یادداشت‌های محدثه عبدی (16)

          کتاب عایده، این زنِ مقاوم و مادر دو جوان مقاومت هم بسته شد. 
کتابی که سوژه‌ی بلندقامتی داشت و نویسنده می‌تونست بهتر و هنرمندانه تر این زندگی رو روایت کنه و هم قد و قواره‌ی عایده و پسر شهیدش بشه. نیم ستاره کم بخاطر همین ایراد نویسندگی. 
اما خودِ عایده، این زن  و پسر جوان و طنازش شهید علی کرّار، چقدر شبیه چند جوان اطرافم بود. چقدر دور و بعیده از ذهن ما وصل بودن همین نوجوان هایی که از نظر ما مرتد هستند و با حساب و کتاب الهی همه ی معادلاتمون پودر می‌شه به وقت خودش. 
. 
خلاصه که دوستش داشتم. با این عشق مادر و پسری قلبم منقلب شد و چیزهای زیادی یاد گرفتم. شما هم بخونید و تا آخر بهش فرصت بدید. دوستش خواهید داشت. 
. 
پایان/تیر۱۴٠۴
        

          آخرین فرصت. آه
اشک هایم می‌چکد و می‌نویسم. 
به احترام شهید باید ایستاد و باید از سبک زندگی اش آموخت. 
به احترام همسر شهید هم. بیان واقعیات زندگی و گفتن از تلخ و شیرینی ها جای تشکر دارد. 
چه زندگی درخشانی. 
مدت هاست این کتاب را دارم و هربار چند صفحه می‌خوانم و می‌بندم و می‌روم سراغ کتاب دیگری! ابتدای کتاب جاذبه ای نداشت. نویسنده می‌توانست بهتر شروع کند.(ذهنم کتاب پاییز آمد را سنگ محک بقیه کتب شهدایی قرار داده) اما این بار «جنگ تحمیلی ۲» مرابه سمت این کتاب کشاند و واقعا لذت بخش بود. 
. 
پایان/تیر۱۴٠۴
        

          اولین تجربه ی نمایشنامه خوانی برای من با  کتاب خرده جنایت های زناشوهری رقم خورد. 
کتابی که به واسطه ی دیدن برنامه «اکنون»  باهاش آشنا شدم. گفت و گوی سروش صحت و شهلا حائری (مترجم کتاب). 
کتاب رو دوست داشتم. 
بندی که وصله به این زوج و این دو نفر رو به هم نزدیک و دور می‌کنه. طنابی که به مرز پارگی می‌رسه و.. 
بخونید. 
اگر متاهلید و سالها از زندگی مشترکتون گذشته که حتما بخونید. 
احتمالا دیالوگ های آشنایی  رو مرور می‌کنید. 
. 
و البته در نظر داشته باشید که  ادبیات فرانسه رو مطالعه می‌کنید و  قرار نیست چهارچوب کلمات و رفتارها حفظ بشه. 
. 
پایان/تیر ۱۴٠۴
        

          سه روز به آخر دریا به آخر رسید. 
۲ ستاره و نصفی  تقدیم به این کتاب  به خاطر برطرف کردن ایراداتی که  در «چادرکردیم رفتیم تماشا» بهش نقد داشتم.  یعنی:
۱_ توضیحات اولیه درباره شخصیت سفرنامه نگار و همراهان شاهزاده خانم. 
۲_لحاظ کردن صفحه ۱۴۲ _۱۴۴ و توضیح کلمات دشوار. 
و این دو مورد خیلی به فهم  خوانش این روزنامه ها کمک می‌کنه. 
و اما بعد
من این کتاب رو در شرایط متمرکزی نخوندم. بنظرم آدم هایی مثل من که برای خواندن ادبیات کهن نیاز به تمرکز دارن، عجله نکنن و در فرصتی آرام تر این کتاب رو مطالعه کنند. 
شاید منصفانه نباشه اما  ۲ستاره و نصفی از امتیاز این کتاب بخاطر نفهمیدن خیلی از مراتب سفری شاهزاده خانم  (شاید بخاطر ذهن پراکنده م در روزهای جنگ تحمیلی۲)کم می‌کنم تا بعد که در سفر حج (ان شالله) خواندنش رو شروع کردم پی به تفاوت آرامش ذهنیم ببرم. 
و برای اسرائیل ملعون لعنت و مرگ باد در فراز کنم. 
. 
پایان/خرداد۱۴٠۴ 

        

          خوب بود و صفحات آخرش وصل شد به این روزهای ایران. روزهای جنگ و تجاوز اسرائیل به ایران. 

