.خیلی دوستش داشتم.عجیب و باحال و ترسناک.اخرای داستان انقدر غافلگیر میشی که واقعا لذت میبری.من معمولا از هیچ داستانی نمیترسم و زیاد تحت تاثیر قرار نمیگیرم ولی نجواگر متفاوت بود برام.میترسیدم یه جاهایی که بخونمش و سوال چه کسی و چرا تا اخرین صفحات توی سر مخاطب بود.چیزی که تو ژانر تریلر خونده بودم قبل از این،همشون قابل حدس بودن و میدونستم قراره با چی روبرو بشم ولی اینجا اصلا فکرش رو نمی کردم.
        

          جذاب بود و گیرا ؛ از اون داستانا که دوست داری شخصیت ها واقعی باشن بری بغلشون کنی و به آرامششون کمک کنی...

حس استرس و هیجانش برای من پر رنگ تر از همه حس ها بود 
یه روزی دوباره برمیگردم و میخونمش ؛ شاید سالهای بعد با دخترام 👍🏻

فکر های پدر جیک رو خیلی دوست داشتم ؛ اون حس نمیتونمش و خوب نبودنش حس آشناییه 
اون قسمت های از دید جیک هم خیلی خوب بود

فقط کاش جیک مادر داشت ؛ حس میکنم قلبم تحمل اینو نداره یکی حتی توی داستان هم بی مادر باشه 🥺
        

          خوندنش آرامشی و انتقال میکرد که غیرقابل توصیفه. 
یک بار هم که شده باید این کتاب و بخونید. 
هرچند که زیاده گویی داره و اونقدرها هم جنایی نیست و بیشتر روانشناختیه. 
منطقیه که عاشق آخرش شدم؟
        

          ایده داستان بنظرم خوب بود ولی زیادی کشش داد. اصلا از قلم نویسنده خوشم نیومد و فکر کنم جزو اولین کتاباش بوده باشه. برخلاف خیلیا که میگفتن ترسناکه (من بخاطر همین خریدم) اصلا ترسناک نبود. از طرز نوشتن و داستان میشد فهمید ته داستان قراره چجوری تموم شه.
این کتاب رو به کسایی که تازه میخوان جنایی رو شروع کنن پیشنهاد میکنم ولی برای یه جنایی‌خور کتاب متوسطی به شمار میاد.
        

          خوب بود 
        

          این طور کتاب های با هیجان را باید گوش کرد تا لذت بیشتزی داشته باشد
        

          نجواگر | الکس نورث

نزدیک ۱ ساعت و ۴۰ دقیقه بدون وقفه ۱۵۰ صفحه‌ی آخر کتابو خوندم و تمومش کردم و الان با دستای یخ زده و عرق کرده فقط میتونم بنویسم خدای من!
بعد از کمتر از یک ماه ریدینگ اسلامپ ملایم تونستم یه کتابو تموم کنم و چه کتابی بود!
کتاب حول محور شخصیتی به اسم نجواگر میچرخه که سابقه‌ی تاریکی در دزدیدن پسربچه ها و به قتل رسیدنشون داره و چندین ساله که در زندانه ، اما با خبر دزدیده شدن یک پسربچه دیگه همه چی به حالت چندین سال قبلش برمیگرده و در همین حین یک پدر و پسر به همون محل نقل مکان میکنن و با اتفاقات عجیبی مواجه میشن.
کشش داستان بسیار زیاده و حتی مواقعی که هیجانی وجود نداره و همه چی آرومه یه چیزی شمارو مجاب به خوندن میکنه تا معماهایی که نویسنده توی ذهن شما ایجاد کرده سریعتر حل بشن و جواب خودشون رو پیدا کنن.
شخصیت پردازی این کتاب میتونم بگم بی نقصه و انگاری تمام شخصیت ها با هر سن و جایگاهی یک روح لمس کردنی دارن که شما به راحتی میتونید باهاشون ارتباط بگیرید ؛ هر کدوم ازونها از یه سری شرایط سخت و طاقت فرسا اومدن بیرون و هر کدوم با زخم هایی که روحشون داره در حال تلاش برای بهتر کردن شرایط هستن و این جنبه کتاب برای من خیلی زیبا بود.
اتفاقات و حقایقی از شخصیت ها میفهمید و هیجان ناشی از این غیرقابل توصیفه!
خلاصه که من این کتابو واقعا دوست داشتم!
پ.ن۱ : کاش یه آپشنی وجود داشت که میتونستی وارد دنیای کتابت شی و بعضی از شخصیت هارو فقط بغل کنی ، مثل جیک.
        

