یادداشت محدثه عبدی

        اولین مجموعه از سفرنامه‌ی زنان دوره قاجار را خواندم. از این مدل کتاب های پر کشش و جذاب نیست و بین خواندن از شدت تکرار و یکنواخت بودن روزنگارها و صد البته مجهول بودنِ خود نگارنده و اطرافیانش مجبوری کتاب را ببندی و بروی پی کار تا مغزت هوا بخورد! 
دلم می‌خواست «عالیه خانم» راکمی بیشتر بشناسم. چند سال دارد و صاحب چند بچه است؟ کارش چیست که انقدر خدمتِ اندرون ناصرالدین شاه را می‌کند و..  
در کل این کتاب فرم کوچکی دارد و می‌توان آن را به عنوان کتاب توی کیف همراه داشت و فرصت های مرده را با خواندنش زنده کرد (مترو، صف انتظارو..) و ذره ذره آن را خواند. 
برای خرید دو جلد بعدی مردد هستم و تجربه ی اولی برایم خیلی دلچسب نبود. 
. 
پایان_اردیبهشت ۱۴٠۴