پایان/خرداد۱۴٠۴
        

          اولین کتاب امسال، که با اشک و لبخند تمومش کردم. 
خیلی بهم چسبید. خیلی
اگه حال دلتون تلخه،یا  نوستالژی بازی دوست دارید حتما بخونیدش. مخصوصا اگه خراسانی هستید. چون بلند تر می‌خندید. 
. 
خرداد ۱۴٠۴/پایان
        

          مطالعه قلعه مالویل از نشر نیلوفر ترجمه‌ی آقای محمدقاضی بالاخره به پایان رسید. 
ترجمه‌ی قابل تعریفیه  اما بعضی از کلمات امروزی نیستند و لازمه یک فرهنگ لغت کنار دستمون باشه!(البته اگر هم نبود کار راه میفته) 
متن کتاب، داستان و روایت های هیجان انگیزش خیلی من رو درگیر کرد. 
خودم رو بارها جای شخصیت های مختلف قرار می‌دادم  و باید بگم مطمئن نبودم از رفتار خودم که تا چه حد می‌تونم برای حفظ بقا اخلاقی و انسانی عمل کنم. 
از این کتاب، اُمیدواری امانوئل و بعضی از ساکنین قلعه به وجود خواننده تزریق می‌شه و این برای من لذت بخش بود. و در نهایت با اینکه طبق اعتقاداتم با خیلی از موارد این داستان همراه نبودم اما شخصیت امانوئل و تدابیرش برای حفظ یک جامعه‌ی چند ده نفری برام قابل تقدیر و تحسینه. 
. 
یک ستاره کم برای اینکه این ترجمه یه ویرایش لغوی نیاز داره و زنِ درونم از آقای روبر مرل بابت  نگاه غیر اخلاقیش به «زن» راضی نیست که البته انتظاری بیش از این هم نباید داشت. 

خرداد۱۴٠۴/پایان
        

          این کتاب زنگ تفریح خوبی بود که تونست در بین صفحات «قلعه مالویل» به ذهنم استراحت و آرامش بده. 
پیشنهادش می‌کنم. به قول منصوره مصطفی زاده:«این کتاب مناسبه برای بچه های ۳ تا ۴٠ ساله!» 😁❤
پس بگیرید و بخونید و لذت ببرید. 
تصویر سازی و گرافیک خیلی خوبی داشت 🙌🏼
. 
پایان/اردیبهشت۱۴٠۴
        

          «بادبادک باز»  بسته شد اما درِ دنیای دیگری را به رویم گشود. 
دنیای من بعد از این کتاب مردم افغانستان را با توجه بیشتری می‌بیند. بانگاهی صمیمانه تر و با همدلی بیشتر. خط عمیق و سنگینی روی دلم نشسته. غم این کتاب غیرقابل انکار است اما به همان اندازه  بوی خوب بولانی و منتو می‌دهد و  حال و هوای کابل و مزارشریف را برایت زنده می‌کند. 
فهم تاریخ با خواندن داستان هایی از این جنس بهتر اتفاق می‌افتد. 
. 
مترجم  کتابی که من خواندم«خانم زهره کدخدا زاده» بود. اما شما اگر خواستید برای خواندنش هزینه کنید ترجمه ی «خانم زیبا گنجی» یا «اقای مهدی غبرایی» را بهتر است تهیه کنید. 
. 
پایان/اردیبهشت ۱۴٠۴
        

          کتاب «استاد عشق»  بسته شد. 
بعد از ۵سال که در کتابخانه  خاک می‌خورد بالاخره سراغش رفتم.  و خوشحالم بابت فرصتی که برای خواندن این کتاب به خودم دادم تا در لحظه ی درست خواندنش را تجربه کنم. 
این کتاب نگاهی به زندگی و جست‌وجوگری های بی وقفه ی استاد دارد
 و به قلم آقای «ایرج حسابی» پسر استاد نوشته شده است. 
چه کتاب محترمی. 
چه کتاب محترمی. 
بخونیم بارها و هدیه بدیم. 
. 
. اردیبهشت ۱۴٠۴/پایان
        

          «نوشابه زرد»  تمام شد. دوستش داشتم و مثل هر سفرنامه دیگری برای چند روز  به لطف کلمات به گوشه ای از دنیا  پرت شدم و لذت بردم. 
طراح گرافیکِ کتاب(معراج قنبری)، خواندنش را دلچسب تر کرده بود. 
. 
پایان /اردیبهشت ۱۴٠۴
        

          «مروارید» کتاب دوست داشتنی و غم انگیزی ست. 
قلم جان اشتاین بک، این‌بار هم برایم قابل فهم و دلپذیر بود  . او مهارت بالایی در ساده گویی دارد و با همین سبک، قلب خواننده اش را در مواقع پرهیجان بالا و پایین می‌کند و ناگهان با توصیف دلپذیر از طبیعت و فضای بومی آن منطقه، آرامش زیادی به رگ های  خواننده تزریق می‌کند.  
با اینکه ترجمه ی خوبی نداشت و بعضی خطوط توی ذوق می‌زد، اما دوستش داشتم. 
. 
پایان/ اردیبهشت ۱۴٠۴ 