          ای کاش مجبور نبودم شبها بخونمش 
واقعا گاهی ترس دم گوشم نجوا میکرد
        

          واااااای. خیلی لذت بردم از خوندنش. از اولش کم کم هیجانش رو نشون میده بهت. انگار اجازه میده یکم از هیجانی که در انتها در انتظارته رو مزه مزه کنی و براش اماده بشی.
حتما توی لیست کتاب‌هایی که میخواید بخونید بذاریدش. پشیمون نمیشید.

پایان نجواگر - ۲۰ مرداد، ساعت ۵ صبح
        

          از بهترین ها تو ژانر خودش
        

          داستان بنظرم قوی و هیجان انگیز شروع میشه و سیر خوبی هم داره یعنی فراز و فرودها و احساسات و شخصیت ها خیلی خوب نوشته شدند اما من شخصا با توجه به اولش انتظار هیجان بیشتری داشتم با اینکه واقعا هیجان کتاب بالا بود اما چیزی که آدم از خوندن این ژانر میخواد اینه که تا آخر کتاب از ترس شب خوابش نبره (این نظر شخصیِ منه).

درباره ی خود کتاب هم میتونم بگم نویسنده، ارتباط عاطفی خیلی قشنگی بین خواننده و شخصیت های داستان حتی کارکتر های منفی تونست ایجاد کنه و این باعث میشه بعد از اتمام کتاب جیک و پدرش و خیلی های دیگه تو قلبمون بمونن تا مدت ها.
        

          این کتاب جزو اولین کتاب های جنایی ای بود که خوندم و خیلی دوستش داشتم ولی الان با گذشت چند سال حالا که فکر میکنم نسبت به کتاب هایی که بعدش خوندم اونقدرا هم قوی نبوده !
برای اولین کتاب جنایی که گزینه فوق‌العاده ایه
        

          حقیقتا با وجود اووون همه معروفیتی که در دوره چاپ خودش به دست آورده بود انتظار بیشتری داشتم! یعنی واقعا فکر می کردم با یه چیز خیلی ناااب خیلییی جدید قراره طرف باشم ولی حقیقتا انتظارم بر آورده نشد...😪 حداقل نه به طور کامل... ایده اون دختره با لباس چهارخونه صادقانه کمی نچسب بود!
شاید قیاس مع الفارق باشه ولی شخصا بعضی وقتا که چیز بهتری به ذهنم نمی رسه بر می گردم می چسبم به اون ایده نه چندان خوبه که خودمم ازش دل خوشی ندارم 🤷🏻‍♀️
با این حال داستان بدی نیست واقعا، بعضی قسمتا (نظر خودم؛ رابطه پدر و پسر بدون حضور مامان) جوریه که واقعا، در دنیای واقعی هست نه جوری که ما دوست داریم باشه یا جوری که دلمون کمتر بسوزه!! بعلاوه پرونده جنایی خوبی هم داره، روایتشم قشنگه. عاشق کاراکتر کاراگاه ویلیس هم شدم، حتی اگه کمی از واقعیت دور باشه 😅
        

