.خیلی دوستش داشتم.عجیب و باحال و ترسناک.اخرای داستان انقدر غافلگیر میشی که واقعا لذت میبری.من معمولا از هیچ داستانی نمیترسم و زیاد تحت تاثیر قرار نمیگیرم ولی نجواگر متفاوت بود برام.میترسیدم یه جاهایی که بخونمش و سوال چه کسی و چرا تا اخرین صفحات توی سر مخاطب بود.چیزی که تو ژانر تریلر خونده بودم قبل از این،همشون قابل حدس بودن و میدونستم قراره با چی روبرو بشم ولی اینجا اصلا فکرش رو نمی کردم.
        

          همه چیز به مرور مشخص می‌شود 
        

          این کتاب از لحاظ تربیتی خیلی حرف توشه! به‌طوری که موقع خوندن کتاب گاهی برمی‌گشتم عقب بعضی جمله‌ها رو چندبار می‌خوندم و بهش فکر می‌کردم و گاهی با خودم می‌گفتم کاش من روانشناس بودم و می‌تونستم درست توضیح بدم این لایه‌های مخفی کتاب رو.
خلاصه بگم از اون کتاب‌هاست که اگه با دقت بخونید می‌بینید خیلی فراتر از یه کتاب جنایی ساده‌س و از نظر من اسکلت روانشناختی قوی‌ای داره.
        

          یه داستان پلیسی | جنایی با چاشنی بیماری‌های روانی که شیوه روایتش باعث می‌شه نتونید کتاب رو زمین بذارید و خوشبختانه ترجمه خوبی هم داره.
پایان کتاب اون قدری شوکه ‌کننده هست که تا مدتی فکرتون رو مشغول نگه‌داره.
پیشنهاد: اگه از این کتاب خوشتون اومد می‌تونید کلکسیونر نوشته جان فاولز با ترجمه پیمان خاکسار (نشر چشمه) رو هم بخونید.
        

          

در دل سایه‌های سرد و مه‌آلود «نجواگر»، هر صفحه چون نجواهاییست که مستقیماً از تاریکی‌های عمیق روح انسان برخاسته‌اند. الکس نورث با قلمی ظریف اما برنده، داستانی می‌آفریند که نه‌تنها ذهن را می‌کاود، بلکه روح را نیز به چالش می‌کشد.
این کتاب، سفری‌ست به عمق ترس‌ها و اسراری که زیر پوست شهر پنهان‌اند، جایی که سکوت معنا پیدا می‌کند و صداهای ناخوانده، ذهن را درگیر بازی‌ای هولناک می‌کنند.
در «نجواگر»، هر کلمه، هر سکوت و هر نگاه، همچون قطعات یک پازل پیچیده‌اند که تنها وقتی به هم می‌پیوندند، حقیقتی تلخ و در عین حال گیرا را برملا می‌کنند.
این کتاب نه فقط داستانی برای خواندن، بلکه تجربه‌ای برای احساس کردن است؛ تجربه‌ای که تا مدت‌ها پس از بسته شدن جلدش، در گوش جانتان نجوا می‌کند.

جز بهترین کتاب های جنایی با پبچش ذهنی فوق العاده!!!

        

          خیلی وقت بود که کتابی رو به این سرعت تموم نکرده بودم.
خوندنش دقیقا دوروز طول کشید و اونقدر حس هیجان منتقد می‌کرد که نمیتونستی دست از خوندن بکشی.
پرهیجان ، زیبا و با معنایی روانشناسی .
فوق‌العاده بود.
        

