلینا قدرتی داد و بارها اونو ازش دریغ کرد
یا... کسی که کمک کرد آلینا فزون ساز هارو به دست بیاره و بعد ازش گرفتشون
یا کسی که از آلینا یه قدیس و درنهایت، یه قاتل ساخت
کسی که مل رو یه فزون ساز کرد و بعد کشتش اما... مل خرگوش رو از زیر سنگ بیرون میکشه. اون راهشو به آاینا پیدا کرد
کسی بود که روبهک باهوش رو از تله ها نجات داد و بعد تنبیهش کرد💔🌚
اون... کسی بود که به پسرک بدون لقب طمع داد و بعد... نابودش کرد، اون الکساندر رو کشت قبل ازاینکه بمیره🫠