          معمایی و رازآلود؛ اگر این ژانر را دوست دارید دیر یا زود باید این کتاب را بخوانید.
-نيويورک‌تایمز
دو دهه پیش فرانک‌کارتر قاتل بچه‌ها، توسط پلیس دستگیر و همه اجساد به جز یکی از آنها پیدا شدند. حالا تام با پسر کوچکش بدون آنکه از گذشته‌ی این شهر خبر داشته باشند به آنجا اسباب‌کشی می‌کنند.
با اینکه به عنوان یک کتاب جنایی گزینه‌های بهتری وجود دارد و اوایل کتاب خیلی جذاب نبود اما لطفا به نجواگر فرصت اثبات خودش را بدهید؛ زیرا اگر از دید دیگری به آن نگاه کنیم خیلی برتر از یک کتاب جناییست و تقریبا نصف ژانر‌ها را به خودش اختصاص داده بود.
نویسنده همه‌چیز را به طوری توصیف کرده‌ بود که در زمان مطالعه تمام صحنه‌ها جلوی چشم مخاطب هویدا می‌شوند و این صفات ممتاز کتاب بود.
با این‌حال زیاد بودن اسامی و محتوای حقیقی کتاب با روحیه‌ی من سازگار نبود؛ وقتی مسئله بچه‌ها به میان می‌آید همه چیز استرس‌آور خواهد شد.
سر درآوردن از انگیزه‌ی قاتل از قتل نیز من را پیر کرد.
با همه‌ی این‌ها نجواگر کتاب جذاب و قابل قبولی بود و پیشنهاد می‌کنم از لذت خواندن این کتاب غافل نشوید، فقط به یاد داشته‌باشید اگر تنها، غمگین و یا افسرده باشید تو یه چشم به ‌هم زدن اسیر نجواگر می‌شوید.
کمی اسپویل:
چقدر شخصیت پیت را دوست داشتم و براش متاسف شدم. پیت باید کنار پسر و نوه‌اش زندگی جدیدی را آغاز می‌کرد ولی مرگ بهش این اجازه را نداد.
من حتی دلم به حال فرانسیس هم سوخت. اکثر کسایی که شخصیت منفور و انگیزه‌ای برای قتل دارن در بچگی توسط خانوادشون آسیب دیدن. تاثیر والدین بر آینده‌ی فرزند واقعا غیرقابل چشم‌پوشی است‌.
        

          به شخصه از کتاب هایی که نمیشه پایانش رو پیش بینی کرد خوشم میاد
نکته منفیش این بود که با شخصیتی که در آخر  مجرم شناخته میشه زیاد در داستان کار نشده
        

          نمیدونم چی بگم، فقط مبتونم بگم یکی از بهترین کتابای جنایی بود که خوندم. فضاسازی، شخصبت پردازی ها و بحث های روانشناسی که توی اوایل کتاب بود همه اینا محشر بود. اصلا از اون کتابایی نیست که خسته تون کنه یا کند پیش بره. وقتی شروع به خوندن میکنی دیگه نمیتونی جلوشو بگیری که ادامه ندی. قلم نویسنده رو واقعا دوست داشتم ودلم میخواد اگه کتابای دیگه ایی هم داره حتما بخونم
        

          نجواگر لقبیه که روزنامه‌ها و مردم به یک مجرم دادن سالها پیش، مجرمی که با بچه‌ها نجوا میکرد و بعد اونها رو می‌دزدید و به قتل میرسوند. حال بعد اون همه سال با اینکه نجواگر هنوز تو زندانه یک بچه‌ی دیگه به همون روش دزدیده شده. داستان روان و جذاب و پرکشش بود و با این که از یه جایی دیگه حدس زدن اتفاقات سخت نبود اما خسته کننده نشد.ه

پ.ن: این قضیه‌ی همه چیز به کودکی بر میگرده دیگه زیادی داره تکرار میشه تو همه‌ی کتابهای جنایی/ راز‌آلود
        

          نسبت به تعریف های که ازش شنیده بودم به دنبال هیجان بیشتری بودم اما خیلی هم هیجان انگیز نبود. و قابل حدس بود.
۰۲/۵/۲۰
        