          یه جنایی منطقی و با احساسات آمیخته شده که شما رو زده نمیکنه و در عین حال قلبتون رو بدرد میاره :)
فضا سازی خوبی داشت و میشد به راحتی تصویر سازی کرد و شخصیت پردازی فوق العاده خوب . 
روند داستانی سریع بود و نمیشد لحظه ای کتاب رو زمین گذاشت و در نهایت یه کتاب جنایی بی نقص آمیخته با احساسات رو رقم زده بود . و قلم قوی که نویسنده داشت باعث می‌شد حس ترس در بین استخون هات در زمان خوندن کتاب جا بگیره . 
کتابی که باعث میشه تا مدتها نسبت به پروانه ها حس بدی داشته باشید:)
        

          این کتاب از چند جهت عالی بود
خواننده رو اصلا خسته نمی‌کرد و هیجان رو تو کل صفحات کتاب می‌تونستی حس کنی
توصیفات دقیق و به جا که نه اونقدر زیاد بود که حوصلت سر بره نه اونقدر کم که نفهمی چی به چیه در عین حال اونقدر دقیق بود که انگار دارید یک فیلم سینمایی خفن رو می‌بینید
قاتل رو تقریبا تا سه چهارم کتاب نمی‌تونید حدس بزنید 
از این جا به بعد متنم داستان اسپویل میشه پس اگر دوست ندارید داستان براتون لو بره نخونیدش



راستش من آخر کتاب خیلی دلم برا فرانسیس سوخت چون هرکاری که میکرد تقصیر باباش و تاثیر کار های باباش بوده و در اصل این باباش بود که از اون یه قاتل ساخت و خودش هم حتی وقتی بچه ها رو میدزدید می‌گفت که میخواد ازشون بهتر از خانواده واقعیشون  محافظت کنه ...
        

          این کتاب باعث شد دچار ریدینگ اسلامپ بشم و تقریباً ۳ تا ۴ ماه طول کشید تا تمومش کنم. اوایل برام سخت بود که برم سراغش، ولی وقتی شروع می‌کردم، به سختی می‌تونستم کنار بگذارمش! داستان کشش خوبی داشت، اما بعضی جاها حس می‌کردم ریتمش کند می‌شه، که شاید همین باعث شد وقفه‌های طولانی بین خوندنم بیفته. حدس زدن قاتل خیلی سخت نبود، ولی چیزی که این کتاب رو جذاب می‌کرد، رازهای نهفته‌ای بود که کم‌کم فاش می‌شدن و حس کنجکاوی آدم رو تحریک می‌کردن.
صحنه‌های استرس‌زا و پرتنش زیادی داشت که باعث می‌شد قلبم تندتر بزنه، در عین حال، لحظات ناراحت‌کننده و حتی حرص‌درآری هم توی داستان وجود داشت که حس همذات‌پنداری با شخصیت‌ها رو قوی‌تر می‌کرد. برای من، این کتاب یه تجربه‌ی دوگانه بود؛ از یه طرف، گاهی برام خسته‌کننده می‌شد و حس می‌کردم بیش از حد طولانی شده، ولی از طرف دیگه، رازهای جذاب و فضای دلهره‌آورش باعث می‌شد بخوام بدونم آخرش چی می‌شه.
به نظرم ارزش یک بار خوندن رو داشت، مخصوصاً برای کسایی که به ژانر تریلر روان‌شناختی و داستان‌های رازآلود علاقه دارن. اما اگه دنبال یه کتاب با ریتم سریع و پر از غافلگیری‌های غیرقابل پیش‌بینی هستید، شاید این کتاب همیشه نتونه انتظاراتتون رو برآورده کنه.


        

