یادداشت‌های صبا (7)

          چه میتونم بگم؟ بعد از مدت ها کتاب نخوندن شروع کردم به خوندنش و تا موقعی که تمومش نکردم زمینش نذاشتم. فضا سازی بسیار خوب انجام شده بود و حس نوستالژیک  رو به درستی القا میکرد.  ارتباط گرفتن با شخصیت ها خیلی راحت بود و  هیچ کدوم شون اضافه نبودن و ساختار شخصیتی خودشون رو حفظ میکردن. داستان بسیار شیرین و پر از حس خوبه. هیچ غمی رو به اون صورت کش نداده و سعی کرده داستان رو همونطور آرام و حال خوب کن جلو ببره. 
قطعا خوندنش رو توصیه میکنم.
        

          چجوری احساساتم رو درباره اش توصیف کنم؟  بزارید اینجوری بگم؛ این کتاب معنای عبارت حال خوب کنه! حتی لحظه ای نبود که حین خوندنش ناراحت باشم. شخصیت اصلیِ بامزه و کمی خل وضعی که داره، باعث شده کتاب پر بشه از صحنه های خنده دار و در عین حال ساده. 
عاشقانه اش بیش از حد نیست و بیشتر روی زندگی روزمره و بگو مگو های زن داداش لیلی( شخصیت اصلی داستان) تمرکز میکنه. 
اگر به دنبال کتابی هستید که بتونه خنده روی لب هاتون بیاره و حال دلتون رو خوب کنه پیشنهاد میکنم. 

پ.ن: من خیلی دوستش داشتم، اما ممکنه برای افراد بالای ۲۸،۳۰ سال آنچنان  جذاب نباشه.
        

          جاذبه‌ی خاصی بین شخصیت های اصلی وجود نداره اما در کل باعث جذاب شدن بیشتر داستان و اضافه شدن کمی دراما شدند.
از اونجایی که  نوزاد هارو خیلی دوست دارم، این کتاب رو خوندم و الحق که اشتباه نکردم.
بسیار بانمک و دوست داشتنی بود و تمام لحظات مربوط به نوزاد رو با ذوق میخوندم. 
از این کتاب خوشم اومد؛ بهترین نبود، اما بعضی از عناصر مورد علاقه ی من توش بود.
        

          درباره ی این کتاب خیلی هیجان زده بودم، از اونجایی که از کتاب قبلی نویسنده بیمار خاموش تعریف های زیادی شنیده بودم؛ ولی اونقدر که باید جالب نبود. داستان توسط یکی از شخصیت های کتاب تعریف میشه که از قضا راوی غیرقابل اعتمادی هست، که باعث میشه حرف هاش رو باور نکنید و جدی نگیرید، که همین امکان سوپرایز شدن خواننده رو میگیره. پلات توئیست ها پشت سر هم وارد داستان میشن که برای مدت کوتاهی ذهنتون رو درگیر میکنه، اما در نهایت اونها رو جدی نمی گیرید. کتاب آنچنان که باید جذاب و ترسناک نبود و بیشتر دلیلم برای خوندنش فهمیدن معما و رسیدن به آخر کتاب بود. کارکتر ها اونقدر دوست داشتنی نیستند، و واقعا برام مهم نبود کی میمیره.
در کل اوقات بدی رو نداشتم،  اما قطعا توقعم بیشتر از این بود.

پ.ن: اگر بیمار خاموش رو نخوندید، اپیلوگ آخر کتاب  رو به هیچ وجه نخونید چون اسپویل بزرگی داره!
        

          کتاب خوبی بود و نتونستم قاتل رو شناسایی بکنم. قسمت معمایی رو دوست داشتم، اما هیجان لازمه رو نداشت. 
        

          فعلا در حال خوندنش هستم. مطالب مفیدی یاد داده میشه، اما بخاطر اختلاف فرهنگ ها و عقاید کشور نویسنده، ممکنه بعضی مطالب اینجا عملی نباشه، هر چند مشکل ای که با این کتاب دارم نوع ترجمه ست. یکسری از جمله ها عجیب ترجمه شدند  قابلیت بهتر شدن رو داره. در کل خوندنش خالی از لطف نیست.