        

          اولین مجموعه از سفرنامه‌ی زنان دوره قاجار را خواندم. از این مدل کتاب های پر کشش و جذاب نیست و بین خواندن از شدت تکرار و یکنواخت بودن روزنگارها و صد البته مجهول بودنِ خود نگارنده و اطرافیانش مجبوری کتاب را ببندی و بروی پی کار تا مغزت هوا بخورد! 
دلم می‌خواست «عالیه خانم» راکمی بیشتر بشناسم. چند سال دارد و صاحب چند بچه است؟ کارش چیست که انقدر خدمتِ اندرون ناصرالدین شاه را می‌کند و..  
در کل این کتاب فرم کوچکی دارد و می‌توان آن را به عنوان کتاب توی کیف همراه داشت و فرصت های مرده را با خواندنش زنده کرد (مترو، صف انتظارو..) و ذره ذره آن را خواند. 
برای خرید دو جلد بعدی مردد هستم و تجربه ی اولی برایم خیلی دلچسب نبود. 
. 
پایان_اردیبهشت ۱۴٠۴
        

          آه زری! 
آه یوسفِ خانم زهرا. ♡
. 
سال ۹۷ هم این کتاب رو خوندم اما از اون سال تا الان برای من معنای وطن، عطر بهارنارنج و شیراز، فهم همسری و درک مادری تغییر کرده و این کتاب دیگه عادی نیست. 

پایان/اردیبهشت۱۴٠۴
        

          ☁ خطر اسپویل! 
. 
. 
دوست داشتنی و خوش قلم تر از دو کتاب قبلی (استامبولی و بی زمستان). 
بعد از خوندن این کتاب عاشق کنیا می‌شید و دلتون می‌خواد با یه ون توریستی برید تو دل «پارک ملی نایروبی» و به شیر ها زل بزنید، در حالی که دارید «آب نیشکر» می‌خورید. 
بعد دلتون میخواد خوندن یک کتاب کُمیک رو هم تو لیست خوندنی هاتون قرار بدید و با سمبل بلژیکی ها بیشتر انس بگیرید. مخصوصا تن تن! 
از جمهوری چک دلبسته ی هنر و ظرافت معماریش خواهید شد و در نهایت بعد از سفر به هلند و آلمان به یونان می‌رسید و حتما به ذهن می‌سپارید از این کشور «تخم ریحان» می‌تونه سوغاتی خوبی باشه تا عطر ریحون های سبز شده بعد از سفر هم شما رو به یاد جزایر «میکونوس و سانتورینی» با اون بارون های شدید بندازه. 
بعد از یونان شما یک زیارت چند صفحه ای از نجف و کربلا رو تجربه می‌کنید با توصیف حال و هوای اون شهر ها. قلبتون برای حرم امیرالمومنین می‌لرزه اونجا و از اینکه امیرکبیر در کربلا دفن شده متعجب می‌شید (اگه مثل من نمی‌دونستید!)
برزیل مقصد نهایی سفر شماست و حتما دلتون می‌خواد سفر زمینی از «سائوپائولو» به «ریودوژانیرو» رو با اون اتوبوس دو طبقه ی بامزه تجربه کنید! 
. 
فروردین ٠۴
        

          « سلام آقای گی‌دولیل! مرد کنجکاوِ بامزه‌ی همیار همسر! سرزمین مقدس را بالاخره خواندم » 
...... 

نظرات گودریدزی‌ها درباره ی این کتاب در دو گروه خلاصه می‌شود.
گروه اول آنهایی که این کتاب برایشان جذاب و گیرا بوده و آن را فهمیده اند(چه به لحاظ تاریخی،چه بصری و.سبک کار نویسنده) 
گروه دوم آنهایی که این کتاب را ضد اسرائیل می‌دانند و دوستش ندارند. 
من اما در دسته سوم قرار می‌گیرم! گروهی که در مواجهه با این کتاب کمی گیج می‌زنند! اما نمی توانند از خواندنش دل بکنند. شاید بهتر بود پیش زمینه ی بیشتری از جغرافیا و تاریخ فلسطین می‌داشتم تا بین اسامی و گروه ها سردرگم نباشم (در بعضی موارد) 
همه ی این ندانستن تاریخی به کنار، این کتاب اولین تجربه ی کمیک خوانی من بود و به کمی فرصت نیاز داشتم تا با « comic»  دوست شوم. 
در نهایت باید بگویم ساعات دلچسبی کنار گی دولیل و کنجکاوی هایش داشتم و قلبم برای محصوریت مردم غزه فشرده شد. 
قطعا باز هم خواندنش را تکرار می‌کنم. 
.... 
اردیبهشت ۱۴٠۴. پایان