          نجواگر | الکس نورث

نزدیک ۱ ساعت و ۴۰ دقیقه بدون وقفه ۱۵۰ صفحه‌ی آخر کتابو خوندم و تمومش کردم و الان با دستای یخ زده و عرق کرده فقط میتونم بنویسم خدای من!
بعد از کمتر از یک ماه ریدینگ اسلامپ ملایم تونستم یه کتابو تموم کنم و چه کتابی بود!
کتاب حول محور شخصیتی به اسم نجواگر میچرخه که سابقه‌ی تاریکی در دزدیدن پسربچه ها و به قتل رسیدنشون داره و چندین ساله که در زندانه ، اما با خبر دزدیده شدن یک پسربچه دیگه همه چی به حالت چندین سال قبلش برمیگرده و در همین حین یک پدر و پسر به همون محل نقل مکان میکنن و با اتفاقات عجیبی مواجه میشن.
کشش داستان بسیار زیاده و حتی مواقعی که هیجانی وجود نداره و همه چی آرومه یه چیزی شمارو مجاب به خوندن میکنه تا معماهایی که نویسنده توی ذهن شما ایجاد کرده سریعتر حل بشن و جواب خودشون رو پیدا کنن.
شخصیت پردازی این کتاب میتونم بگم بی نقصه و انگاری تمام شخصیت ها با هر سن و جایگاهی یک روح لمس کردنی دارن که شما به راحتی میتونید باهاشون ارتباط بگیرید ؛ هر کدوم ازونها از یه سری شرایط سخت و طاقت فرسا اومدن بیرون و هر کدوم با زخم هایی که روحشون داره در حال تلاش برای بهتر کردن شرایط هستن و این جنبه کتاب برای من خیلی زیبا بود.
اتفاقات و حقایقی از شخصیت ها میفهمید و هیجان ناشی از این غیرقابل توصیفه!
خلاصه که من این کتابو واقعا دوست داشتم!
پ.ن۱ : کاش یه آپشنی وجود داشت که میتونستی وارد دنیای کتابت شی و بعضی از شخصیت هارو فقط بغل کنی ، مثل جیک.
        

          چند صفحه اول کتاب را به عنوان نمونه در کتابراه خواندم و فهمیدم این از آن هایی است که حتما باید منتظر نسخه صوتی باشم و حوصله خواندن آن را ندارم. با توجه به حجم تعریف و تمجید ها و توجهی که به کتاب می شد، مطمئن بودم که ورژن صوتی کتاب  به زودی در دسترس قرار خواهد گرفت. چندین ماه صبر کردم تا بالاخره صوتی اش هم آمد.

تا اواسط کتاب را با هر سرعتی و یا در هر مکانی می توانید گوش کنید، اما توصیه ای که دارم این است که از فصل پنجاهم به بعد یعنی برای حدود یک سوم آخر کتاب  حتماً باید یک وقتی خالی کنید تا بتوانید در یک نوبت تمامش کنید.
        

          ای کاش مجبور نبودم شبها بخونمش 
واقعا گاهی ترس دم گوشم نجوا میکرد
        

          این طور کتاب های با هیجان را باید گوش کرد تا لذت بیشتزی داشته باشد
        

          واااااای. خیلی لذت بردم از خوندنش. از اولش کم کم هیجانش رو نشون میده بهت. انگار اجازه میده یکم از هیجانی که در انتها در انتظارته رو مزه مزه کنی و براش اماده بشی.
حتما توی لیست کتاب‌هایی که میخواید بخونید بذاریدش. پشیمون نمیشید.

پایان نجواگر - ۲۰ مرداد، ساعت ۵ صبح
        

          به عنوان یه جنایی خون از خوندن این کتاب لذت بردم ولی به نظرم میتونست کوتاه تر باشه و به نظرم پلات توییست هاش خیلی کم بود
        

          از بهترین ها تو ژانر خودش
        

          داستان بنظرم قوی و هیجان انگیز شروع میشه و سیر خوبی هم داره یعنی فراز و فرودها و احساسات و شخصیت ها خیلی خوب نوشته شدند اما من شخصا با توجه به اولش انتظار هیجان بیشتری داشتم با اینکه واقعا هیجان کتاب بالا بود اما چیزی که آدم از خوندن این ژانر میخواد اینه که تا آخر کتاب از ترس شب خوابش نبره (این نظر شخصیِ منه).

درباره ی خود کتاب هم میتونم بگم نویسنده، ارتباط عاطفی خیلی قشنگی بین خواننده و شخصیت های داستان حتی کارکتر های منفی تونست ایجاد کنه و این باعث میشه بعد از اتمام کتاب جیک و پدرش و خیلی های دیگه تو قلبمون بمونن تا مدت ها.
        

          خوب بود