          اولین رمان جنایی که خوندم💙🦋
اول یکم در مورد داستان..
 شروع کتاب با یک نامه شروع میشه که خطاب به جیک شش ساله نوشته شده و اخر این متن این جمله هست: 
(آسون نیست، اما باید با یه عذر خواهی شروع کنم، چون در طول تمام این سال ها، بهت میگفتم چیزی به نام هیولا وجود خارجی نداره.
متاسفم که دروغ گفتم.)
و بعد داستان اصلی با گم شدن یه پسر بچه شش ساله به اسم نیل اسپنسر شروع میشه و بعد از ورود پلیس به ماجرا معلوم میشه روش دزدیده شدن این پسر خیلی شبیه یه پرونده هست که بیست سال پیش بسته شده.. ولی الان چرا بعد بیست سال این اتفاقا داره تکرار میشه و توسط چه کسی؟؟

در مورد کتاب..
کتاب توسط یه نویسنده ناشناس با نام مستعار الکس نورث نوشته شده (که فکر میکنم این اسم از یه اهنگساز امریکایی الهام گرفته شده احتمالا) و اولین کتاب این نویسنده هم بوده..
متن کتاب به نظر من خیلی منسجم و پیوسته نوشته شده بود و داستان پردازی خیلی خوب و بهتر ازون شخصیت پردازی فوق العاده ای داشت و کتاب به زیبایی هر چه تمام تر به پیش زمینه روان شناختی وقایع و به خصوص شخصیت ها و ارتباط ها پرداخته بود.. کتاب تا حدودی هیجانی هست ولی نه خیلی زیاد و یه نکته خیلی قوی داشت این کتاب که این بود که پیش زمینه همه اتفاقات بیان شده بود و در نهایت هیچ معمایی نموند و همه چیز دلیل منطقی و روانشناختی خودشو داشت و هر چند روند کلی داستان تا حدودی قابل پیش بینی بود ولی همین بُعد روانشناختی، جذابیت داستان رو چندین برابر کرده بود.. و اینکه الکس نورث واقعا هیچ سوالی رو بدون جواب نمیذاشت توی داستان..
شاید اگه کتاب رو صرفا از نظر معمایی یا هیجانی بودن قضاوت کنین کتاب در حد متوسط باشه ولی اگه از نظر روانشناسی جنایی بررسی کنین واقعا کتاب خوبی بود و توی این کتاب به خیلی از موضوعات مهمی پرداخته شده مثل
_روابط والدین با فرزنداشون و افکار و احساساتی که نسبت به هم دیگه دارن و برداشت دو طرف از رفتار همدیگه
_کنار اومدن با غم  فقدان و افسردگی که بعدش پیش میاد
_موضوع ترس همیشگی والدین نسبت به دزدیده شدن بچه ها
واکنش های مختلف مردم نسبت به یه اتفاق یا جنایت
_واکنش مردم نسبت به اتفاقایی که میفته و اینکه چقد راحت مردم انگشت اتهام رو علاوه بر شخصی که باعث اون اتفاق بوده، به سمت افرادی که اون اتفاق براشون افتاده هم میگیرن و حتی گاهی بیشتر از مقصر اصلی اون افراد رو مقصر میدونن مثل واکنش مردم نسبت به پدر و مادر نیل
_تاثیر اعتیاد روی زندگی افراد و خانواده هاشون
_و مهم تر از همه واکنش بچه ها نسبت به اتفاقات تلخ زندگیشون
که به نظرم همه این هارو خیلی خوب توی داستان جا داده بود

و در نهایت باید بگم که این کتاب اولین کتاب ژانر جنایی بود که من خوندم و خیلی خیلی عالی بود به نظر من و خوندنش رو اگه به ژانر جنایی یا روان شناسی شخصیت ها علاقه داشته باشید پیشنهاد میکنم💙


        

          این اولین رمان جنایی بود که خوندم و جالب بود. قدرت تصویرپردازی و واقعی بودن شخصیت ها و اینکه افکار درونی هر شخصیت با حوصله و دقیق بیان میشد باعث جذاب شدن این کتاب و داستان شده، همانطور که در پشت کتاب گفته شده، این نخستین اثر این نویسنده گمنامه، چون با نام مستعار کتاب رو منتشر کرده، اما انگار از همون اول فکر همه جاشو کرده.
بسی لذت بردم.
ممنون از نویسنده و نشر نون و مترجم و دوستی که کتاب رو معرفی کرد ❤️🙏